gelukkig ben ik in ieder geval niet agressief
Hoop niet dat je op mij doelt maar mijn hond is een product van eerdere fouten van mensen die ik mag oplossen

maar daar kies je vaak zelf voor

Anyway ik vind sommige mensen echt te ver gaan, bewust je dier slaan/schoppen of zoals de ts in een konijnenhok stoppen dat valt onder mishandeling.

ik heb zelf mijn hond ook wel eens in de nek gegrepen hoor maar echt hard schoppen of slaan dat heb ik nog nooit gedaan

Inderdaad. Lekker veel onderbouwing ook.

Nog nooit gedaan. Mijn hond heeft gewoon een goede en sociale opvoeding gehad en luistert ook heel goed. Heb 3 jaar bij de hondenschool gezeten en nu ook actief bezig met speuren. Zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen. Ik denk altijd maar zo.... een hond is goed en puur geboren en gaat bepaald gedrag vertonen door hoe de mens de hond heeft gemaakt. Conclusie: het ligt is 99% toch aan de mens.

Inderdaad, zoals cesar Millan altijd zegt: Ik voed de baasjes van de hond op. (betekent niet dat ik zijn methoden altijd zo goed of fijn vind, maar met die uitspraak heeft hij echt gelijk).

Ben ik het volledig mee eens!

Mijn dieren luisteren heel goed op stem en hoeven eigenlijk nooit fysiek gestraft te worden. Een tikje op de bil oid gebeurt wel eens maar slaan of schoppen vind ik echt niet kunnen.

Als je moet gaan slaan en schoppen laat je naar mijn idee je zwakte zien. Op het moment dat het niet gaat zoals de baas wil wordt er geschopt en geslagen en daar mis je dan de kunde om normaal met dieren om te gaan.

Ik vind deze reacties ook wel weer ver gaan...
Ja ik vind inderdaad dat een hond maar gewoon te luisteren heeft en heb inderdaad geen moeite met straffen. Maar dat betekent niet dat ik niet van mijn hond houd en dat maakt me ook nog niet gelijk een sadist... Je kunt het echt wel helemaal met mij oneens zijn maar laten we alsjeblieft respectvol blijven!

Mij grote poedel (5maand) is een vrij makkelijke hond. Echter bleef zij de kat lastig vallen, achterna zitten als ze de kans krijgt. Hiervoor heeft ze een aantal keer met de krant gekregen, ik vind het niet fijn om te doen maar mijn kat heeft ze te tolereren. Inmiddels is een strenge 'pas op' voldoende.

Daar gaat het nu ook niet over
Geef meer aan dat sommige toch echt niet een doorsnee training nodig hebben

Ik zal volgende keer de krachtmeter in mn hand erbij houden als ik hem in zn nekvel grijpt omdat hij achter een kat aan jaagt of in z'n drift raakt en niet meer luistert.
En hoevaak, dat hangt van zijn bui af.
Zorgwekkend dat je dit wilt weten.
Het is niet zo dat hij het uitgilt van pijn ofzo.

Het scheelt dat mijn hond klein is, en we het voer op de tafel klaarmaken. Dan kan ze springen enzo. Ik denk dat het beste is om met jou hond te leren dat je hond alvast op zijn plek gaat zitten, en wacht totdat jij het eten voor zijn neus neerzet. Op die manier gaat ie minder wild doen

Ik vind 'een hond heeft maar gewoon te luisteren' nogal ver gaan. Als je iets wilt dat altijd je commando's opvolgt dan moet je maar een robot kopen.

Natuurlijk moet je hond de basisopvoeding krijgen, maar die dingen zijn prima aan te leren zonder fysieke straffen. Als je hond gevaarlijke toeren uithaalt als hij losloopt bijvoorbeeld dan ben jij als eigenaar verantwoordelijk om een geschikte oplossing te zoeken. Desnoods laat je hem uit aan de lange lijn of op een omheind veld.
Maar dat honden altijd maar als robotjes commando's op moeten volgen... Tja nee, het zijn dieren met een eigen wil.

