Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
Robijntjah schreef:Ja nouja, voor mij was de keuze na meerdere ongelukken met zowel mij als staleigenaren heel simpel: Of wij samen, of helemaal niet.
Het is echt 1 van de meest zachte paarden die ik ooit heb meegemaakt en geeft hele kleine signalen, als je die mist gaat het echt goed fout zeg maar.
Ooit heeft ze zich uit angst laten vallen bij een fysio behandeling, gewoon pure paniek. Dat was zo heftig om te zien.
Robijntjah schreef:Thanks
Ik ben wel blij dat ik er inmiddels 2 behoorlijk ongecompliceerde paarden naast heb
bribro schreef:Mijn paard bleek ook echt heel bang toen ze bij ons kwam en heeft waarschijnlijk ook de nodige trauma's. We zijn dan ook al snel heel veel stappen terug gegaan. Veel rust inbouwen en vertrouwen langzaam opbouwen. Ze had ook vaak gaskoliek, diarree, maagzweren, waarschijnlijk ook door de stress. Omdat ik geen held ben en spanning opbouw (die zij als gevoelige introvert onmiddelijk overnam) heb ik op een gegeven moment besloten niet meer op haar te rijden. Ze zou dus grasmaaier worden, samen met onze shet. Want ook ik wilde niet dat ze de handel in ging. Maar na een paar jaar, wilde onze dochter van 13 eigenlijk heel graag proberen om op haar te rijden. Dat vond ik heel spannend, want ik wil mijn dochter en mijn paard natuurlijk niet in gevaarlijke situaties brengen. Maar omdat paard en dochter wel echt een klik hadden met elkaar, zijn we dat traject aangegaan met goede begeleiding. Onze dochter heeft zowel de mindset als het lijf waarvan ik dacht dat het haar erg zou gaan helpen. De eerste periode was best spannend (voor mij vooral) en zeker niet makkelijk (voor mijn dochter), maar het is niet te geloven wat ze nu samen kunnen. Eigenlijk kunnen ze bijna alles: dressuur, buiten rijden, crosslessen, handwerk, spelen, racen door de wei. Het enige wat niet kan is met een groep op buitenrit. En wat we ook niet doen is haar door iemand anders laten rijden, ook niet door onze andere kinderen. En ze krijgt nog steeds veel vrij, we merken dat ze daardoor de prikkels beter kan verwerken. En mijn dochter past regelmatig haar plan aan. Als het goed voelt kunnen ze samen het bos in, als ze het niet vertrouwt rijdt ze in de bak of in de wei. En als het niet gaat door teveel spanning, stopt ze desnoods voortijdig of ziet af van rijden die dag. Dan soms alleen een poets- en/of massage-beurt. Als ik dochterlief op haar met alleen een barebackpad en halster en teugel door de wei zie galloperen, dan ben ik vooral heel dankbaar dat die twee elkaar gevonden hebben.