Moderators: balance, Sica, Neonlight
axel_1997 schreef:Ik heb op drie Spaanse paarden gereden. Twee op de manege en één privé paard. Alle drie erg leuk. En ik zou de PRE en aanverwanten ook niet uitsluiten als ik ga zoeken. Maar toch zal ik niet snel met een PRE thuis komen omdat die vaak een brandmerk hebben. En dat is een praktijk waar ik niet aan mee wil werken. Dat is een totaal andere discussie natuurlijk. Want dan vallen er ook veel paarden uit andere stamboeken af. In Spanje brandmerkt ook niet elke paardenhouder. En dan kan je ook nog wat vinden van rijden op een toevallig gebrandmerkt manegepaard. Maar ik kan me voorstellen dat dit bezwaar (eventueel i.c.m. andere bezwaren) soms gegeneraliseerd wordt naar "geen PRE" in plaats van "geen gebrandmerkt paard". Of is dat te ver gezocht?
anjali schreef:Kunnen ze wel tegen het Nederlandse klimaat?
Bielsje schreef:Het is nog steeds niet okee om de manen te kortwieken toch?
Ze spreken mij niet aan qua uiterlijk maar dat is puur smaak en ik denk dat dat voor best veel mensen zo is. Het is net als met honden, sommige rassen spreken je aan en sommige niet ongeacht of ze wel of niet bij je zouden passen.
anjali schreef:Ik zie er geregeld een (niet van mij) met echt hele lelijke grote brandmerken. Maar de kwaliteit van het paard wordt er niet minder van. Is het brandmerken zielig? Ik denk wel enigszins.Ik vind castreren zieliger en zou het zelf nooit laten doen maar ik koop wel (oudere al lang geleden gecastreerde) ruinen. Dat is dan ook niet consequent maar het is nu eenmaal zo en die paarden kunnen er zelf niets aan doen. Mijn allereerste pony was een Engelse import type Welsh Cob en die had een brandmerk van 2 letters (HR) op de zadelplek. Ik ben er nooit achtergekomen wat dat betekende.
anjali schreef:Ze komen wel uit een heet en droog klimaat. Heel wat anders dan een Fjord of Ijslander.
Janneke2 schreef:Mijn danspartner is een PRE merrie.
Tja, nadelen....
Ze is verschrikkelijk slim. Heeft een eigen mening. Is gevoelig.
Ze kan vreselijk heet zijn en in andere dingen weer lekker nuchter.
Ze is over het algemeen braaf.
Ze is mensgericht en wil je graag een plezier doen.
Ze loopt braaf met andere mensen mee, maar om echt met haar te werken moet ze je kennen / vertrouwen. (Drie dagen weggaan 'Longeer jij mijn paard...?' zit er niet in.)
Nieuwe dingen leren vind ze leuk en kan ze goed. (Ook wel eens dingen die ik haar niet wilde leren...)
Met longeren ben ik maar opgehouden bepaalde stemcommando's te geven, want als ik denk 'laat ik eens dàt vragen' gebeurt het al...
Ze is hypermobiel dus je moet beginnen met de spieren (vooral de 'buik'spieren) er op te trainen. Aan souplesse nooit gebrek, dus soms buigt ze wel eens 'waar het niet hoort' (in de lendenen 'kwispelen' bijvoorbeeld).
En ze heeft een korte rug, een mooie 'vierkante' bouw
(trek een lijn langs de schouder en een lijn van het zitbot door het heupuitsteeksel - die geven een hoek van (bijna, in mijn geval) 90 graden, het snijpunt precies boven de plek waar de ruiter zit).
En ze is gefokt voor het soort dressuur dat ik leuk vind, ik vind de "gewone" Nederlands/duitse moderne dressuur onlogisch en onvriendelijk.
Tja - ik vind zelf niet dat hier veel minpunten staan.
Een heerlijk dier.
Geen standaard, en goed les krijgen / iemand die goed 'meekijkt' is essentieel.
anjali schreef:Kunnen ze wel tegen het Nederlandse klimaat?
Jennyj01 schreef:Ik vind ze zelden mooi. En als ik er naar kijk vind ik het veel “gedoe”. Veel haar, veel paard, veel beweging. En inderdaad door het spiegelen van die baasjes die continu heel de situatie analyseren. Natuurlijk valt niet alles en iedereen over een kam te scheren maar dat is hoe het op mij overkomt.