Bokt.nl

Thuiskomen afgelopen zaterdag ging helaas nog niet zo soepel. Mijn plan was om vanaf Emden het pondje naar Delfzijl te pakken en vanaf daar 30 kilometer naar Groningen te fietsen, maar het pondje bleek niet te varen. Hierdoor moest ik opeens 70 kilometer fietsen. Na wat intern gevloek had ik dat geaccepteerd, tot ik een ander pondje (moest toch ergens de Eems over) net gemist had en de volgende pas twee uur later zou komen. Toen was ik er even helemaal klaar mee. :')

Ondertussen waren er allemaal Duitse dagjesmensen met elektrische fietsen die met hun ortlieb stuurtasjes het idee hadden dat ik een kameraad was en ze daardoor recht hadden op mijn verhaal en aandacht, terwijl ik stikchagrijnig was en helemaal niet door Duitsland wilde fietsen, laat staan met Duitse dagjes mensen socialiseren. Toen ben ik voor het volgende alternatief gegaan (het lijkt een terugkerend thema te worden, het alternatief van het alternatief) en ben ik eerst zuidelijk gegaan om de eerste de beste brug de Eems over te gaan en naar Winschoten te fietsen, met natuurlijk wind tegen. Gelukkig was de hele rit plat en fiets ik met mijn huidige conditie, ondanks de vermoeidheid, gerust 20-25 kilometer per uur met een volgeladen fiets. Vanaf daar heb ik de trein gepakt naar Groningen en toen naar Utrecht. Om 19:00 was ik eindelijk thuis en had mijn vriend pizza geregeld.

Verder heb ik helemaal niets gedaan en gister ook niet, behalve me overgegeven aan de vermoeidheid en de verkoudheid en dat resulteerde in een complete flubber zijn. Ik heb nog een wandelingetje door het bos gemaakt van een uur, maar dat kostte al een boel moeite. :')

Ondertussen zondagochtend de schrik van mijn leven gehad, ik ben 3,5 kilo afgevallen. 3,5 kilo klinkt misschien niet als veel, maar als lichtgewicht die 48 kilo woog toen ik vertrok, is dat echt heel erg veel. Was er al een beetje bang voor, want ik heb me een week terug al afgevraagd waar mijn tieten opeens waren gebleven. _O-

Geen zorgen hoor, ik ben geen wandelend skelet, al mijn reserves die ik met mijn snacken tijdens het studeren had opgebouwd zijn gewoon volledig weg, maar ik ben nog goed gespierd, alleen erg laag in mijn vetpercentage.

Ik denk dat ik 14 was dat ik voor het laatst zo weinig woog. Goede reden om nog meer taart te eten de komende tijd. $*\o/*$

Nog even over het fietsen in de storm, ik besloot wel te gaan omdat ik zag dat ik grotendeels wind mee zou hebben. Dat was fantastisch natuurlijk.

Ik stond er misschien later pas bij stil dat het gevaarlijk zou kunnen zijn, maar toen was ik al onderweg. Had wel nog een leuk momentje toen ik bij de winkel was geweest en weg wilde fietsen, maar er net een rukwind aankwam, dus ik viel met fiets en al om.

Ik heb trouwens zeer weinig massa toerisme ervaren langs de westkust! Ik denk dat het echt heel erg scheelt als je op de fiets bent en misschien hielp het mee dat het geen perfect strandweer was. Bij de Preikestolen had ik misschien massatoerisme mee kunnen maken, maar daarom heb ik dat ook geskipt. Ik fietste langs één uitkijkpunt langs de weg waar het wat drukker was, maar dat was het. Ik kan me wel voorstellen dat het met een auto of camper gewoon algauw vol is bij parkeerplekken en uitkijkpunten.

En dan nu mijn laatste verslag!

