[Verhaal]De laatste reis, wat vinden jullie?
Moderators: NadjaNadja, Essie73, Muiz, Maureen95, Firelight
- Kieffertje
-
- Berichten: 1743
- Geregistreerd: 23-11-01
- Woonplaats: leiden
Geplaatst: 06-04-04 15:43
*titel: Levensbelangrijk bestaat volgens mij niet. Van levensbelang wel.
*rg. 1: aanhalingstekens De wereld.. Dit wordt toch gezegd?
*rg. 1: is, en. Voor 'en' mag je officieel geen komma plaatsen.
*rg. 1: woordenkomma” Dit moet altijd zo als er iets gezegd is. Zal het verder dus ook niet meer verbeteren.
*rg.2: “ Voel jij het ook?” Vraagt... Aanhalingstekens openen moeten direct voor de V, dus zonder spatie (dit doe je vaker, maar ik zal het maar een keer verbeteren). Verder moet 'vraagt' niet met hoofdletter, omdat de zin gewoon doorgaat.
*rg. 2: 4de In letters schrijven.
*rg. 4: met een knikje in hun richting kijkt hij naar de zeespiegel. Hij kijkt dus tegelijkertijd naar hen en naar de zeespiegel? :S
*rg. 5: trappen af, op naar het strand.. Af of op, wat bedoel je nou?
*rg. 5/6: Hij wandelt in het nog kille zand, nog niet verwarmd door. Je bedoelt toch dat het zand nog niet verwarmd is. In dat geval moet je dit anders zeggen. In het eerste deel v/d zin is Frodo nl. het onderwerp, in het tweede het zand. Dat kan je niet samentrekken. Nieuwe zin zou moeten zijn: Hij wandelt in het nog kille zand, dat nog niet verwarmd was door....
*rg. 7: “Sam, sam!!” Tweede keer sam moet ook met hoofdletter. Verder mag je in een verhaal nooit twee leestekens (punten, komma's, uitroeptekens e.d.) achter elkaar zetten.
*rg. 8: “ Goedemorgen Meneer Frodo”. Vóór of na een aangesproken persoon moet een komma. Dus in dit geval vóór Frodo. Meneer moet normaal gesproken niet met hoofdletter.
Verdere opmerkingen: Ik heb bij het doorlezen gemerkt dat je soms tegenwoordige tijd en verleden tijd door elkaar haalt. Nóóit doen! Het schept verwarring bij de lezer. Probeer verder wat meer omschrijvingen in je verhaal te verwerken. Het is nu allemaal wat oppervlakkig.
Ik heb nu geen tijd meer, als je het wilt kan ik binnenkort wel verdergaan. Hoop dat ik niet te streng lijk zo, zie het als opbouwende kritiek
- shadowfaxx
-
- Berichten: 5880
- Geregistreerd: 27-12-03
- Woonplaats: Turnhout
Geplaatst door de TopicStarter : 06-04-04 16:05
- shadowfaxx
-
- Berichten: 5880
- Geregistreerd: 27-12-03
- Woonplaats: Turnhout
Geplaatst door de TopicStarter : 06-04-04 16:11
Zo zal ik (misschien) ook nooit iets schrijven in de aard van The Silmarion over het ontstaan van Middel-Aarde en de volkeren die het bewonen enzo. Misschien dat als ik m'n verhaal helemaal heb afgeschreven wel een naslagwerk zal maken, maar dat is dan waarchijnlijk ook het enigste wat er van zal komen. Toch bedankt dat je me wil verbeteren, Kieffertje
- shadowfaxx
-
- Berichten: 5880
- Geregistreerd: 27-12-03
- Woonplaats: Turnhout
Geplaatst door de TopicStarter : 06-04-04 16:40
--------------
Frodo en Sam sperren hun ogen wagewijd open van verbazing. "Wel heb je ooit .." zegt Sam. "Adembenemend,vind je niet?" Gandalf leid hen in het dal van Rivendell. "Het is nog mooier geworden als vroeger"zegt Gandalf.
En daar heeft hij absoluut gelijk in. Het dal ligt te midden van bergen en bossen. Mahornbomen en Enten beschermen de ingang van het dal. Rijk uitgedoste elfenhuizen, versiert met gouden randen aan hun balkonnen, in witglans uitgesneden bloemen, krullen, en lijnen op het fronton van elk huis. De natuur groeit hier in harmonie samen met de elfen. De huizen staan verspreid, maar toch nog dicht op elkaar. Treurwilgen overschaduwen een helder riviertje dat glinstert in late middagzon. Een watervalletje en het geluid van kwetterende vogels is het geluid dat je groet als je door het dal wandelt. Lentebloesems die je nog nooit eerder geroken hebt vullen je neus, gemengd met een zoete geur van honing en suikergoed. Het zand onder je voeten knarst, en voelt warm aan van de namiddagzon als je het pad op loopt. Elk huis lijkt wel onder een boom te staan. De huizen zijn zodanig gebouwd dat ze de bomen niet moesten omhakken.
