De casus:
Een vriendin komt hier regelmatig langs en vind het leuk om even bij de paarden te lopen en roept dan dat ze zo graag een keer zou willen rijden..nu is een staprondje geen probleem, maar verder durf ik niet aan met mijn paarden, dus heb ik gezegd: als je echt graag wil moet je beginnen op de manege, zodat je een beetje veilig leert hoe en wat.
En nu rijdt ze normaals eens per week op de manege en vroeg ze nu ze weer buiten in een klein groepje mag rijden of ik eens kwam kijken.

Dat eindigde in op een manegepaard en dat ging niet zo soepel.
Het dier was zo ernstig scheef dat het mij tegenstond en was enorm hard in de mond. Waarschijnlijk een beetje gemiddeld manegepaard.
Nu ontstond er eigenlijk een soort discussie met degene die de lessen daar gaf omdat ik het paard niet aan wilde pakken. (volgens de instructeur moest ik meer 'aan de teugel rijden', maar het dier kon zijn eigen hoofd niet eens dragen bij een normale contactteugel en was vreselijk scheef, dus dan moest ik het 'in de krul trekken' en dat doe ik gewoon niet)
De instructeur was van mening dat veel manegeklanten dit paard prima rond kunnen sturen en hij niet voor niets populair is op de wedstrijden.
Volgens hem kon een goede ruiter op elk paard rondsturen. Ik gaf eerlijk aan dat als het mijn paard was ik er niet eens op zou gaan zitten omdat het dier geirriteerd en zo scheef over kwam dat het mij op zijn minst ongemakkelijk/pijnlijk leek. Ik kan een goed rondje rijden, maar een paard in een half uur recht krijgen lukt niemand en vond ik niet eerlijk.

Ik vroeg mij af wat de meningen/ervaringen van bokkers zijn? Zouden jullie het paard in zo'n setting meer oppakken van voren omdat hij dat blijkbaar gewend is?

Al met al maak ik mij nu pas echt zorgen, want als mijn vriendin op een van mijn paarden stapt en zo been moet geven of de handen gebruikt zoals ik daar zag gebeuren denk ik dat mijn paarden zich zullen verdedigen.

Als je je vriendin een kans wilt geven op jouw paard, laat haar dan privé les nemen op jouw paard van een goede instructeur. Dan krijgt ze correcte aanwijzingen en kan er toch weinig fout gaan

Ik vind het jammer dat de meeste manegepaarden zo hun rondjes moeten rijden. Ik zou zo'n paard ook niet in de krul rijden omdat een lesgever vindt dat dat prima kan. En als ik mijn eigen paarden fijn op orde heb zou ik er zelden tot nooit iemand anders op laten rijden. Alleen als ik zeker weet dat iemand echt goed kan rijden en zacht in de hand is. Dus geen vriendin die dat voor een keer ( of meer) leuk vindt. Helaas....

‘Aan de teugel’ is voor verreweg de meeste manegemensen: zodanig druk/spelen/etc aan de voorkant dat paard achter de teugel duikt om aan het bit te ontkomen. Achterbeen sleept er wat achteraan maar paard heeft wel een mooi buigende hals en dus is hij ‘aan de teugel’ oid.
Helaas wordt daar zelden op gecorrigeerd is mijn ervaring. Ik zou idd aanraden om haar gewoon te laten lessen met jouw paard (bij jouw instructeur misschien?) zodat ze leert de goede hulp te geven.

Ik denk dat het heel erg van je instructeur af hangt. Ik rij al jaren op een manege, en dit is de reden dat ik bij 1 instructeur gewoon de les niet meer in wil. Die heeft echt een 'binnen een kwartier moet je in de krul' instelling en daar ben ik het niet mee eens.
Als ik een paard rij moet tie eerst aan mijn been zijn, voordat ik eens kan kijken of ik hem rechter kan krijgen en buiging creëren en dan komen andere dingen pas. En ik ben al blij als ik een deel van die dingen gedaan krijg binnen 40 minuten (en het zou vast sneller kunnen, maar ik ben niet de beste ruiter... ). Mijn huidige instructrice waar ik wel blij mee ben is het met deze aanpak eens, eerst vooruit met een contact teugel en dan ontspanning. Dat aan de teugel komt daarna ooit wel...

Dus ik denk dat het echt aan het type instructeur licht, en qua antwoord op je vraag. Nee dat zou ik niet doen, als hij super schreef is krijg je toch niet een echt goed lopend paard denk ik. Maar kunnen manege paarden goed lopen? Ja dat denk ik wel, we hebben hier wat mensen in de les rijden die echt kunnen lezen en schrijven met sommige paarden die er dan (zover ik kan zien) echt super netjes bijlopen van achter naar voren

Ik heb er vaker over nagedacht, maar vind het megaspannend.
Ik heb een voorkeur voor gevoelige,maar werkwillige paarden.
Superfijn te rijden met amper hulpen, maar wel gevoelig in het koppie en als je er dan iemand opzet die het niet goed aanvoelt..
Ik voel mij dan toch verantwoordelijk.

