Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
Leo schreef:Wat grappig om dit oude topic weer voorbij te zien komen. Ik heb ook gereageerd destijds.
Nu de nieuwe reacties gelezen en; ja zadel kan hier goed de oorzaak van zijn. Als iets niet goed voelt kan zeker een jong, onzeker paard sneller in de basale vluchtreactie terug schieten. Niet raar, heel herkenbaar en aan ons om het paard goed te lezen hier in.
Mijn pony is uiteindelijk helemaal goed gekomen; heel kalm en steady, zelfs soms liever lui dan moe tijdens het rijden, maakt zich niet druk, altijd in voor een spelletje maar 3 weken niet rijden is niet zo makkelijk opstappen en wegrijden. Ook buiten heel braaf.
Daar is een lange weg voor nodig geweest, nog langer omdat ik zelf ook bang was geworden voor zijn onvoorspelbare vluchtreacties (kon destijds al op een disbalans in mijn zit of een been wat hij net anders voelde binnenkomen) en daar ook in begeleid moest worden zodat we sámen verder konden.
En waar we vandaan komen; blinde paniek, onbestuurbaar rennen. De ruiter was heel erg eng. Het kon 4x goed gaan en de 5e x weer paniek. Heel gevoelig en sensibel. Daar stond tegenover dat zijn basis karakter wél heel nuchter en steady was. Ik kon gewoon met hem wandelen, naar vreemd terrein etc. Wel met de wetenschap hoe het met een binnenvetter werkt en de tools om hem daar mee te helpen. Uiteindelijk is dat met het rijden ook zo met hem gelukt.
Leo schreef:Fijne oplossing! Bij mij heeft mijn instructrice hem ook veel gereden, eerst is hij een periode in training gegaan en daarna heeft ze hem nog meerdere keren per week op mijn eigen stal gereden, waarna ik er zelf ook steeds meer op ging onder haar begeleiding. Dat was ontzettend fijn. En inderdaad ervaringen uitbreiden op andere paarden is ook heel fijn. Heb ik toen ik bang was geworden ook veel gedaan.
Verder inderdaad: een jong paard moet veel leren, in rust en vertrouwen, en know-how van de wereld opbouwen. Dat duurt bij een onzeker en sensibel paard soms wat langer of is wat minder vanzelfsprekend.
QUAFQUE schreef:Oh vertel… bang paniek paard dat braaf is geworden! Wil er alles over weten!!
Mooblie schreef:Ik kreeg van de dierenarts de tip om bij twijfel eens op te stappen met pijnstiller, ervaar je dan verschil?
Dit omdat er nog wel eens wat over het hoofd gezien word. De zoektocht kan oom gewoon heel lastig zijn.
Bij mijn paard bleek het wel pijn gerelateerd maar de oorzaak gelukkig snel kunnen vinden. Heb het zelf daarom gelukkig niet toe hoeven passen.
prugelpiet schreef:QUAFQUE schreef:Oh vertel… bang paniek paard dat braaf is geworden! Wil er alles over weten!!
Goh ik kan er een boek over schrijven Ze was niet bang om alleen in het bos te zijn. Maar daar is ook alles wel gezegd. Eenmaal in paniek ging ze overal doorheen. Hekken van de paddock, prikkeldraad langs een weiland in het bos, noem maar op.
Die paniek kwam vooral weg bij angst voor onverwachte bewegingen en andere paarden. Ze heeft in het begin heel lang alleen in een weitje naast de rest gestaan omdat ze het zo eng vond om met andere paarden te zijn. Ze staat nu samen hoor, dus wees gerust.
Ik heb een goedkoop import geval uit Spanje, dus het verklaart wel iets het gedrag.
