Ik heb sinds kort een nieuw paard. Ben al eens naar buiten gegaan het verkeer in, met mijn moeder ernaast fietsend en dat ging goed. Vandaag ging ik alleen en het ging ook goed, tot ze opeens stil stond en niet meer vooruit wilde. Ik heb alles geprobeerd, maar ze bleef stilstaan, geen voetje van de grond! Ik had geen sporen en geen zweep mee. Ben afgestapt, klap gegeven op der komt, mee proberen te trekken, weet ik veel wat allemaal, maar ze weigerde om vooruit te gaan. Ze wilde enkel weer terug. Het rare was dat ze gewoon met der oortjes naar voren bleef staan en als ik naast der stond knuffelen, maar ze wilde niet meer vooruit, enkel weer terug..

Heb mijn moeder opgebeld en die kwam met een zweepje, maar ook dat hielp niet, en ik ga mijn paard nou niet helemaal verrot slaan. Ze reageerde gewoon op geen een afstraffing, zo raar! Alleen als je der aaide enz. wilde ze knuffelen net als altijd. Na drie kwartier zijn we maar opgedraaid en dan doet mevrouw alsof er niks is gebeurd.

Bij de oude eigenaar wilde ze haar stal ook altijd niet snel uit, bij mij duurt het soms ook even en toen ik haar los wilde zetten ging ze voor de bak stil staan en wilde ook niet meer vooruit lopen, en opeens wel.

Medisch is er niks aan de hand. Zou ook wel raar zijn dat ze dan uit het niets pijn heeft Ze blijft ook echt gewoon lief stilstaan, wilt nog knuffelen ook.. Raar paard!

Wat zouden jullie doen? Aanpakken? Ik ben bang dat dit alleen helpt als je haar hard slaat met de zweep en eigelijk wil ik dat (nog) niet.

Het klinkt imo toch als een spelletje spelen, en nu heb je haar laten winnen. Als je haar leert dat ze door dit truukje niet van stal weg hoeft, kan je het buitenrijden verder vergeten.
Ik zou toch even doorpakken als ik jou was. Zweepje, spoortje, iemand op de fiets ernaast en haar aan het lopen houden. Waarschijnlijk moet het maar 1 of 2 keer kwaadschiks, en heb je er daarna geen problemen meer mee.

Ik weet geen oplossing voor je probleem maar als je je pony er door heen ''slaat'' gaat ze dit dan niet associëren met buitenrijden zodat dit alleen maar erger wordt..?
Of ben ik nou verkeerd aan het denken.?

Het is zeker een spelletje spelen. Ik heb haar niet helemaal laten winnen want kreeg haar een paar passen vooruit en heb haar toen zelf weggedraaid. Komt wel op hetzelfde uit als haar laten winnen want ze kreeg toch der zin.. Het was alleen erg gevaarlijk omdat het naast auto's was dus ik mocht niet doorgaan van mijn moeder. Maar ik heb het gevoel dat ze wel gaat als iemand ernaast fiets, dat vind ze namelijk erg leuk..

Ik heb geen idee of ze dat ermee gaat associëren, zou goed kunnen, maar dit is wel iets wat ze niet mag doen. Als ik haar toch ga aanpakken hiervoor, dan doe ik dat op elk moment als ze gaat stilstaan, niet alleen met het buiten rijden.

Zou het kunnen dat ze hengstig is? Ik heb geen verstand van merrie's, heb altijd ruinen gehad en gereden. Toen ik haar ophaalde, 5 dagen geleden ofzo, was ze ook hengstig. Ze wilde haar stal toen ook niet uit. Hoe kan je zien of een merrie hengstig is.

Tja, ik denk ook dat ie een spelletje speelt, en het ergste hij heeft nu een keer gewonnen!
Je moet echt duidelijk de grens stellen dat jij de baas bent en bepaald waar jullie heen gaan.
Ik zou dan ook zeggen net als Rapperijder, ff kwaadschiks !! Jij bent de baas, niet vergeten hoor

Als ze 5 dagen geleden hengstig was is ze het nu niet meer. En hengstig of niet, jij moet wel gewoon kunnen rijden.