En voor de persoon die dan afkomt met dat ik een 'hondenknuffelaar' ben... De meeste mensen (vooral mijn moeder) vinden mij net erg streng. Ik ben erg kordaat, maar ik moet niet tegen een hond lopen schreeuwen zodat hij gaat luisteren. De teckel van mijn moeder stak regelmatig der middelvinger naar haar op maar ik moest 1x zeggen "Lady uit mijn kamer" en ze was mijn kamer uit. Ik heb die hond nooit lichamelijk moeten corrigeren terwijl het best koppige beesten zijn.

Ik vraag me ook af waarom mensen denken dat het helpt om te schreeuwen tegen je hond. Van veel mensen die bijvoorbeeld Mechelaars hebben hoor ik vaak het excuus dat het 'harde' honden zijn... Euhm ja, het zijn net erg werkwillige honden, misschien soms iets te werkwillig zelfs. Maar zelfs een vrij hoog aangeschreven fokker was het met mijn vader eens dat schreeuwen en geweld puur een teken zijn van onmacht. En die man liep in de IPO met zijn honden, ging er erg gepassioneerd mee om.

Als je hond niet naar je toe wilt komen als hij losloopt, dan moet je ervoor zorgen dat jij interessanter bent. Je maakt jezelf niet interessanter door te lopen schreeuwen. Zo was ik ooit eens aan het skaten met de BC van vrienden en ik moest de leiband loslaten door omstandigheden. In mijn hoofd zag ik het al gebeuren... Hond weg, achter de konijnen aan... Maar ik riep met een heel hoog stemmetje erg enthousiast 'Fenna kom hier!' en de hond stond binnen 2 seconden blij kwispelend terug bij mij. Honden voelen emoties vaak perfect aan, zeker aan je stem. Als je hond hoort dat jij al gefrustreerd bent, dan kunnen ze daar wel eens op inspelen.

Mensen lijken de tijd niet te willen nemen om hun hond dingen aan te leren, hij moet maar direct luisteren. Blijkbaar vinden veel mensen het fijn om die macht te hebben over dieren? Wij moeten altijd maar kunnen controleren en bevelen. Terwijl je gerust samen kan werken met je hond, dat neemt alleen meer tijd in beslag. En nee, enkel met koekjes kom je er niet voor ik dat verwijt weer krijg.

Als een koppig ras je niet ligt, of je niet tegen honden kan die alles op straat proberen op te vreten, honden die jagen,... Koop dat ras dan gewoon niet als je er niet op een gepaste manier mee om kan gaan.
Ik kan absoluut niet omgaan met de meeste terriërs. In mijn geval specifiek de Airedale terriër. Man wat vond ik dat beest soms echt vreselijk en hij kon het bloed echt onder mijn nagels vandaan halen. Het zijn enorm koppige honden. Maar kijk, daar kiezen die eigenaars voor en als zij dat een leuke karaktereigenschap vinden, goed voor hun. Ik weet dat ik nooit zo'n hond zou kiezen omdat ik het niet nodig vind ik de hond zijn wil dan maar even te breken omdat ik het nodig vind dat hij alle commando's opvolgt.
Ik zag het omgaan met deze hond als een training van mezelf, om meer geduld te leren krijgen en positief te blijven ook al kreeg ik soms echt wel zenuwen van die hond. Maar daar kan de hond niks aan doen, die is enkel zichzelf en als eigenaar moet je je hond goed weten te begeleiden.

Maar als ik dan hier lees dat sommige mensen hun hond al fysiek corrigeren voor dingen die op een makkelijke manier af te leren en zelfs te voorkomen zijn... Ja nee sorry, het probleem ligt gewoon bij jezelf, zoals in de meeste gevallen wel. Het is niet de fout van de hond dat jij hem niet op kan voeden of niet met zijn karakter om kan gaan, ik vind het dan nogal oneerlijk om hem daarvoor af te straffen op zo'n manier.

