Ik heb het levende bewijs dat het goed kan komen hier staan.
Ik kocht hem toen hij 5 was, was toen al een aantal jaar onder het zadel, maar niet bepaald succesvol. Uiteindelijk ook erachter gekomen dat ik minstens zijn 5e eigenaar in 2 jaar tijd was, en overal om dezelfde reden verkocht, niet veilig te rijden.

(...)

Het heeft maanden gekost voor hij enigszins safe was, maar uiteindelijk is het het braafste paard ooit geworden, zodra het kwartje viel kon werkelijk iedereen erop stappen, inmiddels heeft hij zelfs heel wat ruiters over angst heen geholpen en staat bekend als het betrouwbaarste paard van stal.

Als ik je verhaal zo lees zou ik beginnen met schiktraining met het zadel op zonder ruiter. Dingen die wapperen boven het zadel, geluidjes ed. Als je er weer op stapt zou ik haar persoonlijk het liefst rijden met meerdere rustige makke paarden zodat ze de kans krijgt om dit over te nemen.

Vervelend probleem TS, respect voor de tijd en geduld die je in je paard steekt.

Ik wil graag even reageren op het veranderen van omgeving mbt wegbrengen van je paard wat hier door een aantal mensen genoemd word. Ik heb regelmatig paarden van anderen op stal (ik werk niet met dit soort problemen maar er zitten wel degelijk zeer sensibele paarden tussen die vaak al jaren op hetzelfde adres stonden). In veruit de meeste gevallen heeft je paard hier veel minder last van dan jijzelf. Het is vaak de eigenaar die van een verhuizing een enorm ding maakt en bang is dat het paard niet kan wennen of van slag raakt. In de praktijk is het zo dat als je zo'n paard gewoon mee neemt in het ritme van zijn nieuwe stal, er lekker mee aan de slag gaat en het vooral niet te moeilijk maakt, hij zeer snel op zijn gemak is en je daar verder helemaal geen hinder van hebt. Er zijn vast uitzonderingen maar ik denk wel dat dat er echt heel veel minder zijn dan men van te voren in zou schatten. Ik zou verplaatsen dus zeker niet uitsluiten. Bijkomend voordeel is dat de eerste fase van zo'n training niet altijd vlekkeloos gaat en het soms voor de ruiter beter is om niet alles te zien. En dan doel ik met nadruk niet op dat er methodes moeten worden gebruikt die je niet ok zou vinden maar soms is het voor je zelfvertrouwen beter als je niet alles meekrijgt zodat je dat ook niet in je achterhoofd hebt zitten als je weer opstapt. In jouw geval is dat natuurlijk al een beetje zo maar ik zou dat zeker niet erger willen maken.

En nog een laatste tip, ik ken ze niet persoonlijk maar zie wel eens wat langskomen van FeatherLight horsemanship en zij lijkt met dit soort problemen zeer ervaren. Misschien is dat wat voor jullie.

Die schrikreacties en die spanning zie je vaak bij paarden met kissing spines en dit zou ik dus zeker eerst uit willen sluiten.

De fysio heeft mij verteld dat hij dit niet heeft nadat ze aan zijn hals en rug gevoeld had en daar wat oefeningen mee had gedaan. Is dit een correcte manier om KS uit te sluiten?

Oh wat herkenbaar! De pony die ik rij doet dit al jaaaren. Hij is 25 jaar, en wanneer hij geen zin heeft (ja echt waar..) ziet hij “spoken” en ook o-ver-al. Hij schiet dan de hele bak door en dit is zo onverwachts dat je het ook amper kan uitzitten. Hij doet het niet doormiddel van bokken, maar echt vluchtgedrag, wegschieten, wegcrossen.. Wat ik vooral doe is hem “afleiden” tijdens het rijden, je moet er bij hem echt doorheen rijden en niet opgeven, ik leid hem meestal af door veel te praten, en wanneer hij wel (meestal doet ie dit achterin de bak dat spoken zien) naar achteren gaat probeer ik hem te begrenzen zodat hij niet naar de andere kant kan sprinten of naar binnen kan wegschieten, en vooral doorrijden, been blijven geven en hem door laten lopen. Dit is mijn manier, ik weet niet of je er misschien wat aan hebt, maar ik lees met je mee!

Als een paard aan de hand ook moeilijk is zou ik denken on karakter. Maar een paard dat alleen onder het zadel moeilijk is, heeft meestal toch wel een fysieke reden daarvoor.

Spoken zien is herkenbaar. Soms is het ook lastig om er doorheen te prikken wat nou angst is en wat niet, maar ik denk niet dat mijn paard me voor de gek houdt met zijn hevige schrikreacties. Er zal dan wel iets zij wat naar zijn mening echt eng is. Ik heb ook als hij niet bang was nooit gemerkt dat hij ergens zo hevig geen zin in had.

Begrenzen kan bij hem juist een vluchtreactie geven. Rustig praten werkt wel. En inderdaad doorrijden alsof er niets aan de hand is (wat er in feite ook niet is)

Super dat je er zo mee bezig bent. Houd de moed erin!

Ben zelf met zo'n probleemgeval bezig hier zijn we inmiddels de blinde paniek kwijt. Ze schrikt nog wel, maar met een paar passen komt het besef weer.
Vooral op stemcommando's. Die heb ik vamaf de grond er in gekregen door er naast te lopen met de teugels in de hand, 1 hand over haar heen.
Zo liep ze toch zelf voorop waardoor haar zelfvertrouwen groeide. Vervolgens was ze de persoon die er naast liep 'kwijt' het heeft echt even geduurd voor ze snapte dat die er dan gewoon op zit en niet opeens verdwenen is.
Nu hinnikt ze elke keer als je afstapt.. 'oh fijn daar ben je weer'

Al met al zijn we er nog niet.. maar we kunnen nu in elk geval opbouwen.

Toitoi je kan het!

Ik zou zelf wel gewoon eerst eens hals/rug foto's maken. Dat kost echt de wereld niet en kan tegenwoordig gewoon op stal bij de 'betere' dierenartsen.

Voor de benen eens een goede buigproef doen indien dat nog nooit gedaan is.

Ik heb zelf ook een paard gehad die extreem vluchtgedrag toonde. Echter was dat ook op stal, in de wei, bij de hoefsmid, aan de hand etc.
Die kon flippen van een boterbloem en ook in de omgang soms echt gevaarlijk dus hij is niet meer.
Toch denk ik dat ook dat het paard gewoon niet goed was in zijn lijf want hij trok standaard zijn staart in zijn kont.

Nja een andere manier om pijn te checken, is om hem op pijnstilling te zetten. Schrikreacties kunnen ook komen door pijn.

Het is ook lastig hoor, het is iig goed dat je probeert een oplossing te vinden. De reden dat ik pijn opper, is omdat je al zo lang bezig bent, en het niet echt beter lijkt te worden.

Hij uit de spanning door versneld adem te halen, zijn ogen weg te draaien, sneller te willen lopen, 'strak aan te voelen', het bit bij voorbaat vast te pakken en uiteindelijk te vluchten en te zigzaggen. Bokken of steigeren heeft hij nooit gedaan.

Foto's maken is niet gebeurd. Ik heb er wel een dierenarts, fysio, osteopaat, zadelmaker en tandarts bij gehad. Ook hebben destijds meerdere instructeurs/ instructrices gekeken naar hoe hij loopt. Dit kwam er allemaal op uit dat er niks lichamelijks aan de hand was. Wel liep hij soms wat strak, maar dat zou goed met de spanning te maken kunnen hebben.