Geplaatst Marianne ken ik al een hele poos, en die zocht een nieuw baasje voor Alanda.
Zo kwam ze bij ons terecht.
Alanda (OscarxHaarlem)
Ons eerste ritje thuis:
Wat was ik trots op haar, eigenlijk ging ons alles met de wind mee. Over dit paard durf ik wel te zeggen dat ze letterlijk pomproof is. Alles is leuk en niks is eng. We reden al snel een onderlinge wedstrijd mee en naar het strand gaan in de buurt was ook fantastisch.
Echter, was dit sprookje te mooi om waar te zijn. Een vriend van mij wees me er op dat ze vocht in een spronggewricht had. Toen gingen alle alarmbellen rinkelen. Want ze kreeg de achterhand er ook nooit goed onder. Wij dachten dat het een kwestie van trainen was.
Om het zekere voor het onzekere te nemen besloten we gelijk om naar de kliniek te gaan en haar op röntgenfoto's te zetten. Spat geconstateerd.
DA adviseerde me om haar niet meer in te zetten voor de hogere sport. Lekker op buitenrit gaan en af en toe wat dressuurmatig rijden was dan geen probleem.
Alleen was dit niet mijn doel waar ik haar voor had gekocht. Balen als een stekker natuurlijk.
We hadden op dat moment geen plek voor een 3e paard, en ik wou Alanda in eerste instantie ook niet kwijt.
We lieten het bezinken en ik pakte mijn pony alweer meer op en liet Alanda vaker staan. En dat zag mijn vader dus ook.
Ik was in de zomer van 2015 op vakantie naar Griekenland met mijn moeder. Toen ik thuis kwam, stond er ineens een 3e paard in de wei. Ik dacht van huh, hoe kan dit?
Mijn vader had een collega die ging scheiden, hun paard moest dus weg. Het liefst zo snel mogelijk.
Met de gedachte in zijn achterhoofd dat dit misschien wat voor mij zou zijn.
Ik zelf had nog niet over een ander paard nagedacht. Ik ben van mening van wat je aanschaft, zorg je ook voor.
En toen stond daar dus Baranco, een kwpn'er ruin.
Alleen hadden we toen nogsteeds geen plek om 3 paarden te houden. Voor de zomer wel, maar 's winters kwamen we plek te kort.
Mijn vader gaf me de keus welke ik ging houden. Wilde ik het nieuwe paard niet, dan verkocht hij die weer.
Met oog op de toekomst en mijn 15 jarige denken besloten om het nieuwe paard te houden en voor Alanda een goed plekje te zoeken.
Daar kreeg ik alle tijd voor van mijn ouders, kwam ook echt niet op een paar weken aan. Dan hadden we wel iets geregeld.
Er was veel animo voor Alanda, zo braaf dat ze was. Zo vervelend deed ze als er nieuwe mensen kwamen.
Zo erg dat ze hun er zelfs afgooide
Tot Jacintha kwam, ze heeft er gelijk een buitenritje mee gereden. En Alanda was zoals ze was.
Gevoel voor ons was er ook goed bij, ik denk dat Alanda de keuze zelf ook had gemaakt.
Ze was opnieuw klinisch gekeurd en vertrokken van uit het hoge noorden in Friesland naar Zeeland.
Alanda is ons altijd bijgebleven en hadden het nog vaak over haar. Inmiddels waren wij verhuisd naar een boerderij met meer ruimte en plek.
Tot ik in November een onverwacht appje kreeg. Wegens privé omstandigheden moest Alanda weg, met de vraag of ik haar terug wou. Er was later ook hoefkatrol bij haar geconstateerd en ze wouden niet dat ze in de handel terecht kwam. Ik was dol enthousiast, we hadden nu meer plek. Maar ik had inmiddels ook al 3 paarden.
Ik moest dus nog een akkoord van mijn ouders krijgen. Heel voorzicht vroeg ik of Alanda terug mocht komen. En kreeg als reactie van mijn vader "Alanda?!?! Tuurlijk mag dat! Dat is zo'n lief paard."
Op 4 december brachten ze Alanda bij ons thuis. Ik had nog niet eerder zo'n mooi sinterklaas cadeau gekregen.
Bij aankomst herkenden Baranco en Alanda elkaar gelijk, en ze hadden elkaar al 5,5 jaar niet gezien.
Marianne ('Ketly' op bokt) waar ik haar van heb gekocht. Woont bij mij in de buurt, en is ook gelijk langs gekomen om wat foto's van ons te maken. Ze was bij aankomst nog erg mager.
Zo bijzonder hoe dit verhaal weer op zijn pootjes terecht is gekomen. Er kan niet meer op haar gereden worden, maar dat maakt haar niet minder speciaal. Ze zal hier haar laatste adem uitblazen, al moeten we daar natuurlijk nog lang niet aan denken. Ze word dit jaar 16 jaar en wat mij betreft komt er nog 16 jaar bij.
We mochten paar weken geleden model staan voor Florien Fotografie, en die foto's wil ik graag met jullie delen.
Respect dat je het hele verhaal hebt gelezen. Maar ik kan niet in woorden omschrijven hoe blij ik ben en hoe bijzonder ik het vind dat ze weer terug is gekomen. Want hoevaak gebeurt dat nou?
eind goed al goed 
