Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-01-22 19:52

Mijn hond is een senior. Wat nu?

Geplaatst door de TopicStarter : 19-01-22 19:52

Lang getwijfeld om een topic te openen, maar ik merk dat ik blijf malen, dus wie weet helpt het.

Wij hebben een Huskykruising die eind deze maand 15 jaar oud wordt. Dat is een prachtige leeftijd voor zo'n grote hond. Hij heeft het gelukkig glansrijk behaald zonder al te veel gekke dingen in zijn leven. Dat is al iets om heel erg dankbaar voor te zijn.

Diesel is als pup van 9 weken bij ons komen wonen toen ik nog thuis woonde. Op den duur ben ik het huis uit gegaan en vanwege het feit dat ik fulltime ging werken is hij bij mijn ouders blijven wonen. Mijn vader ging met pensioen, mijn moeder werkte sowieso al weinig dus hondlief heeft echt een luizenleven gehad waarbij hij maar zelden alleen was. In de vakanties was hij altijd bij mij, we stemden dit op elkaar af.

Zo ook afgelopen 2 weken. En, waar hij vorige keer al genoeg had aan kleinere rondjes lopen kan ik er nu echt niet meer onderuit: het is een echte senior. En daarmee is ook direct de vraag gekomen: wanneer is het genoeg? Zijn huidige gezondheid is helemaal niet gek: hij hoort wat minder en door de staar ziet hij wat minder, dingen die er m.i. gewoon bij horen als je hond ouder wordt. Hij heeft hier en daar een vetbult die 2 jaar geleden zijn onderzocht en verder niet kwaadaardig zijn. Hij eet goed, drinkt voldoende. Hij is blij, ook al slaapt hij meer dan voorheen. Maar hij heeft ook wel pijn door artrose, wat denk ik op een dergelijke leeftijd niet te voorkomen is.
Diesel gaat niet meer zitten: hij ligt of hij staat/loopt. Als hij loopt is het achter stram, met wat meer beweging trekt dit dan wel bij. Je hoort hem niet piepen en hij heeft ook nog steeds minstens 1x per dag de 'gekke 5 minuten', al duren die geen 5 minuten meer.

Van de DA heeft hij al iets voor door z'n voer gekregen vanwege de stijfheid/eventuele pijn die hij heeft, maar dit maakt weinig verschil. Mijn moeder belt morgen opnieuw met de dierenarts om te vragen hoe hij zijn laatste tijd zo comfortabel mogelijk kan doorgaan. Je wilt ook niet allemaal bijwerkingen als maagklachten bijvoorbeeld.

Normaal gesproken zie ik hem niet heel vaak/lang achter elkaar meer, dus ik vond deze logeerpartij heel confronterend. Heb hier en daar lekker gejankt als een klein kind en eindeloos geknuffeld. Het is zo'n geweldig lief dier. Ik wil gewoon dat we niet te laat zijn met de beslissing, maar logischerwijs roept alles in mij: ook niet te vroeg!!
Dit is mijn 1e hond, dus ik heb geen ervaring met wat acceptabel is en wat niet. Van een dierenarts online heb ik al zo'n klein boekje gelezen over dit onderwerp, maar bij mij blijft de vraag: hoe weet ik nou wat voor hem acceptabel is?
Sommige dingen zijn duidelijk, als hij niet meer wil eten/drinken/blij is/kan lopen of weet ik wat, maar zo zwart/wit is dit niet.

Het lijkt me fijn om jullie ervaringen te lezen.

Afbeelding

**Geplaatst**: 19-01-22 19:56

Re: Mijn hond is een senior. Wat nu?

Geplaatst: 19-01-22 19:56

Wij hebben hetzelfde probleem. Hond is 15 maar heeft ook wat met haar schildklier en spuugt regelmatig. Ze heeft een wat geïrriteerde slokdarm maar we weten niet precies waarom.

Nou had ze vorige maand een TIA. En toen hebben we besloten dat als ze opknapte ze nog even mee mocht. En dat deed ze.

Maar voor ons is het genoeg als ze niet meer zelf kan opstaan, lopen, gaan liggen, eten, drinken en zelf naar buiten kan. Inmiddels heeft Roos haar bewegingen aangepast aan haar artrose dus wij denken dat ze eerder wat ongemak heeft dan echt intense pijn. Scheelt ook dat ze nog rent en springt haha.