Als je op een gevaarlijke weg staat kan je je paard natuurlijk niet gaan aanpakken. Veiligheid is het belangrijkste, daarna komt pas de discussie met je paard. Wat dat betreft heb je de juiste beslissing genomen om ermee op te houden.

Waarschijnlijk heb jij ook het probleem mee gecreërd doordat je te snel te veel hebt gewild. Met een paard dat je nog maar net hebt al meteen in je eentje willen gaan buitenrijden, en dan ook nog in het verkeer, is het paard waarschijnlijk wat boven haar hoofd gegaan.
Misschien kan je beter een stapje terug doen en eerst zorgen dat thuis alles bevestigd is en jullie een band hebben opgebouwd. Daarna eerst eens samen met een ander paard naar buiten gaan, en een rustige plek kiezen zodat je niet tegelijkertijd je paard onder controle moet houden en het verkeer in de gaten hebben.

Ik ben juist naar buiten wezen gaan omdat ze het in de bak nog eng vind en in het verkeer juist veel meer ontspannen is en dat erg leuk vind. Paard ging altijd alleen naar buiten dus ze is het in ieder geval wel gewend. Ik dacht juist dat ik er goed aan deed om het verkeer in te gaan omdat dat zoveel beter ging.

Ik zal voortaan maar thuis blijven dan en daar eerst het probleem aanpakken.

als een paard echt niet meer voorruit wil dan kun je als uiterste noodmaatregel hem omdraaiien en in de achteruit zetten dezelfde kant op.
op die manier hoef je hem niet te slaan en haal je hem uit zijn geblokkeer.( als je begrijpt wat ik bedoel)
dan probeer je weer eens voorruit beetje creatief nadenken je komt er vast.verder ga ik mee met rapperijder het duurt best lang voordat je een echte band met je paard opbouwt

Wat je kan proberen is een cirkeltje rijden en als je terug met je neus in de goed richting staat, teugels beetje lossen als beloning (ze mag dan wel niet stilstaan)
Teugels lossen als ze in voorwaartse beweging is, bij mij is het op deze manier gelukt.
Onze merrie deed dit ook en bij aansporing gaat ze dan recht omhoog.
Op deze manier ga ik nu al jaren alleen wandelen, elke keer als ze weigert verder tegaan...direct in cirkel draaien om ze weer in beweging te krijgen en belonen met de druk weg te nemen op je teugels als ze met der neus in de goede richting stapt waar JIJ naartoe wil gaan.

veel succes
Doe dit misschien ook eerst samen met je moeder zodat je niet alleen bent als het niet gaat.

Ik zou het paard wel aansporen (maar niet te hard) Het paard moet waarschijnlijk ook nog vertrouwen in jou krijgen.

Ik heb er ook zo één en het is puur angst bij haar, zolang er een persoon bij me in de bak staat kan ik rijden, gewoon stappen en draven en sturen ook (ze is een maand of 2 onder het zadel). Zodra ik het alleen probeer verzet ze geen voet meer, reageert niet op een zweep, op omtrekken, op aaien, gewoon nergens op, maar ze lijkt zich dan ook werkelijk af te sluiten en niets te voelen.
Ik weet dat ze al eerder een poging hebben gedaan haar in te rijden, hierbij liet ze zichzelf ook vallen. Een paard dat enorm veel angst heeft kan letterlijk 'denken' dat hij dood gaat en zich daardoor laten vallen. Bij mij wordt het een kwestie van vertrouwen opbouwen en toch veel oefenen met 2, wellicht is dat het bij jou ook?
Misschien eerst veel aan de hand werken en vooral wanneer je naar buiten gaat en in de bak verder aan vertrouwen en haar zekerheid werken.

Succes en ik hoop dat je nog eens laat weten of het beter gaat en hoe je het hebt gedaan.

