Geplaatst Op 29 april 2009 heb ik Aragon gekocht. Ik had een duidelijk plan in mijn hoofd toen ik ging kijken voor een eigen paard. Het moest een paard zijn met ervaring, waar ik van kon leren, met alleen manege lessen achter de rug ging dit mijn eerste eigen paard worden en was ik dus opzoek naar een leermeester. Dit verliep ietwat anders
Zo kwam ik bij Aragon terecht, een groene ruin van 3 jaar die zadelmak was, meer niet. Vanaf het moment dat ik hem zag wist ik "Dit is hem" en zo geschiedde het, hij moest en zou mee naar huis.
In plaats van dat ik van dit paard leerde hebben we samen alles geleerd, zijn we samen begonnen met de basis van alles en dit pakte hij super op. Zo heb ik hem voor de volgende 4 jaar uit kunnen brengen in de sport en hier heb ik erg van genoten.
Helaas ben ik zelf in 2014 erg ziek geworden en heb ik uiteindelijk mijn "sport carrière" op moeten geven. Ik was toen zelf niet in staat om überhaupt nog op hem te rijden, laat staan trainen of op wedstrijd uit te brengen. Hier heb ik dus voor het blok gestaan en er serieus over nagedacht om hem te verkopen, dit was niet eerlijk tegenover hem, hij wilde graag werken en dit kon ik hem mogelijk nooit meer geven.
Gelukkig is het nooit tot verkoop gekomen, want daar was één van mijn beste vriendinnetje, die helaas haar paardje het jaar daarvoor had in moeten laten slapen. Inmiddels zijn we beide eigenaar van Aragon en had me niks beters kunnen wensen. Zij brengt hem nog steeds uit op wedstrijd en traint hem fanatiek. Ik geniet op dit moment nog meer van de sport door die twee dan dat ik deed toen ik zelf nog wedstrijd reed.
Hier een kleine greep uit de vele foto's die ik van dit monster heb over de jaren heen.. Op naar de volgende 10 vriend!
... Mafkees.
