Geplaatst De mensen die mijn topic toen gevolgd hebben, weten dat het leuke topic destijds is geëindigd in een drama; ik ben zowel Kruimeltje als haar veulen Tos tijdens de bevalling verloren op 15 mei 2022.
Voor degenen niet het niet gevolgd hebben, dit was Kruimeltje, een minimerrie met schofthoogte van slechts 78cm, maar met een gigantisch ego
In het topic valt te lezen dat ik Kruimeltje en Tos bij me gehouden heb in mijn land en dat ik graag als aandenken een boom wilde planten, alleen ik was er nog niet helemaal uit welke precies. Bokker Savieralover kwam toen met de optie van een Amberboom, de 'Liquid Amber', omdat deze in de herfst mooi rood kleuren. Ik noemde Kruimeltje altijd 'de rode koningin' en toen ik de Liquid Ambar googlede, wist ik dat dát de boom zou worden die ik ter nagedachtenis aan Kruimeltje en Tos (en ook aan Bas en Tom, mijn eerder overleden pony's) zou planten.
Afgelopen Mei, een jaar na het overlijden, heb ik daadwerkelijk een Amberboom aangeschaft en geplant. Toen nog een frisgroen jong boompje dat fel tegen de andere bomen afstak. (met een herdenkingsknutsel van mijn kleine nichtje erbij
)
Nu de herfst dan echt is ingevallen, begon afgelopen weken de boom te verkleuren, en momenteel is het een prachtige mengeling van oranje, geel en rood
Leuk detail is dat er een miniboompje/takje naast de stam groeit
De boom staat bij het minibosje achterin mijn land. Toch valt hij het hele jaar door op. Ik zie 'm continu direct als eerste, ook van een grote afstand (er staat nog wel een draadje omheen, ondanks dat de boom het goed doet, wil ik niet dat mijn veelvraatzuchtige kudde hun tanden er in zetten)
De Kruimeltjeboom, zoals ik 'm noem, valt altijd op, onderscheidt zich van de rest... Net zoals Kruimeltje altijd opviel en nét even meer aanwezig was dan de rest
En als je dan een beetje gaat knutselen met die foto's krijg je een mooie warme rode herfstcollage:
In het topic heeft ook een bokker meegelezen (ik weet niet wie) die in opdracht van een vriendin een prachtige illustratie van Kruimeltje en Tos heeft gemaakt. De illustratie heb ik laten afdrukken en deze hangt nu bij ons in de keuken. Het hartje had eigenlijk een sterretje moeten zijn, heb ik destijds in de emotie niet helemaal goed besteld. Maakt niet uit, voor mij is het duidelijk. Ik kijk vanaf mijn plekje aan de keukentafel altijd naar deze plaat
Ik ben heel blij dat ik de boom heb geplant en zo een herdenkingsplekje in mijn eigen land heb, tussen de andere pony's. En dat het een 'mooie rooie' boom is. We zijn nu 1,5 jaar verder en ik mis Kruimeltje nog steeds ontzettend. Natuurlijk slijt het altijd wel wat en wordt je rustiger op den duur, maar ik heb er nog altijd last van dat het toen zo mis is gegaan. Kan nog altijd slecht naar andere miniponys met veulens kijken; 'Zie je wel, bij hun kon het wel, waarom ging het zo mis met Kruimel?' en als er op tv of internet ook maar iets voorbij komt van complicaties bij een bevalling waarbij er opgevoeld gaat worden etc, schiet ik vol en zap/klik ik gauw verder. De ervaring van die nacht heeft er toen zo enorm ingehakt, ik weet niet of ik dat ooit helemaal kwijt raak. Ik ben in elk geval goed genezen en zal zelf waarschijnlijk nooit weer een merrie hebben (Kruimeltje was al een speciaaltje want ik hou niet van merries
), en als dat al wel zo is, zal ik nooit weer eentje laten dekken. Kruimeltje wordt in mijn kudde ook nog altijd gemist. Er is na Kruimeltje wel een nieuw lid in de kudde gekomen die ook heel erg leuk is, maar zonder Kruimeltje zal het nooit meer zo worden als het was. De sfeer/dynamiek is anders dan toen de rode koningin nog met de scepter zwaaide
Daarom kijk ik nu soms met weemoed, maar vaak ook met trots naar mijn mooie Kruimeltjeboom. En zeker zoals deze nu is. Ik hield altijd al van de kleuren van de herfst, en nu nog een beetje meer 
(weet niet of hij me in dank afneemt dat ik dat vertel 
)
