Hoi,
Weer zo’n topic. Bij andere mensen roep ik zo makkelijk ‘inslapen is het beste voor het dier’, maar nu het om m’n eigen hond gaat, weet ik het niet meer.

Mijn labrador teefje is 10 jaar oud, en kwakkelt al haar hele leven met haar gezondheid. Door een slechte fokker, ja. Ik was 12 toen ik haar kreeg en m’n ouders kenden niet veel van fokkers.

Ondertussen heeft ze zwaar artrose, spondylose, zijn een aantal melkklieren verwijdert wegens tumoren.
Hier heeft ze lang medicatie (pijnstilling, ontstekingsremmers) gekregen, echter helpt dit niet meer.

Vorige week ging ze plots overgeven en kon ze moeilijk stoelgang maken en deze was zwart. Dierenarts heeft bloed getest en foto’s gemaakt van de darmen, maag etc. Alles was perfect . Ze kreeg zwaardere pijnstillers, pilletjes tegen misselijkheid en een soort laxeermiddel voor op haar eten.
Dit alles heeft niet veel geholpen.

Gisteren en vandaag heeft ze niet gegeten (zelfs geen vlees ) en loopt ze héél erg slecht door de pijn van de artrose en spondylose. Stoelgang is zwart.

Straks weer naar de dierenarts om verder te kijken. Nu weet ik echt niet wat te doen. DA geeft aan dat een operatie kan helpen om haar pijn te verminderen, en nog zwaardere pijnstilling te geven in combi met maagbeschermers.

Ik vraag me af: in hoeverre is dit nog een fijn leven voor haar?
Toen ik haar gisteren zag strompelen dacht ik ‘het is genoeg geweest’. Maar ze is altijd zo vreselijk vrolijk, ookal heeft ze zoveel pijn.

Iemand die me kan helpen deze keuze te maken?

[ img ]

Ach ach ach, dit zou voor mij wel echt de grens zijn. Leven op pijnstilling kan hoor, maar het is een aanslag op de organen en daar krijg je nu toch wel echt grote signalen van dat het klaar is.

Hoe moeilijk ook, maar als ik jouw verhaal lees denk ik maar 1 ding. Flink knuffelen en een afspraak maken. Jouw hond blijft vrolijk naar jou toe maar is absoluut niet vrolijk ben ik bang.....

Heel veel sterkte....ik heb inmiddels van zoveel dieren afscheid genomen en het wordt nooit minder erg maar hou het belang van je dier voorop! Een dier moet pijnvrij kunnen leven en genieten en zo klinkt dit helaas niet.

Als ze met zoveel dingen kwakkelen... is in leven houden vaak een keuze die we voor onszelf maken. Een hond weet niet of het een dag te vroeg is. Wel of het een uur te laat is (een echte doodsstrijd).
Zwarte stoelgang is het gevolg van een bloeding ergens (ervan uitgaande dat ze niet een paar doosjes norit naar binnen gewerkt heeft stiekem...)
Afscheid nemen is nooit leuk. Maar lijden is dat nog veel minder.

Die lieve oogjes..

Wij hebben onze labrador vorig jaar laten gaan, net de 14 niet gehaald. Zij had ook slechte gewrichten, kreeg hier pijnstilling voor.

Toen takelde ze binnen twee weken opeens heel snel af, dierenarts er bij en pijnstilling verhoogd. Maar dat werkte ook niet. Ze verloor de glans in haar ogen, en ondanks dat ze af en toe een paar goede momenten had vonden we dat niet genoeg voor de kwaliteit van leven.

Je zag dat ze het moeilijk had, en met een paar heftige pijn momenten was het klaar. Ze is bij ons thuis in haar vertrouwde omgeving ingeslapen..

Ik denk op het moment dat je zo'n topic moet openen, je eigenlijk zelf ook al weet dat het tijd is..

Ik heb m’n pony inderdaad ook laten inslapen toen ze last kreeg van haar cushing, ik zag dat ze echt pijn had.
Bij Flappie zie ik haar pijn ook, echter vind ik het ZO moeilijk omdat ze altijd zo vrolijk is. Hoewel ik vanbinnen ook wel weet dat het genoeg is geweest

Wat zegt de arts zelf over de operatie? Wat is de kans op een goede uitkomst, en is het dan alleen tijd rekken? Hoe weegt dit op tegen de risico's?