Ik heb er voor gekozen alles wel rustig aan te pakken, maar wel gewoon doen alsof alles de normaalste zaak van de wereld is. Dus alles gewoon meedoen zoals ik met een ander paard ook zou doen. Wellicht wel een stapje terug, zoals 5 meter achter een ander paard in het bos ipv er naast, aan de andere kant van de bak ipv elkaar passeren. Als ik het over mocht doen had ik het waarschijnlijk in nog kleinere stapje aangepakt, maar het is goed gekomen. Rust is natuurlijk het sleutelwoord, maar je moet ze zeker niet altijd bij enge situaties weghalen. Laat ze er maar even over nadenken.
Het klinkt simpel, maar het heeft me veel tranen gekost hoor. Wat heb ik me machteloos gevoeld, elke stap vooruit betekende weer 3 achteruit. Ik heb er een geweldig paard aan nu, en ik vind haar nu gewoon braaf, maar sommige dingen zullen altijd een obstakel blijven. Met vreemde paarden op bosrit, in een bak rijden met een paard die met veel bombarie loopt, rijden met ruiters die veel stemcommando’s gebruiken en grote onverwachte bewegingen blijven spannend. Ik zou ook nooit jan en alleman er op durven laten, maar het is echt allemaal in goede banen te sturen en ik vertrouw haar 100%. Maar ik heb haar ook al weer 4 jaar, dus we zijn ook echt naar elkaar toegegroeid. Maar ik heb er ook echt wel eens huilen op gezeten dat ik eigenlijk niet verder durfde. En dan had ik ook altijd iemand die net even wat handiger was die er ook goed mee kon en soms even dat punt van spanning kon doorbreken. Ik denk dat dat voor jou ook een fijn plan is, en ook heel goed dat je in de tussentijd zelf ook lekker bezig bent!
QUAFQUE schreef:Supertje schreef:Ik heb het levende bewijs dat het goed kan komen hier staan.
Ik kocht hem toen hij 5 was, was toen al een aantal jaar onder het zadel, maar niet bepaald succesvol. Uiteindelijk ook erachter gekomen dat ik minstens zijn 5e eigenaar in 2 jaar tijd was, en overal om dezelfde reden verkocht, niet veilig te rijden.
Ook hij was een vreselijk lief en vriendelijk paard in de omgang, maar onder het zadel een ramp. Bokken oid heeft hij ook nooit gedaan, ook hij klapte er als een idioot vandoor en was niet meer te stoppen, ook het zigzaggen klinkt me bekend in de oren, echt puur vluchtgedrag dus. Hij is dwars door omheiningen heen geklapt, de weg over gerend, ik ben er samen mee onderuit gegaan in volle galop, kortom, eigenlijk achterlijk gevaarlijke situaties. Niet meer te bereiken op dat moment, echt blind gaan rennen. En dat opbouwen van spanning is ook bekend. Hij verstrakte, en op het moment dat er dan ook maar iets gebeurde (en dat kon op dat moment te hard ademhalen zijn) dan schoot hij er vandoor.
Bij hem was het een combinatie van angst/paniek en aangeleerde gewoonte. Het was de enige oplossing die hij kende. Wegrennen was zijn oplossing, en door de adrenaline daarvan raakte hij nog verder in paniek. De bochten die hij op volle snelheid maakte waren ook erg lastig uit te zitten!
Een slof eraan hangen, scherper bit, ik heb het geprobeerd. Daar mag iedereen een oordeel over hebben, maar ik wilde iets om door te dringen. Werkte niet overigens. Met slof nog gevaarlijker, net zo hard, maar dan met de kop tussen de knieën. Bit maakte niets uit. De omheining van de bak in sturen heb ik ook geprobeerd, en toen hadden we dus een nieuwe afzetting nodig.
Enige oplossing die voor ons werkte was niets doen. Zodra hij ging rennen laten gaan (makkelijker gezegd dan gedaan, ik scheet echt wel 7 kleuren), niet losgooien, maar wel zoveel mogelijk meegaan, en rustig proberen terug te nemen zodra hij zelf begon te vertragen, voornamelijk op stem en zit, handrem erop trekken had geen zin. Dan ging hij juist zigzaggen en nog meer vluchten.
