Geplaatst Eergisteravond merkte ik dat hij een versnelde ademhaling had en af en toe kreunde.
Gisteren gingen we naar de dierenarts die bevestigde waar ik al bang voor was: congestief hartfalen.
De dierenarts wees ons erop dat er vorig jaar bij de jaarlijkse controle nog niets te horen was aan zijn hart en dat het weliswaar een progressieve ziekte is maar dat deze normaal gesproken een aantal jaren nodig heeft om op het punt te komen waarop hij nu was aanbeland. Op een schaal van 1 tot 6 zat hij al op 5
.Hij was 15, we besloten om hem verder lijden te besparen.
Iedereen die deze beslissing ooit heeft moeten nemen kent het afscheidsproces.
Na de eerste prik heb ik hem zachtjes in slaap gezongen. Ons hele gezin heeft hem geaaid.
Bij de laatste spuit lag hij in mijn armen.
Het is goed zo, vriendje.
Wij zorgen voor jouw maatje totdat ook hij weer bij je is.
