Ik denk dat het vooral afhankelijk is wat je ermee wil doen en wat je insteek is. Als je graag nog lange wandelingen doet en gaat sporten, is een oudere hond niet evident. Als het puur voor gezelschap is is een oudere hond imo een prima optie.

Je zit inderdaad wel met het risico dat je sneller moet afscheid nemen, en dat er ev kosten komen betreft medicijnen. Echter heb je het altijd zelf in de hand hoe ver je wil gaan betreft kosten en medicijnen, en je hebt een oudere hond wel nog zijn laatste maanden / jaren een goede tijd gegeven.

maar 6 jaar vind ik niet onder "oud" vallen, senior valt hier wel onder de 9+ leeftijd.

Alfa was ook 6 toen deze bij ons kwam wonen, die heb ik nooit als senior toen gezien, meer gewoon een volwassen hond, deze is overigens probleemloos bijna 13 geworden ( rottweiler reu) , het bizarre was dat hij uit een heel groot nest kwam ( 13 puppies) en die fokkers geen zin hadden al die puppies te houden dus die hadden er wat aan de 'zijkant' gelegd , om ingeslapen te worden en daar lag Alfa dus ook bij, maar die schreeuwde zo hard dat het hem maar terug gelegd hebben bij de moederhond.. bizar verhaal wel, ik snap al niet dat een fokker zo kan denken, maar goed, deze hond was werkelijk kerngezond en is stokoud geworden voor een rottie

Fijn al die verhalen & ervaringen weer, en wat zijn er nog veel oudjes die het nog een aantal jaar leuk hebben, ik had meer verwacht dat het een kwestie van maanden ofzo zou zijn..

Ik denk dat 6 jaar voor een grote hond een beetje te vergelijken is met 10 jaar voor een klein hondje (of zo doe ik het toch). Het is niet stokoud, ze kunnen in principe nog een paar jaar mee, maar het is ook niet meer jong.

Eerst zei ik dat ik met een nieuwe hond lange wandelingen wilde gaan doen, maar ik denk dat ik het zo ook prima vind, gewoon gezellig thuis en een aantal keer per dag een wandeling. En hoe lang dat dan is zien we wel wat de hond aangeeft. Kan die mij een beetje remmen .. want ik wil in theorie wel 10 km wandelen, maar kan dat in de praktijk vanwege eigen gezondheid (nog) niet

Ook hier iemand die alleen maar oudere honden adopteert.

Onze eerste honden waren twee broertjes van 10 en 11 jaar oud. De oudste bleek kanker te hebben en hebben we na een jaar in moeten laten slapen. Zijn broer(tje) is bijna 15 jaar oud geworden. Fantastische honden.

Nu lopen hier weer twee honden rond. De eerste is door ons geadopteerd als "junior" met zijn 6 jaren oud en is nu 10 jaar en de andere is geadopteerd toen hij 10 jaar oud was en is nu bijna 14 jaar. Ook dit zijn weer enorm leuke en gezellige honden.

Wij gaan altijd van het standpunt uit dat elke hond een gouden mandje verdient. En omdat weinig mensen oudere honden willen, gunnen wij hen bij ons het beste wat wij hen kunnen bieden. En ja, ze hebben wat meer (eerder) problemen dan jonge honden, maar ook jonge honden worden oud...

Wij zijn in elk geval enorm blij met onze mannen .

Met een kleinere hond zijn langere wandelingen desnoods op te vangen met een wandelwagen.
Toen mijn cavaliertje oud werd maar wel nog graag meeging, had ik er een leuke buggy voor, kon ze tussendoor korte stukjes wandelen, en als ze niet meer kon kwam ze vragen om in de buggy te gaan.

Ons vorig klein hondje is 14 geworden, en die ging nog km's mee gaan wandelen (die is plots vrij acuut gestorven, dus niet afgetakeld oid).

Klopt, ik heb er 1 staan (fietskar/buggy). Bedoeling was om met de vorige op die manier wel nog langere wandelingen te kunnen doen, maar dat is er niet meer van gekomen Is maar een paar keer gebruikt. Dus in dat opzicht ben ik wel in orde, hahaha.

Ik zit er ook aan te denken een oudere hond te adopteren. In de eerste plaats inderdaad omdat ik het sneu vind dat juist die vaak "achterblijven" in asiels en ik zo'n hond graag een fijne oude dag bied, maar ook omdat een jonge hond met nog heel veel energie minder goed in ons leven past momenteel.

