Geplaatst Een jaar geleden haalde ik Jim kreupel en dagelijks met nieuwe wonden uit de groep.
Uiteraard is de dierenarts erbij geweest en advies: rust. We hebben een maand niet gereden en toen mochten we voorzichtig opbouwen. Maar helaas, hij was nog steeds/weer kreupel. Weer de dierenarts erbij: pijnstilling en rust. Apart van de kudde, want daar kreeg hij geen rust.
Helaas kreeg ik geen medewerking op stal (hij moet zich er maar naar schikken) en dus ben ik met spoed verhuisd. Daar kreeg hij alle rust die hij nodig had en hij leek langzaam te herstellen. In die tijd heb ik ook mijn veulen Noura gekocht en dat was al snel dikke mik
Met Jim mocht ik weer gaan stappen en mijn droom was/is om met Noura als handpaard op stap te gaan. Dat hebben we voor de grap tijdens een wandeling een keer geprobeerd, maar dat behoefde nog wat oefening
Ondertussen stapten wij lekker in het bos en mochten we langzaam gaan opbouwen en uitbouwen. We genoten van de prachtige omgeving samen.
Ook konden we gebruik maken van de binnenbak van de rijvereniging om de hoek.
Helaas niet voor lang, want hij liep weer niet goed. Dus weer de dierenarts erbij. Vermoeden was kapot SI, ook vanwege de eerdere plekken (foto 1) of kapotte knie. Maar daarvoor moesten we naar de Lingehoeve.
Daar zijn echo’s gemaakt, maar knie en SI zagen er goed uit. Tussenpees was ook goed. Hij had het lijf van een 5-jarige. Alleen dan wel kreupel.
Hij onderging alles zo braaf.
Om het probleem boven tafel te halen adviseerden ze een scintigrafie. Met pijn in mijn hart liet ik mijn autistische paard dat 24/7 buiten stond achter in een stal waar hij 48 uur in quarantaine moest.
Maar met ‘succes’. De scinti wees een hotspot op het spronggewricht uit op het rechterbeen. Daarna zijn er foto’s gemaakt en duidelijk werd dat de botdichtheid was veranderd. Minder geworden.
Hij is ingespoten met Tildren, dat 9 maanden de botgroei moet stimuleren. En lokaal met corticosteroïden.
Omdat de plek waar we stonden tijdelijk was en het te glad werd, had ik besloten hem opnieuw te verhuizen naar een ondergrond met zand. Een paddock paradise. Noura is ‘s ochtends verhuisd en toen we Jim hebben opgehaald van de kliniek zijn we meteen daarheen gegaan. Hij was mentaal zo van slag. Gelukkig kon hij gelijk de wei op.
En in plaats van dat Noura steun had aan Jim, was het nu andersom. Zijn steun en toeverlaat
En ook met de andere 2 paarden ging het steeds beter. Hij durfde zich steeds meer open te stellen.
Hij leek te herstellen en o wat werd ik blij toen hij zo door de bak en over de track ging. Dat zag er goed uit!
Helaas liep hij de dag erna beroerd. En zo gaat het eigenlijk op en af. Goede dagen en slechte dagen. Maar nu een jaar later is hij nog steeds niet okee. Hij heeft 2x een osteopathie behandeling gehad en 1x lymfedrainage om hem zo goed mogelijk te ondersteunen en de compensatie te herstellen.
Dit filmpje is van 3 weken geleden. 25 augustus gaan we terug naar de Lingehoeve. Dan worden er nieuwe foto’s gemaakt en vergeleken met de vorige. En dan zal ‘het oordeel’ geveld worden. Zit er ooit nog een ritje in? Is een vervroegd pensioen paardwaardig? Hoeveel pijn heeft hij? De duimen draaien nog steeds, in ieder geval voor een paardwaardig pensioen.
En nu ben je een jaar later.. Onvoorstelbaar. 
wat een ellendige nasleep van een situatie die in eerste instantie door de stal volledig verkeerd is opgepakt. 