**Geplaatst**: 19-01-22 20:02

Geplaatst: 19-01-22 20:02

Het is lastig, vooral als je de hond iedere dag ziet, zie je het soms niet. Om dat te voorkomen film dan lastige dingen regelmatig en kijk dat terug, bijvoorbeeld opstaan/gaan liggen of film het lopen.

Ik zou pijnstillers zeker overwegen, onze vorige hond heeft een maand of 9 pijnstillers gehad en kon hiermee nog lekker wandelen een paar keer per dag. Wij hebben nooit iets van bijwerkingen gemerkt. Uiteindelijk heeft ze een beroerte gehad en was het direct duidelijke dat ze moest worden ingeslapen. Ze was toen 16.

**Geplaatst**: 19-01-22 20:21

Geplaatst: 19-01-22 20:21

Mooie leeftijd voor jullie hond zeg!

Onze golden wordt dit jaar al 14. Ze hadden als jonge hond van 1 voorspeld dat ze met haar heupen (hdD) niet oud zou worden, hooguit 4 jaar. Inmiddels heeft ze staar en is redelijk doof, maar nog wel regelmatig(lees dagelijks) de gekke 5 minuten.

Zij krijgt pas sinds enkele maanden novacam voor de artrose en stramme opstaan en is daar wel van opgeknapt als in soepeler opstaan langer wandelen enz.

Ze kan zich ook niet meer goed wassen dus gaat 1x per maand naar de trimsalon. En we spoelen haar af als ze uit is geweest. Ook is ze snachts soms opeens wakker en door het huis aan het dwalen (we zijn 10 maand geleden verhuisd)
En vorige week met uitlaten liep ze op de automatische piloot de route naar ons oude huis. Ze wordt dus ook wat dement.
Hoewel ze dan maandag wel nog achter de kat van de buren aanvloog om die de tuin uit te jagen :')

(sprintje van 30/ 40 meter)

Ook wij lopen tegen hetzelfde aan. Ze lijkt nog zo goed op de meeste momenten maar wanneer is het klaar? Als wij de pijnstilling stoppen dan is het wel te zwaar voor dr, maar met zoals nu gaat het nog 'prima'. Haar dosis kan ook nog wat verhoogd worden indien nodig.

Voor ons is het klaar als ze niet meer kan opstaan. Naar buiten kan dr behoefte doen. Of wanneer haar iets overkomt.

**Geplaatst**: 19-01-22 20:25

Re: Mijn hond is een senior. Wat nu?

Geplaatst: 19-01-22 20:25

Ik heb ook een oudje, heeft aan twee ogen ouderdomsstaar en bewegen gaat niet altijd meer even soepel, maar ja, dat doen wij ook niet als we in de 80 a 90 zijn toch. Als ze zelf nog blij zijn met hun bestaan, zou ik ze lekker laten lopen. Gekke 5 minuten zegt veel toch? De hond geeft het op de een of andere manier zelf wel aan. Als ik je verhaal zo lees, zou ik me niet al tr veel zorgen maken nog.

**Geplaatst**: 19-01-22 20:54

Re: Mijn hond is een senior. Wat nu?

Geplaatst: 19-01-22 20:54

Je kan eens met je dierenarts over Librela injecties hebben, google daar maar eens op, ik heb hier 2 honden erop staan, en 1 daarvan gaat straks zijn 5de maand in, die is pijnstiller vrij erdoor geworden en hij heeft zoveel lol weer in zijn leven. Kijk met 15 jaar, wat natuurlijk een fantastische leeftijd al is, is elke maand er 1, en als deze extra tijd dan pijnvrij gemaakt kan worden is dat helemaal super.
Als je die injecties niet zou willen maar bv wel een pijnstiller kan je ook previcox geven, die is speciaal voor bij artrose/ bot problemen en daar zit een maagbeschermer bij... Er is echt nog wel wat te doen bij artrose

**Geplaatst**: 19-01-22 21:07

Geplaatst: 19-01-22 21:07

Bejaarde honden

ik ben er gek op.

Ik heb mijn beide honden 1,5 jaar geleden in laten slapen (6 weken na elkaar)
De kleinste (lhasa Apso van 16) gaf het zelf heel duidelijk aan. Ze wilde niet meer. Van de een op andere dag niet meer willen wandelen of eten.
De grotere (Griekse opvanger, ruim 17 jaar en echt mijn oogappeltje ) wilde nog wel, maar d’r lijfje niet meer. Ze gaf pijn aan en ik wilde haar leven niet met veel pijn en (in haar ogen) verschrikkelijke dierenarts bezoeken afsluiten.
Bij ons in beide gevallen dus vrij duidelijk. Maar het blijft een pijnlijk iets. Zeker mijn griekje mis ik nog elke dag.

