Lenora_C schreef:Waar ik allemaal tegenaan hik is dat mijn directe omgeving eigenlijk allemaal van mening is dat Siem inslapen in zijn belang is. Alleen zien zij hem natuurlijk niet heel vaak. Ik ben elke dag bij hem en heb niet het idee dat hij lijdt. Natuurlijk, hij is stijf, houdt zichzelf niet meer schoon, plast naast de bak en drinkt veel. Maar zijn ogen zijn nog in het hier en nu, hij is alert (voor zover hij alles nog kan horen) en trekt graag een sprintje naar de keuken als hij denkt dat er eten aankomt of dat hij het balkon op mag.
1x heeft hij laatst echt een slechte dag gehad, toen wij hij misselijk en wilde hij niet mee om te eten. Op zo'n moment zou ik er vrede mee kunnen hebben hem te laten gaan, of als dit vaker zou voorkomen. Maar nu... nu is het lastig, ik vind hem spraakzaam, blij en vrolijk.
Toen ik twijfelde of ik mijn paard moest laten inslapen heb ik júist iemand betrokken die haar niet heel veel zag, omdat die het vaak zuiverder zien dan jijzelf. Want ze worden immers langzaamaan steeds een stukje slechter en vanwege het feit dat jij ze iedere dag ziet, ga je daar in mee. Je verlegt je grens over wat een goed leven precies is.
Ik heb al vaker meegemaakt dat een buitenstaander het scherper zag dan de eigenaar zelf.