Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
terpentijn schreef:Als je te zwaar bent, ben je gewoon te zwaar.
Ik vind dat gezwam van: een tamelijk onervaren ruiter van 60 kg brengt méér schade toe aan het paard dan een ervaren ruiter van 90 kg altijd een enórme dooddoener. Een ruiter van 60 kg brengt SOWIESO minder belasting op een paardenrug (die alleen door gymnastisering en training welk gewicht dan ook kan dragen, aangezien paardenruggen daar van nature niet op zijn gemakt, op geen énkel gewicht er op), óók als die misschien wat minder ervaren is.
Teveel gewicht is gewoon te veel gewicht, ook te veel "ervaren" gewicht.
Bovendien hebben zwaardere ruiters doorgaans ook een zwaarder (wat groter) zadel nodig, en vergeet men het harnachementgewicht er maar al te vaak bij te tellen.
Zwaardere ruiters zijn werkelijk in heel veel gevallen meesterlijk in het verzinnen van argumenten waardoor het dan wél zou moeten kunnen.
Komt men met argumenten van een hoog paard (slaat nergens op, kleinere gedrongen types zijn doorgaans sterker dan lange sladoods), of een trekpaard/Tinker/Fries (die inderdaad helemaal geen sterkere rug hebben, aangezien hun achtergrond stuwkracht is en niet draagkracht).
Daar mag je allemaal niks van zeggen? Iedereen moet het maar voor zichzelf weten?
Ik weet het inderdaad voor mijzelf: op mijn Tinker x Fries kruising van 1.55 komt niemand zwaarder dan 70 kg ooit te zitten. Met een lichte Wintec er bij vind ik dat welletjes.
Ben zelf 1.74 en rond de 60 kg, en doe altijd (al mijn hele leven dus) mijn best om niks zwaarder te worden, zodat ik ook nog op mijn 1.38 merrie kan.
Wat anderen doen moeten ze idd. zelf weten, maar kom bij mij niet aan met al die zelfbevredigende smoezen en argumenten waarom het paard een veel zwaardere of té zware ruiter zou MOETEN kunnen dragen.
Iedere kg meer is een kg meer, en kost navenant veel meer moeite om mee te dragen, dat is bij mens en dier hetzelfde.
Diegenen die mij nu willen haten om het bovenstaande: ga je gang. Ik lig er niet wakker van, want mensen die lichtgewicht zijn worden net zo goed gehaat door de andere niet-lichtgewichte helft van de mensheid. Hoevaak dat mij niet is kwalijk genomen... zo van: jij hebt makkelijk praten (helemaal niet, ik doe of liever laat er heel veel voor). Ben er aan gewend.
Als men niet eerlijk over gewicht kan of wil zijn t.o.v. zichzelf, dan hoop ik toch dat men dat in elk geval toch wel is t.o.v. diens paard.
terpentijn schreef:Als je te zwaar bent, ben je gewoon te zwaar.
Ik vind dat gezwam van: een tamelijk onervaren ruiter van 60 kg brengt méér schade toe aan het paard dan een ervaren ruiter van 90 kg altijd een enórme dooddoener. Een ruiter van 60 kg brengt SOWIESO minder belasting op een paardenrug (die alleen door gymnastisering en training welk gewicht dan ook kan dragen, aangezien paardenruggen daar van nature niet op zijn gemakt, op geen énkel gewicht er op), óók als die misschien wat minder ervaren is.
Teveel gewicht is gewoon te veel gewicht, ook te veel "ervaren" gewicht.
terpentijn schreef:Te zwaar is te zwaar en blijft te zwaar.
Damned schreef:En alsjeblieft zeg, gewicht is gewicht, of het nu vet of spieren is.
Quir schreef:Zou t eerlijk gezegd heel egoïstisch vinden als je met overgewicht op het paard stapt, door de liefde die je hebt voor puur het rijden. Het paard is toch altijd de belangrijkste schakel in het rijden en dus ook zijn/haar welzijn en gezondheid...