Stavanger - Ogna (106 kilometer)
De wereld was opeens weer plat! Voor de eerste 80 kilometer dan. Plat betekent wel ook meer wind en die had ik helaas niet mee, maar ik was allang blij dat ik even niet hoefde te klimmen. De wereld was plat ook wat saaier, maar de oude boerderijen langs de kust, met af en toe zicht op de eindeloze zee en de velden met nieuwsgierige koeien maakte het wel gezellig. Mijn route ging zelfs dwars door weides heen en één keer stond er een groep jonge koeien midden op mijn pad die mij wel erg interessant vonden. Ik stapte af zodat ik er rustig heen kon lopen. Ze vonden me eerst een beetje spannend, tot één dappere koe naar me toeliep en mijn tassen begon af te lebberen. Voor ik het wist, was ik omringd door twintig koeien, die best wel groot zijn en zat er algauw heel veel koeienkwijl op mijn tassen. Gelukkig hadden ze wel respect voor mijn stalen ros en zodra ik rustig doorliep gingen ze netjes aan de kant. Na Ogna ging ik een natuurgebied in met flinke rotsen en heuvels en ik had besloten om daar te wildkamperen. Het gebied was enorm prachtig, maar de grindpaden waren belachelijk stijl. Zo stijl dat ik er niet op kon fietsen, maar mijn fiets moest duwen. Dat kostte me wel mijn laatste kracht voor de dag en na twee heuvels was ik er klaar mee. Het uitzicht was dan wel weer prachtig!

Afbeelding

Ogna - Flekkenfjord (92 kilometer)
Mijn dag begon tussen de prachtige rotsen, maar ook weer met de belachelijke steile grindpaden. Waar ik mijn tentje had neergezet was halverwege een klim, dus ik was zo slim om mijn achtertassen lopend naar boven te brengen en erna mijn fiets. Toch moest ik nog tweemaal mijn fiets heuvelop duwen, maar ik vergaf het de prachtige omgeving algauw. Ik begon me wel sterk af te vragen hoe saai en plat het zuiden van Noorwegen daadwerkelijk was en aan het eind van de rit van die dag zou ik een record halen in hoogtemeters (1350) volgens mijn horloge en de dag erna werd die alweer verbroken (1550). Na zo'n 20 kilometer werd ik ingehaald door een jongen. Ik was nog steeds snipverkouden, vermoeid en daardoor langzaam. We maakten kort een praatje en hij hoorde aan mijn accent dat ik Nederlands was, hij was zelf Italiaans-Chileens, maar woonde al zes jaar in Nederland en sprak het ook goed! Hij ging algauw op zijn eigen tempo door, maar iets later zag ik hem pauze houden bij een meer en besloot ik me bij hem te voegen voor wat gezelschap. Een vrachtwagenchauffeur die in nog hogere nood voor gezelschap was (zijn eigen woorden) voegde zich ook bij ons en nam algauw het gesprek over. :')

Op een gegeven moment ging ik verder, de jongen, Felipe, wilde nog even een duik nemen in het meer. Hij volgde ook de North Sea Cycle Route, dus ik zei hem gedag tot later, want hij zou me toch wel inhalen. Hij deed aan volledige triatlons, dus zelfs fit zou ik niet tegen hem op kunnen. En ja hoor, anderhalf uur later haalde hij me in. Voor hem was het zijn laatste fietsdag, omdat hij de volgende dag vanaf Flekkenfjord de bus naar Kristiansand zou nemen, hij moest een boot eerder dan ik halen. Doordat hij alle rust had om in Flekkenfjord te komen besloot hij zich bij mij aan te sluiten, want ook ik had Flekkenfjord als einddoel voor die dag. Ik had alle dagen, op wat kortstondige ontmoetingen na, alleen gefietst en hij blijkbaar ook. En gezelschap was een aangename afwisseling, vooral met het opeens flinke klimmen die dag en mijn lichaam die het daar nog steeds niet helemaal mee eens was. Ik voelde totaal geen druk om sneller te moeten fietsen door Felipe, hij paste zich vriendelijk aan, ging soms wat sneller naar boven, maar wachtte dan op mij en maakte analoge foto's van mijn zwoegende en zwetende hoofd (die hij me nog gaat toesturen, ik ben benieuwd). Door de rustdag in Stavanger wist ik dat ik meer kilometers moest afleggen om de boot van vrijdag te halen, waardoor ik behoorlijk gefocust was op mijn route en regelmatig berekende hoeveel kilometers ik die dag en de volgende nog moest, maar door de leuke gesprekken die we voerde, werd ik daarvan afgeleid. Midden in een fietstunnel hadden ze stenen picknickbanken geplaatst met een fenomenaal uitzicht over de fjorden, de tunnel zie je op de foto in de rotsen, dus daar hielden we pauze en stalde we al het eten uit dat we hadden om het te delen. Vlak voor Flekkenfjord kwamen we een veld tegen bij een meer, waar een camper en een ander tentje stonden en daar zouden we onze dag afsluiten. Helaas maakte ik daar voor het eerst kennis met knutjes/midges, ontzettend kleine vliegjes die in zwermen op je af komen en je venijnig bijten. Ik trok mijn regenpak aan om mijn tent op te zetten en zo snel als ik kon, pleurde ik alles en mezelf in mijn tent om me daar op te sluiten. Vanuit onze tent kletste we nog wat en gooide we af en toe eten naar elkaar over. :')