Spelende kinderen en hun gelach verstoren het geluid van Rivendell. Ze spatten elkaar nat in het riviertje. Hun lange haren glanzen, allemaal blond. Elrond komt hen tegemoet. "Welkom, mijn vrienden, in Rivendell"
---------------------------------------------------------
Vertaling:
Witglans: Een soort elfensteen dat sterk lijkt op marmer
Fronton: Grieks. Washet dak van een tempel(de driehoek)
--------------------------------
Weer een stukje voor vandaag
Heel uitgebreide omgevingsvertelling 
- Kieffertje
-
- Berichten: 1743
- Geregistreerd: 23-11-01
- Woonplaats: leiden
Geplaatst: 06-04-04 20:04
(ik weet niet of die wel van tierlantijntjes houdt, maargoed) Nu weet ik alleen nog steeds niet of ik door moet gaan met verbeteren ja of nee. Vanwege: apprecieer en fouten boeien me niet. - shadowfaxx
-
- Berichten: 5880
- Geregistreerd: 27-12-03
- Woonplaats: Turnhout
Geplaatst door de TopicStarter : 07-04-04 11:10
Je mag van mij voortgaan, mij maakt het niet uit. Als jij je geneigd voelt om dat te doen en jezelf er beter bij voelt, dan doe je het toch gewoon? Maar die fouten boeien me gewoon niet omdat ik m'n verhaal gewoon zomaar schrijf en daarom let ik er niet op, het doel is gewoon dat mensen het leuk vinden om te lezen en zich het verhaal kunnen voorstellen in hun gedachten. Dat men het verhaal "voelt" zoals Shanna zei.
En je bent héus geen opgeblazen olifant
- Kieffertje
-
- Berichten: 1743
- Geregistreerd: 23-11-01
- Woonplaats: leiden
Geplaatst: 07-04-04 13:30
- shadowfaxx
-
- Berichten: 5880
- Geregistreerd: 27-12-03
- Woonplaats: Turnhout
- shadowfaxx
-
- Berichten: 5880
- Geregistreerd: 27-12-03
- Woonplaats: Turnhout
Geplaatst door de TopicStarter : 02-05-04 15:35
Komt er zo meteen aan!
- shadowfaxx
-
- Berichten: 5880
- Geregistreerd: 27-12-03
- Woonplaats: Turnhout
Geplaatst door de TopicStarter : 02-05-04 15:38
De volgende avond is de nacht al gevallen over de elfenstad Loréllin, in de bossen van Lorién. Galadriel heeft alle overblijvende leden van het genootschap in de tijd van het einde van de 3e Era bijeengeroepen voor een belangrijke bijeenkomst. Gandalf is gekomen vanuit zijn eiland op de eilandkusten van de onsterfelijke landen, gekomen uit z’n pareltoren. Legolas en Gimli zijn aanwezig, die wonen diep in de wouden, in hun Hallen van Oromë, en ook Frodo en Sam uit hun stad Tirion.
Gimli, die zwaarademend en uitgeput van z’n paard stapt, en stampvoets de trappen naar de vergaderplaats op gaat, loopt luid vloekend te zagen dat het wel héél belangrijk moet zijn vanwege de lange weg die hij heeft afgelegd. Daarentegen stapt Legolas sierlijk van z’n paard af, bekijkt met een doordringende blik de omgeving en lijkt net ademloos, totaal niet moe van de zware en lange reis.
Wanneer allen zitten in de driehoekige vergaderplaats, begint Galadriel te spreken. “ Welkom, oude vrienden en bondgenoten. Ik heb jullie hier bij elkaar geroepen omdat ik heel belangrijk nieuws heb uit middel – aarde”. Geroezemoes, gefluister, vragende blikken en een tikkeltje heimwee is te bespeuren bij de leden bij het horen hiervan. “ Orde, graag” Gandalf werpt een vriendelijke maar strenge blik de vergaderplaats rond. Zijn blik kruist die met Frodo, en in een fractie van een seconde meent Frodo kleine lichtjes van pret in de ogen van Gandalf te zien, maar als hij beter kijkt ziet hij terug de strenge blik, en hij wend zijn blik af, terug naar Galadriel. “ Ik heb een brief, of beter gezegd Gandalf heeft een brief ontvangen van de Orde van Cirdan Narya, afkomstig van de Maia, waarin een deel van het leven op Middel – Aarde word beschreven. Tot mijn grootste spijt is wat ik voelde van veraf, dichtbij in Middel – Aarde terug de hand aan het nemen. Wat was, is terug. Jullie weten vast niet waarover ik spreek, dus als je het niet erg vind Mithrandir, wil je de brief voorlezen aan de leden?” Galadriel overhandigt de brief aan Gandalf. Merkwaardige gedachten doen de ronde tussen de leden, verbaasd en verbouwereerd kijken ze elkaar vragend aan. Duistere gedachten peinigen hun hersenen bij “ wat was, is terug”. Sam mompelt afwezig iets van “Sauron” en “Duistere krachten”, en Legolas zit diep in gedachten voor zich uit te staren. Gimli zit zoals gewoonlijk weer volop onverstaanbaar te vloeken.
Gandalf neemt de brief in handen en begint met hem voor te dragen.
