Hi!
Al sinds kleins af aan wil ik een hond, maar met een allergische vader en moeder die niets met dieren heeft werd dat lastig. Nu ben ik bijna klaar met studeren en het begint inmiddels enorm te kriebelen. Nu is mijn situatie zo dat ik in mijn eentje woon en volledig zelf de zorg zal dragen voor een eventuele hond. Ik heb genoeg mensen die onderhand smeken of ze op mogen passen als ik er eentje neem dus dat komt goed, maar ik ben toch opzoek naar ervaringsverhalen van mensen die ook alleen de zorg dragen. Hebben jullie punten waar je echt even bij stil moet staan? Ik vraag me zelf bijvoorbeeld af hoe je dat doet als je kotsmisselijk op de bank ligt maar je hond nog uit moet, dat soort ongein Hoe doen jullie het met werk? Bij mijn beroep kan de hond prima mee, hij/zij zal geen lange dagen alleen thuis moeten zijn. Waar lopen jullie tegenaan wat je van tevoren niet bedacht had? Disclaimer: de keuze om het wel/niet te doen is nog niet gemaakt, dit is puur voor info vergaring.

Joe!

Ik heb het geluk dat mijn ouders én broer dichtbij wonen én gek zijn op honden (ouders hebben zelf ook een hond). Dus als ik naar kantoor moet, haalt mijn moeder (of soms mijn vader) de hond op voor een lekkere wandeling. Heel bewust ook een kleine hond: ik kan zelf fysiek geen grote hond aan, maar ook met oppas vinden, is een kleinere hond meestal makkelijker (Mijn hond is ongeveer 10kg/ 42cm).
Als ik een griepje heb, loopt hij korte stukjes. Als ik écht héél ziek ben, gaat hij een paar dagen naar mijn ouders bijv.
Ik heb dus een vangnet dichtbij

In geval van ziek zijn, gewoon doorgaan
Hier alleen met 2 kinderen een hond en nog meer dieren. Als ik ziek ben gaat alles gewoon door, wel op standje langzaam en alleen het hoognodige

Kotsmisselijk of koorts: ik hobbel alsnog die 30 meter om haar te laten plassen.

Ziekenhuisopname: mijn buren bsngen haar op.


Lastig: als ik op vakantie ga. (wandelvakantie, alleen) Ze gaat mee op vakantie, maar even snel boodschappen doen moet sochtends héél vroeg voor de hitte uit (ze blijft in de auto en dat kan echt níet bij meer dan ongeveer 20 graden)
Even wat drinken op een terras gaat prima.
Maar dan moet je naar het toilet...
Ofwel iemand vragen om vast te houden, ofwel hond mee...
Douchen op de camping na de lange wandeling van die dag:
Bij fris weer geen punt, dan blijft ze in de auto of tent.
Maar bij plus 30 graden wil ik na de wandeling écht wel douchen, en auto of tent is te heet.
Dus?
Buren vragen om vast te houden of hond toch maar mee.
Dat zijn de echt lastige dingetjes.

Idem hier
Ik heb wel geen hond meer, maar wel 3 paarden aan huis, 3 poezen en kipjes.
Ben alleen zonder kids. Ook geen familie in de buurt.
Dus wat moet, dat moet gewoon. No mercy

Dit zijn heel goede punten! Mijn hondje in klein genoeg om in een rugzak te gaan dus die zette ik gewoon in de winkelwagen en zag er uit alsof er gewoon een rugzak stond.
Maar hoe vaak haar oogjes mij wel niet hebben aangekeken terwijl ik op het toilet zat soms beetje ongemakkelijk haha

Ik kan haar overal mee naar toe nemen door haar grootte én opvoeding. Als we ergens zijn en ik leg een dekentje neer gaat ze er liggen en niemand heeft door dat ze er is. Hierdoor is ze (bijna) overal welkom. Zelfs op mijn werk (horeca) Had ze haar eigen plekje.

