Hoi allemaal,
het is gebeurd. Ik had geen idee hoe zwaar het zou worden, maar zó zwaar..... Godallemachtig, dit is haast onmenselijk te noemen. Hij is vredig ingeslapen, hij heeft nu rust.
Na de eerste spuit zou hij slaperig moeten worden, maar na een poos heeft ie nog een koekje gegeten en wilde niet toegeven aan de medicatie. Na nogmaals wat slaapmiddel ging hij toch in slaap, nadat hij me eerst van mijn kniekussen had afgeduwd omdat hij met zijn kop en poten daarop wilde liggen. De schat!
Het was het allermoeilijkste om daarna, toen hij echt gestorven was, bij hem weg te gaan.
*Lieve Lobo, rust zacht. Doe ze allemaal de groetjes daarboven. Ik hou van je*
Onvoorstelbaar wat een leegte hij achterlaat...
Bedankt voor jullie troostende woorden.
Laatst bijgewerkt door Nicky1963 op 30-11-18 14:39, in het totaal 1 keer bewerkt