Pijnstillers zou ik zelf wat makkelijk in staan, onze hond heeft de laatste 6 jaar van haar leven dagelijks op pijnstillers geleefd en daar is de dosering ook vrij hoog van geworden. Maar het bleef helpen en er waren geen vervelende bijwerkingen oid. Op het moment dat zwaarst mogelijke pijnstilling niet meer helpt of de pijnstilling er minstens zo erge andere problemen bij geeft zou ik het genoeg vinden.

Opereren zou ik ook niet heel snel meer doen bij een oudere hond als het risico op genezing te klein is, het alleen maar tijd gaat rekken en niet genezen en/of van te voren duidelijk is dat het herstel mogelijk (te) zwaar gaat worden. Maar dat is dus heel persoonlijk en afhankelijk van de situatie.

Hond die echt helemaal niks meer eet, ook de lievelingshapjes niet meer zou ik me erg zorgen over maken. Zeker icm met de darmproblemen. Hier is dat tot 2x toe het begin van het eind geweest, helaas. Ik hoop dat het voor jou anders mag uitpakken natuurlijk!

Heel veel sterkte met de situatie en je besluit, het is een prachtig dier

Het is idd zo makkelijk om advies te geven, maar als het om je eigen dier gaat zo ontzettend moeilijk en word je verstand nog wel eens overgenomen door je hart .
Ik denk dat je het zelf eigenlijk wel weet maar nog een beetje bevestiging en steun zoekt.
Het is gewoon heel mooi dat wij als baasjes onze zo geliefde dieren een lijdensweg kunnen besparen, we hebben alles over voor onze diertjes en dan is een dier z'n rust geven het laatste wat we dan ook moeten doen.
Heel veel sterkte met je keuze en een dikke knuffel.

Daffodil, ook ik heb helaas al vaak afscheid moeten nemen,maar het lijkt wel of het juist steeds moeilijker word naarmate je ouder word.
Maar is je geliefde dier echt oud, uitgestreken en op , dan heb je er daarna ook wel vrede mee uiteindelijk.

Een labrador die niet meer eet en niet goed kan lopen zou voor mij voldoende zijn. Labradors zijn ontworpen om in elke situatie te blijven eten.

Eerlijk zie ik geen vrolijke hond op die foto en als de pijnstillers duidelijk slecht werken/de bijwerkingen te voorschijn komen is het voor mij einde verhaal. Doorbehandelen is tijd rekken, beter zal ze niet worden, de geleende tijd is op nu de gewone pijnstilling is uitgewerkt.

Wanneer onze hond zover als de jouwe is zou ik hem laten gaan.

Dieren blijven zo lang vrolijk, dat is helaas geen enkele zinvolle graadmeter.
Mijn paard kon niet meer pijnvrij liggen of staan (en lag dus maar helemaal niet meer en stond ook niet meer in slaapstand), maar hij keek nog altijd vrolijk als ik kwam en draafde zelfs nog met zijn vriendjes door de wei waardoor stalgenoten niet eens zagen dat er iets mis was, en als hij een voerbak zag werd hij helemaal blij. Toch kan dat niet. Hij kon ook niet meer op pijnstillers gezet worden, dus toen was voor mij de keuze heel simpel: hem laten gaan nu hij nog blij kón zijn.
Hoe erg moet het zijn als je je paard zo lang laat rondstrompelen dat hij zelfs niet meer vrolijk kan zijn...?
En met wat voor een gevoel in zijn hart laat je hem dan afscheid nemen van deze wereld?
Uiteindelijk had ik gewild dat ik mijn paard drie maanden eerder in had kunnen laten slapen, voordat hij überhaupt pijn had gekregen, maar ik ben nu blij met dat hij nog zo vrolijk (na een week pijnstillers) en blij was toen hij ging, ook al was lichamelijk het kaarsje allang gedoofd, en zo blij dat ik niet heb gewacht tot geestelijk zijn kaarsje ook kapotgegaan was.
Het inslapen ging ook zo geweldig mooi dat [***]'s laatste gedachte echt alleen maar kan zijn geweest 'het leven is geweldig!' en ik vind dat echt een cadeautje aan hem dat hij met die gedachte heeft kunnen gaan, in plaats van met 'auauaua-auauau-pijn-zo naar-ik kan niet eens meer aardig doen tegen mijn baasje want straks wil ze weer dat ik beweeg en alles doet pijn-auauau-maar als ik bijt word ik gecorrigeerd en bewegen doet pijn dus dat ook-auauau...'
Dat zijn we gelukkig voor geweest.

