Wij hebben sinds enkele maanden een Maltezer, die we hebben overgenomen van een gezin die er helaas niet meer voor kon zorgen.

Hij trekt enorm sterk naar mijn partner; achtervolgt mijn vriend overal, is heel onrustig als hij niet thuis is, gaat pas mee slapen als mijn vriend naar bed komt, dartelt als een jong lammetje om hem heen, likt heel enthousiast zijn gezicht, ligt altijd naast of bij hem en vindt pas zijn rust als mijn vriend thuis komt; hij herkent het geluid van zijn auto uit duizenden en is dan door het dolle heen.

En naar mij trekt hij nauwelijks. Hij is in alles zoveel meer gefocust op mijn vriend.

Ruim een half jaar geleden heb ik mijn hondje moeten laten inslapen op ruim zestienjarige leeftijd. Wij konden lezen en schrijven met elkaar en hij week nooit - echt, nooit - van mijn zijde. Waar ik was, was hij en waar ik ging, ging hij ook. Altijd. Hij was een enorm bijzonder hondje in alles wat hij deed en niet deed, in alles wat hij was en niet was en ik mis hem nog elke dag.

Ik wil hem niet kwijt, maar ik vind het heel verdrietig om te ervaren. Het klinkt misschien idioot, maar het zit mij op sommige dagen wel hoog. Ik hou van zijn vrolijke karakter, ik speel met hem, ik knuffel hem, ik wandel met hem, ik geef hem een koekje, ik doe dezelfde dingen die mijn vriend ook met hem doet, maar toch is de band tussen hem en mijn vriend zicht- en voelbaar anders.

Ik weet niet zo goed wat mijn doel is om dit op te schrijven, maar het lucht wel een beetje op en ergens hoop ik dat er misschien iemand is die dit herkent of ooit heeft herkend?

Van wie krijgt hij zijn voer?

Ook honden hebben hun voorkeuren.

Is echt jammer
Maar dit hondje heeft echt zijn maat gevonden bij je vriend
Kun je niks aan doen

Van ons beiden. Dat wisselt.

Ik snap wel dat dat pijn doet ja. Zeker omdat je al zo'n leegte ervaart na het verlies van je hondje. Is het een idee om er misschien nog een puppy bij te nemen die jij dan lekker kan vertroetelen?

altijd waren de honden om mij heen, ik was hun wereld tot ik mijn ozzy kreeg, een bobtail die dus naar mijn man trok, ondertussen is dat ook weer volledig omgedraaid maar het blijft een beetje een 'mannenhond' , ik weet niet hoe je dat moet zeggen .
Ik snap je frustratie, vooral als je zo'n supermaatje hebt moeten laten gaan. weet dat een hond dit gevoel op kan pikken... dat is mijn ervaring. Hoe moeilijk ook, probeer niet te vergelijken en probeer die frustratie op te lossen want die frustratie houdt de band tussen jullie weg .
een band moet groeien ..

Ben jij eigenlijk al wel toe aan een andere hond? Ga eens goed bij jezelf na hoe je deze hond benaderd en wat voor reacties je verwacht in vergelijking met je oude hond. Ik ben zelf kort geleden pony kwijt geraakt en nieuwe is hier echt nog geen optie. Anderen is voor mij ook erg omschakelen en die waren er al. Geirriteerd raken van onverwachte reactie en dus hond die liever wegloopt is echt niet gek. Is niet doelbewust, maar ipv algemeen hond praat je nog het dialect wat je met je oude hond gebruikte en dat geeft bij een ander dier misverstanden.

Bij mij thuis is het zo dat de honden heel erg naar mijn vader toe trekken omdat ze hem zien als de roedelleider.

Voorbeeld: ik liep buiten met m'n honden en soms zijn ze echt oost indisch doof als ik ze roep
En toen ik een keer met m'n vader buiten liep hoeft hij alleen maar zachtjes te fluiten en ze staan aan z'n voet.

Toen wij nog een grote hond hadden ( Bull Mastiff ) trok deze juist heel erg naar mijn broer. Als Rinus ( hond in kwestie ) bijvoorbeeld lag te slapen hoefde je echt niet te verwachten dat hij je kwam begroeten als je binnen kwam Behalve bij mijn broer, dan vloog ie overeind en ging hij een knuffel halen.

Soms heb je dat ook met paarden, dat je een dier een tijdje bij rijd bijvoorbeeld en die 'klik' is er meteen vanaf het begin. Qua karakter, gevoel, manier van omgaan met elkaar en ga zo maar door.