**Geplaatst**: 19-01-22 21:09

Geplaatst: 19-01-22 21:09

Op die leeftijd kun je niet meer spreken van te vroeg is mijn mening. Idd zo comfortabel mogelijk maken en als comfort niet meer kan dan op tijd afscheid nemen. 15 is een prachtige leeftijd en hopelijk kan het nog lang comfortabel gemaakt worden!!

**Geplaatst**: 19-01-22 21:36

Geplaatst: 19-01-22 21:36

Ach wat een lieverd. Hier een best wel gelijk verhaal, (wel bijzonder eigenlijk). Vroeger een hond gekregen toen ik nog bij mijn ouders woonde. Toen ik apart ging wonen en mijn ouders gingen verhuizen naar Duitsland verhuisde de hond met mijn ouders mee. Elke keer zo blij als ik daar ben en haar kan knuffelen, met haar kan spelen etc. etc. En dan toch ook soms die angst van hoelang zal ze nog meegaan en elke keer extra genieten als ik haar wél kan zien.

Onze hond is inmiddels 12. Ze was altijd onwijs energiek en zo speels dat iedereen ook toen ze 10 was altijd nog zei: zo dat is zeker een jonkie. De laatste paar maanden werd ze steeds rustiger en braver, dat wij nog dachten, zo ze is nu eindelijk wat ouder en rustiger. Ook wat last van beginnend staar, maar niet dermate dat ze daar echt last van lijkt te hebben. Maar nu de laatste paar keren dat ik haar zag
was ze echt een stuk stijver, bewoog zich stroever, moest zich eerst uiiitgebreid uitrekken en liep dan heel stram de eerste paar stappen. Wij dachten eerst dat het de ouderdom was en er een beetje bijhoorde. Ze vertoonde verder geen gekke klachten.

We geven haar nu sinds een tijdje de groenlipmossel van synofit (poedervariant) (Mede doordat mijn moeder dit middel zelf heeft ontdekt voor haarzelf, en wonderbaarlijk zij van al haar artrose klachten af is). Het is een natuurlijke ontstekingsremmer met zo goed als geen bijwerkingen. En sinds onze hond het krijgt is ze weer haar oude jonge zelf, ze rent weer, speelt weer, dartelt weer als een jong hondje rond en lijkt wel 3x zoveel energie te hebben. Zo apart van het gevoel: ja ze wordt nu echt steeds ouder en ouder en gaat naar het einde toe, naar opeens een hele jonge energieke hond waarvan wij het idee hebben dat ze nog volop in het leven staat! En voor ons ook echt een teken dat dat ze in die maanden toch echt pijn heeft gehad van haar artrose en dat dat de reden was van haar stijfheid en 'rustige' gedrag. Onze eigen dierenarts was erg geïnteresseerd naar de groenlipmossel van synofit. Er is namelijk wel meer groenlipmossel op de markt te vinden, maar bij sommige zit er maar een klein groenlipmosselextract in en dan zal het niet de beste werking hebben. Er zit dus wel echt een verschil tussen de merken. Synofit is dus wat duurder maar naar onze ervaring écht 100% de moeite waard!

Wat mij betreft is zoiets proberen en kijken of het effect heeft op je hond zeker de moeite waard.

**Geplaatst**: 19-01-22 21:45

Geplaatst: 19-01-22 21:45

Ik heb ook een oude hond van 15, klinkt redelijk vergelijkbaar, die van mij is wél actief, komt ook makkelijk overeind, maar heeft wel al wat "gekke" aanvallen gehad waarin ze de weg kwijt was of een soort epileptische aanval kreeg.
Bij onderzoek bij de DA kwamen we er toen achter dat ze toch wel vrij veel last van dr heupen had.
Ik heb haar nu een onderhoudsdosis pijnstilling en daarbij nog wat supplementen(waarna ze wel weer een stuk actiever is geworden, ik dacht ook dat ze oud werd, maar valt toch mee)

Voor mij, wat jij beschrijft zou nog niet de grens zijn, ik zou kijken wat je kan doen om de artrose/stijfheid zo goed mogelijk te verbeteren.