Tja je kunt er maar op 1 manier achter komen of dat lukt en van te voren je vriendin echt duidelijk maken dat het geen manegepaard is en daarmee dus heel gevoelig is voor de hulpen.

Nee. Je krijgt een manegepaard niet recht in een les. Je gevoel klopt en je moet zeker het manegepaard respecteren daarin. Manegepaarden hebben een beschermlaag opgebouwd en een copingsmechanisme. Dat houdt ze op de been. Kom je daar te veel aan dan ervaren ze meer hinder van de onervarene ruiters. Maarrr! En daar komt ie. Als jij inmiddels in staat bent om dit te voelen bij een manegepaard en je bent rijvaardig dit in staat te corrigeren dan ben je de manege ontgroeid naar mijn mening. Tenzij je een fijne manegeinstructeur treft. De instructie die deze persoon je heeft gegeven moet je gauw vergeten.

Je vriendin kan je leren op jouw paarden te rijden maar dan moet ze dat niet zo doen als op de manege. Zoek hier begeleiding bij en zorg dat ze je paarden niet hinderd in het rijden. Dan kan ze veel leren. Maar het is aan jouw of ze dat op jouw paard mag en vraag jezelf af of jouw paard vergevingsgezind is bij onbalans of vergissingen van de ruiter. Als jij van mening bent dat je vriendin voor jouw paard te onervaren is moet je het zeker niet doen.

Ik heb op een manege gewerkt, menig die was niet rad op de buigproeven maar redde zich super als je ze maar liet. Dus in hun eigen compensatie. Ik heb er ook wel in de les mee gereden en de meeste waren echt geweldig, scheef maar als je er goed op zat en ze vanuit contact op 2 teugels rechter maakte bloeide ze helemaal op. Ik kon eigenlijk op elk manege paard zo weg rijden. Er was er 1 die was enorm kramperig en werd alleen door een instructrice gereden en dan zag je er niet aan. Die is uiteindelijk naar een goed plekje gegaan. Ik heb een tijdje een schimmelen gereden. Reed je die niet recht op 2 teugels was die stok kreupel, door deze zo te rijden dat ze in balans liep werd ze beter en sterker. Uiteraard onder toeziend oog van een dierenarts. Deze pony is nu naar Frankrijk in de bergen, super voor haar lijf en naar mij weten gaat het geweldig.

Je moet ze alleen niet iets willen dwingen of faxen maar dus door correct te proberen te rijden en zelf in balans te zitten het dier de mogelijk geven een betere balans te vinden binnen de beperkingen die het heeft. Even aan de teugel rijden is dus not done bij die dieren.

Een instructeur waar ik les van had, zei dan: "als 'ie aan het eind van jouw ritje beter loopt dan aan het begin, dan ben je heel aardig bezig".

En eigenlijk is dat altijd waar het om gaat toch? Bij jouw eigen paarden gaat het dan waarschijnlijk om millimeterwerk, perfectioneren, nóg iets beter. Bij een manegepaard, en zeker de lieve goedzakken die vooral bij de beginnende ruiters lopen, is het dan een kleine verbetering in de balans of meer activiteit (passen afmaken).

M.b.t. je vriendin: manegepaarden zijn niet allemaal hetzelfde en dat geldt ook voor particulier gehouden paarden. Er zijn er trouwens genoeg die in hun leven (meer dan) eens wisselen van een bestaan als manegepaard naar "eigen" paard of andersom. Als ze niet steeds op hetzelfde dier rijdt, zal je vriendin dat vast herkennen. Ik denk dan ook dat je je vriendin prima kunt duidelijk maken wat werkt voor jouw paarden / wat ze gewend zijn / hoe jij graag ziet dat je paarden gereden worden. Als jij je zorgen maakt om het welzijn van je paarden en/of haar veiligheid, is dat een gegronde reden om bepaalde zaken niet toe te laten. Of om nog een aantal keer bij haar te kijken zodat je haar beter kan inschatten. De tip om jouw instructeur te betrekken lijkt me ook een goede!

Mbt jouw vriendin : voltige is een uitstekend begin.
En daarna kun je haar aan de longe doen op je eigen paard en daarna lessen bij jouw instructrice.

Ik heb een fiks aantal jaren op maneges annex pensionstal gestaan : driekwart van de mensen met een orun diploma kent wat trucjes en kreten 'en dat is het dan'.
(En idd sloffende hoeven, stijve ruggen, en ongein van het soort 'beginner trekt zo hard aan de linkerteugel dat het ruitergewicht naar rechts gaat, het paard braaf naar rechts gaat en dan volgens instructie op zijn falie moet krijgen'.)