Niet echt ervaring mee dus ik lees even mee. Ik heb alleen honden gehad bij mijn ouders thuis tot nu toe, waarvan er een 6 was toen we hem kregen (maar dat was een kleintje, dus 6 was nog helemaal niet zo oud. Hij is 15 geworden uiteindelijk, helaas deze zomer overleden). Die was eigenlijk tot helemaal op het einde nog heel kwiek, toen ging het ineens snel in korte tijd achteruit. Je weet het nooit natuurlijk.

Wij hebben dus wel de pech gehad met medische kosten.

Onze hond kwam toen hij 6 was. Bleef klachten houden (vorige eigenaren waren bij de da geweest en die had blaasontsteking geconstateerd). Wij ook naar de dierenarts 3 keer verkeerde diagnose gehad waarbij de laatste was kanker geniet er maar van zolang hij leeft.

Wij naar andere dierenarts, daar bleek hij een goedaardige tumor in zijn blaas te hebben. Die hebben ze verwijderd. Dus voor ons waren er dus heel veel medische kosten maar hij heeft ze dubbel en dwars terug verdiend. Hij is er namelijk nog steeds en ondertussen al 15 jaar en word in jan 16. Ja hij wordt nu wel echt ouder maar het blijft een lekker ding.

Deze foto is in augustus gemaakt.
[ img ]

Hoe zit dat eigenlijk met eventuele verzekering, is dat mogelijk bij een oudere hond? Ik heb nu gereageerd op een hond die artrose heeft, waar hij stond dat zijn medicatie waarschijnlijk niet gedekt wordt omdat het een bestaand iets is, maar zou een verzekering andere toekomstige kosten dan wel dekken?

Ik heb geen idee hoe het met verzekeringen werkt, ik heb nog nooit een hond in een verzekering gehad. Maar dat zal misschien inderdaad moeilijk(er) zijn, bij paarden is het toch ook zo dat ze vanaf een bepaalde leeftijd niet meer in de verzekering kunnen? Dus dat zal bij honden misschien ook wel zo zijn. Maar zelf geen ervaring mee dus, anderen vast wel

Wat een leukerd maj0

Stille meelezer hier.
Ik weet het niet zeker, maar ik verwacht dat je evt een gezondheids check moet laten doen bij de dierenarts om hem te kunnen verzekeren, alle bestaande problemen zullen waarschijnlijk idd niet gedekt worden, hetzelfde waarschijnlijk met ras specifieke problemen.

Met een jonge hond kan je ook pech hebben qua medische kosten. Wel even slikken als je er gelijk in rolt.

De Boxer van 6 (de 2 Boxer waar ik mee opgroeide werden maar 8 en bijna 9) die wij uit het asiel haalde was al ziek en dat wisten we, had veel kale plekken, en nog wat meer symptomen. Nou waren die medicijnen (schildklier) niet zo heel duur maar denk wel dat het mensen afschrikt.

Wat een hartverwarmend topic
Granoek ik kan je verhaal niet met droge ogen lezen. Als je emotioneel wordt bij de gedachten aan je lieve hond, ik huil met je mee

Grit: wauw wat een hond, daar val ik meteen als een blok voor

Ts: ik hoop voor Nico en Nina dat ze samen geplaatst worden. Lijkt me toch wel het fijnste voor ze.
Super dat jij een oudere hond wil adopteren en je er zo goed in verdiept.

Ik ben wel verbaasd dat geadopteerde honden soms al ernstig ziek blijken te zijn. Worden honden niet altijd door een dierenarts gecheckt in het asiel?
Als de nieuwe eigenaar op de hoogte is van de ziekte en desondanks een hond adopteert is dat natuurlijk wel goed, maar als je een hond adopteert die ogenschijnlijk gezond is maar al in een ver gevorderd stadium van kanker blijkt te zijn, vind ik dat wel heftig als dat niet bekend is gemaakt.

Heel veel respect voor jou, Avossy. Onbetaalbaar wat jij die honden geeft.