Flekkenfjord - Farsund (90 kilometer)
Ik heb helaas geen gevlekte fjorden gezien. Felipe moest om 08:00 de bus hebben en het was nog 6 kilometer fietsen naar Flekkenfjord, dus hij vertrok vroeg. Ik vond een vroege start ook een goed idee, maar begon wel ietsje later. Vlak voor Flekkenfjord appte Felipe mij, de bus had hem niet meegenomen, dus hij moest op de volgende wachten. Hij had gebeld met de bus coöperatie en die hadden hem beloofd dat de volgende wel zou lukken. Ik begreep nu waarom de bus mij eerder geweigerd had, je hebt in Noorwegen express bussen tussen grotere steden die fungeren als openbaar vervoer waar geen of weinig treinen zijn, die nemen geen fietsen mee. Dan heb je nog regionale bussen tussen alle stadjes, die nemen wel fietsen mee als het rustig is! De regionale bus kwam pas later, dus in Flekkenfjord dronken we samen nog een kopje koffie met een stuk gebak en daarna ging ik echt alleen weer op pad. Ondanks dat ik die dag meer klom dan de dag ervoor, ging het me gemakkelijker af! Misschien werd ik toch weer ietsje fitter. Het weer was prachtig en de wind was stil of lichtjes in mijn rug. Een goede fietsdag, met een prachtige omgeving en gelukkig geen steile grindpaden. Tussendoor nog bij een riviertje gezeten waar prachtige turquoise stenen lagen, misschien een soort mineraal? Ik heb er vijftal meegenomen. Een beetje extra gewicht de laatste dagen moest kunnen. Na drie dagen niet douchen (of naja, ik had van die doekjes mee die fungeren als alternatief voor een douche, maar dat is niet helemaal hetzelfde) vond ik het wel een fijn vooruitzicht om op een camping te eindigen, vlak voor Farsund aan het strand.