Ik snap dat het frustrerend is TS, maar honden kiezen soms nou eenmaal uit wie ze wel of niet 'leuker' vinden. Ookal heb ik bij jouw verhaal niet het gevoel dat ze je echt stom vind.

Huh, wat? Het "dialect" dat je met je oude hond gebruikt

Honden hebben voorkeuren en honden voelen heel veel aan. Misschien heeft dit hondje wel door dat er in jouw hart nog niet zo'n open plekje voor dit hondje is omdat het gemis van je vorige hondje nog zo groot is...

Wij hebben 4 honden en 3 zijn echt de mijne. Eentje heeft gekozen voor mijn vriend

Probeer meer tijd met het beestje door te brengen. Geef hem zijn eten, speel met hem, ga wandelen (zonder uw vriend erbij) maak het leuk om bij jou te zijn zonder te overdrijven met verwennerij. Maar wees ook een leider, honden houden van een goede leider.

Pijnlijk maar soms niets aan te doen, was hier ook zo toen ex hier nog woonde. Kleine kruising russel was gefixeerd op HEM tenminste in haar ogen ging er een muziekje spelen en werd alles heel licht als hij in de buurt was. Terwijl ze van mij het eten kreeg meeste uitgelaten werd enz. Kon echt sneu in een hoekje liggen sippen als hij paar dagen voor zijn werk weg was. Terwijl de witte herder reu juist vooral achter mij aankeutelde. Nu hij weg is trekt ze meer naar mij uiteraard maar toch als hij ze komt ophalen kan ik accuut neerstorten voor haar zo ongeveer.

Geniet toch van de contactmomenten en maak je er niet druk over.

Ja hoor, ons vorig jaar overleden hondje was echt op mijn niet hondenliefhebber man gericht......heullll frustrerend, want ik wilde graag een hond. Hij vond me wel lief, maar zodra manlief thuiskwam bestond ik niet meer. Het andere hondje heeft niet een duidelijke voorkeur, is wat meer op zichzelf.

Nu hebben we sinds een paar maanden weer een jong hondje erbij na 3 maanden wachten en dat is de liefste kroelkip ooit en gelukkig zonder duidelijke voorkeur, we zijn allebei even lief en ze wisselt haar aandacht en liefde echt af en dat is eigenlijk toch wel erg fijn.

Afdwingen kan je het helaas niet, zoek gewoon je eigen contact en knuffelmomentjes uit als jullie alleen zijn.

heb ik met onze hond ook!
binkie trekt enorm naar mij....... waar ik ben is binkie.
in de ochtend als mijn man uit bed gaat weet de hond niet hoe gauw die bij mij op bed moet gaan liggen.
honden gaan normaal in de kofferbak maar binkie raakt echt in paniek en springt naar voren om vervolgens bij mij te zitten.

als ik opsta loopt hij achter mij aan en rekt zich tegen mij uit.

grappige is mijn man heeft hem uitgezocht, ik vond hem niks! en nu is het mijn beste vriend

honden hebben ook hun voorkeur denk ik.

maar kan begrijpen dat het pijnlijk is.

Ik herken het verhaal ja. Onze Duitse dog is écht de hond van mijn man. Behalve alleen maar "geen affectie" had ik ook een aantal andere problemen met haar. Gedragstherapeut heeft de situatie wel leefbaar gemaakt, maar ik heb nog steeds geen hond helaas

Hoe zeggen ze dat? De hond kiest zijn baas, niet omgekeerd.

Dat zie je toch vaak, dat honden naar één persoon trekken.
Hier zijn 2 honden, waarvan de ene echt mijn hond is en de ander naar mijn moeder trekt.
Dat hou je meestal toch, hoe anders je het zelf ook had gewild.
Daar vraagt een hond niet naar, ze kunnen zich niet anders voordoen dan hoe ze zijn.
Maar dat wil niet zeggen dat als een hond zo'n voorkeur toont, hij de andere mensen in het gezin niet graag ziet.
Dat is natuurlijk wel zo, alle leden van zijn 'roedel' zijn belangrijk voor hem.

Niet leuk, maar het gebeurt. Hier ook. Ik geef de hond eten, ga ermee wandelen, speel ermee, train ermee... en toch loopt ze als ze kan kiezen bij mijn vriend.
Dus toen we vorig jaar voor een tweede hond gingen, mocht mijn vriend de eerste dagen de nieuwe hond vooral negeren, zodat hij meer gefocust was op mij (hond is erbij gekomen om in de toekomst wedstrijden te spelen, wel fijn dan dat hij op mij gefocust is en niet op mijn vriend). En deze ligt graag bij ons, maar als hij moet kiezen, komt hij naar mij.