Geachte Mithrandir,
Normaal is het niet mijn plicht te schrijven naar personen die verblijven in de onsterfelijke landen. Maar op de een of andere manier is de Orde tot de conclusie gekomen dat we verplicht zijn dit te vermelden, en zeker omdat het te maken heeft met het genootschap. Na de 4de Era zijn de tijden veranderd: Landen zijn grootst geworden door het terugwinnen van hun eer en koningen ; Al wat klein was, is uitgegroeid tot iets belangrijks, al het kwade had middel-aarde verlaten, en het tij was helemaal gekeerd. Maar dat is niet hetgene wat we willen verduidelijken. Middel-aarde, of zeg maar de volkeren, leven allemaal gelukkig. En dat wil de Orde zo houden; Maar daarvoor hebben we jullie hulp nodig.
Tijdens het begin van de 4de Era is het land Mordor helemaal verbrokkelt en uit elkaar gevallen. Het land is herenigd: : Weliswaar niet als het oude Mordor met slecht en kwaad, maar als een groen land met hoge heuvels en besneeuwde toppen, met vlinders en vogels. Dit land is noch onbewoond, noch bewoond. Geesten van het genootschap en anderen dwalen er rond en bewonen de eenzame landen, zo hebben we dit geestenrijk genoemd bij naam, uitgesproken bij daglicht en gefluisterd bij nacht. Je weet waar over ik spreek Mithrandir; Ooit waren het vrienden van jou, oorlogvoerenden, koningen, en dwalende zielen opzoek naar liefde. Je weet over wie ik spreek Gandalf. Dat is punt een dat veranderd is in Middel-Aarde, maar dan in de positieve zin. Middel- Aarde is niets veranderd eigenlijk: Maar de donkere continenten onder middel-Aarde hebben zich verenigd: De duisteren met schepen uit het Zuiden, de duisteren met vuur en vlammen uit het Noorden, de duisteren met het ijzer uit het westen, en de duisteren met steen uit het oosten: Verzameld onder een vlag, en verblind door wraak op Sauron. Ze willen waar ze niet aan kunnen: Ze willen Frodo, Frodo Balings, degene die voor Sauron’s ondergang en dood heeft gezorgd, ze willen wraak o^p hem. Goed voor Frodo is dat ze hem niet kunnen bemachtigen door de kracht van de verdedigingslinie van moeder Aarde op de onsterfelijke landen. Maar het kwaad is herrezen: Ze herenigen zich in één leger en zullen van alle windrichtingen bij nachtlicht aanvallen, weldra. Daarom vraag ik je een gunst: Keer met het oude genootschap terug van de onsterfelijke landen voor nog maar een plicht: Het kwaad voor altijd te verslaan. Keer terug met het genootschap via de schepen van de Elven. De geesten van het genootschap uit de eenzame landen herenigen zich al met ons mee. Dit word erger als de macht tegen Sauron: Deze keer zijn deze mensen,wezens,reuzen,Orks en Uruk-Hai vermenigvuldigd in strijd. Keer terug, zodat wij ons kunnen herenigen: De orde, het genootschap, en alle landen: De mensen, de Haflingen en de Elven in hun laatste strijd om goed en kwaad. Keer terug, Gandalf.
De Orde.
Een stilte valt over de leden van de vergadering. Frodo slaakt een diepe zucht, en merkt niet dat iedereen hem vanuit hun ooghoeken zit aan te kijken. Elrond staat op. “ Nood valt terug op Middel-aarde, en na al deze jaren die zijn verstreken heeft het kwade zich herenigd onder een strijd. Dit word de grootste strijd van alle Era’s, ik voel het. De beslissing die we moeten nemen, ligt zowel allemaal voor ons samen, als voor ons apart. Ik ga met de Orde akkoord, en in de bescherming van mijn oude volk van de wijze Elven, keer ik terug naar Rivendell, in hoop mijn dochter eerst te kunnen bezoeken in de Eenzame landen, en daarna mijn volk klaar te maken voor de strijd. Ik neem de raad van de Orde aan, en vertrek zo snel als mogelijk. “ Elrond zet zich terug neer, wachtend op een beslissing van de anderen. Gandalf kijkt Elrond tevreden aan, waaruit de andere leden al kunnen bemerken wat Gandalf van plan is te doen. “ Mijn volk zijn ook elven, en ik zal hun verdedigen in goed en kwaad, zal hun helpen in deze strijd tegen het kwade, en ik keer niet terug voor dat m’n opdracht voltooid is, het kwade moet voor eens en voor altijd uitgeschakeld worden in deze wereld”. Legolas staat op en werpt een doordringende blik naar de andere leden, waarop Gimli op staat. “ Voor mij is er dan geen thuis meer, en ik ben dan misschien de laatste dwerg in Middel – Aarde, maar deze dwerg zal door iedereen herinnert worden want ik vecht mee met de elven, ze zijn mijn bondgenoten , net als alle anderen”
Sam slaakt een diepe,diepe zucht en kijkt met medelijden naar Frodo. “ Meneer Frodo, waarom moet jij altijd de zware last dragen?” vraagt hij. “ Ik weet het niet Sam. Het lot heeft mij bepaald om het tij te keren in Middel-Aarde, en dat is wat ik dan ook zal doen. Deze hobbit zal meevechten tot hij z’n laatste adem slaakt, of terugkeert naar deze fijne plaats, maar hij zal meedoen” zegt Frodo. Sam vertoont een glimlach, pakt Frodo z’n hand en werpt die in de lucht. “ Leve Frodo” roept hij. “Leve Frodo” roepen alle leden. “ Jij zult mijn ring van macht dragen, Frodo” zegt Galadriel. “ Gebruik deze in tijden van nood, wanneer er geen weg terug is .. “ en ze geeft de ring aan Frodo.
