Geplaatst Maar wij hebben een kat, Kippie van 3,5 jaar die sinds vorig jaar redelijk plotseling ander gedrag is gaan vertonen. Van de een op andere dag is hij rondjes gaan lopen, meestal om de tafel, of om de tafel en de bank, of door de hele woonkamer, of boven onder het bed door. Het lijkt te patrouilleren zoals hij dat doet maar dan heel extreem. Wanneer ik wat drukker ben dan is hij ook de hele tijd aan het pacen, hij loopt het hele huis rond. Na een tijdje gaat hij wel zitten, maar hij is er maar druk mee. Als hij eenmaal bij me zit kan hij ook wel lekker slapen en relaxen, maar hij kan ook zo weer rondjes gaan lopen.
Nu kwam het dit jaar ook voor het eerst voor dat hij zijn broer niet meer herkende. Ze lopen veel in de tuin, en ze kunnen onder de poort een heel klein stukje zien, maar natuurlijk ook ruiken. Blijkbaar liep er een andere kat en gaf dat stress en omdat ze niet bij de vreemde kat konden, ging Kippie redirecten op zijn broer. Hij zag zijn broer ineens als indringer en herkende hem niet meer. Dit uitte in vechten en 2 dagen lang ze niet bij elkaar kunnen laten. Pas na 2 dagen ging dat weer beter. Dit was voor iedereen heel stressvol, wat een ellende.
Nu ging dat weer een tijd goed, maar sinds 2 weken is het weer raak. De eerste keer was heel heftig, we hebben ze 3 dagen uit elkaar gehad omdat Kippie zijn broer gewoon niet herkende. We hebben geprobeerd geuren uit te wisselen, samen eten etc maar hij bleef zijn broer maar als indringer zien. Gelukkig na 3 dagen herkende hij hem tijdens het eten weer. Beide katten leken ook blij, ze gingen direct spelen, het hele huis door rennen en samen op boevenpad. Dus wij waren blij, maar dat was van korte duur. Want nu blijft Kippie zijn broer af en aan niet herkennen. Dan gaat het de hele tijd goed, dan loop ik de trap af, lopen ze naast elkaar de trap af, komen ze beneden en ineens begint Kippie te blazen naar zijn broer. En dan na een halve minuut is het ineens weer goed.
Dit is behoorlijk lastig want het brengt voor zijn broer ook stress met zich mee. Die weet niet meer wanneer zijn broer naar hem gaat blazen. Kippie is ook echt heel gespannen, schrikt van steeds meer dingen.
Dus eerder hebben we vanwege deze problemen er al een gedragsdeskundige bij gehad. Die heeft ons uiteindelijk niet echt geholpen, maar wel gekeken hoe de band tussen de 2 katten was en of alle voorwaarden goed waren. Ook hebben we allerlei druppels gekregen maar dat hielp niet. Ook nog wel allerlei andere producten geprobeerd die op de markt waren, maar niks hielp Kippie van zijn rondjes af.
Dus toen dit weer gebeurde waren we het zat, onze toenmalige dierenarts was niet van de rustgevende middelen, maar vond het ook niet nodig om lichamelijk onderzoek te doen. Dat vond ik vreemd en jammer, dus ik ben sinds vorige week overgestapt op een nieuwe dierenarts. Die helpt ons direct heel fijn. We hebben direct lichamelijk onderzoek gedaan en ze heeft om filmpjes gevraagd om te kijken wat hij doet. Zij ziet het ook als patrouilleren en wilde wel meedenken om Kippie te helpen. Nadat er niks uit het lichamelijk onderzoek kwam zijn we Gabapentine gaan geven. We begonnen met een kleine dosis maar dat hielp niet. Dus verdubbelen maar Kippie zijn gedrag is 0 veranderd. Hij heeft ook geen bijwerkingen van de hogere dosis. Dat vind ik wel opmerkelijk met deze medicatie omdat het naar mijn idee redelijk pittig spul is wat direct verandering zou moeten brengen. Maar we zien echt geen enkel verschil. Hij blijft rondjes lopen en soms zijn broer niet herkennen. Soms lijkt hij ook een beetje van de wereld te zijn trouwens, dat had hij ook voor de medicatie. Dan kijkt ie boven zich of ergens naar toe alsof er wat is, maar er is dan niks.
Dat is misschien wel kateigen maar je gaat toch nadenken... Dus toen begonnen mijn man en ik na te denken, kan er nog iets anders zijn waar hij zo ander gedrag door laat zien dan stress? En toen bedachten we ons dat hij vorig jaar net voordat hij zo anders ging doen hard tegen de nieuwe glazen wand onder de overkapping is gerend. Hij ging toen ook echt over de kop. Toen hebben we wel even goed naar hem gekeken maar behalve een tandje door zijn lip leek hij er niks aan over gehouden te hebben. Maar nu denk ik toch, zal hij daarvan last hebben? Of is het stress en moeten we gewoon geduld hebben? Ik vind het zo moeilijk om onze katten zo te zien, mijn man en ik zijn er beiden ook gestrest van
Morgen ga ik ook weer met de dierenarts overleggen. Waarschijnlijk gaan we dan met een ander middel beginnen maar dat is iets wat lang opgebouwd moet worden. Ik weet even de naam niet meer.
Hebben jullie ideeën daarover? Is er iemand geweest die een kat had met hersenschade? Of met een zeer gestreste kat? We hebben overwogen om de katten uit elkaar te halen, maar ze lijken gestrester als we ze scheiden (ook al herkent Kippie zijn broer dan niet) dan dat we ze bij elkaar laten.