Wat zijn voor mij grenzen:
duidelijk dement gedrag(als ze niet meer los zou kunnen op de wandeling denk ik niet dat ze gelukkig is/blijft)
angstigheid(al dan niet icm met dementie)
onzindelijkheid
niet meer zelf overeind komen

**Geplaatst**: 19-01-22 21:54

Geplaatst: 19-01-22 21:54

Die "aanvallen" is een typische oude honden kwaal. Heette ooit psychogeriatrisch syndroom. Nu anders geloof ik. Weinig tegen te doen behalve zorgen dat ze gesteund worden en hopen dat het weer wegtrekt. :(:)

Het oude dametje hier heeft er helaas een paar gehad. Twee keer dacht ik het gaat niet meer maar ze trok weer vlot bij. Nu minder beweging nodig, geen marathon meer rennen maar soms oude vrouwtjes rondjes.

Ach met wat pijnstiller voor haar rug/bekken artose door een vroegere mishandeling met een deur, wegwijspilletjes voor haar dementie en psylium zaadjes om haar poep zacht te houden voor haar bekken.

Ze speelt nog steeds, eet graag, gaat graag mee met uitjes en wandelen, ligt veel te slapen tegenwoordig. En wat de dierenarts ook zegt zolang ze rustig mee hobbelen en lol hebben zonder al te veel pijn laat gaan.

Siskeh dametje hier kan niet echt meer los, dovig, dementig maar, gek tenoeg vindt ze dat ok. Lange looplijn en ze trippelt vlot vooruit mee. Lekker naar het bos, nieuwe plekken ontdekken en zo. Ze haalt steun uit de lijn heb ik soms het idee als ze haar dag niet heeft.

Helaas te veel ervaring met eerdere honden, maar als het tijd is merk je dat vanzelf wel

Laatst bijgewerkt door karuna op 19-01-22 21:58, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 19-01-22 21:55

Geplaatst: 19-01-22 21:55

Jeetje dit lijkt heel erg op onze situatie. Wij hebben 2 weken geleden Diesel onze 13-jarige weimaraner laten inslapen, hij zou over een maand 14 zijn geworden.

De laatste 3 jaar heeft hij bij mij gewoond, daarvoor woonde hij bij mijn moeder (waarvan ik ook nog een aantal jaar thuis woonde) maar dat huishouden werd te druk voor hem op zijn oude dag. Hij was nog enorm goed voor zijn leeftijd. Laatste jaar wel redelijk doof en zicht werd met felle zon en in het donker echt minder. Hoop vetbulten maar totaal geen last van gewrichten of iets dergelijks. Buiten werden we vaak aangesproken dat het zo'n mooie jonge hond was (die 10 minuten blokje om draafde hij altijd kwispelend rond).

Toch zagen wijzelf dat het echt wel minder jeugdig werd allemaal. 7x per dag klein blokje om voor het plassen. Af en toe een ongelukje in huis. Boswandeling van 30 minuten dan struikelde hij steeds meer met zijn achterbenen op de terugweg. Na een ruggenmerginfarct op zijn 11e (waar hij binnen een week van verlamd naar weer rennen ging) werden de spieren op zijn achterhand steeds minder. Toen ik hem in november corrigeerde met een klein rukje aan de lijn gleed hij uit omdat hij zijn balans verloor. Ook in huis in zijn sprint naar de voerbak gleed hij steeds vaker in volle vaart onderuit, ik bang dat hij een keer wat zou breken met die oude botten.

Al met al wist ik de laatste maanden ook wel dat hij echt geen 15 ging worden maar een echt moment prikken was ik nog niet aan toe.

Toen hij in december een alvleesklierontsteking kreeg en 3 dagen dood en doodziek was is bij mij en mijn man het gesprek toch gaan lopen. Op het moment dat hij zo ziek was zat mijn man in het buitenland dus gaven we hem een paar dagen tijd met zware pijnstillers en zouden zo nodig de beslissing nemen als man thuis was. Maar daar krabbelde hij dus weer helemaal bovenop, wat een gods wonder was dat!

Toen heeft hij echt wel aan jasje uitgedaan en het heeft ons wel doen beseffen dat het voor het dier ontzettend naar is dat inslapen vaak gebeurt op een dag van pijn en verwarring. Midden in de nacht een accute hernia, hersenbloeding, organen die uitvallen, allemaal situaties die in mijn omgeving of bij huisdieren uit mijn jeugd zijn gebeurt. Dan kom je beneden en zie je een ziek dier in paniek en moet je daarmee naar de dierenarts.

Daarom hebben we de kerstvakantie genomen om afscheid te nemen. Mocht elke avond op de bank. Verse makreel, natvoer bij zijn brokken. Nog een fotoshoot bij ons thuis laten doen. De laatste 2 avonden met z'n 3en op een luchtbed filmavond gehouden. Hele bijzondere en intense tijd.