“ Dus zou is het opnieuw” zegt Gandalf. Het genootschap komt terug bij elkaar, en zal terug voet zetten op Middel-Aarde voor eens en voor altijd af te rekenen met het kwade. “Zo mag het zijn” zegt hij. En kijkt met een voldane blik het nog oncomplete genootschap aan. “En die geesten uit hun eenzame landen, zijn niet meer eenzaam” zegt Gimli. “ Zo mag het zijn” zegt Gandalf opnieuw.
Hoofdstuk 2 : De reis huiswaarts
"Het lijkt allemaal of het gisteren was" kijkt Sam hoopvol de verte in. Legolas,Gimli,Sam,Frodo,Gandalf,Elrond en zefls Galadriel en Celeborn zijn allemaal meevarenden voor de terugkeer naar Middel-Aarde. Gandalf had een antwoord gestuurd op de brief van de Orde, dat de beslissing van het oud-genootschap genomen was onder leiding van Gandalf, en dat iedereen had ingestemd met het idee om terug te keren voor een laatste voorbereiding en een laatste gevecht. Ondertussen in Middel-Aarde had de Orde enkele voorbereidingen getroffen: De koning van Gondor en Rohan waren op de hoogte gesteld dat de onsterfelijken uit de landen zouden terugkeren, en ook de Hobbits, en de elfen in het Demsterwold en Rivendell. " Hoe zou het nou zijn in de gouw, Meneer Frodo?" vraag Sam. " Geen idee Sam" antwoord hij. " Ik hoop dat er nog altijd de felgroene heuvels zijn, de kleine watervalletjes en dat ik word verwelkomd door de heerlijke geur van de eerste boterbloemen die in dit seizoen hun leven terug vinden". Sam staart voor zich uit in de verte. "Kijk, Meneer Frodo, daar!" Sam wijst enthousiast over 2 grote torens in de verte. Plots legt Galadriel een hand op Sam's schouder. "Dat zijn de twee wachttorens van Mellëon"zegt ze. Frodo herkent de torens: de laatste maal dat hij die torens heeft gezien is bij z'n vertrek in de grijze havens. " De grijze havens!" roept hij blij. Samen met Sam maakt hij een rondedansje over de houten vloer van het schip.Maar plots blijft Frodo stil staan. " We zijn terug Sam" met een glimlach op z'n gezicht, zien ze samen het beeld in hun gedachten benaderen van de gouw. Ook een glimlach verschijnt op Sam's gezicht. "Misschien dat ik nu nog eens rustig kan gaan vissen aan een watervalletje" zegt Sam al lachend. Een kwartiertje later zetten ze voet aan wal. " De lucht is hier zo licht, zo vers" zegt Frodo. " Dat komt omdat de lucht hier zo oud is, en omdat je terug Middel-Aarde inademd" zegt Elrond. "Er wacht een koets op jullie" zegt hij, en wijst naar een eenvoudig houten koetsje. " Net zo'n koetsje uit Hobbiton!" zegt Sam. Ze nemen afscheid van Legolas en Gimli en beloven hun spoedig weer te zien. Ook nemen ze afscheid van Galadriel,Celeborn en Elrond. Ze stappen in de koets, en het koetsje rijd stilletjes vooruit. Beiden vermoeid van de reis vallen een tijdje in slaap. Plots schud Sam Frodo hevig door elkaar. " Wat doe je nu Sam" zegt Frodo mijmerend half in z'n slaap. "Kijk Meneer Frodo, de gouw!" Qzegt Sam en wijst naar buiten. Frodo opent z'n ogen en ...
Slaapdronken kijkt Frodo uit het kleine raampje van de koets. Verbaasd kijkt hij naar buiten en wrijft in z'n ogen. " Dit is de gouw?" vraagt hij. Hij wrijft nog en keer in z'n ogen. " Dat is wat de koetsier me heeft verteld tenminste ..." Antwoord Sam. "Wat?" Vraagt Frodo. " Hoe lang heb ik geslapen dan?" " Een uur of vier" zegt Sam. "Ik heb maar een half uur kunnen slapen" zegt Sam weer. " Ik heb een hele poos naast de koetsier gezeten" verteld hij. " De koetsier wootn dicht bij Hobbiton" en Sam begint te vertellen over de koetsier, Marriédus Trotsvoet. Hij verteld hoe "Matt" zo noemen vrienden hem, hem heeft verteld hoe de gebeurtenis van de dood van Sauron een legende is geworden, net zoals de allereerste oorlog tegen Sauron een mythe is geworden. Maar steeds worden deze verhalen doorgegeven aan kinderen,kleinkinderen enzovoorts. Matt heeft ook verteld hoe de gouw veranderd is: Breeg is een oeroude stad vol Hobbits en mensen, Hobbiton is uitgegroeid tot een nog grotere stad waar veel aan handel word gedreven, en waar reizigers naartoe komen van over heel Middel-Aarde. Sam verteld ook hoe hij heeft kunnen genieten van het landschap. " Het is hier zelfs veel mooier geworden" verteldhij. Plots voelen ze dat de koets vertraagd. Nieuwsgierig kijken ze uit het raampje. Hij ziet dat de koetsier afstapt, en hun deurtje komt openen. " Goedemiddag Frodo, goed geslapen?" Vraagt Matt. "Ik denk van wel ..." zegt Frodo. De jonge Matt doet teke dat Frodo en Sam moeten uitstappen. Frodo bekijkt de omgeving. " Mooi .." wispelt hij. Groene heuvels,verse velden vrij van vorst, en een warm zonnetje zijn tekenen van een groene hobbitlente.