Ik zou eerst de oorzaak van het probleem zoeken. Het klinkt idd alsof hij zich afgesloten heeft. Dat is angst of iig een gebrek aan vertrouwen. En ik denk dat jij op jouw beurt dan weer heel blij kunt zijn, dat paardlief dan alleen maar stil gaat staan. Die van ons sluit zich ook af en wil dan alleen maar weg. Nou gaat dat ook nog wel, want die stelt zich weer redelijk snel open als je ernaast staat. Ik ken er ook die bij afsluiten eerst alle contact met de ruiter kwijt willen, en die hem dus eraf gooien en dan wegrennen. Stilstaan lijkt me dan toch t fijnst

Maar goed, dat wil niet zeggen dat je het zo moet laten. Ga lekker een band opbouwen met hem, doe dingen die makkelijk zijn voor hem (kleiner rondje buiten? Want de bak vindt ie niks, zei je?) (of longeren, lange lijnen, mini-schiktraining=> een ding per dag en dan heeeeeel vaak belonen als goed, te beginnen bij de dingen die hij toch moet leren, zoals de bak in lopen aan de hand, even stilstaan, en weer er uit. En dat heel vaak. Volgende keer rondje aan de hand door de bak en bij a, e, c en b stilstaan. Hoeraaa! Belonen. Keer vaak. Als de bak aan de hand veilig is, dan weer van voren af aan beginnen maar dan aan de hand.
Dit is voor hem veilig, allemaal niet te moeilijk, hij moet t toch leren en jullie staan niet vast in t verkeer. Als je er nou over n half jaar nou nog last van hebt dat hij staakt, dan is t wat anders.

Ohja, gouden tip van mijn lesgeefster: als je merkt dat hij gaat afsluiten, stil gaan staan, lang teugeltje en wachten tot hij onstpant: diepe zucht, knabbelen, hoofd zakt. Dit duurt in t begin soms best lang, gewoon geduld hebben. Gaat na verloop van tijd steeds sneller. Zodra hij gespannen is, doen. Alleen verder gaan in ontspanning. Een ontspannen paard is open voor contact.

Ohja, zweep en sporen helpen op zo'n moment niet bij ontspanning.....

Ik heb precies ditzelfde probleem gehad! Mijn eerste reactie was als ze wat engs zag of ze ging stil staan en wilde echt niet verder gelijk naar voren draven of zelfs galloperen dat hielp echt enorm als ze nu iets ziet kijkt ze wel maar gaat tenminste niet stilstaan. Maar het lijkt zielig maar je moet het ook gewoon afstraffen. Als je dan geen zweep wilt gebruiken kun je het altijd nog met je stem proberen. Maar blijf wel rustig. Het paard moet vertrouwen in jou hebben of nu krijgen. Jij bent de leider en laat zien dat jij vastbesloten bent verder te gaan.

Ik ben het helemaal met Gineke eens, als het uit angst is dan helpt afstraffen niet,
en zou je de oefeningen die Gineke voorstelt kunnen doen.
Die angst merk je doordat ze gespannen is, haar hoofd omhoog heeft, grote ogen opzet etc.

Staat ze daarentegen heel ontspannen erbij dan zou je wel eens een keer iets meer druk erop moeten zetten.

Er staat nuttige info in elk antwoord

@ Liberty22: Het achteruit zit erop, maar niet helemaal goed, dus daar zijn we nog aan het werken.

@ Iana: Dat heb ik al geprobeerd, en omdat je eerst richting terug gaat (cirkel) liep ze, maar was ze weer omgekeerd, ging ze weer stilstaan.

@ Stephanie404: Aansporen heeft geen zin, hard of zacht, ze negeert het gewoon. Ze moet inderdaad nog verttouwen krijgen, maar dit was geen angst.

@ Maroesjka: Veel succes met de jouwe, wat sneu dat ze zich liet vallen.. Bij de mijne is het echter geen angst. Ze staat gewoon heel ontspannen bij, reageert op aaien en knuffelen enzo, maar niet op dingen die zeggen dat ze vooruit gaat, die negeert ze gewoon. Ze negeert dus enkel been enz. omdat ze dan vooruit moet, ze is voor de rest gewoon heel normaal, ze vindt niks engs, kijkt niet eens om der heen maar kijkt gewoon naar mij van: 'knuffelen? '

@ Gineke: Het is écht geen angst of gebrek aan zelfvertrouwen. Zie antwoord Maroesjka. Ik ben vandaag met haar over het kamp wezen stappen en ben begonnen aan grondwerk. Ze vindt dit erg leuk en heb ontzettend veel beloond. Ze luisterd al veel meer naar me. Ze wilde 1x niet meer vooruit maar alleen knuffelen, toen even tikje gegeven met de zweep en ze ging gewoon weer mee.