Zodra hij draafde alle druk weg, rondje verder terug naar stap of zelfs halt en spanning laten wegvloeien. Zo werd stoppen juist beloond. In eerste instantie probeerde ik verder te rijden of er niets gebeurd was, maar dat werkte niet. Hij had echt dat afvloeien van spanning nodig, pas daarna vroeg ik weer iets van hem. Zo werden de stukken wegknallen steeds korter, werd hij sneller kalmer, tot ze langzaamaan ‘vanzelf’ verdwenen.
Het heeft maanden gekost voor hij enigszins safe was, maar uiteindelijk is het het braafste paard ooit geworden, zodra het kwartje viel kon werkelijk iedereen erop stappen, inmiddels heeft hij zelfs heel wat ruiters over angst heen geholpen en staat bekend als het betrouwbaarste paard van stal.
Ik weet dat dit een oud forum is dus misschien reageert niemand meer, maar ik heb een sensibele bijna 4 jarige Fries die precies dit gedrag vertoont als hierboven. Niet altijd, ging een maand of 2 super en ineens uit het niks weer zo’n uitbarsting. En met de onderhals erop en het tuigen wat friesen doen is er op zo’n moment ook geen houden meer aan. Pijn is uitgesloten lichamelijk qua rontgen en check door fysio/chiro/osteo, enige wat ik kan bedenken is het zadel. Maar ik vraag me af of zo’n reactie te herleiden is naar een niet goed liggend zadel (kan de reactie zo heftig zijn?) De 2 maanden dat het goed ging is hij gereden met een springzadel door zowel mezelf als mijn instructeur. Maar na het laten checken van mijn dressuurzadel dat er weer opgelegd. De 1e rit met mijn zadel was er wat spanning, de 2e rit met mijn zadel dus een complete explosie. Gisteren met springzadel leek alles weer rustig en hobbelde meneer rustig de bak door. Los daarvan is hij wel heel gevoelig en vind hij veel dingen eng, maar dat zal ook een stukje leeftijd zijn, en proberen we dat vanaf de grond nu op te pakken met grondwerk en horsemanship. Iemand dergelijke ervaringen of verstand hiervan als het komt op zadels? Ik heb al besloten dat het dressuurzadel de kliko in gaat, al zeggen nog 10 zadelmakers dat het goed ligt… maar misschien ben ik dan een beetje paranoia.
QUAFQUE schreef:prugelpiet schreef:
Goh ik kan er een boek over schrijven Ze was niet bang om alleen in het bos te zijn. Maar daar is ook alles wel gezegd. Eenmaal in paniek ging ze overal doorheen. Hekken van de paddock, prikkeldraad langs een weiland in het bos, noem maar op.
Die paniek kwam vooral weg bij angst voor onverwachte bewegingen en andere paarden. Ze heeft in het begin heel lang alleen in een weitje naast de rest gestaan omdat ze het zo eng vond om met andere paarden te zijn. Ze staat nu samen hoor, dus wees gerust.
Ik heb een goedkoop import geval uit Spanje, dus het verklaart wel iets het gedrag.
Ik heb er voor gekozen alles wel rustig aan te pakken, maar wel gewoon doen alsof alles de normaalste zaak van de wereld is. Dus alles gewoon meedoen zoals ik met een ander paard ook zou doen. Wellicht wel een stapje terug, zoals 5 meter achter een ander paard in het bos ipv er naast, aan de andere kant van de bak ipv elkaar passeren. Als ik het over mocht doen had ik het waarschijnlijk in nog kleinere stapje aangepakt, maar het is goed gekomen. Rust is natuurlijk het sleutelwoord, maar je moet ze zeker niet altijd bij enge situaties weghalen. Laat ze er maar even over nadenken.