Alle huisjes weerblinken in het verse zonnetje. Ze zijn terechtgekomen op een pleintje met allemaal hobbitholen tussen 2 reuzachtige heuvels. Een klein sprankelend watervalletje loopt van een heuvel af, en in de zon schittert het als bergkristal. Het voorjaarsgras op de heuvels is zo groen, dat het je ogen verblind. Het pleintje ziet er echt hobbit-achtig uit: Hobbitholen verscholen in de grond, met allemaal ronde deurtjes in leuke kleurtjes, en met kleine voortuintjes als juweeltjes. " We houden een middagstop" zegt Matt en hij klopt op een felrode deur. "Jaja, ik kom al" hoort Frodo iemand vanuit het huis roepen. Plots opent iemand de deur. Een kleine,keurige hobbit staat in de voordeur. Zijn haren krullend, zoals bijna elke Hobbit, en netjes gekamd. Glimmend gepoetste schoenen, en de knoopjes op z'n jas glimmen nog harder als z'n schoenen. Hij draagt een rode vest, en een gele broek. " Ah, Marriébus kom binnen met je harem" zegt hij.Ze lopen allemaal naar binnen. Een frisse geur van vers fruit bekreupt Frodo's neus,en hij vind het heerlijk. "Ik heb eten voor jullie klaarstaan" vertelt de keurige Hobbit, en leid hun voor naar een mooie eetkamer met stoelen en een reusachtige tafel(voor een hobbit toch) van Entenhout. Op de tafel staan verschillende eetschotels: Wild everzwijn,heerlijke sausjes,gepocheerd fruit, hobbitkoeken, zandwafeltjes,kaasschotels en verschillende kannen met verschillende bessen in verschillende smaken en kleuren. De keurige hobbit ziet Sam en Frodo staren met wijdopen ogen. " Wta nou?Eten ze bij jullie noit uitgebreid dan?Neem plaats aan de tafel,kom!" Dit doet Frodo denken aan de tijden dat hij nog met Oom Bilbo in hun keurige hobbithol woonden, aan het 1ste en 2de ontbijt, 11-uurtje, diner, 4-uurtje, souper, en laat-uurtje. "Kom jongeman hobbit, hebt u geen honger?" Frodo schrikt op uit z'n dagdroom en begint met opscheppen van het eten. Hij ziet Sam al hevig eten en hij kan een lach niet onderdrukken. Na het eten word de hobbit meerdermaals bedankt voor de gastvrijheid. De hobbit blijkt een achterneef te zijn van de tante van een oom van de vader van Matt. Ze stappen terug in het koetsje en worden uitgewuifd door de hobbit. Ze rijden het heuveldal uit, op naar Hobbiton, hebben ze in gedachten.
Enkele uren later, wanneer het donker al de bossen en wegen van de gouw heeft overschaduwd, zien ze hier en daar lichtjes verschijnen langs weerszijden van de weg. " Hobbits wonen nooit verder dan een mijl van de stad af" zegt Sam. " Dat betekent dat we er al bijna moeten zijn .. " zegt Frodo steeds opgewekter. Plots stopt de koets met rijden. Ze horen Matt van de koets af stappen, en met iemand praten. Frodo en sam stappen uit, té nieuwsgierig waarom ze stoppen. Matt staat met z'n vrouw te praten,blijkt. Wat is er Matt?Waarom houden we halt?" vraagt Sam. "ik woon daar" en Matt wijst naar een hobbithol aan de linkerkant van de weg. "en vermits het al donker en laat is wil ik naar me bedje toe" zegt ij. Jullie hebben te kiezen; of jullie lopen naar Hobbitton, of ik breng jullie morgen en jullie overnachten hier. Frodo kijkt naar de weg en ziet in de verte honderden kleine lichtjes branden. " Ik loop, zonder twijfel" zegt hij. Ze pakken hun rugzakken uit de koets en bedanken Matt voor de reis huiswaarts. Ze lopen naar Hobbitton alsof iets hun op de hielen zit. Wanneer ze eindelijk aangekomen zijn in de stad kan Frodo z'n blijdschap niet op. "Bijna alles is nog hetzelfde sam, hier" en Frodo loopt rond. Plots wenkt Sam frodo en wijst op een uithangbord. " Onze kroeg, laten we hier overnachten!" Niemand natuurlijk die hun herkent, en ook herkennen zij niemand. Ze huren een kamer. Frodo valt vredig in slaap en heeft het gevoel alsof hij terug thuis is.