Als ik eens sporadisch ging stappen dan was het rond 4/5 uur met mijn dronken hoofd haar uitlaten zodat ik kon uitslapen, maar daarna met je brakke hoofd haar weer moeten uitlaten was soms wel zwaar. Eigen schuld denk ik dan maar haha

Verder als de hond ziek is heb je gebroken nachten, kan je misschien niet naar je werk toe of moet je iemand hebben die het niet erg vind om braaksel op te ruimen en diarree.


Edit: Verder kan ik het je alleen maar aanraden!! Ben zelf 24 en heb haar sinds mijn 15e. Zo veel liefde en voel me nooit alleen.

Hier ook een alleenstaande hondeneigenaar.
Ik heb mijn hond, een dwergschnauzer, gekregen toen ze bijna 8 weken was. Vanaf de eerste dag heb ik haar overal mee naar toe genomen, haar laten wennen aan het alleen zijn, haar meegegeven aan anderen (om even uit te laten, of om op te passen als ik wat langer weg moest). Daardoor is het nu een makkelijk, sociaal hondje.
Een paar uurtjes alleen thuis blijven is geen probleem. Moet ik echt een hele dag weg en kan ze niet mee, dan heb ik een diverse vrienden waar ik haar naartoe kan brengen. Als ik door ziekte de deur niet uit kan, dan laten de buren haar uit.

Ik heb een zoontje van 5, En 2 honden en ben alleenstaand.
Moet zeggen red het prima, enigste wat niet lukt is de laatste avond ronde, omdat ik mijn zoontje niet alleen in bed wil laten liggen.
Maar zonder kids is dit geen issue natuurlijk.
Toen mijn grootste hond nog een pup was was het wel eens puzzelen met de ochtend ronde.
Omdat hij het toen nog net niet redde tot half 9, maar inmiddels gaat dat goed.
Wel heb ik een behoorlijke tuin, Denk dat dat wel een hele hoop scheelt.

Als ik op vakantie ga heb ik een oppas aan huis, met dagjes weg hondenuitlaatservice.

Binnekort ga ik meer aan het werk, dan wil ik wel graag voor 2 dagen in de week een hondenuitlaatservice zodat ze wel genoeg hun beweging krijgen.

Met ziek zijn loop je toch, misschien niet hele lange rondes.
datbetreft ben ik blij met de tuin, op dat soort dagen strooi ik bijv snoepjes door de hele tuin heen zodat ze zich lekker uit kunnen leven.

Ik weet niet wat voor hond je wilt, waar ik mij op heb verkeken is dat veel hondenuitlaatservice's geen HR honden aannemen.
Dus een geschikt persoon hiervoor vinden is heel lastig.

Ik ben alleenstaand, heel veel thuis (ivm permanente arbeidsongeschiktheid) en heb 2 honden.
Het is soms ff lastig met oppas zoeken, de kleinste wil iedereen wel voor me opvangen, de grotere is een ander verhaal en wanneer die ergens opgevangen is moet die vaak eerder weer opgehaald.
Die gaat vanaf nu dan ook in pension als het nodig is, dat gesleep heen en weer trekt ze nl erg slecht.

Bij ziekte gaan ze de tuin in wanneer ik het écht niet redt (anders loop ik een kort rondje met ze) en voor de grotere rondes is er vaak wel een buur of anderszins bekende die ze dan meeneemt.
De kleine kan prima zonder extra wandelingen maar de grotere heeft haar meters en uitdagingen nodig dus het komt voor dat ik haar dan alleen mee geef.
Ziekenhuisopname weet ik vaak van te voren en dan kan ik oppas/opvang regelen, in nood haalt mijn ex ze op of de buren regelen onderling wie de honden ff opvangt/uitlaat tot er een goede oplossing is.

Ik heb een map in huis waar in beschreven staat waar ze heen moeten (met contactgegevens) wanneer ik overlijd of na een ongeluk oid niet meer zelf voor ze kan zorgen.
Juist omdat ik alleen ben vond ik het belangrijk dat geregeld te hebben.
Ook staat er bij dat wanneer de personen in kwestie de honden geen permanent huisje kunnen bieden ze vrij zijn om een goed(!) nieuw baasje te zoeken ervoor en zelfs de namen en contactgegevens van bekenden die aangegeven hebben dat zij de kleinste hond graag willen overnemen wanneer nodig.
Ik heb zelfs per dier een bladzijde met bijzonderheden erin gestoken, dingen als allergieën, gezondheidsproblemen, karakterbeschrijvingen etc.