De laatste nacht heb ik op de bank geslapen met mijn hand op zijn rug. Ik denk dat hij met een geborgen en geliefd gevoel is gegaan. Rustig op zijn eigen kleed in de woonkamer...

Het is nooit het juiste moment maar zo te horen stapelen de kwaaltjes zich echt op, ik gun je in ieder geval een mooi afscheid wanneer dat dan ook gaat zijn.

Foto's zijn een week voor het afscheid gemaakt
Afbeelding

Toen ik deze binnen kreeg zag ik echt een oude man die moe is
Afbeelding

**Geplaatst**: 19-01-22 22:07

Re: Mijn hond is een senior. Wat nu?

Geplaatst: 19-01-22 22:07

Mooie leeftijd! Husky van mijn schoonpa is 16.5 geworden. Stokdoof, zo blind als iets, werd mager maar at mega goed, liep elke dag heerlijk zijn rondjes (groot afgesloten terrein). Wij zeiden toen als hij niet meer uit zijn mand komt, is het genoeg. En hij heeft tot de laatste dag heerlijk gewandeld, gegeten enz en de volgende dag kon/wilde hij niet meer opstaan. Hij probeerde net niet meer ook. Toen wisten wij dat het genoeg was.

Je kent je hond het beste. En vaak komt er wel een punt waarop je zelf zegt nu is het genoeg.

Beter een dag te vroeg dan een dag te laat zegt een vriendin van mij altijd. En dat houd ik altijd in mijn achterhoofd.

Nu zelf ook een omaatje in huis. Mijn Stafford teefje van 13. Diverse bulten, staar en behoorlijk doof, maar die springt nog als een mal hertje overal heen. Sommige dagen is ze sloom en doet ze niks, dan denk ik hmm zou het genoeg zijn? Maar de volgende dag springt ze weer zo hoog dat je een kopstoot krijgt

**Geplaatst**: 19-01-22 22:36

Geplaatst: 19-01-22 22:36

Sellyxx schreef:
Ach wat een lieverd. Hier een best wel gelijk verhaal, (wel bijzonder eigenlijk). Vroeger een hond gekregen toen ik nog bij mijn ouders woonde. Toen ik apart ging wonen en mijn ouders gingen verhuizen naar Duitsland verhuisde de hond met mijn ouders mee. Elke keer zo blij als ik daar ben en haar kan knuffelen, met haar kan spelen etc. etc. En dan toch ook soms die angst van hoelang zal ze nog meegaan en elke keer extra genieten als ik haar wél kan zien.

Onze hond is inmiddels 12. Ze was altijd onwijs energiek en zo speels dat iedereen ook toen ze 10 was altijd nog zei: zo dat is zeker een jonkie. De laatste paar maanden werd ze steeds rustiger en braver, dat wij nog dachten, zo ze is nu eindelijk wat ouder en rustiger. Ook wat last van beginnend staar, maar niet dermate dat ze daar echt last van lijkt te hebben. Maar nu de laatste paar keren dat ik haar zag
was ze echt een stuk stijver, bewoog zich stroever, moest zich eerst uiiitgebreid uitrekken en liep dan heel stram de eerste paar stappen. Wij dachten eerst dat het de ouderdom was en er een beetje bijhoorde. Ze vertoonde verder geen gekke klachten.

We geven haar nu sinds een tijdje de groenlipmossel van synofit (poedervariant) (Mede doordat mijn moeder dit middel zelf heeft ontdekt voor haarzelf, en wonderbaarlijk zij van al haar artrose klachten af is). Het is een natuurlijke ontstekingsremmer met zo goed als geen bijwerkingen. En sinds onze hond het krijgt is ze weer haar oude jonge zelf, ze rent weer, speelt weer, dartelt weer als een jong hondje rond en lijkt wel 3x zoveel energie te hebben. Zo apart van het gevoel: ja ze wordt nu echt steeds ouder en ouder en gaat naar het einde toe, naar opeens een hele jonge energieke hond waarvan wij het idee hebben dat ze nog volop in het leven staat! En voor ons ook echt een teken dat dat ze in die maanden toch echt pijn heeft gehad van haar artrose en dat dat de reden was van haar stijfheid en 'rustige' gedrag. Onze eigen dierenarts was erg geïnteresseerd naar de groenlipmossel van synofit. Er is namelijk wel meer groenlipmossel op de markt te vinden, maar bij sommige zit er maar een klein groenlipmosselextract in en dan zal het niet de beste werking hebben. Er zit dus wel echt een verschil tussen de merken. Synofit is dus wat duurder maar naar onze ervaring écht 100% de moeite waard!