Weken gaan voorbij. Frodo en Sam hebben het oude hobbithol teruggevonden van Bilbo, dat een beetje verzakt was in de grond,en vergeten. Alle meubels stonden onder het stof, en Frodo was verbaasd dat er nooit iemand had gewoond. Na een week was het hol opgeknapt, en konden Sam en Frodo er overnachten. Op een avond zaten ze buiten voor het huis, neerkijkend op Hobbiton met een pijp in hun hand. "Weet je Sam" zegt Frodo. " Ik had nooit verwacht dat ik m'n thuis nog een keer zou weerzien". " Ik ook niet Meneer Frodo, ik ook niet" antwoord Sam. De sterren staan helder aan de hemel en de geur van de lucht ruikt naar lente in volle bloei. Frodo staat op. " Ik ga naar m'n bed" zegt hij. " Ik ook" zegt Sam. " Morgen ga ik misschien de omgeving buiten Hobbiton bekijken" zegt hij. " Je doet maar, ik blijf thuis nog wat opruimen" zegt Frodo die in de deuropening staat. Sam staat op en loopt mee naar binnen en sluit de deur. Binnen is het koeler als buiten. Verschillende ramen staan open. Samen gaan ze naar bed.
Zwetend word Frodo wakker. Hij meent iets gehoord te hebben. Hij kijkt op de klok, 2.45, dan kijkt hij op zij en hoort hij een diep gezucht. Sam slaapt nog. Plots ziet hij een heldere lichtflits, gevolgd door een enorme knal. Sam schiet wakker. " Wat was dat?" vraagt hij. " Dat is onweer" zegt Frodo. " Ja dat weet ik ook wel" zegt Sam. " Maar dat komt hier toch normaal niet voor?" Frodo staat op en kijkt door het raam. De maan verschuilt zich achter gitzwarte,donkere wolken. Weer een lichtflits. Heel het zicht van Hobitton word weergeven, en Frodo ziet hier en daar lichtjes aangaan en hobbits de ramen open doen om te kijken wat er gebeurd. " Vreemd" zegt Frodo. " Zeer vreemd". " Dat komt hier nooit voor" zijn blik gaat over de lucht en hij meent iets te zien in de verte. In de verte loopt iets op het pad, het pad dat uit het bos leid. " Wat is dat?" vraagt Sam met toegeknepen ogen. " Doe alle ramen dicht" zegt Frodo. Ze snellen door het huis en sluite alle ramen en kieren die er maar te vinden zijn. Net wanneer Frodo de laatste deur heeft gesloten hoort hij een geklop op de deur. Frodo kijkt in de richting van de deur, en dan naar Sam. Sam pakt vliegensvlug een pan van het fornuis, en Frodo een pook van het haardvuur. Er word nog een keer geklopt op de deur. Frodo opent de deur en ...
"Auw" hoort hij, en ziet een man met een punthoed bezeert over z'n hoofd wrijven. " Wat doe je nu Sam?" vraagt Frodo. " Ik dacht .." Sam had met de pan geslagen. "Kom binnen" zegt Frodo. " Goede gastvrijheid servere jullie hier" Zegt Gandalf en geeft z'n mantel en hoed aan Sam die met een beschaamd hoofd thee gaat zetten. "Wat kom jij hier in het midden van de nacht doen?" vraagt Frodo. " Niet zo niet zo nieuwsgierig Hobbit"
"Ik ben hier met raad in dit donkere uur" .....
Je valt in herhaling Gandalf" en Frodo gaat tegenover Gandalf aan de tafel zitten, terwijl Gandalf van z'n thee slurpt. "Ik ben hier niet met raad,nee" zegt Gandalf. " Maar ik heb wel het een en ander te vertellen"."Wat dan"? vraagt Sam die nog steeds een rood hoofd heeft, maar nu ook plaatsneemt aan de grote eikentafel. " De vijand heeft weet dat jij in Middel-Aarde bent Frodo". Frodo kijkt verbouwereerd. " Maar .. hoe kan dat,.. ik heb niet.." Stotterend en vragend kijkt Frodo van Sam naar Gandalf en weer terug. Sam kijkt al even verbaasd, maar je kan van z'n gezicht aflezen dat de angst hem ook het hart opnieuw omsluit. " Hoe kan dat .." halverwege de zin stopt Sam met praten en denkt ernstig na. " Ik heb je ooit verteld, aan het begin van vorige reis, dat de vijand.." " vele spionnen heeft.." vult Frodo de zin aan. " Inderdaad, maar niet alleen spionnen hebben jou bemerkt, Frodo. Een palantir is in handen gevallen van de vijand. Toen Nenias, leider van Rivendell, via zijn palantir wou communiceren met Neremir, kleinzoon van Faramir welgezien, heeft de vijand via zijn palantir mee kunnen kijken wat er is gebeurd. Dat jij terug in het land bent. Wat heel stom was van hun om de boodschap over te brengen via palantir, omdat nog steeds niet alle palantirs teruggevonden zijn."
