Bokt.nl

Bielsje schreef:

Ik gok op "meer" maar 100% zeker weten doe ik het niet

Ergens denk ik dat ik enorm vaak gevallen ben toen ik zadelloos op 1 van onze shetlanders reed en later toen ik onze pony zadelmak ging maken.
Zeker weten doe ik het echter maar van 2x omdat die redelijk indruk maakten. Toen ik een jaar of 7 was vroeg ik mijn moeder iedere 5 minuten hoe laat het was na het rijden, was wat vreemd en toen ze daardoor bij de pony ging kijken stond die opgezadeld in een open stal . We waren beiden braaf naar huis gegaan maar waarschijnlijk afzonderlijk en ik had een hersenschudding.
De andere keer ben ik met pony en al op concours in het Z springen over de kop gegaan toen we net wat te fanatiek waren, het gras net iets te lang en wat nat, en de pony weg gleed bij de afzet. Feitelijk gezien niet gevallen maar aan de andere kant was ik ineens onder en de pony boven en dat heeft me een jaartje in een rolstoel opgeleverd

Was wel de laatste keer en momenteel staat de teller op 24 jaar niet gevallen. En dat klop ik heeeel snel af

Spoiler:
Ondertussen heb ik wel echt periodes dat ik bang ben om te vallen, beetje irrationeel, maar voorlopig zet mn huidige vriend netjes zijn 4 hoefjes in het zand op het moment dat ik zeg dat ik het echt niet meer ga redden... Vroeger ging het te snel om te beseffen, tegenwoordig gaat het in slowmotion

DuoPenotti schreef:

Beterschap paardjes 101, dat is niet niks wat je allemaal hebt.


Vroeger ben ik best vaak gevallen.
In die tijd zonder cap of bp.
Reed toen bij een handelsstal die handelde in alles in het goedkope segment, dus daar kwam wat voorbij...
Ik was niet bang en ging overal opzitten, wat ook vliegles betekende.

1 keer herinner ik me nog dat ik op een pony zat en de instructie kreeg je mag niet sturen. Ook niet vragen waarom, gewoon er op gaan zitten
Eerst was ik alleen in de bak en we stapten en draafden wat rond, ging prima.
Maar toen kwam er iemand bij. Gezegd dat ik niet mocht sturen, maar uiteindelijk zouden we toch een bijna botsing krijgen dus ik stuurde heel zacht. Daarop begon het paard te bokken. Maar die zat heel lekker, net een schommelstoel, dus vond het wel lollig. Paard niet, werd pissig en gooide zich in in van die bokken zo bam opzij op zijn zij. Ja dan lig je er onder en ben je er ook af
Als ik daar aan terug denk, arme pony, vast haken van hier tot tokio, maar niemand had toen van een tandarts gehoord.

Maar ook grappige vallen, paard dat stopt bij springen, hoofd ook naar beneden doet en ik zo als een glijbaan naar beneden roetste tussen de 2 balken van een oxer door en ik het zo grappig vond dat ik daar de slappe lach kreeg. Ja je bent puber of niet natuurlijk

Maar ook een paard dat de balk bij de voorbenen niet kwijt raakt en we samen over de kop gaan, hij rolde gelukkig rechts en ik links.

De laatste keer was een paar jaar terug, paardje struikelde in galop, probeerde echt overeind te blijven, maar lukte niet en ging ook op de knieien, toen ging ik er dus ook af.
Wel heel schattig, hij liep een volte en kwam braaf kijken, wat doe jij daar nou?

Tazzey schreef:

In mijn pony tijd regelmatig. Ook in de tijd dat ik jonge springpaarden beleerde ben ik regelmatig onvrijwillig afgestapt.
De laatste keer was wel episch. Onder het mom van stoppen op je hoogtepunt zeg maar. Ik heb een rotatie val gemaakt, brak zo ongeveer alles wat kon breken inclusief mijn rug op meerdere plaatsen. Ik kwam op de fiets naar stal en vertrok in een helikopter. Normaal stapte ik direct weer op maar dat is niet meer gebeurd.

Elisa2 schreef:

Ik ben echt zo vaak gevallen dat ik de tel kwijt ben geraakt haha.

Wat me nog bij staat is, jong dressuurpaard..stapte er op maandag op, na een stukje rijden ging dat beest helemaal uit haar plaat..bokken, bokken, bokken..op een gegeven moment zat ik op de kont en met de volgende bok stond ik er ineens naast, landde op mijn voeten en net toen ik stond vlogen de achterbenen rakelings langs mijn hoofd. Ging echt allemaal maar net goed, wat bleek later dat mijn collega de paarden het hele weekend niet naar buiten had gedaan. Ik was behoorlijk pissig en heb deze toen in het vervolg maar eerst even gelongeerd zolang ik deze moest rijden.

Andere stomme val was ook een jong dressuurpaard, beest was enorm ril..kreeg muisjes in het middagvoer omdat er anders helemaal niet te rijden mee was (niet mijn keuze) dan moest je haar longeren en dan kon je er op, maar alleen in de binnenbak en alleen als je heel stil bleef zitten. Een keertje met je tong klakken en dan was je ineens heel snel 40 meter verder, dat idee.
Ik kon er redelijk goed mee overweg totdat ik een keer met galop aanspringen oid mijn buitenbeen iets te ver naar achteren legde, beest ging zo explosief uit haar plaat dat ik ineens vol op mijn buik lag. Ik zag toen echt letterlijk sterretjes..en kan het me nog goed herinneren omdat ik de dag erna echt zo beurs was dat ik gewoon zonder hulp niet uit de stoel kon komen.