Hoe leren honden volgens jou dan wel?
Ik denk dat het handig is om je daar eerst eens in te verdiepen. Als je weet hoe honden leren, dan weet je ook dat fysiek straffen hooguit "werkt" als symptoombestrijding. Je creëert vermijdingsgedrag maar je doet niets met de oorzaak van het gedrag of de achterliggende emotie.

Ik vraag me af of je dit topic hebt geopend om een soort bevestiging of goedkeuring te krijgen dat je je hond wel af en toe fysiek mag aanpakken?
Bedenk dat wanneer je dit doet, dit puur onkunde is van de baas.

als een hond gecorrigeerd wordt dmv een flinke knauw
of een paard door een flinke trap of beet is dat dan ook onkunde van het dier wat de opvoeding doet?

Hier geven ze onderling elkaar ook enkel koekjes als ze vinden dat de ander zich gedraagt. Vinden ze dat de ander zich misdraagt dan negeren ze hem of haar tot deze het goede gedrag vertoont..... Ahum...

Als ze onderling geen respect tonen dan zijn ze echt geen schatjes naar elkaar hoor... Ik ben ook geen schatje als ze mij pijn doen. Springen doen ze hier allemaal niet. Nou ja de jongste wel maar die springt gewoon in de lucht en niet tegen mensen aan. Mijn eten blijven ze vanaf, ik heb voernijd, hun niet maar ik blijf ook altijd van hun eten af. Ik plaag en pest ze niet met eten. Ga ook geen rare dingen eisen. Ze mogen springen en aanvallen op hun eten maar niet springen tegen mij en als ik de bak vast heb dan blijven hun er vanaf. Als hun de bak of een snack hebben is hrt van hun en blijf ik er vanaf. Pakken ze het van elkaar af dan doen ze dat maar ik wil wel iets begeleiden maar ze zoeken het maar uit verder.

Duidelijkheid en consequent zijn is alles wat je nodig hebt om honden goed te begeleiden.

Een hond heeft te luisteren, helemaal mee eens.
Wij hebben een herplaatser, ik weet hoe er ongeveer mee is om gegaan en ik baal er van dat na 5 jaar ze nog steeds dingen kan vermijden al is het een heel stuk minder dan in het begin waar ik erg blij mee ben.
Onze jongste labrador vermijd niets. Ze luisterd omdat ze dat wil, het haar wat positiefs oplevert.

Hiervoor een labrador en herplaats labrador ook gehad.
Onze herplaatser destijds was angstagressie met jouw methode gaan ontwikkelen. Ik heb hem volledig moeten re-socialiseren omdat hij tot 5 maanden oud in een schuur had gezeten.
Onze andere oude labrador had best een wat hardere hand nodig dus die heb ik wel eens in zijn nekvel gepakt. Maar hij was vanaf 8 weken oud nergens van onder de indruk. Voedselbeloningen werkte ook niet bij hem wel een balletje. Hij luisterde omdat hij dat wilde niet uit vermijdingsdrang.

En zo wil ik het graag hebben.

Ben jij een hond of een paard? Honden spreken hondentaal, geven voordat ze bijten normaal gezien (als ze het al niet afgeleerd hebben door de mens) genoeg waarschuwingen om het ongewenste gedrag te doen stoppen. Mensen zien deze signalen vaak niet.

Volgens mij leggen honden andere honden het ook niet op om trucjes uit te voeren of altijd te moeten luisteren naar commando's. Nogal een vage vergelijking.