Sam slaagt zichzelf voor het hoofd. " Hoe kunnen de wijze elfen en mensen nu zo dom zijn om .." " .. ze zijn allen al lang niet wijs niet meer. meesten zijn vergeten hoe het vroeger was en welke oorlogen er zijn gevoerd, sommigen weten er zelfs weinig of niets vanaf. Je moet weten dat hier in 250 jaar geen enkele oorlog meer is gevoerd en men is vergeten hoe het vroeger was" vertelt Gandalf. Frodo slaakt een diepe zucht. "Ik moet hier dus weg, het kan niet anders" zegt Frodo. " Je word zolang het mogelijk is en we genoeg oorlogskrachten hebben opgevoerd onder de bescherming worden gesteld van de voorlopige leider van Rivendell, Elrond is terug als leider gesteld, tot alles voorbij is" zegt Gandalf. " Als het ooitvoorbij is" en Sam staat op om een rugzak vol spullen bij elkaar te scharrelen. " Wat doe je nu?" vraagt Frodo
" Ik ga mee" zegt Sam. " Ik ga nergens heen zonder jou meneer Frodo" zegt Sam zelftevreden. " Hobbits" en met een glimlach schud Gandalf z'n hoofd.
Hoofdstuk 4
--------------
Frodo en Sam sperren hun ogen wagewijd open van verbazing. "Wel heb je ooit .." zegt Sam. "Adembenemend,vind je niet?" Gandalf leid hen in het dal van Rivendell. "Het is nog mooier geworden als vroeger"zegt Gandalf.
En daar heeft hij absoluut gelijk in. Het dal ligt te midden van bergen en bossen. Mahornbomen en Enten beschermen de ingang van het dal. Rijk uitgedoste elfenhuizen, versiert met gouden randen aan hun balkonnen, in witglans uitgesneden bloemen, krullen, en lijnen op het fronton van elk huis. De natuur groeit hier in harmonie samen met de elfen. De huizen staan verspreid, maar toch nog dicht op elkaar. Treurwilgen overschaduwen een helder riviertje dat glinstert in late middagzon. Een watervalletje en het geluid van kwetterende vogels is het geluid dat je groet als je door het dal wandelt. Lentebloesems die je nog nooit eerder geroken hebt vullen je neus, gemengd met een zoete geur van honing en suikergoed. Het zand onder je voeten knarst, en voelt warm aan van de namiddagzon als je het pad op loopt. Elk huis lijkt wel onder een boom te staan. De huizen zijn zodanig gebouwd dat ze de bomen niet moesten omhakken.
Spelende kinderen en hun gelach verstoren het geluid van Rivendell. Ze spatten elkaar nat in het riviertje. Hun lange haren glanzen, allemaal blond. Elrond komt hen tegemoet. "Welkom, mijn vrienden, in Rivendell"
Aangekomen in het gastvertrek maken Frodo en Sam het zich gemakkelijk. Gandalf is als bij ware verdwenen, maar zal wel aan de praat zijn geraakt met heer Elrond. “ Een ding is me niet duidelijk” zegt Sam. “ Waarom moeten we naar Rivendell komen, en gaan we niet gewoon naar Lorién of Minas Tirith?” “ Wel, wijsneus, dat zal ik je zo meteen vertellen” in de deuropening van het gastenvertrek staat Gandalf leunend op zijn staf. Hij kijkt ernstig, zo ernstig dat het bijna eng lijkt. Zijn ene oog staat op erg scherp terwijl het andere dof vooruit staart. Je ziet tekenen van ouderdom maar ook een jeugdige blik op z’n gezicht; zelfs zijn rimpels zouden niet durven te verraden hoe oud hij is. Met een fractie van een seconde verschijnt er een glimlach op z’n gezicht en komt hij het vertrek binnen. “ Jullie moeten beiden heel aandachtig luisteren, wat ik nu aan jullie vertellen zal is heel belangrijk en een groot deel van jullie vragen zal erdoor opgelost worden”
Hij neemt plaats op een van de bedden tegenover het bed van Frodo waar Sam en Frodo met opgetrokken knieën zitten en in spanning afwachten wat Gandalf te vertellen heeft. “ Wel .. “ begint Gandalf. “ Herinneren jullie jezelf de Palantir van Saruman, lang geleden? “ vraagt Gandalf. “ Ik wel!” zegt Sam. “ Toen de enten Isengard overwonnen hadden, gooide Grima de Palantir door het raam waardoor Saruman geen enkele macht meer bezat, en Pepijn raapte de Palantir op en ..” “ Inderdaad. Er is een ding dat ik jullie nog niet verteld heb: Palantiri
Een palantir is een steen die het persoon die erin kijkt de macht geeft om bij de andere kijkstenen tekijken, om te communiceren. De Paltiri werden gemaakt door de Elf Feanor (Ook maker van de Silmarillion), in de vroegste tijden, van Midden-aarde, en werden gegeven aan de Heren van Andunie in de 2e Era. Eerst werden ze gebruikt om te communiceren, maar na een tijdje gebruikte Sauron ze om in de landen te kijken die hij wou gaan veroveren. Een van die Palantir kwam onder de hoede van Saruman, die met deze palantir naar Saurons orders luisterde. Na de val van Isengard, kreeg Gandalf de Palantir in zijn bezit, maar toen Pepijn erin had gekeken, kreeg Aragorn hem, die in de Helmdiepte, zichzelf aan Sauron,liet zien, en zich de Koning van Gondor noemde. Dat laatste deel weten jullie natuurlijk wél, en voorla het voorvalmet onze nieuwsgierige Hobbit zal ik nooit vergeten.