Oja en niet met rijden maar wel heel stom, mijn voet is een keer blijven haken in de dubbele longe net op het moment dat het paard heel erg naar voren ging. Ik ben toen zijwaarts onderuit getrokken, onderrug zei knak en er verschoof een wervel en vervolgens een paar meter op mijn buik voortgetrokken. Dit was echt niet grappig..heb er nog steeds last van. Ik zeg nu dus altijd tegen iedereen met een dubbele longe die aan elkaar zit dat het verstandiger is om deze doormidden te knippen.

Elisa2 schreef:

Je leert daar wel echt van rijden en niks doen he?

Ja sommige dingen zijn gewoon stom, bij paarden is het gewoon zo belangrijk om goed op te blijven letten.

Tancreda4 schreef:

Ik denk een stuk of 4x van mijn eigen paard, sinds dat ik haar in 2006 ben gaan inrijden. Best netjes in 18 jaar Daarvoor nog wel een paar x in de 10 jaar op de manege, maar geen idee hoeveel

Eerste keer omdat ik per ongeluk een tikje gaf op d'r pijnlijke litteken Ze was toen net onder het zadel.

Een keer tijdens een bok in galop. Tegen de badrand. Ik dacht dat ik m'n arm had gebroken en m'n rug was flink geschaafd. En net naast een plank waar een spijker uit stak, had ook anders kunnen lopen Het was ook bij een bak waar geen kip meer kwam dus was helemaal alleen en dat vond ik achteraf ook wel een ding.

Tijdens een fotoshoot, zonder zadel (en cap ) in galop, ze deed een gekke sprong en toen viel ik nog best hard. Maar het is wel vast gelegd

[ [url=m/MVbHAa.jpg]Afbeelding[/url] ]

En een keer een val/afsprong tijdens een springparcours. Ik verlor mn evenwicht, zij zou links gaan rn ik voelde dat ik ging vallen, dus soort van eraf gesprongen

Oeh. De laatste keer was pasgeleden. Maar dat was niet echt eraf vallen. Ik zat zonder zadel, parkeerde haar naast het trapje om af te stappen en stapte mis. Dus viel naast t trapje en onder m'n paard. Die overigens niet eens opkeek, alsof ik het altijd zo doe

Paardjes101 schreef:

Dat is nog best netjes inderdaad! Die tegen de bakrand deed zeker veel pijn? Ik vind het juist wel fijn als niemand ziet dat je valt eigelijk. Al die sensatie zoekers aan de zeikant, bah! Ben daar geen fan van. Als er iets is kan je altijd nog iemand bellen.

Elisa2 schreef:

Haha Tancreda stapt gewoon altijd zo af..

Paardjes, ja je valt door het verstijven door de angst. Dat is een moeilijk circeltje hoor..heb je er hulp bij van een instructeur? Ik zou zeggen, eerst zorgen dat je paard niet meer gaat rennen door meer dressuurmatige controle en een one rein stop. Tegelijk zorgen dat je ontspannen blijft in je lichaam dmv ademhalingsoefeningen. In het uiterste geval wil een emdr sessie ook nog weleens helpen.

Tancreda4 schreef:

Paardjes101 schreef:

Dat is nog best netjes inderdaad! Die tegen de bakrand deed zeker veel pijn? Ik vind het juist wel fijn als niemand ziet dat je valt eigelijk. Al die sensatie zoekers aan de zeikant, bah! Ben daar geen fan van. Als er iets is kan je altijd nog iemand bellen.

Nou ik was nogal geschrokken en omdat ik dacht dat m'n arm was gebroken was t wel fijn geweest dat er iemand bij was. Stel dat ik wel de spijker had geraakt, arm gebroken of flauw was gevallen. Nu moest ik van die verlaten plek nog een kwartier terug naar stal stappen Ik gebruikte een bak bij een stal die was opgedoekt dus kwam echt niemand meer

Elisa2 schreef:

He wat vervelend voor je..ja angst en verstijven is echt een nare reactie omdat het alleen maar het negatieve circeltje bevestigd. Succes ermee! Je bent er in ieder geval goed mee bezig.

Westerntrail schreef:

Tja ik weet het eigenlijk niet jaren terug van mijn haf gevallen toen een halfuur van de wereld geweest
flinke val op mijn rug daardoor ook bij de spoedeisende hulp gezeten.
Vorig jaar met een rit door de duinen in schoorl ook behoorlijk gevallen tja wat moet je je stapt op en weer door, moest wel waren midden in de duinen.

En nu vorige week van ons nieuwe paard ook weer op mijn rug dus nu dus maar een bodyprotector aangeschaft.

Jessix schreef:

Heel vaak! Zeker als kind. Ik heb altijd eigen pony’s gehad en later paarden en deed daar van alles mee. Dat ging dan ook wel eens mis!

Twee keer behoorlijk in de kreukels gelegen. Eerste keer zware hersenschudding en gebroken ribben. De oorzaak weet ik niet want ik raakte bewusteloos en heb er geen herinnering meer aan. De tweede keer brak ik mijn rug op 3 plaatsen. Dat was op mijn eigen jonge paarden tijdens het inrijden. Het leek zo goed te gaan tot hij ontplofte en mij lanceerde. Achteraf gezien heb ik de hele kleine signalen van spanning gemist.