Ik weet natuurlijk niet hoe het in andere asiels werkt, maar mijn ervaring met het laatste asiel is dat ze wel een dierenarts hebben die de honden checkt, maar dat wil niet alles zeggen. Een dierenarts blijft een mens, en sommige dingen kan je misschien niet op voorhand weten. Wat wij aan de hand hadden is dat de hond toen die net bij ons was een epilepsie-aanval deed (maar een hele lichte), het dierenasiel geeft een 'service' dat je de eerste 14 dagen na adoptie als er iets is gratis bij hun dierenarts terecht kan, dus daarmee naar de dierenarts gegaan. Hond gecheckt maar het zou stress zijn (klopt op zich wel) en buikpijn/krampen. Dus maar weer naar huis, tot een aantal weken later weer een aanval, deze kon ik toen filmen en naar onze eigen dierenarts gegaan. Die zag meteen op het filmpje dat het epilepsie was, waarop een heel resem onderzoeken, antibiotica (toxoplasmose) en medicatie volgde. Zelfs een castratie omdat dit soms helpt bij epilepsie vanwege de stress & hormonen (nu wilden we dat toch al doen dus maakte op zich niet uit, maar om maar aan te geven wat voor kosten we gehad hebben, meteen in het begin al).

Dus ja, is dit toeval of pech, of gebeuren zo'n dingen vaker. Ik kan het niet zeggen, maar het was wel meteen prijs hier zeg maar. Nu ben ik wel van plan om ver door te vragen (hoewel ik dat toen naar mijn idee ook gedaan had) en op bepaalde dingen te letten die ik door ervaring geleerd heb. Eventueel als het kan de hond ook meteen door een eigen dierenarts laten checken om te weten wat of hoe. Maar zover zijn we nog niet.

Ik zou ook denken dat de hondjes het best samen af zijn, maar als ik het goed begrijp zitten ze nu ook elk apart in een pleeggezin en willen ze apart laten adopteren omdat dit kan (ik denk om hun kansen te vergroten) en het reutje is toch niet de makkelijkste om te plaatsen. Dus we gaan het zien, intussen blijf ik rustig verder kijken of er niet ergens anders iets opduikt wat hier zou passen.

Toevallig heb ik onze 3 senioren gisteren samen op de foto gekregen.

Van links naar rechts 12, (bijna) 8 en 10 jaar:


[ img ]


De rechter hebben we 1,5 jaar geleden uit het asiel geadopteerd, de linker woonde bij familie maar is sinds een paar weken bij ons.

Tot nu toe heb ik 2 keer een hond uit het asiel gehaald, beide met 'verborgen gebreken'.

De eerste had een ontstoken oortje toen we hem meekregen, dit bleek heftige atopie te zijn. Daarnaast ontdekten we HD, spondylose en artrose. Toch heb ik hem 7 jaar gehad voor hij overleed met 12,5.

De tweede blijkt ED en artrose te hebben en een paar jaartjes ouder te zijn dan door het asiel aangegeven (wat ons dan niet zoveel uitmaakt).

Ik weet dat de dierenarts van dit asiel de honden op het oog controleert en standaard worden ze gecastreerd, ontwormd en geënt. Maar er worden verder geen echte onderzoeken gedaan, wat ergens ook wel begrijpelijk is.

Wat een schattige foto Wijslander!

Ook ik heb sinds 14 nov een Adoptie hond. Herkomst Spanje, als dek reu gebruikt in commercieel broodfokkerij. Een 7/8jarige golden retriever reu. Dit mijn 1e oudere adoptie hond vanuit buitenland, de stichting is heel profesioneel opgezet met goede begeleiding. Ik had al een hond, die als pup bij me is gekomen. Had overal rekening mee gehouden, met wat ik in huis zou kunnen krijgen? Het is ongelofelijk maar een fijnere hond kan je niet wensen. Tuurlijk heeft t dier een rugzakje, maar is heel goed te handelen. Mijn volgende hond wordt weer een oudere adoptie hond.

Wij zijn een gastgezin voor oudere hondjes uit Roemenië, deze week is het daar weer gaan sneeuwen.12 december komt er een middelslag hondje die is 8 en kwam als pup in de shelter daar.

Ik vind het zo fijn dat er mensen zijn die de oudjes ook een kans geven.

Ik heb niet het hele topic gelezen, maar wij hebben vorig jaar het hondje van de moeder van een stalgenootje overgenomen. Hij was toen 9 jaar. Ik wilde altijd al graag een klein formaat hondje die ik gezellig in de auto mee kon nemen naar werk (ik werk als vertegenwoordiger en bezoek veel dierenwinkels). En lekker mee naar stal en op buitenrit naar het bos met de paarden. We waren niet op zoek, maar hij kwam toevallig op ons pad. Hij was niet erg veel gewend want ze woonden achteraf.

