maria1990 schreef:Stelletje sadisten dit heeft niks meer met opvoeden te maken maar met je eigen agressie botvieren op een onschuldige hond.
Moderators: NadjaNadja, Essie73, Muiz, Maureen95, Firelight
LukieBradley schreef:gelukkig ben ik in ieder geval niet agressief
Hoop niet dat je op mij doelt maar mijn hond is een product van eerdere fouten van mensen die ik mag oplossen
KarmaChansy schreef:LukieBradley schreef:gelukkig ben ik in ieder geval niet agressief
Hoop niet dat je op mij doelt maar mijn hond is een product van eerdere fouten van mensen die ik mag oplossen
maar daar kies je vaak zelf voor
Anyway ik vind sommige mensen echt te ver gaan, bewust je dier slaan/schoppen of zoals de ts in een konijnenhok stoppen dat valt onder mishandeling.
ik heb zelf mijn hond ook wel eens in de nek gegrepen hoor maar echt hard schoppen of slaan dat heb ik nog nooit gedaan
Amy111 schreef:Hutcherson schreef:Ja die van ons krijgt echt wel eens op zijn donder. Maar daarnaast krijgt hij ook echt alle liefde en aandacht die hij verdient.
Uiteraard is aandacht super belangrijk! Maar ben vooral benieuwd hoe je hem dan precies op z'n donder geeft, hoe hard en hoe vaak?
Amy111 schreef:LoveGlove schreef:Oh met voeren test ik mijn hond graag. Ze moet zitten als het bakje vol brokjes op de grond staat en wachten totdat ik het commando geef dat ze mag eten. Dan pas mag ze eten. Dan voorkom ik dat ze zomaar keihard op het eten aanvalt
En tijdens het eten gaat ze bij ons de mand in. Tijdens lunch als ik thuis ben mag ze wel bij mij op schoot, maar ze mag niet schooien. Dat snapt ze om een of andere reden
Helemaal met je eens dat we het gezellig moeten houden! Mijn hond vliegt ook altijd op me af als ik brokken in z'n bak doe en begint dan ook wild op te springen Hoe corrigeer je als jouw hond begint met eten voordat het mag??
Amy111 schreef:lor1_1984 schreef:Ik heb een motto die voor de opvoeding van en omgang met elk dier geldt:
Zo hard als het moet en zo zacht als het kan.
En ja, dat betekent dat een dier eens een tik krijgt maar waar het ff kan los ik het op met een stemcorrectie, vingerknip, blik of zachte aanraking.
En geloof me maar dat je met puur positief mijn hond niet terug op de rit had gekregen, dat was een compleet losgeslagen onbegrensde überpuber.
Helemaal met je eens! Sommige honden leren nou eenmaal niet zo, hoeveel geduld en goede intentie er ook is.
Amy111 schreef:Ik vind deze reacties ook wel weer ver gaan...
Ja ik vind inderdaad dat een hond maar gewoon te luisteren heeft en heb inderdaad geen moeite met straffen.
Mendy1984 schreef:als een hond gecorrigeerd wordt dmv een flinke knauw
of een paard door een flinke trap of beet is dat dan ook onkunde van het dier wat de opvoeding doet?
DezeNaam schreef:Ik vind 'een hond heeft maar gewoon te luisteren' nogal ver gaan. Als je iets wilt dat altijd je commando's opvolgt dan moet je maar een robot kopen.
Natuurlijk moet je hond de basisopvoeding krijgen, maar die dingen zijn prima aan te leren zonder fysieke straffen. Als je hond gevaarlijke toeren uithaalt als hij losloopt bijvoorbeeld dan ben jij als eigenaar verantwoordelijk om een geschikte oplossing te zoeken. Desnoods laat je hem uit aan de lange lijn of op een omheind veld.
Maar dat honden altijd maar als robotjes commando's op moeten volgen... Tja nee, het zijn dieren met een eigen wil.
En voor de persoon die dan afkomt met dat ik een 'hondenknuffelaar' ben... De meeste mensen (vooral mijn moeder) vinden mij net erg streng. Ik ben erg kordaat, maar ik moet niet tegen een hond lopen schreeuwen zodat hij gaat luisteren. De teckel van mijn moeder stak regelmatig der middelvinger naar haar op maar ik moest 1x zeggen "Lady uit mijn kamer" en ze was mijn kamer uit. Ik heb die hond nooit lichamelijk moeten corrigeren terwijl het best koppige beesten zijn.
Ik vraag me ook af waarom mensen denken dat het helpt om te schreeuwen tegen je hond. Van veel mensen die bijvoorbeeld Mechelaars hebben hoor ik vaak het excuus dat het 'harde' honden zijn... Euhm ja, het zijn net erg werkwillige honden, misschien soms iets te werkwillig zelfs. Maar zelfs een vrij hoog aangeschreven fokker was het met mijn vader eens dat schreeuwen en geweld puur een teken zijn van onmacht. En die man liep in de IPO met zijn honden, ging er erg gepassioneerd mee om.
