Geplaatst 
Eind mei 2018 kwamen we Idi per toeval tegen. Een schraal paardje wat nog erg groen was, eigenlijk waren we direct al gek op hem! Helaas wat nare ervaringen gehad met paarden, maar Idi voelde ondanks dat hij nog groen was meteen veilig aan.
In juni kwam hij bij ons wonen, en onze vakantie stond eind juli al gepland, inclusief paarden. Omdat het zo goed voelde ging Idi gewoon mee! Wat een geweldig dier was het, hij genoot van elke pas in het bos! En van het samen zijn!
In oktober kwamen we aan op stal en merkte we direct dat Idi niet okee was, hij stond lusteloos in de wei en leek wel 50 kilo lichter..
Toen we dichterbij kwamen en hem op 3 benen zagen staan, voelde het voor mij direct al niet goed.
Uiteindelijk bleek hij 2 kapotte pezen te hebben, op dezelfde hoogte waardoor operaties de littekenvorming niet konden voorkomen. Toch wilde we niet opgeven en hebben we alles geprobeerd om het een kans te geven. Nadat het eventjes de goede kant op leek te gaan gaf hij in februari weer een slechter beeld.. En daarbij liet hij heel duidelijk merken niet meer happy te zijn. Hij was zo gefrustreerd en was zijn vrolijke blik aan het verliezen.
Dan weet je dat je de keuze voor hem moet gaan maken. Mijn vriend heeft hem zelf ingeslapen, waar ik zo enorm veel respect voor heb! Hij is zo rustig gegaan.
Maar wat laat die grote lieve clown een leegte achter.. En wat baal ik enorm dat hij niet langer heeft mogen genieten met ons. Nog veel meer vakanties en ritten heeft mogen meemaken..
Zelfs 1 van onze honden is echt een aantal dagen uit zijn hum geweest. We hebben hem afscheid laten nemen, wat was dat ontroerend.
Hierbij dus nog een laatste ode aan Idi, de vriendelijke reus die in korte tijd een groot plekje in ons hart heeft gekregen! Tot ooit!