Wat mij betreft is zoiets proberen en kijken of het effect heeft op je hond zeker de moeite waard.

Dit wilde ik ook noemen!
Wij geven dat onze senior van 12 nu ook en alleen het opstaan gaat wat stroef, maar zodra hij loopt is hij weer helemaal het mannetje. Hij speelt weer etc.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-01-22 10:54

Re: Mijn hond is een senior. Wat nu?

Geplaatst door de TopicStarter : 20-01-22 10:54

Bedankt voor al jullie reacties! Ik heb ze gisteravond gelezen, maar hoewel ik het mooi en fijn vind, vind ik ook dit weer confronterend

Moet echt even een momentje nemen om hier bij stil te staan.

Die groenlipmossel is iets om eens te bekijken, dank je wel voor de tip!

Ergens denk ik ook: je weet wel wanneer het moment is dat het niet meer gaat. Maar boris_rakker, ik vind dat jij ook een punt hebt: wil je wachten tot dat moment? Of wil je er een mooi en rustig afscheid van maken voordat hij op een punt komt dat het dus echt niet meer gaat. Ik vind dat een hele mooie gedachte, maar jeetje wat is dat moeilijk om te besluiten.. Ergens komt dan toch een soort schuldgevoel bij mij, ook al weet ik dat dat onrealistisch is. Ik vind je foto's prachtig, dus dat heeft me vast aangezet om nog eenmaal foto's te laten maken door een goede fotograaf.

@Kimmie: die injecties las ik ook wat van op bokt, maar moet je dat steeds bij de dierenarts laten zetten? Want dat vind ik voor mijn oudje geen optie. Autorijden geeft hem al veel stress en de dierenartspraktijk zelf ook, dus dat wil hem echt niet steeds opnieuw aandoen.
We hebben in ieder geval al besloten dat als het moment daar is, hij ook thuis wordt ingeslapen.

Vanmiddag is mijn moeder hier, dan ga ik nogmaals het gesprek met haar aan. Hopelijk heeft ze dan al het gesprek gehad met de DA over eventuele pijnstilling. Als hij daarmee weer nagenoeg pijnvrij door het leven kan, dan is het nu denk ik nog te vroeg, maar ik houd zeker in mijn achterhoofd dat we ook niet te laat willen zijn.

**Geplaatst**: 20-01-22 11:04

Geplaatst: 20-01-22 11:04

Lastige keuze. Inslapen alleen vanwege stijfheid zou ik persoonlijk niet doen. We hebben meerdere honden moeten laten inslapen. Maar altijd vanwege ziekte.

We hebben hier momenteel een Chinese naakthondje lopen van bijna 16 jaar oud. Zij loopt ook stijf met de achterbenen. Dit is wel verergerd toen ze 2 weken erg zwak was en niet wou eten. (kanker op de lever via RX aangetoond) wonderbaarlijk is ze alsnog opgeknapt zelfs de dierenarts had dat niet verwacht. Ze is weer actief. Alleen doordat haar nieren wat zwakker zijn plast ze ook vaker en soms dus ook binnenshuis.
Ze loopt soms dus ook als een dronkaard omdat die achterbenen zwak zijn. Maar ze is vrolijk en eenmaal op gang maakt ze soms zelfs nog een sprintje en traplopen doet ze ook nog.

Wij laten een dier niet afzien als ze duidelijk pijn hebben. 14,5 jarige jack Russel had darmkanker en kon geen voer binnen houden, 14 jarige tervurense herder had prostaatkanker en chemisch castreren hielp niet meer, poedel is 2019 ingeslapen wegens hartfalen op veel te jonge leeftijd van 9 jaar.

**Geplaatst**: 20-01-22 11:11

Re: Mijn hond is een senior. Wat nu?

Geplaatst: 20-01-22 11:11

Wij hebben een Friese stabij van 17 en ik snap precies wat je hier zegt. Hij staat 'gelukkig' onder behandeling van een homeopaat daar kan ik dan ook alles mee overleggen.

Maar ik zou ook echt gewoon eens pijnstillers geven dan kun je ook zien of dat helpt en hij echt pijn heeft. Verder is het gewoon kijken naar je hond. Volgens de homeopaat merk je het wel wanneer de hond niet meer wil (is ook onze eerste hond nu we volwassen zijn, wel altijd honden thuis gehad maar daar ga je niet over met inslapen enzo).