Afbeelding

Farsund - Mandal (83 kilometer)
Waar de dag ervoor heel soepel ging, ging deze dag matig. Het begon zonnig, maar sloeg om naar miezerig weer, ik had wind tegen en na vier dagen fietsen met flinke afstanden en hoogtemeters voelde ik de vermoeidheid weer toenemen. Het was de eennalaatste dag fietsen en helaas gaf dat geen enthousiasme voor een eindspurt, maar eerder een algehele malaise. Ik had wel nog een grappige ontmoeting, toen ik de weg van waar de camping was af fietste richting de route, kwam ik opeens het stel uit Nieuw-Zeeland tegen waarmee ik op de camping had gestaan bij Nedstrand. Zij hadden daar de boot direct naar Stavanger genomen, terwijl ik nog twee dagen de route volgde om in Stavanger te komen. Maar doordat ze mijn kant op fietste, gingen ze wel de verkeerde kant op! De bordjes langs de weg zijn soms enorm onduidelijk, waar ze eigenlijk rechtdoor hadden gemoeten had het bordje naar rechts gewezen, om op een rare wijze aan te duiden dat ze moesten oversteken. Weer een mooie toevalligheid om elkaar zo te treffen en we fietste samen een stukje op. Ik merkte algauw dat de ene keer zij sneller waren en dan weer ik, waardoor we elkaar bleven ontmoeten. Eerst vond ik dat wel gezellig, maar naarmate ik vermoeider werd had ik weinig ruimte over voor hun enthousiasme en besloot ik een pauze te nemen zodat ze verder op mij voor kwamen te liggen. Grappig hoe je de ene dag heel blij kan worden van gezelschap en de andere het helemaal niet aan kan. Ik nam die dag veel pauzes, ook om regelmatig mijn neus te snuiten. Het ligt helaas ook aan het soort snot of je het gemakkelijk kan lozen zonder jezelf te raken heb ik geleerd. Vlak voor Mandal kwam ik weer op vreselijke grindpaden met enorm stijle stukken. Het was ook nog een pad waar regelmatig paarden overheen kwamen en hoezeer ik als paardenmens ook begrijp hoe tof het daar rijden is, woelen paardenhoeven grindpaden zo om dat ze onmogelijk worden om op te fietsen. Het werd weer lopen en duwen. Dit zorgde ervoor dat het opeens al heel laat was en ik niet meer mijn geplande doel voor die dag zou bereiken. Ik werd een beetje wanhopig, want ik moest de volgende dag vóór 16:00 inchecken bij de boot in Kristiansand. Daarom was mijn plan om morgen slechts 40 kilometer te hoeven fietsen, maar het begon al te schemeren en ik moest dan nog zeker 20 kilometer fietsen. Ondertussen voorspelde de weersverwachting veel regen voor die nacht en volgende dag. In mijn hoofd had ik het ydillische idee om nog één nacht te wildkamperen bij zee. Alleen ik was zo moe. Ik had voor mezelf eerder één voorwaarde gesteld, als ik ga fietsen terwijl ik niet fit ben, moet ik op zijn minst kunnen genieten en de tegenslagen kunnen dragen zonder volledig wanhopig te worden. Anders is het klaar. Nu had ik het vooruitzicht van nog moeten fietsen terwijl ik er klaar mee was, een kampeerplek te moeten zoeken in het donker, om in de regen mijn tent op te zetten en de volgende dag in de regen nog voort te moeten ploeteren. Dat leken me niet de juiste voorwaarden om nog te kunnen genieten. Het idee om de volgende dag vanaf Mandal de bus te pakken ontstond. Ik vond het ontzettend lastig om toe te geven aan dat idee, het voelde als opgeven terwijl ik al zo ver was gekomen. Gelukkig lukte het me om lief te zijn naar mezelf, ben ik pizza gaan halen (die ze speciaal voor mij over drie kleinere dozen verdeelde zodat ik het mee kon nemen in mijn fietstas) en naar een camping bij Mandal gegaan. Het laatste stuk was met een wee en dubbel gevoel, want ik wilde eigenlijk nog geen afscheid nemen van de prachtige omgeving. Om half tien stond mijn tentje en heb ik heerlijk pizza gegeten met mijn slaapzak om me heen.

Afbeelding

Mandal - Kristiansand (58 kilometer)
De hele nacht had het geregend, maar de volgende dag was de weersvoorspelling minder slecht geworden. Ik werd vroeg wakker. Doordat het weer zachter was dan gepland, kriebelde het idee om toch nog een stuk te gaan fietsen. Ik wilde nog heel graag een stukje kust zien. Het was vroeg, dus ik had de tijd. Ik had de route ontzettend nauwkeurig bestudeerd en alle hoogtelijnen nagelopen en het was nu echt niet veel klimmen meer. Ook waren er geen stippellijnen als weg, dus de kans op grindpaden was klein. Ik ging er voor! En ik heb écht nog even genoten. Van de stilte, van de rotsen waar het water uit de grond en lucht zijn weg langs zoekt, van de paarse heide, de donkergroene dennen en de felgroene varens, de rode en gele boothuisjes, de velden met schapen en koeien, de klotsende zee, het gele mos, de houten steigers, de valken, buizerds, meeuwen, bonte kraaien en talloze musjes, de eekhoorn die snel de boom in kroop en de steenmarter die me kort een blik toewierp toen hij de weg overstak en het water indook. Ondanks dat het miezerde en ik volledig doorweekt raakte, kon ik nog even alles in me opnemen en gedag zeggen. Om Kristiansand te bereiken moest ik nog eenmaal een fjord over, de aller-, aller-, allerlaatste klim. Die ging met een glimlach en een enorme ontlading! Ik had het gewoon gedaan, ik had 800 kilometer van Bergen naar Kristansand gefietst, door wind, regen, zon, ziekte, tranen, lachen, vloeken en euforie! Dat kan niemand me meer afpakken.