Ts,waak ervoor dat je niet 'jaloers' wordt op hun band,dit kan jullie band nog meer verstoren en zelfs tot gedragsproblemen leiden in sommige gevallen. Ik ken situaties waarin de 'mindere' jaloers werd, absoluut niet wenselijk. Ook niet voor de relatie. Wees blij voor ze,blij dat de hond een maatje heeft. En geef niet op,wie weet komt het vanzelf goed tussen jullie.

Ik heb mijn reu van pup af aan. Eerst samen met mijn ex en toen we uit elkaar gingen nam ik de hond mee.

We hebben een paar jaar met zijn tweeën doorgebracht tot ik mijn huidige lief leerde kennen. Mijn hond was eigenlijk best een verwend moederskindje. Daar kwam ik later pas achter. Vanaf dag 1 adoreert hij mijn lief. Hij kreeg namelijk eindelijk leiding in zijn leven! Leiding die hij blijkbaar zo nodig heeft i.p.v mijn vertroetel methode.
Hij houdt echt en nog steeds van mij. En ook van mijn lief. Maar van mijn lief krijgt hij leiding. En daar heb ik zoveel profijt van gekregen in mijn dagelijkse leven met hem. Ik heb er ook zoveel van geleerd en een hele andere band met mijn hond mee gekregen. Ik ben er gewoon heel blij mee!

Mijn kleintje daarentegen is door mij uit de opvang gehaald, lichtelijk getraumatiseerd en ik ben haar baken. Zodra het eng word hangt ze aan mij. Mijn lief hoeft niet eens te beginnen met zijn leiding methode of ze zit alweer bij mij onder de stoel. Niet gevoelig voor hem.
Mijn lief heeft een rottweiler om zijn werkplaats te bewaken. Die hond staat onder absolute controle van hemzelf. Het dier is onbetrouwbaar met vreemden. Maar de eerste keer dat hij mij zag besloot hij schoothondje te worden tot stomme verbazing van mijn lief. 'Dat heeft hij echt nog nooit gedaan'. Ik heb op die werkplaats een geweldig lieve vriend zitten, anderen klimmen zo een boom in voor die hond.

@TS: iedere hond is anders. We kunnen een hond uitzoeken of krijgen. Honden passen zich uitstekend aan, maar hebben nou eenmaal ook voorkeuren. Leg je hierbij neer en leer van de omgang tussen jouw vriend en de hond. Dan kun je bij deze hond veel bereiken.

Lees dit nu nog eens.

Voor mij en mn meisje is het inmiddels 7 jaar geleden dat ik haar heb moeten laten gaan en ik mis haar nog zeer regelmatig. Zal niet zeggen elke dag, maar met veel dingen denk ik aan haar terug.
Op geld en tijdgebrek na ben ik zeer bang dat een evt toekomstig hondje niet aan haar kan tippen. Heb wel 2 katten en dat is zo anders dat ik daar geen vergelijkingen mee kan maken.

Ik ben bang dat dit hondje echt voor je vriend heeft gekozen, is er idd geen mogelijkheid dat er een 2de bijkomt? En dan hopen dat die dan natuurlijk wel jou verkiest.

Mijn moeder heeft zo'n type. Die houd alleen van haar en mijn hond. De rest van de wereld is niet belangrijk.

Hier hebben we ieder duidelijk onze eigen hond. Samen vormen we een roedel en we kunnen heel fijn met elkaars hond wandelen, spelen en knuffelen, maar voorkeur hebben de honden wel. Ze kiezen hun eigen leider en je krijgt de hond die je nodig hebt...

Kunnen jullie op zoek naar 'jouw' hond? Ook fijn en gezellig voor de andere!

Een hond kiest zn eigen baas. Hier ook 2 honden, waar eentje echt voor mij heeft gekozen en de ander voor mijn vriend.
Mijn herder en ik, dat was liefde op t eerste gezicht, ik kan alles met die hond. Naar mijn vriend steekt ie nog net geen middelvinger op. En zo andersom met zijn hond. Daar doe je weinig aan ben ik bang.
Misschien nog een hond erbij?

ik denk inderdaad dat het veel gebeurd. Hier 2 honden, 1 hond trekt enorm naar mij, sta ik op staat zij ook op. Ander niet...die kijkt toe haha. Probeer het niet te persoonlijk op te vatten...ik denk dat een hond 1 iemand uitzoekt die hij ziet als zijn maatje