Mee eens voorkomen blijft beter maar soms krijg je een volwassen exemplaar voor je neus waar je dan op dat moment mee om moet gaan omdat niemand anders het meer aandurft.
Juist door duidelijkheid te eisen en te geven is het voor allebei (paard en mens) veel fijner en is het niet meer nodig na een paar keer.
Een paard met de zweep (zoals in mijn voorbeeld) een beste tik te verkopen vind ik zeker niet leuk om te doen, maar alles beter dan dat ik onder een friese hengst terecht kom omdat hij me van achter wil bespringen. Ze weten het snel genoeg hoor bij wie ze wat wel en niet kunnen doen.
1x een tik wil niet zeggen dat het daarna ook verkeerd blijft, is hij dan braaf dan laat ik dat ook merken door een andere toon in de stem bijvoorbeeld en de lichaamshouding te veranderen.

De meesten lijken er van uit te gaan dat het soms nodig is, slaan of stevig aanpakken. We denken blijkbaar echt dat een paard de behoefte heeft om een mens te domineren. Ondertussen is al door onderzoek ontdekt dat er eigenlijk geen dominatie onder paarden bestaat. Dat er wel sprake is van verschillende belangen waar het ene paard meer voor opkomt dan het andere. Leiderschap bij paarden bestaat uit het willen volgen van de verstandigste/kalmste merrie. Zou zij leiderschap af willen dwingen, dan verlaten de andere kuddeleden haar gewoon. Dat kan dus in het wild, maar bij ons in gevangenschap natuurlijk niet. Vandaar dat onze paarden 20 keer zoveel agressie tegen elkaar vertonen dan wilde paarden onderling.
Probeer eens een andere mindset: wat als dat niet de enige manier is? Hoe zou het ook kunnen? Wat zou er veranderen in je omgang met een paard?

Ik ben aardig tegen mijn paard zolang er geen dingen gebeuren die een van ons in de problemen kan brengen.

Ga maar eens terrein rijden met een oude Land Rover. Succes met koetsie-koetsie.
Soms zul je domweg een trap op het gaspedaal moeten geven. Zo rustig en voorzichtig als mogelijk maar zo lomp en hard als noodzakelijk. Daar zit niet zoveel tussen.....