@ Willie10: Ik heb ook geprobeerd om een stukje terug te rijden en dan gewoon aan te gaan draven, voor t geval ze wel iets eng vond daar, maar op het moment dat ik omdraaide ging ze weer stilstaan en reageerde dus alleen op aanrakingen als daaruit niet bleek dat ze vooruit moest.

@ Just_Natural: Ze staat er heel ontpannen bij. Zie antwoord Maroesjka. Het is echt een raar paardje. Reageerde alleen op de dingen die ze leuk vond.

Ik denk wel degelijk dat het gebrek aan zelf vertrouwen is van het paard als ik je verhaal zo leest omdat ze dit niet doet als je moeder mee fietst.
Dus ze is onzeker als ze alleen is en reageert niet meer op hulpen omdat ze zich daar voor afsluit.
De dingen die ze leuk vind zijn de dingen die voor haar zekerheid geven daarom doet ze die wel.
Ik zou proberen met een ander paard erbij en dan afwisselen wie er voorop rijd als je paard weer stopt dan het andere paard voor laten gaan en het zo een beetje opbouwen totdat jou paard de hele rit voorop wil lopen.
Ik heb zelf het idee dat je niet herkent wanneer een paard angstig of onzeker is omdat een onzeker paard niet per definitie op zijn benen hoeft te staan trillen dit kunnen ze op verschillende manieren uiten waaronder stil staan en niet meer op voorwaartse hulpen reageren.
succes

@ Geryon, de mijne staat er ook zeer 'ontspannen' bij, oortjes naar voren, geen voelbare spanning in het lijf, maar wel dicht. Gewoon volledig afgesloten van de wereld en geen reactie op niets. Daarom denk ik dat het bij de jouwe ook een gebrek aan vertrouwen is.
Je denkt dat ze het verkeer leuker vindt, maar bekijk eens hoeveel 'prikkels' er in het verkeer op haar af komen, daar hoeft ze niet bang voor te zijn in de vorm van weg lopen of springen, maar het zijn wel indrukken die ze continue moet verwerken.
Ik zou toch maar eens beginnen in de saaie bak om vertrouwen te winnen.

Nog een klein stukje info over de mijne; Het is een kruising Bels x KWPN, ze reageert niet op tractors of plotselinge enge bewegingen, iemand die naast de bak de was op gaat hangen, maar heeft gewoon geen vertrouwen in degene die erop zit, wel in de leider op de grond. Een vervelend probleem en naast het paard kan ik veel oplossen, maar zodra ik erop zit en alleen ben niet meer.
Ik zou toch nog eens verdiepen voordat je het af gaat straffen, misschien raak je alleen maar verder van huis.

Nogmaals, succes!

Ligt een beetje aan de soort weg waar je bent, maar als dit op een rustige weg gebeurt: aanpakken! Ikzelf zou niet met sporen in de buik gaan prikken, maar dat ben ik. Daarom heb ik op buitenrijden altijd een zweep mee, daarmee voorkom je dit soort situaties

ik denk dat ze idd een loopje met je neemt!
in jou geval, zou ik heel streng optreden, en haar wel naar voren werken, desnoods slaan. en bij ieder stapje heel goed belonen met stem. uitendelijk zal ze warscheinlijk opgeven, en aangezien je duidelijk aangeeft dat je stopt met slaan als ze stapt, ze naar voren zal bllijfen gaan. dit zal 1/2 keer nodig zijn, dan zal ze ermee stoppen, en ben jij de baas.

Helemaal eens met deeva en maroesjka. Onzekere paarden zien er niet per se angstig uit.

Goed dat je grondwerk doet en veel beloond, dat lijkt me hoe dan ook prima!

@maroesjka: die van mij doet PRECIES dat ook. Ik ga je PBen om te kijken of we tips kunnen uitwisselen

Je zou eens kunnen proberen om haar stil te zetten voor ze er zelf ook maar aan denkt
om stil te gaan staan, dan even wachten en weer laten lopen en dit een aantal
keer achter elkaar doen.
Op een gegeven moment denkt ze dan, pfff laat me toch lekker doorlopen !!