Ik ben het halve jaar in mijn eentje. Man zit op zee. Ik heb oa 4 honden. Het is een beetje puzzelen soms. Maar goed te doen.
Bij ziekte loop ik door, tenzij ik verschrikkelijk misselijk ben, dan lukt lopen me gewoonweg niet. Nou dan laat ik ze maar los in de tuin.

Ik zou niet tig mensen willen hebben die ze uitlaten. Wat dat betreft zou ik mijn opvangnetwerk klein houden.

Dit is een hele gevaarlijke, iets zeggen en het daadwerkelijk doen zit een groot verschil in. Ik zou dit eerder als 2e optie houden, als reserve. Niet als eerste en enige optie. Als je er straks van afhankelijk bent en niemand voegt de daad bij het woord zit jij met een hondje dat je 'nergens kwijt kan'.

Wat KimD zegt; ik denk dat het prima kan, maar zorg dat je in de basis niet afhankelijk bent van anderen.

Ik woon alleen en heb altijd honden gehad. Ik heb voldoende backup voor als ik echt niet kan maar als ik beroerd ben, gaan ze in de tuin of ik sleep mezelf naar buiten voor een kort rondje.

Ik heb een goed hondenpension waar hij al jaren heen gaat tijdens vakanties en dagjes weg. Als ik een hele dag werk gaat hij daar ook heen. Verder heb ik wel afspraken gemaakt met familie dat als er echt wat is of zij dan bij willen springen.

Ik doe het al heel veel jaren zelf. Heb mijn honden naar de oppas gehad. Heb de oppas thuis gehad. Ze zijn mee naar het werk geweest. En momenteel heb ik elke middag 2 uur lunchpauze zodat ik normaal met mijn hond weg kan. En ik sta extra vroeg op om Hem nog even goed uit te laten voor ik naar mijn werk kan. .

Yep daar kun je niet van uit gaan.
Toen ik zwanger was waren er ook genoeg die zeiden.. ik wil heel graag oppassen

Ik heb zelf twee honden, waarvan eentje tot voor kort als assistentiehond werkte en dus met mij meeging naar het werk. De andere bleef wel thuis als ik ging werken. Waar je rekening mee moet houden: een hond vraagt veel tijd, werk en aandacht: wandelen, spelen, opvoeden... Na mijn werk ga ik hoe dan ook nog eens wandelen met mijn honden, ook als ik laat thuis ben of zo.
Belangrijk is denk ik dat je een adresje hebt waar je hem/haar naartoe kan brengen als je bv eens opgenomen moet worden in het ziekenhuis.
Verder kan je moeilijker langer van huis weg als je hond niet meekan. En ook financieel gezien moet je toch rekenen op een aardige hap uit je budget. Een van mijn honden staat bv op speciale voeding en moet ook medicatie nemen. Maandelijks ben ik voor hem met gemak €150 kwijt aan enkel eten en medicatie, dan is hij nog niet naar de dierenarts moeten gaan, niet naar de trimmer, enz enz.
Maar ondanks dat het veel werk is en behoorlijk wat kost, kan ik mijn honden ook niet meer missen . Het maakt je huis een heel stuk minder leeg .

