Wijslander schreef:In mijn jeugd was ik extreem allergisch voor honden (en paarden). Op bezoek gaan bij iemand die een hond in huis had (gehad), was bijna onmogelijk. Dan kon ik binnen een half uur vertrekken met overal bulten, jeuk en een zware astma-aanval. Er was ook standaard medicatie in huis.
Op mijn 18de kwam er na het testen van verschillende rassen een hypoallergene hond in ons gezin, een Shar Pei. Zo lang hij niet aan me likte, ging het goed.
Waar we van tevoren niet over nagedacht hadden, was dat je met een eigen hond automatisch in contact komt met veel andere honden. Puppycursus, socialiseren, honden die je tegenkomt met wandelen... Dat is wel echt een punt om rekening mee te houden. Ik had in de buitenlucht minder klachten dan binnenshuis en doordat ik toen ineens dagelijks in aanraking kwam met honden, namen mijn klachten wel steeds verder af.
Inmiddels heb ik twee niet-hypoallergene honden en dat gaat prima. Alleen likken levert nog een kleine huidreactie op, dus dat vermijd ik zoveel mogelijk.
Maargoed, een allergie en het verloop ervan is en blijft iets heel persoonlijks...
Zo allergisch is hij gelukkig niet hoor, hij kan prima bij z'n oom en tante op bezoek en die hebben (binnen) een Berner x Labrador en een Jack Russel. Hij aait ze ook gewoon, neemt de Jack Russel op schoot. Maar we zijn daar nooit hele dagen zeg maar En het ging met de pup vorige week 'mis' toen hij in z'n blote ogen ging wrijven en z'n gezicht helemaal in de vacht van de hond begroef en inademde. Dat doet hij nooit met die honden van z'n oom en tante.