Het is een super lief knuffelig hondje die gek is op aandacht. Als jij thuis chillt dan ligt hij lekker te tukken en als je actief wil wandelen dan is hij helemaal enthousiast.

Ties blijkt alleen bananen in zijn oren te hebben als hij konijnen of anders wild ruikt dus mee op buitenrit was toch wel onhandig. Helaas is hij ook niet te vertrouwen tegenover vreemden, waardoor hij niet meer los kan en ik hem niet meeneem naar mijn werk. Mijn baas zal het niet erg grappig vinden als hij een klant aanvalt. Ook mee naar stal is niet erg handig, want hij hing een keer in de neus van mijn merrie die daardoor gehecht moest worden.

Een aantal maandag terug liep hij slecht als hij lang gelegen had. Hij bleek een los botfragmentje in zijn schouder te hebben. Inspuiten werkte maar kort dus hebben we besloten deze met een operatie te verwijderen. Inmiddels zijn we ruim €2000 aan dierenarts kosten armer. Daarnaast moeten we het hart in de gaten houden omdat deze iets groter is dan gebruikelijk. Ook heeft hij een aantal bulten, dit blijken gelukkig vetbulten te zijn. Daarnaast staat hij op een speciaal dieet ivm kristallen in de urine. Het is dus geen goedkoop hondje haha.

Wij zijn echt gek op dit hondje, maar als ik deze dingen vooraf had geweten dan denk ik dat we een andere keuze hadden gemaakt. Dan was een boerderij met lekker veel ruimte beter geweest, maar zover zijn we helaas nog niet!

We redden ons er prima mee. Hij gaat niet mee naar alles wat ik voor ogen had, maar we wandelen hier in de buurt lekker rond. Hij mag regelmatig los op een afgelegen weiland pad waar nooit iemand komt, geen wild loopt en ik genoeg overzicht heb om hem op tijd aan te lijnen. Ik kan er echt van genieten als ie dan zo blij rond rent, zeker met het idee dat ze hem eigenlijk in had willen laten slapen. Voor ons en onze vrienden is hij heel lief


[ img ]

Mijn ouders hebben een hond van een bekende labradorfokker overgenomen. Ze was toen 7 jaar en had drie nesten gehad. Mijn ouders hebben haar meteen laten steriliseren. Ze is ruim 15 jaar oud geworden en altijd gezond geweest. Het voordeel van dergelijke honden is natuurlijk ook wel dat ze uitvoerig getest zijn op allerlei gebreken en dat ze op karakter gefokt zijn. Je moet wel uitkijken bij welke fokker je een hond vandaan haalt. (Niet bij een broodfokker dus). Een rasvereniging kan hier meestal wel wat in betekenen. Mijn ouders hebben in ieder geval een superhond aan haar gehad!

@Jets wat een schattig koppie, ik snap dat je er blij mee bent.

Ik heb vorig jaar een bijna 16 jarige hond uit het asiel gehaald.
Wordt in Februari 17 jaar en doet het hartstikke leuk.

Wel merk je met deze leeftijd dat er qua opvoeding weinig meer te veranderen is.
En een oudere hond komt met gebreken,

Wij hebben onze beide honden op 8 jarige leeftijd overgenomen van anderen. Ze kwamen niet uit een asiel maar moesten beiden weg bij hun eigenaren vanwege hun persoonlijke redenen. Wij hebben ze beide via internet gevonden. Ik ben heel blij dat we het op deze manier hebben gedaan, aangezien wij niet de tijd hebben voor een puppy en er al veel te veel honden zijn op deze wereld.


[ img ]

[ img ]

De zwarte hond is op 13 jarige leeftijd overleden, daarna kwam de grijze. Beide zijn kruisingen.

Och Jets, wat lief

Ik ben waarschijnlijk naïef ofzo, maar ik wist niet dat fokkers hun moederhonden weg doen. Dat vind ik best teleurstellend

En blijkbaar veel als je het zo leest .. Ik had daar ook helemaal geen idee van .. Hoe kom je dan bij zo'n hond terecht? Via facebook ofzo? Of sites van de fokkers? Of.. ? Dat is een wereld die ik helemaal niet ken

Heerlijk om die foto's van al die oudjes te zien