Bokt.nl

Britt_xxx schreef:

Ergens zou ik willen dat ik dit kinderlijke onbenul nog had. Ik heb zoveel ellende gezien in het ziekenhuis na een val van een paard (dwarslaesies, gebroken botten inclusief externe fixateur ed) dat ik toch meer behoedzaam op een paard stap. Ik snap echt niet dat je vallen leuk kan vinden...

Danseresje schreef:

Tja, kop op en zolang je er geen probleem van maakt..... Toch jammer als de angst de overhand neemt en je het niet tegen kan houden......
Word een beetje verdrietig en boos om jouw reacties. Was het maar altijd mogelijk, een aai over de bol en weer door.......
Mijn advies: probeer er wat minder laconiek over te doen en ook minder trots dat jij zo goed kan vallen en door kan gaan, vind het behoorlijk kwetsend voor mensen die echt serieuze verwondingen, trauma's en blijvende beperkingen hebben opgelopen.....

Alhoewel ik denk dat dit bericht tegen dovemansoren is.....

alice0cullen schreef:

Danseresje schreef:

Tja, kop op en zolang je er geen probleem van maakt..... Toch jammer als de angst de overhand neemt en je het niet tegen kan houden......
Word een beetje verdrietig en boos om jouw reacties. Was het maar altijd mogelijk, een aai over de bol en weer door.......
Mijn advies: probeer er wat minder laconiek over te doen en ook minder trots dat jij zo goed kan vallen en door kan gaan, vind het behoorlijk kwetsend voor mensen die echt serieuze verwondingen, trauma's en blijvende beperkingen hebben opgelopen.....

Alhoewel ik denk dat dit bericht tegen dovemansoren is.....

Dit dus, fijn, TS dat je het allemaal zo leuk vind en overal de zonnige kant van kan inzien, helaas is dit zelden de realiteit. Zelf heb ik permanente gevolgen van een zo'n banketstaaf val die ik de rest van mijn leven bij me kan dragen. En ik kan er echt niet om lachen.

Kaitlyn schreef:

Breek maar eens een heup, wordt weggestuurd uit het ziekenhuis want ze waren druk, mijn Brendans was nog oké, ik kon (liggend) nog kracht zetten als ze een hand tegen mijn voet hielden en ik kon nog een soort van lopen dus het zal wel gekneusd zijn. 1.5 jaar later kwamen ze er door röntgenfoto’s voor een andere val achter dat er toch een breuk in had gezeten. Gelukkig een “nette” breuk, maar ik blijf er klachten van houden. Advies? Doorlopen tot het echt niet meer gaat, want ik ben nog zo jong. Leuk joh! Dat vallen.

Overigens mag je ook geen profielen van andere mensen overnemen.

XxFlossxX schreef:

TS, ergens is het heel fijn dat jij nog de onbenulligheid hebt en dat zal vast ook aan je leeftijd liggen. Helaas is dit voor veel mensen anders, en vaak ook gekomen door een val of ongeluk. Ik heb zelf blijvende schade opgelopen, ik rijd iedere dag (ook voor werk) nog paarden, maar ik denk wel 2 x na voortaan.

Vallen is nooit grappig, of komisch. Het hoort er misschien bij, maar ik kan je vertellen dat afgevoerd worden met de ambulance en blijvende schade oplopen niet grappig is. Soms kan je dus ook niet meer opstappen, niet eens opstaan. Je hoeft dan niet persé angst te creeëren, maar je lichaam heeft wel schade. Je hoeft niet te schrikken en een traan te laten, het kan zo zijn dat je je leven moet aanpassen door zo’n val. Het kan ook zo zijn dat je het niet meer na kan vertellen.

Ik hoop dat je, ondanks je onbenulligheid, wat beter erover nadenkt hoe dit voor andere mensen kan overkomen. Helaas spreek je hiermee geen moed in, je kan hier duidelijk mensen mee kwetsen. Ik wens je veel wijsheid toe.

Poekkie schreef:

Ik denk dat mensen je proberen duidelijk te maken dan een gebroken ellenboog echt niets voorstelt tegenover heupkneuzingen, dwarslaesies (hoe schrijf je dat ook alwaar?), hersenbloedingen, ....

Ok, dat is ook wel 'erg' en doet pijn, maar herstelt volledig. Echt erge trauma's heb jij nog niet meegemaakt en dan is het idd makkelijk om er zo over te denken.
Je komt over als iemand die beweert al de ergste dingen hebben gehad terwijl de rest maar 'zeurt'over angst voor een pijntje. Aub... denk goed na voor je nog verder op deze manier reageert, want het komt een beetje vervelend en kwetsend over. Ik heb zelf geen letsels overgehouden van vallen van een paard (wel van andere dingen) en ben een beetje zoals jij. Maar als ik morgen met paard en al in een hindernis lig en mijn rug breek of een gecompliceerde heupbreuk heb, denk ik daar voortaan zeker helemaal anders over en jij zeker weten ook. Met blijvende pijn zou ik wel heel irritant worden als mensen dit soort dingen tegen mij komen zeggen.

Daarnaast moet je ook beseffen dat je nu op dit stadium in het leven maar weinig verantwoordelijkheden hebt. Als kind is eeeen gebroken ellenboog ook wel pijnlijk en zielig, maar iedereen brengt je overal heen en het is niet zo erg om die manegepony maar enkele weken te laten wachten. Maar stel je eens voor dat je een eigen paard hebt, die je meestal 's avonds alleen in een piste rijdt (zoals ik, als ik val vinden ze me de volgende dag), en daarnaast werk (moet je met de auto of de fiets geraken), een huishouden, 2 jonge kids,... misschien zelfs nog alleenstaand. Dan zijn de gevolgen van een simpele breuk ook veel ingrijpender en vanzelfsprekend worden mensen dan angstiger om te vallen. Hoe regel je dan immers alles?

Dus nee, want je ook zegt... het hoort er bij maar is zeker niet leuk. En velen hebben terecht schrik om te vallen, daar moet begrip voor zijn. (Deze mensen kan je veel beter helpen door hen te tonen dat het een braaf paard is en realistisch te zijn over wat ze kunnen, welke balans ze al hebben en zo een goede match en een goed lestempo te vinden)

heel fijn dat je een nieuwe gebeurtenis hebt meegemaakt en hierover wil vertellen. Ik snap dat je misschien enhousiast was en je het stoer vond. En dat mag best... ik ben blij voor je dat je
nu alles durft. Geniet van het rijden, misschien later zelfs met verzorgpaarden of eigen ponies. eMaar probeer het in het vervolg net wat anders te brengen.

P.s. vraagje: in je andere topic zei je dat je graag eens wou vallen omdat je alleen nog maar eens van een shetje was gekukkeld. En nu zeg je dat je al veel harde vallen hebt meegemaakt?