Helemaal mee eens. Ik heb dat echt geleerd via de hond die ik nu heb. Ik heb er echt mijn alles in gestoken, en in het begin kostte het wel iets fysieke werking, maar een groot deel ervan was ook omdat ik het niet anders wist. Nu weet ik beter. Maar dat betekende bij mij niet dat hij helemaal verrot werd geslagen. Meestal was het gewoon nekvel werk. Toen kneep ik ook nog wel eens. Nu is nekvel pakken als ze echt niet wil luisteren, en dat komt niet snel meer voor. Ik knijp dan ook niet meer. Ik heb altijd nekvel gedaan omdat ik weet dat de moeder van puppies op die manier ook haar puppies corrigeert. Ofja, dat hebben ze mij op de puppycursus verteld. En daar lieten ze mij ook een slipketting op dat beest gebruiken . En ja, ik doe fysiek niet meer veel, maar ik ben evengoed wel ‘streng’. En wat jij zegt, ik werk echt samen met mijn hond. Ze kan zelfs dingen doen als deurtjes van kastjes en lades open en dicht maken. Op die manier kan ze ook bijvoorbeeld helpen als ik aan het afwassen ben. Daar verdient ze ook nog eens wat mee. Is hele leuke uitdaging voor haar. Ik doe ook hersenwerk met haar. Daar is ze alleen iets te goed in
En ze kan ook leuke kunstjes zoals rollen of draaien of dansen. Dat soort dingen heb ik haar aangeleerd om haar uit te dagen.

Mijn hond is er dan ook wel eentje die na 3 of 4 keer meteen snapt wat ze moet doen om wat lekkers te krijgen
Het enigste wat ik haar niet aangeleerd krijg is om op commando te blaffen en stil te zijn. Al ga je een uur met een koekje voor haar neus staan, ze zal alles gaan doen behalve blaffen. Terwijl, als er al mensen voorbij het huis lopen, het dak er al helemaal vanaf gaat. Af en toe is dat enorm vervelend.

Je moet je hond als een soort kind zien. Het is een dier met een persoonlijkheid, een eigen wil en een behoefte aan voldoende uitdaging. Mijn oom en tante hebben hun hond de hele dag alleen maar in de kennel zitten. Ik vind het nogal erg rot voor die hond. En als het even kan, geef ik die hond zoveel mogelijk aandacht als ik daar ben. En ik kan merken dat hij dat heel erg waardeert. Hij is dol op me. Een hond is inderdaad geen robot of pop. Het is een levend wezen waar je goed voor moet zorgen. En dat betekend meer dan alleen maar voeren en eventjes buiten laten om behoefte te doen. Dat onderschatten heeeeel veel mensen.

En nog één ding, waar het bij heel veel mensen ook mis gaat, is lichaamstaal. Een hond communiceert met geluiden, maar dat is misschien maar 1% van alle communicatie die hij gebruikt, een hond gebruikt vooral lichaamstaal. En geur ook, maar wij hebben geen goed genoeg reukvermogen. Dus wij moeten naar lichaamstaal kijken. Ik doe een dierenartsassistente opleiding. Die zat dit jaar nog gemixt met dierenopleiding. Ik heb een presentatie gedaan over de lichaamstaal van honden. Het verbaasde me hoe weinig mensen dit echt kennen. Ik denk dat er maar 1 of 2 mensen in een klas van 30+ man echt een beetje de lichaamstaal van een hond begreep. En ik denk dat zeker de helft van de klas honden heeft. Dat is eigenlijk echt erg. En daar gaat het in opvoeding vaak ook fout. En ook kwa hondenbeten. De grootste oorzaak van hondenbeten is wijzelf. Omdat wij de lichaamstaal niet goed kennen van honden, missen wij de waarschuwingen die een hond geeft voordat hij bijt. En ja ze waarschuwen echt bijna altijd. Omdat wij ze niet zien, negeren we ze dus. En dan hap! Mag er weer een hond in beslag genomen worden, waar die hond zelf niet eens schuld aan was. Dat vind ik gewoon doodzonde. Kwa opvoeding hetzelfde. Als ik mijn hond te veel knuffel gaat ze gapen en tongelen (met de tong over de lippen likken). Dat is een teken dat ze gestrest zijn. Veel honden zijn ook geen grote knuffelfans. Ze houden ervan om dicht bij je te liggen en geaaid te worden. Maar knuffelen vinden ze vaak niet leuk. En ja, er zijn uitzonderingen. Hoeveel mensen weten dan niet dat de hond gestrest is omdat hij constant loopt te gapen. Echt erg. En nee, ik ben geen grote expert in lichaamstaal, maar ik weet genoeg om mijn hond goed te begrijpen. Ik weet alleen nog steeds niet wat het betekend als ze zich uitrekt voor me, terwijl ze niet net heeft geslapen ofzo. Ik vraag me dat echt nog wel eens af. Ik kan het ook nergens vinden. Ze wil dan iig niet spelen. Ze rekt zich echt uit. Als iemand dat weet, laat het me weren