Hier merk je wel dat hij wat slecht wordt maar ook nog steeds goede dagen heeft. Het enige wat hij heeft is dat hij savonda onrustig wordt. Dit proberen we dat met homeopathie zo goed mogelijk te begeleiden.

Heel veel succes en sterkte gewenst en geniet van je hond zolang hij er nog is!

Hier foto van onze 17 jarige Dieks
Al was hij hier nog 16 haha

Afbeelding

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-01-22 11:15

Re: Mijn hond is een senior. Wat nu?

Geplaatst door de TopicStarter : 20-01-22 11:15

Ach, die oudjes allemaal

Het is heel fijn te lezen dat ik niet de enige ben die worstelt met deze vraag. Ik heb zelf ook nog nooit eerder een beslissing hoeven te nemen over het inslapen van een dier, sterker nog: ik heb het nog nooit meegemaakt. Heel vroeger is een poes van ons ingeslapen, maar daar kan ik me amper wat van herinneren en bij het moment zelf ben ik niet geweest.
Het voelt als een hele grote verantwoordelijkheid en laten we eerlijk wezen: het feit dat ik op den duur afscheid moet gaan nemen van hem jaagt me flink angst aan. Daar ga ik echt kapot van zijn, wat mag en logisch is, maar niet iets is waar ik naar uit kijk natuurlijk.

**Geplaatst**: 20-01-22 11:17

Geplaatst: 20-01-22 11:17

Nymeria,, Ja klopt, je moet 1x per maand dan een injectie laten zetten, maar een goede pijnstiller kan ook goed werk doen, ik heb er verder geen ervaring mee, maar lees ook veel honden die Galliprant krijgen en het daar goed op doen, aan en voor artrose zijn er vele mogelijkheden en daar kan je zeker nog een verbetering in brengen

En een pijnstiller gaat niet op korte termijn problemen geven bij een hond, daarvoor moet je echt wel langdurig pijnstillers geven, en door de leeftijd van jouw hond, hoef je je daar eigenlijk geen zorgen om te maken...

**Geplaatst**: 20-01-22 11:44

Re: Mijn hond is een senior. Wat nu?

Geplaatst: 20-01-22 11:44

Ach wat een lieverd

oude honden zijn zo leuk!

Hier ook een oudje die dit jaar 13 wordt. Zij is gelukkig nog heel fit (loopt dagelijks 1 tot 1,5 uur) maar we letten ook goed op dat ze voldoende rust krijgt. Verder kijken we naar wat ze zelf aangeeft. Soms wil ze bijvoorbeeld niet mee als ik met de andere hond ga lopen. Prima, dan doet ze een plasje in de tuin en mag ze daarna weer lekker verder slapen. Soms staat ze als eerste bij de deur, dan is duidelijk dat ze graag mee wil

Ze heeft wat artrose, daarvoor krijgt ze glucosamine en MSM als supplement. Verder krijgt ze wat moeite met het reguleren van haar temperatuur, dus op koude dagen draagt ze een jas tijdens het wandelen en soms binnen een trui. Ik heb het idee dat dat extra beetje warmte ook fijn is voor de gewrichten.

Onze hond krijgt ook enorme paniek bij de dierenarts, net als die van jullie, dus wij hebben wel besloten dat we niet enorm met haar gaan dokteren. Behandelingen waarvoor ze maandelijks (of vaker) naar de dierenarts moet, gaan we haar niet aandoen.

Kortom, heel cliché maar wel waar: kijk naar je hond. Kijk naar wat hij aangeeft. Of zijn ogen nog 'levendig' zijn. Volgens mij voel je dan echt wel aan of het moment daar is. En vanaf daar kun je het natuurlijk gaan vormgeven op de manier die bij jou/jullie past

**Geplaatst**: 20-01-22 11:49

Geplaatst: 20-01-22 11:49

Nymeria schreef:
Ach, die oudjes allemaal

Het is heel fijn te lezen dat ik niet de enige ben die worstelt met deze vraag. Ik heb zelf ook nog nooit eerder een beslissing hoeven te nemen over het inslapen van een dier, sterker nog: ik heb het nog nooit meegemaakt. Heel vroeger is een poes van ons ingeslapen, maar daar kan ik me amper wat van herinneren en bij het moment zelf ben ik niet geweest.
Het voelt als een hele grote verantwoordelijkheid en laten we eerlijk wezen: het feit dat ik op den duur afscheid moet gaan nemen van hem jaagt me flink angst aan. Daar ga ik echt kapot van zijn, wat mag en logisch is, maar niet iets is waar ik naar uit kijk natuurlijk.