Ik ben het eens met bovenstaande. Het is verschrikkelijk lastig maar alleen jij kan een eerlijke keuze maken.
Als het beestje zo veel pijn heeft en zo kwakkelt, laat het gaan.
Het is heel verdrietig en ze is prachtig maar dit is geen leven.
Als dieren niet eten dan is het gewoon echt niet goed.
Veel sterkte met je keuze

In laten slapen....

zwarte ontlasting , is meestal oud bloed...

Op de foto was ze geschrokken van de sneeuw aan haar kont
Ze heeft wat hangende huid waardoor ze altijd triest kijkt [ img ]

Ik denk inderdaad dat ik gewoon bevestiging en steun zoek dat ik de juiste keuze gemaakt heb

Noblesse, dat siert je...eigenlijk weet je het namelijk wel maar het is zo moeilijk inderdaad!

TS, je maakt echt een goede keuze als je haar los laat. Zwarte ontlasting betekent bloed in de ontlasting en als ze zelfs met zulke zware pijnstillers nog slecht loopt, dan is het echt klaar. Labradors worden meestal ook niet zo oud, uitzonderingen inderdaad daargelaten. Sommige DA-en willen maar wat graag verdienen over de rug van goedgelovige eigenaren, daar ken ik althans genoeg situaties van. Ik wens je heel veel sterkte toe, maar de keuze heb je al gemaakt (en nogmaals: die is echt goed).

Inslapen lijkt mij ook de juiste optie, hoe moeilijk ook. Labradors staan er ook wel onbekend om (te) lang door te blijven vechten en vrolijk te blijven in het koppie.
Wijzelf hebben te lang gewacht met inslapen.. we wisten dat het eraan zat te komen en wilde het over een maand laten doen. Ik had toen stage bij een DA, dus dagelijks leuke honden maar ook euthanasies, ik zou het niet aankunnen dat in die periode mijn grootste vriend zou gaan (zo ver was mijn hond nog niet heen, voor ik slechte reacties krijg).
Uiteindelijk hebben we hem sochtends in shock gevonden en kon hij niet meer op zijn achterhand staan, God weet wat er snachts gebeurd is.. ik ben zelf echt wel een beetje getraumatiseerd door hoe wij hem vonden die dag en wil zeg sindsdien tegen iedereen; beter te vroeg dan te laat.. liever 2 weken tegen de dag aanhikken maar wel nog kunnen wandelen op haar lievelingsplek en flink kunnen knuffelen dan met spoed de DA moeten bellen..

Je bent nooit te vroeg maar altijd te laat. Maag heeft door vele medicatie waarschijnlijk wonden , vandaar bloed, misselijk en niet eten.

Zoals je het nu omschrijft heb je meerder dingen gedaan om het haar comfortabeler te maken. Als dat niet het juiste effect heeft. Kan je haar denk ik ook beter inslapen

Nooit te vroeg niet mee eens.. maar dat is voor een andere keer.



Ik denk dat je in deze zin zelf je antwoord al geeft. Als het niet meer helpt, geen verbetering meer kan geven zou het voor mij tijd zijn.
Sterkte met je keuze

Loslaten is ook houden van......

De medicatie helpt niet meer en het lijf kan de medicatie niet meer aan. Dat zou voor mij reden zijn om nog een laatste goede daad voor mijn beestje te doen, hoe moeilijk ook.

Je maakt idd de juiste keuze, heel sterk van je dat je voor je hond kiest hoe moeilijk ook.
Nogmaals sterkte en wat een ontzettend lief en trouw koppie heeft ze.

Ik vind het altijd makkelijk van een afstand maar voor mij zou dit ook reden tot inslapen zijn. Ze voelt zich ellendig. Is ze te jong? Ja een lab moet makkelijk nog een paar jaar mee kunnen gaan en dat is klote maar op is op. Hoe sneu dat ook is.

Ik zou voor inslapen kiezen. De symptomen die ze vertoont zijn dusdanig dat kwaliteit van leven er niet meer is.
Mijn hond was tien minuten voor inslapen nog vrolijk, ik raakte in paniek, maar gelukkig was mijn man realistisch. Het was prima zo, mijn boxer was blij tot op het eind, geen lijden.

Heel veel sterkte, je voelt je op het moment altijd rot en schuldig en het is zo moeilijk. Maar later als je hier op terug kijkt, dan weet je dat het goed was en dat geeft veel troost.

PS, wat een waardeloze dierenarts trouwens om het maar proberen te rekken en te rekken.