Als je hond niet naar je toe wilt komen als hij losloopt, dan moet je ervoor zorgen dat jij interessanter bent. Je maakt jezelf niet interessanter door te lopen schreeuwen. Zo was ik ooit eens aan het skaten met de BC van vrienden en ik moest de leiband loslaten door omstandigheden. In mijn hoofd zag ik het al gebeuren... Hond weg, achter de konijnen aan... Maar ik riep met een heel hoog stemmetje erg enthousiast 'Fenna kom hier!' en de hond stond binnen 2 seconden blij kwispelend terug bij mij. Honden voelen emoties vaak perfect aan, zeker aan je stem. Als je hond hoort dat jij al gefrustreerd bent, dan kunnen ze daar wel eens op inspelen.
Mensen lijken de tijd niet te willen nemen om hun hond dingen aan te leren, hij moet maar direct luisteren. Blijkbaar vinden veel mensen het fijn om die macht te hebben over dieren? Wij moeten altijd maar kunnen controleren en bevelen. Terwijl je gerust samen kan werken met je hond, dat neemt alleen meer tijd in beslag. En nee, enkel met koekjes kom je er niet voor ik dat verwijt weer krijg.
Als een koppig ras je niet ligt, of je niet tegen honden kan die alles op straat proberen op te vreten, honden die jagen,... Koop dat ras dan gewoon niet als je er niet op een gepaste manier mee om kan gaan.
Ik kan absoluut niet omgaan met de meeste terriërs. In mijn geval specifiek de Airedale terriër. Man wat vond ik dat beest soms echt vreselijk en hij kon het bloed echt onder mijn nagels vandaan halen. Het zijn enorm koppige honden. Maar kijk, daar kiezen die eigenaars voor en als zij dat een leuke karaktereigenschap vinden, goed voor hun. Ik weet dat ik nooit zo'n hond zou kiezen omdat ik het niet nodig vind ik de hond zijn wil dan maar even te breken omdat ik het nodig vind dat hij alle commando's opvolgt.
Ik zag het omgaan met deze hond als een training van mezelf, om meer geduld te leren krijgen en positief te blijven ook al kreeg ik soms echt wel zenuwen van die hond. Maar daar kan de hond niks aan doen, die is enkel zichzelf en als eigenaar moet je je hond goed weten te begeleiden.
Maar als ik dan hier lees dat sommige mensen hun hond al fysiek corrigeren voor dingen die op een makkelijke manier af te leren en zelfs te voorkomen zijn... Ja nee sorry, het probleem ligt gewoon bij jezelf, zoals in de meeste gevallen wel. Het is niet de fout van de hond dat jij hem niet op kan voeden of niet met zijn karakter om kan gaan, ik vind het dan nogal oneerlijk om hem daarvoor af te straffen op zo'n manier.
Mendy1984 schreef:als een hond gecorrigeerd wordt dmv een flinke knauw
of een paard door een flinke trap of beet is dat dan ook onkunde van het dier wat de opvoeding doet?
njiloj schreef:Tuurlijk proberen we onze honden zo positief mogelijk te motiveren zonder straf.
Het zijn immers onze maatjes en vriendjes voor het leven.
Maar ook ik ben van mening dat een corrigerende tik af en toe op z’n plaats is.
Toen mijn hond begon met loslopen kwam ze 9 van de 10 keer netjes terug als ik riep of fluitte. Aangezien mevrouw dus geen straf kreeg die ene keer dat ze niet terug kwam, ging ze dit vaker doen. Natuurlijk ging dit van kwaad tot erger en werd ik soms totaal genegeerd als ze los liep, en dat kon voor gevaarlijke situaties zorgen. (Denk aan andere honden op het strand die agressief reageren op een kleine stuiterbal, een paard waar mevrouw blij op af gaat)
Ik heb op een gegeven moment een sleutelbos naar d’r gegooid, en raak. Het was denk ik vooral het schrik effect wat hem deed, maar als mevrouw niet luisterde om stemcommando om terug te komen, hoefde ik mijn sleutelbos maar te rammelen.
En zo heb ik nog wel meer voorbeelden. Ik heb mevrouw ook echt wel eens een tik op dr kont gegeven als ik dr betrapte met dr kop in de prullenbak.
Ik denk dat het erbij hoort. Als het positief niet kan, dan maar negatief.
Maar je hond opzettelijk pijn doen vond ik dan ook iets totaal anders. Het gaat naar mijn mening meer om het schrik effect, niet zozeer om de fysieke pijn.
En ach, de meesten van ons hebben zelf wast ook wel eens een tik van onze ouders gehad wanneer we echt te ver gingen.