“ Goede oude Pepijn” zegt Sam smet z’n hoofd schuddend. “ Hij was altijd de nieuwsgierigste, goede oude Brandebok” Frodo kijkt Sam meelijwekkend aan. “ Maar zoals ik al zei … “ gaat Gandalf verder. “ Je moet weten dat door Sauron de Palantiri verspreid zijn geraakt, voornamelijk wanneer hij Cirith Ungol had veroverd. Saruman had een Palantir, in Minas Tirith staat er nog steeds een, zowel als hier in Lothlorién wat zelfs ik niet wist. Blijkbaar is die Palantir erbij gekomen na dat ons genootschap naar de onsterfelijke landen waren vertrokken, want Elrond wilde nooit enig Palantir in Rivendell. Ook staat er nog een in Minas Tirith, in de witte toren van Ecthelion. Het zit namelijk zo dat … “ “ Cirith Ungol?” vraagt Sam. “ Cirith Ungol was vroeger een even rustgevend en goede plaats als Minas Tirith, maar jammergenoeg is waar Cirith Ungol de toren was, nu Minas Morgul, het levenloze verschrikkelijke kwaad, de dode plaats …. “ vertelt Gandalf. Frodo krijgt koude rillingen, en plots voelt hij een steek in z’n hart. “ Meneer Frodo!” roept Sam. Dan sluit Frodo z’n ogen.
Ik ga nu verder schrijven
- shadowfaxx
-
- Berichten: 5880
- Geregistreerd: 27-12-03
- Woonplaats: Turnhout
Ben benieuwd naar het vervolg. - shadowfaxx
-
- Berichten: 5880
- Geregistreerd: 27-12-03
- Woonplaats: Turnhout
Geplaatst door de TopicStarter : 02-05-04 16:55
Plots voelt hij een aangenaam gevoel onder zijn achterwerk. Hij betast met zijn handen in het rond en voelt aan de grond waar hij op zit. Hij stoot zijn eerste gevoel aan een hoopje droog zand. Hij tast verder en voelt verschillende kittelingen rond zijn hand en arm van gras, een beetje klammig nog, alsof de dauw net verdwenen is. Het gras voelt vertrouwd aan, maar toch durft hij zich niet te bewegen. Hij steekt zijn hand vooruit, maar hij graait alleen maar in de duisternis. Net wanneer hij de hoop heeft opgegeven en zijn vragen waar hij is en wat hij hier doet alleen maar groter worden, ziet hij een licht in de verte. Het is een eerste zonnestraal die vanachter een huisje tevoorschijn komt. Het is geen hobbithol: Het is een mensenhuis van hout ziet hij. Naarmate de tijd verstrijkt verlicht de zon de omgeving meer en meer. Frodo kijkt geïntresseerd rond alsof hij een kleine hobbit is die voor het eerst het daglicht ziet. Hij kijkt naar links en ziet een eindeloos veld van grasprietjes voor zich opdoemen, dat haastig zich een heuvel vormt. Verder dan de heuvel reikt Frodo zijn oog niet, en hij is benieuwd wat achter de heuvel ligt. Rechts van hem ziet hij in de verte allemaal donkere stipjes in een lange rij tot aan de horizon zo ver hij kan zien staan, bewegensloos. Vast een bos, denkt hij. Tot zijn verbazing ziet hij dat hij op een aardappelveld zit; Het stukje gras dat hij net vast had blijkt geen bosje gras te zijn maar een stukje onkruid dat her en der door het aardappelveld heen groeit. Zo te zien is het veld net omgewoeld, hier en daar liggen grote hopen droog zand. Plots ziet hij voor zich beweging. Uit de deuropening van het huis komt een forse vent met dreigende zwarte wenkbrauwen en halflang haar. Frodo lacht stilletjes in zichzelf, want het doet hem denken aan Gimli alleen dan in groter formaat en met korter haar. De man heeft een riek in z’n hand en komt dreigend aangestapt naar de plaats waar Frodo zit. Nou aangestapt is een groot woord: zeg liever aangedreund. Frodo voelt de grond onder zich trillen met elke dreigende voetstap dat de man dichterbij komt. “ Ik zal je Mores leren” een zware stem buldert als een wervelstorm uit de man zijn keel. “ Niemand komt hier aardappels stelen van Boer Reinard, zoon van Reinarn, en zeker geen klein kind als jou, ik spies je op m’n riek” Frodo slaakt een klein kreetje van angst en zet het op een lopen zo snel als hij kan. Plots neemt een hand hem van achter in de rug en draait hem met een ruk om. Hij kijkt recht in het lachende gezicht van Gandalf die met een zakdoek het zweet van z’n hoofd veegt. “ Galdriel, is het niet?” vraagt Gandalf. Frodo kijkt hem vragend aan.
Voila, nog een stukje met - denk ik- toch een beetje beschrijving