Afbeelding

Laatst bijgewerkt door Suliko op 28-08-23 21:50, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 28-08-23 21:44

Re: [VOLG] Op mijn stalen ros door Scandinavië

Geplaatst: 28-08-23 21:44

Met een glimlach gelezen

Wat een beleving, mooie plaatjes en wat leuk dat we zo met je mee mochten. Nu lekker bijkomen

**Geplaatst**: 28-08-23 21:55

Re: [VOLG] Op mijn stalen ros door Scandinavië

Geplaatst: 28-08-23 21:55

Wauw respect hoor! Wat een reis en wat een prestatie.

**Geplaatst**: 28-08-23 22:01

Re: [VOLG] Op mijn stalen ros door Scandinavië

Geplaatst: 28-08-23 22:01

Wow, wat een leuk verhaal en prachtige foto's weer!

En ja, dat gevoel van thuiskomen en dan ineens niets meer kunnen, dat ken ik. Gek is dat hè? Heb je zoveel conditie opgebouwd, maar als de primaire reden om te bewegen weg is, staat je systeem meteen op uit.

**Geplaatst**: 28-08-23 22:03

Geplaatst: 28-08-23 22:03

Ik heb alles in stilte en vol bewondering meegelezen. Wat een fantastische reis heb je gemaakt! En ook heel veel respect voor je doorzettingsvermogen $_/-\o_$

**Geplaatst**: 28-08-23 22:31

Geplaatst: 28-08-23 22:31

Wat een mooi verhaal weer, en prachtige foto's! Ben wel benieuwd wat voor stenen het nou waren eigenlijk.

Enne, nog geen 45 kilo, hoe klein ben jij eigenlijk

**Geplaatst**: 29-08-23 08:10

Re: [VOLG] Op mijn stalen ros door Scandinavië

Geplaatst: 29-08-23 08:10

Respect en dank je wel dat wij deze mooie reis mee mochten volgen.

Je heb het toch maar mooi voor elkaar gekregen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-08-23 11:09

Re: [VOLG] Op mijn stalen ros door Scandinavië

Geplaatst door de TopicStarter : 29-08-23 11:09

Muga jij ook nog gefeliciteerd trouwens! Hopelijk heb je een leuke dag gehad.

Prairy, gefeliciteerd nog met je trouwdag! Ik ben 1.62. Ben altijd al tenger geweest, net als mijn moeder. De stenen ben ik ook benieuwd naar! Noorwegen barst van de mineralen en ik heb nog nooit eerder zulke blauwgroene stenen gezien, dus misschien dat ik ze een keer meeneem naar een specialist.

Bedankt voor de leuke berichten en het mee genieten!

**Geplaatst**: 29-08-23 11:20

Geplaatst: 29-08-23 11:20

Jeetje, ik ga je verslagen echt missen! Wanneer is je volgende reis?

Prachtige foto's en verslagen weer! Ik heb ze met plezier en ontzag gelezen!
Wat een respect voor jou dat je dit avontuur bent aangegaan, ondanks de tegenslagen hebt volgehouden en ook nog eens hebt volbracht! $_/-\o_$

**Geplaatst**: 29-08-23 11:37

Re: [VOLG] Op mijn stalen ros door Scandinavië

Geplaatst: 29-08-23 11:37

Wat een prachtig verslag.
En weet je waar ik zo jaloers op ben? Dat je zomaar outdoor alleen durft te kamperen. Alleen reizen vind ik geen probleem, maar kamperen was mij net even een stapje te eng, hoewel het mij fantastisch lijkt.
Moedig hoor.

**Geplaatst**: 29-08-23 12:02

Geplaatst: 29-08-23 12:02

Dank je wel weer voor je uitgebreide verslag. En jeetje wat heb jij een vakantie meegemaakt. Wat een mooie foto's En wat vind ik het nog steeds mega stoer.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-08-23 12:13

Geplaatst door de TopicStarter : 29-08-23 12:13

Tja, ik zal toch een keer terug moeten komen voor de Rallarvegen, het idee om Oslo - Bergen - Trondheim - Oslo te fietsen begint zich in mijn hoofd te vormen. En ooit zou ik nog wel naar de Noordkaap willen fietsen, maar dan wil ik ook een stuk van noord Zweden en Finland meepakken. Of terug via de baltische staten, Estland, Letland, Litouwen, al voelt dat nog wel een beetje ver van mijn bed. Schotland en Ierland lijkt me ook tof, maar oei de regen en midges. De ring van IJsland, of toch zuidelijker gaan naar Italië of Portugal of Oost-Europa, maar sommige van die landen vind ik mentaal wel een stuk uitdagender als vrouw alleen. Van alles kan nog en ik heb nog een heel leven voor me om het te ondernemen!