Moeilijk is dit altijd. In dezelfde situatie gezeten een paar jaar geleden met het hondje waar ik mee opgegroeid ben. Hij is 15,5 geworden, echt een cadeautje. Achteraf denk ik dat we te laat waren, maar ik troost me wel met de gedachte dat het een hondje was die het allerbelangrijkst vond om er gewoon bij te zijn. Ik denk dat zijn fysieke ongemakken ondergeschikt waren aan het sociale aspect.

Heb je dit soort gesprekken ook met je ouders en eventuele andere gezinsleden? Zij kunnen er ook anders in staan. Ik weet dat mijn moeder het ontzettend moeilijk vond vanuit haar overtuiging om zelf te beslissen over een (dieren)leven. Uiteindelijk wel gedaan, maar het heeft voor haar lang niet goed gevoeld.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-01-22 11:53

Geplaatst door de TopicStarter : 20-01-22 11:53

Lijkt me heel lastig als je er anders in staat, Gaabje.. Dat is bij ons niet zo. Probleem is meer dat ma en ik beiden gaan janken als we het er over hebben :Y)

Mijn vader vindt het denk ik wel moeilijk, dat is ook zo'n binnenvetter, maar die gaat wel mee met ma en mij als wij vinden dat de tijd daar is.

15.5 ook zo'n super mooie leeftijd.

Ik zal ook eens kijken en evt overleggen met de DA over supplementen naast evt. pijnstillers.

**Geplaatst**: 20-01-22 12:01

Geplaatst: 20-01-22 12:01

Nymeria schreef:
Lijkt me heel lastig als je er anders in staat, Gaabje.. Dat is bij ons niet zo. Probleem is meer dat ma en ik beiden gaan janken als we het er over hebben
Mijn vader vindt het denk ik wel moeilijk, dat is ook zo'n binnenvetter, maar die gaat wel mee met ma en mij als wij vinden dat de tijd daar is.

15.5 ook zo'n super mooie leeftijd.

Ik zal ook eens kijken en evt overleggen met de DA over supplementen naast evt. pijnstillers.

We kunnen er gelukkig wel goed over praten hoor. En gelukkig een fijne dierenarts die daarin op een hele respectvolle manier heeft geadviseerd. Fijn dat jullie het erover hebben en redelijk op 1 lijn liggen! Er zijn bij ons ook heel wat tranen aan vooraf gegaan, maar dat mag ook. Ik denk dat die tranen ook horen bij het verwerkingsproces richting de keuze.

**Geplaatst**: 20-01-22 12:05

Geplaatst: 20-01-22 12:05

Mijn Duitse Herder was bijna 11. Ongeluk gehad dus dan houd je er soort van eerder rekening mee.

Ik heb echt geleerd dat wanneer je je hond goed kent, jij ook weet wanneer t genoeg is.

Hoewel ik haar dit jaar al 3 jaar moet missen (oke oktober pas) heb ik nog geen seconde spijt gehad om haar te laten gaan. Ik mis haar nog steeds en weet dat ze het goed heeft gehad.

Kijk vooral goed naar de hond. Oud worden hoort erbij.

**Geplaatst**: 20-01-22 13:27

Geplaatst: 20-01-22 13:27

Speelde bij ons wel mee dat hij heel gevoelige darmen had sinds een jaar of 4. Door een rustig huishouden en strikt dieetvoer was dat redelijk onder controle. Maar de weken voor de alvleesklierontsteking werd dat al onrustig (3x overdag erge diarree).

En ook na de alvleesklierontsteking hebben we hem sochtends uit een ontplofte diarree bench gehaald…

dat vond ik zo dier onterend. Ik sliep al met babyfoon camera maar we hebben het toch gemist.

We hebben met de dierenarts overlegd en die stond helemaal achter de beslissing, terwijl ik zelf dus ook met schuldgevoel nog zat. Ze zei ook nog iets wat me aan het denken zette: wat kan je hond nu allemaal niet meer wat hij vroeger leuk vond? Hoeveel lol haalt hij echt nog uit zijn bestaan.

5 dagen voor het inslapen kwam hij met een hinkelend achterbeen sochtends uit de bench. Dat trok niet meer weg en hij heeft daarom de die week op pijnstillers gestaan. Dat gaf mij wel het laatste teken dat het goed was dat we de afspraak hadden staan.