Van mijn cross instructrice leerde ik om een flinke pluk manen halverwege de manenkam vast te pakken. Dit was onze methode met name bij jonge paarden om erop te blijven zitten ondanks allerlei mogelijke fratsen. En om daarmee ook zeker weten niet in de mond van het paard te zitten op de sprong.
Wat je doet is dat je de laatste pas of 2 passen voor de hindernis je handen naar voren steekt en dan halverwege de manenkam, dus tussen oortjes en schoft ergens, een mooie pluk manen pakt. Pas als het paard dan werkelijk springt ga je mee met de beweging in de verlichte zit. Dus niet al 1 of 2 passen van tevoren in de verlichte zit, maar echt alleen manen pakken. Dan in verlichte zit met de manen in de hand over de sprong en 1 pas na de sprong pas weer de manen los laten.
Aangezien je je paard dan zeker weten niet in de weg zit gaan de meesten ook niet lopen klieren door te weigeren, om te draaien of af te slaan na de hindernis.
Op deze manier heb ik een notoire weigeraar weten uit te zitten en weer lol in het springen bijgebracht. Mij heeft het toen veel geleerd.
En op deze manier hoef je niet je teugels lang te laten worden zodat ze kans hebben na de hindernis weg te racen.