Ik vind het leuk om de verhalen te delen, al voel ik geen behoefte voor een blog, bokt is perfect qua klein publiek, als een soort huiskamer. Kan niet beloven wanneer ik weer ga fietsen, misschien dat ik komende zomer het prefereer om met mijn reet dagenlang aan het strand te zitten met een cocktail in mijn hand. _O-

Senna21, ik vind het wildkamperen fantastisch, maar ook nog steeds heel eng. Ik werd er niet heel uitgerust van wakker zeg maar. Mijn horloge bevestigde ook een gebrek aan diepe en REM slaap de nachten dat ik wildkampeerde, tenzij ik met iemand anders was. Alleen bleef ik me heel kwetsbaar voelen, ondanks dat ik rationeel kon begrijpen dat ik écht wel veilig was, bleef mijn systeem alert op geluiden. Ik ben heel blij dat ik het wel gewoon gedaan heb, best wat nachten ook (8), en het werd wel iets makkelijker, maar niet helemaal comfortabel. Het lastige met de fiets vond ik ook dat ik moeilijk bij plekken kwam waar niemand me kon zien, ik was toch vaak wel in het zicht of in de buurt van een (grind)pad. Als je een wandeltocht doet, kan je je nog gemakkelijker verbergen. En in Zweden en Noorwegen mag het gewoon, dat scheelt een heleboel, al was het in Noorwegen nog niet zo simpel om een kampeerplek te vinden met alle rotsen en steile hellingen. Ik ben benieuwd of ik het ook zou doen in andere Europese landen, waar het best gemakkelijk kan (en heel veel gedaan wordt), maar officieel niet mag.

**Geplaatst**: 29-08-23 12:53

Re: [VOLG] Op mijn stalen ros door Scandinavië

Geplaatst: 29-08-23 12:53

Misschien kun je dan gewoon toestemming aan grondeigenaren (bijvoorbeeld boeren) vragen? Voelt waarschijnlijk ook net iets veiliger.

**Geplaatst**: 29-08-23 13:05

Geplaatst: 29-08-23 13:05

De Noordkaap is veel toeristischer dan je denkt en zou ik lekker links laten. Je moet er ook voor betalen om er op te kunnen

Maar ik het toeristisch centrum. Er is een soort museum en daar is ook een soort bioscoop waar toen ik er was twee films te zien waren. Één over de Sami vond ik erg interessant. En één over de 4 jaargetijden in Noorwegen boven de poolcirkel. En dat vond ik dan toch wel de moeite waard eigenlijk. Boven de poolcirkel (Lapland dus) vind ik verder wel echt prachtig dus kan in je zeker aanraden zowel Zweden/Noorwegen. Wij hebben ook een stuk Finland gedaan dat vonden wij minder indrukwekkend. Maar swinters is dat alweer heel anders.

Wij staan met de camper altijd vrij en ook vooral op echt afgelegen plekken. Maar die zijn niet altijd om met de fiets te komen. Anders zou ik ze je kunnen sturen.

Wij gebruiken soms de app camp 4 night dat is misschien iets om in gedachten te houden.

**Geplaatst**: 29-08-23 15:01

Re: [VOLG] Op mijn stalen ros door Scandinavië

Geplaatst: 29-08-23 15:01

Dit weekend jou reis gelezen, ook die van vorig jaar. Mooi om dit zo via jou mee te maken. Heel leuk om te lezen

**Geplaatst**: 29-08-23 23:01

Re: [VOLG] Op mijn stalen ros door Scandinavië

Geplaatst: 29-08-23 23:01

Bedankt dat we met je 'mee' mochten.
Ik heb genoten van je verslagen.
Ik snap je wel met dat wildkamperen. Ik lig nu in de daktent en al is dit de 4e nacht, ik begin er nu een beetje aan te wennen :')

En ik heb nog een hond bij me die me echt wel waarschuwt als er wat is