Sinds mei heb ik een hond, en ik vind het zo'n fijne toevoeging in mijn leven
Nu werk ik doordeweeks op stal en geef ik lessen, dus ze is bijna altijd mee op pad. Daarnaast tussendoor lekker wandelen. Ben ik is een hele dag of een weekend weg kan ze altijd terecht bij familie. Als ik ziek ben dan sleep ik mijzelf toch uit bed, want een blokje om moet ze toch en heel de dag in bed is niks voor mij

Sta vooral stil bij het punt als je een dag of weekend weg moet. Regel een achterban, een plek waar ze altijd heen kan mocht het nodig zijn

Ligt er ook heel sterk aan met WIE je dat soort afspraken maakt denk ik. Met het buurmeisje van 15 (bij wijze van spreken) is het lastig; school gaat altijd voor uiteindelijk. Ik heb liever één of twee mensen waar ik écht op kan rekenen als het nodig is, en evt een reserve die voor echte nood willen bijspringen, dan 20 mensen die zeggen 'ja hoor, is ok', maar die dat uberhaupt nogal makkelijk zeggen... Daarom dat ik blij ben met mijn ouders en broer. Andersom krijg ik ook de hond van mijn ouders te logeren met regelmaat. Voor nood heb ik een kennis met een paar tienerdochters en een tweetal vriendinnen. Maar die laatste groep is dus voor nood: begrafenissen, bruiloften, ziekenhuisbezoek waar mijn ouders evt mee naartoe zouden moeten. Dat soort dingen. Niet voor structureel.

Ik ben alleenwonend (heb een lat-relatie). Mijn hond wordt opgeleid tot hulphond en mag mee naar het werk, dat scheelt een hoop. Ik heb een vast oppas-adresje (betaald), en af en toe kan mijn vriend bijspringen. Ik vind het goed te doen, er gaat veel tijd in zitten maar krijg er ook veel voor terug.

Ik was alleen en heb een zeer goede, ook alleenstaande, vriendin met ook honden. Bij ziekte nam de ander de lange wandelingen over of paar uur mee naar huis. Was dan roedel van 6 honden totaal. Bij mij konden er altijd 2 tm 6 mee naar het werk (dierenpension) zodoende waren ze nooit zeer lang alleen en bij onweer en laatste vuurwerk dagen gingen ze gewoon allemaal mee werken (allen plus 20 tm 45 kilo).
Inmiddels woon ik niet meer alleen, verander ik ook nog eens van baan maar nog steeds indien nodig val ik terug op die vriendin en zij op mij. Inmiddels 5 honden nog en toevallig had ik ze vandaag allemaal door omstandigheden. Heel gezellig
(rechtse husky overleden)
[ img ]

Ik heb toen ik alleen was een behoorlijke tijd een hond opgevangen voor iemand uit mijn sociale netwerk, en hoe leuk ik honden ook vind, ik vond het best wel tegenvallen. Niet een keertje lekker vroeg je bed in met een kop thee en een boek, want de hond moet z'n laatste ronde nog. Zelfde met een keertje uitslapen in het weekeinde; doordeweeks ging de wekker om 6 uur dus in het weekeinde wilde ik graag eens blijven liggen. Mis. Hondlief heeft ook een ritme!
Het was ook een al wat oudere hond, en vooral toen ze er ook 's nachts wel uit moest of zich niet lekker voelde, heb ik mezelf wel eens vervloekt dat ik weer eens geen nee had kunnen zeggen.

Voor mij reden genoeg om het nu bij Miew en Mauw te houden. Die redden zich prima als de brokjes 's morgens een uurtje later komen in het weekeinde.

Dit is natuurlijk ook een kwestie van gewenning. Ik ben niet alleen, maar we hebben eigenlijk zo goed als geen achtervang voor de honden buiten elkaar. Wat het gemakkelijker maakt is dat onze honden gelukkig goed uit kunnen slapen,maar wij doen dan zelf ook nooit dingen op uur en tijd. Uitslapen op zondag kan dus gelukkig nog!

Inmiddels woon ik samen maar de honden zijn nog steeds mijn afdeling

Ik heb er nooit problemen in gezien, ook niet toen ik ziek was. Wel met langdurig herstel na operaties. Ik wil daarom de nieuwe hond (pup) straks af en toe naar een opvang brengen zodat hij dat leert kennen en het daar leuk is ipv een straf . Je weet nooit of het nodig kan zijn.

Ik heb genoeg vrienden en kennissen die op mijn hond willen en kunnen passen. Echter is het zelden nodig.