Daarnaast zijn er nog zoveel andere dingen die je kunt doen met het paard, zonder erop te zitten. En een keer een rondje stappen vind ik ook wat anders dan echt met regelmatig rijden.
Zou dus zelf ook nooit op stappen met overgewicht.
Door ernstige ziekte, enorm veel en zware operaties (12 in afgelopen 18 maanden) en véél medicijnen (waaronder dexamethason/prednison en hoge doseringen zware pijnstillers en nog veel meer) ben ik afgelopen jaren ook wat kg's aangekomen, maar grotendeels komt dat toch ook gewoon van het fysiek veel minder kunnen doen.
Ik vind mijzelf nu te zwaar om echt te gaan rijden en ik heb geen ernstig overgewicht (heb een bmi van 26, dus randje gezond gewicht/overgewicht), maar het is niet zozeer het gewicht zelf (vet is ook lichter dan spieren bijvoorbeeld en spieren heb ik nu echt niet, zeg maar ). Wel het fysiek onvermogen op dit moment van mijzelf om een paard niet in de weg te zitten door gebrek aan conditie, balans, spierkracht, controle over mijn lijf, etc. en daarnaast telt dus ook zeker mijn gewicht er in mee. Voor ik dus weer echt ga rijden (stap nu hooguit af en toe een rondje, maar ook maar heeeel sporadisch, toevallig paar weken terug voor t eerst sinds drie jaar) moet er eerst minimaal 15 kg af en fysiek een stuk beter in orde zijn. Dus een betere conditie, meer balans, meer spierkracht, meer controle, etc.
Nu ben ik chronisch ziek, dus zal dat vast niet vanzelf gaan (in tegendeel ) en heb ik veel problemen die grotendeels niet meer zullen verdwijnen. Maar ik kan ook wel enorm genieten van het bezig zijn met het paard zelf zonder erop te moeten zitten. Wat voor mij ook hard mee telt is dat ik altijd op hoger niveau gereden heb en ik geen recreatie ruiter ben. Eens een bos ritje vind ik heel leuk, maar niet elke keer zeg maar.
Maar dit is mijn mening natuurlijk, iedereen denkt daar anders over en dat is zijn/haar goed recht.
Ik ben ook van mening dat iemand die wat zwaarder is (geen ernstig overgewicht) prima op een paard kan rijden als hij/zij fysiek in orde is en dus voldoende conditie, spierkracht, balans, etc. heeft en dus een paard niet in de weg zit, mits het gewicht wel bij het paard past.
Maar om op een paard te stappen waar je (veel) te zwaar voor bent puur en alleen voor je eigen plezier, dat gaat er bij mij niet in.
Maar vind het al heel erg goed van je dat je er over nadenkt en er mee bezig bent, de meeste doen dat echt niet en stappen gewoon op.
Dees schreef:Ja. Ik heb nooit een andere manege gezien. Terwijl ik toch door het hele land heen wel wat maneges heb gezien inmiddels. Vrijwel nooit als ruiter overigens, maar als ik ga kijken, dan is dat eigenlijk altijd weer teleurstellend. Ik ga geen namen noemen, maar mijn bevinding is niet regio-gebonden. Ik kwam ook bij hele populaire maneges. Pony's viel vaak nog wel mee, maar bij de paarden is het moeilijk.
Misschien heb ik geluk in de zin dat ik dagelijks veel écht vrolijke en soepele dieren mee mag maken en het verschil gewoon zo duidelijk zie.
Ondertussen begrijp ik heel goed dat voor manegehouders die paarden bedrijfsmiddelen zijn waar ze ook vanuit economisch oogpunt heus zuinig mee omgaan. Daarom vind ik het juist zeer goed dat ze grenzen stellen aan het max gewicht van de lessers. Je moet immers ergens beginnen.