Eigen ervaring met een verzorgpaardje is dat het ook nog wel eens wil helpen om af te stappen en vervolgens dan niet rechtuit proberen leiden maar eerst half afwenden en dan zigzaggend (dus van links naar rechts) verder vooruit. Een aantal keer doen tot de vaart er weer in zit en weer verder rechtuit, gewoon herhalen als het zich voordoet. Klinkt misschien simpel of stom maar probeer het eens op zo'n moment, mijn eigen ervaring was zeer positief!

Daarnaast niet blijven hangen of trekken aan de teugels of het leidtouw, maar telkens kort druk opnemen en weer even loslaten.
Als ze namelijk continu druk ervaart kan het zijn dat ze dat gaat negeren omdat ze het verschil niet meer voelt, en als ze tegendruk gaat geven wint ze het met haar gewicht toch van je!

Dat zigzaggen werkte bij mij ook erg goed. Ik denk dat ze dan gaan lopen in evenwicht te blijven als ze die bochten moet lopen.
Verder kun je beter eerst een goede band opbouwen, totdat ze niet meer onzeker is.

Succes.

Uiteraard zoals meerdere malen genoemd, een goede vertrouwensband ligt ten grondslag aan bijna alles!

p.s.het hoeft absoluut geen spelletje te zijn, het lijkt eerder een vorm van angst en onzekerheid, onderschat het niet! Daarom geldt het bovenstaande altijd, en zou ik de vriendelijkere methodes hier genoemd altijd eerst proberen voor te gaan slaan en meppen...

Het lijkt mij het meest op staken. Ze wil simpelweg terug naar stal. Haar dan gaan knuffelen zou niet mijn eerste reactie zijn geweest, dat is toch een vorm van belonen voor slecht gedrag.
Ik denk dat ze bij haar vorige eigenaar een beetje te vaak haar zin gekregen heeft. Als ze bij hem/haar al veel heeft buiten gereden geloof ik ook niet in angst voor het buiten rijden.
Beginnen met thuis goed voorwaarts en aan het been te rijden en zorgen dat ze dan doet wat jij vraagt. Zo bouw je haar vertrouwen in jou op en omgekeerd. Paarden zijn wat dat betreft net kinderen, ze hebben beiden consquent toegepaste regels nodig om (zelf)vertrouwen te krijgen. Dat ze het in de bak niet leuk of eng vindt, dat kàn, maar dan kun je ook zeggen dat ze het buiten niet leuk vindt, moet je dat dan ook maar niet doen? Dan blijft er straks niet veel over dan op stal of de wei laten staan .
Als je weer naar buiten wilt, met je moeder op de fiets of met een ander paard, begin dan met naast elkaar te rijden (ze moet dan ook goed voor je been blijven!), gaat dat goed (tot voorbij de afstand dat ze stil gaat staan) ga dan niet meer met de paardenhoofden nàast elkaar lopen, maar met die van jou meer ervoor. Gaat dit goed, dan kun je dat gaan uitbouwen totdat ze voorop loopt. Altijd een zweepje meenemen.
Als je een tikje met de zweep geeft, moet het ook een echte tik zijn, geen aai. (Ik bedoel dus echt niet dat je haar moet afslaan.)

Als ze thuis aan de hand niet vlot meeloopt, kun je een lange zweep (longeerzweep met de slag vastgehouden in je li.hand) in je linkerhand nemen, naar achteren laten wijzen en als ze begint in te houden achter je rug om een tik tegen haar achterhand te geven. Van de verbazing stappen ze dan bijna altijd naar voren. Dan belonen! en doorstappen. Dit moet je consequent blijven doen, van stal naar rijbak, poetsplaats enz. en omgekeerd. tot ze altijd in jouw tempo met je meeloopt. Succes
PS. Die lange longeerzweep is alleen maar nodig omdat je arm niet lang genoeg is om bij haar achterhand te komen terwijl je haar aan het halster bij het hoofd vasthoudt.