En nog iets toevoegen aan jou verhaal DezeNaam. Vaak gebeurt het ook dat honden wegrennen en ook weer terug komen. Dus het baasje is dan bezorgt. En dan komt de hond terug en krijgen ze flink op hun donder. Veel mensen realiseren totaal niet dat ze dat fout doen. Nu ben je ze namelijk aan her straffen voor het terugkomen. Moet je zelf naar je hond toelopen, dan mag je ze echt wel even laten weten dat ze nu iets fout doen. Maar komt de hond zelf terug, moet je ze altijd belonen. Hoe boos je ook bent.

Omdat jij blijkbaar van vergelijkingen houdt heb ik voor jou een andere vraag:
Als jij als kind hoogtevrees hebt en niet kunt zwemmen, en jouw ouders eisen van jou dat je van de hoge duikplank springt. Omdat jij dat niet durft aarzel je, waarna je ouders je onverwacht met een harde zet van die duikplank duwen. Wat heb jij dan geleerd? Heb jij dan geen hoogtevrees meer en heb jij dan ineens geleerd om te zwemmen?

Ik vind straffen en straffen nogal een verschil.
Vriend van me heeft een boerenfox x jack russel, zoiets maar echt ontiegelijk druk en ze slaat gewoon compleet, echt compleet door bij bezoek.
Komt bij dat ze op twee plekken woont en daar twee soorten regels gelden, niet ideaal dus maar ze weet inmiddels wel wie ik ben.
Ik heb vanaf het begin haar vastgepakt, op haar rug of zij gelegd, in de houtgreep en gewacht tot ze kalmeerde voor ik aandacht gaf.
En bij elk beetje rust, al was dat heel even, kort, belonen en positieve aandacht en dan ook gezellig op de grond bij haar blijven, of op de bank bij me mogen.
Beest is niet bij me weg te krijgen als ik er ben, en vaak is het nu bij binnenkomst even een minuutje dolle boel en dan is ze gekalmeerd.
Het rustig krijgen door haar zo te corrigeren duurt steeds korter.
Doe ik niks blijft ze knoerthard rondjes rennen van gekkigheid, dat is ook niks voor haar en nu ligt ze verder de hele avond lekker bij me op de bank.
Maar dat wachten tot ze rustig is, en dan enkel met koekjes... Deze hond heeft gewoon soms een handrem nodig en dat doet haar heel goed.
De kunst is wel om eerst kleine verbeteringen te belonen met positieve aandacht, en dan te bedenken dat Rome niet in één dag gebouwd is.

Ja hoor, hier worden ze rustig eens in hun nekvel gepakt of krijgen ze een zetje onder hun kont. Zeker de stabij is af en toe een blij ei met wortels in zijn oren. Die grijp ik dan even kort in zijn nekvel en de rest van de wandeling kan hij ineens wel luisteren.

Positief belonen is 1, maar ik ga niet alles 10x vragen en herhalen omdat de hond over zijn acties en gevolgen moet nadenken Ik geef 3x een (steeds duidelijker) commando en als je daarna nog niet luistert grijp ik wel wat harder in zodat we daarna in rust en vrede verder kunnen wandelen.

En tijdens het werken heb ik ook al een aantal keer een hond voor zijn borst getrapt nadat ze me in mijn arm hingen. En daar heb ik dan ook geen spijt van.

Kop in de vuilnisbak ken ik maar al te goed hier! Grappig gezicht ook En dan die schuldbewuste kop als je binnenkomt