Het klinkt simpel, maar het heeft me veel tranen gekost hoor. Wat heb ik me machteloos gevoeld, elke stap vooruit betekende weer 3 achteruit. Ik heb er een geweldig paard aan nu, en ik vind haar nu gewoon braaf, maar sommige dingen zullen altijd een obstakel blijven. Met vreemde paarden op bosrit, in een bak rijden met een paard die met veel bombarie loopt, rijden met ruiters die veel stemcommando’s gebruiken en grote onverwachte bewegingen blijven spannend. Ik zou ook nooit jan en alleman er op durven laten, maar het is echt allemaal in goede banen te sturen en ik vertrouw haar 100%. Maar ik heb haar ook al weer 4 jaar, dus we zijn ook echt naar elkaar toegegroeid. Maar ik heb er ook echt wel eens huilen op gezeten dat ik eigenlijk niet verder durfde. En dan had ik ook altijd iemand die net even wat handiger was die er ook goed mee kon en soms even dat punt van spanning kon doorbreken. Ik denk dat dat voor jou ook een fijn plan is, en ook heel goed dat je in de tussentijd zelf ook lekker bezig bent!
Goedkoop import geval uit Spanje… ik moest even lachen hahahah. Maar fijn om te lezen hoe goed het nu gaat. Ik probeer mijn paard ook niet weg te houden van spannende situaties, alleen die springt op m’n rug als ie wat eng vind. Schuilen bij mama. Dus daar moet ik wel op letten. Rijden met andere paarden in de bak is geen probleem en vorige week tussen de crossende pony’s gewoon heel relaxed gereden. Ook een borende en zagende buurman of vrachtwagen die het terrein op komt kijkt hij niet van op. Maar dan dus wel ineens zo’n explosie als er eigenlijk niks is, alles rustig qua omgeving. Behalve het zadel… Aan de hand buiten het terrein gaat het wel nog dramatisch omdat hij dan gewoon enorm onzeker en alert en schijterig is. Maar wat wil je met een 3-jarige. Hoop dat met grondwerk en wat andere technieken te kunnen verbeteren stapje voor stapje. Maar man, wat heb ik gejankt afgelopen week. Uit frustratie en machteloosheid. Dacht even dat ik een onhandelbaar wild paard had gekocht wat nooit normaal zou gaan doen. Gelukkig liep hij gisteren weer relaxed. Alleen dat onberekenbare en dan blinde paniek vind ik nog niet zo tof, hopelijk komen we daar doorheen.
prugelpiet schreef:Ik heb wel een paar schaap makke 3-jarigen meegehad naar het bos onder het zadel maar dat is eerder uitzondering dan de regel.
Hoe is het met een ander paard buiten? Een hele lieve die kan laten zien dat het allemaal niet zo eng is?
Elisa2 schreef:Dat breng je over op je paard he..zo kun je hem geen vertrouwen geven inderdaad. Hij heeft iemand nodig die tegen hem zegt: "wat er ook gebeurd, het komt goed". En daarnaast een goede omgeving uitkiezen, misschien een afgesloten bos oid? Een natuurgebied met een hek er om heen. Een ervaren paard waar hij zich aan op kan trekken werkt altijd goed.
Robijntjah schreef:Hier inmiddels 11 jaar eigenaar van een zeer prikkelgevoelig paard met trauma's. 100% betrouwbaar wordt ze nooit, ik zet er dan ook nooit iemand anders op. Ze heeft goede dagen, dan kan ik heel veel met haar, en slechte dagen, dan is elke prikkel er 1 te veel. Op dagen er tussen in is het te onvoorspelbaar welke prikkel degene gaat zijn die de emmer doet overlopen. In dat geval is het zwart voor de ogen en rennen. Waarheen of wie er mee gaat is niet meer belangrijk. Gewoon rennen.
Gelukkig overheersen de goede dagen sinds een jaar of 5. Daarvoor lag de balans nogal andersom.