Om de orun niet te na te spreken : je moet geloof ik zelf L1 rijden en les kunnen geven aan een collega die ook L1 rijdt.
'Het is wat het is', maar : lesgeven aan beginners is het moeilijkste wat er is. Daar wordt men niet in opgeleid.
... en dat wreekt zich.

Ik vond de orun de slechtste opleiding die ik gedaan heb. Een groot fake gebeuren. Niets met rijden te maken en de theorie bevat tevens foutieve/achterhaalde kennis. De instructeur zei letterlijk dat je moet laten zien dat je aan de teugel rijdt ookal kan paard dat niet, door duidelijk je handen laag en breed te zetten. Ik ben er tot 2x toe mee gestopt omdat ik ne er überhaupt niet aan wil meten...

Ik werk op een manege. En er staat eigenlijk geen een tussen als die jij beschrijft. Nee, ze worden niet allemaal door iedereen netjes naar de ontspanning en nageeflijkheid gereden, die ambitie hebben veel manegeruiters hier niet eens, maar ik kan met vrijwel elk paard lekker wegrijden zonder daar voor te trekken of plukken. De ruiters die bij mij leren wat "aan de teugel" is, krijgen het riedeltje te horen welke je zelf opnoemt. Eerst voorwaarts, aan het been, van achter naar voren en recht tussen 2 teugels en 2 benen, en dan pas iets anders willen zien.

Je kan niet elk manegepaard over 1 kam scheren. Tuurlijk is de een hier ook wat stijver dan de ander. Het ene paard word door wat meer gevorderde, fanatiekere ruiters gereden, en de ander is een brave goedzak die populair is bij de wat minder gevorderde ruiters. Maar ook die paarden proberen we echt wel regelmatig door wat handigere ruiters te laten rijden, zodat ze niet gaan vertonen wat jij omschrijft.

Moraal van het verhaal: Ja, dat kan




Bijzondere instructeur had je dan Hier zaten er tijdens mijn orun regelmatig mensen op hun paard te huilen, want zonder plukken en trekken (want dat mocht niet) gingen de paarden spontaan sterren kijken. En daarmee red je je examen niet nee. Maar, ik ben het wel met je eens dat ze bij de orun veel strenger mogen gaan worden op eigen rijvaardigheid, en wat je je ruiters meegeeft.

Dit is waarom ik nu na 3 jaar op de manege ben gestopt.
Ik mag soms op iemands eigen paard rijden. Dit is zo anders dat ik het gevoel heb dat ik helemaal opnieuw moet beginnen met de basis leren (is waarschijnlijk ook zo).

Ik zou eerst laten zien hoe jij rijdt, laten zien hoe klein jouw hulpen zijn. En dan haar alles van voor af aan leren... eerst stap met tempowisselingen en sturen, dan pas naar draf en heel veel later galop.

Nooit een eigen paard gehad, wel van een heleboel mensen op een heleboel (ook manege-)paarden instructie. En gelukkig bij instructeurs waar 'aan de teugel' zo ongeveer verboden was: ontspanning, liever losser contact dan teveel vasthouden, en vooral niet in die krul. Je kan van alles van die instructie vinden, maar ik heb er wel geleerd te voelen wat er onder me gebeurt. Wat ik daar zelf aan kon doen was een ingewikkelder verhaal, maar gelukkig zaten er ook bij de paarden een paar heel goede leermeesters tussen (als jij je schouders naar achter laat zakken ga ik harder lopen, als je ze naar voren laat zakken wil ik best wel stoppen - als jij nou een beetje netjes blijft zetten wil ik wel zonder stress over die hindernis - als jij nou je handen netjes naast elkaar houdt, hou ik mijn hoofd stil - let op he: als jij nu netjes stil zit krijg je van mij nu één rondje goede galop. Niet meer, niet minder - ik heb zoveel geleerd van die paarden, nog los van de instructie).

Het ene manegepaard is het andere niet, er zat er één tussen die in vijf jaar elke les gewoon opnieuw begon, goed aan de hulpen, nieuwe ronde nieuwe kansen, die te groot reageerde als jij te groot inkwam. Onwaarschijnlijke held, heel vergevingsgezind, maar hij deed wat je vroeg. En dat bleef zo. Nog een prachtige herinnering aan het paard dat me netjes heeft leren aanspringen. En het paard dat me daarvoor geleerd heeft dat galop eigenlijk een heel fijne gang is. De paarden zijn me meer bijgebleven dan de instructeurs.

En ja, er zaten ook paarden tussen die voelbaar scheef waren. Als ik dan vroeg naar handleiding kreeg ik niet altijd een bruikbaar handvat, maar het motto van hierboven: als jij ze beter kan laten rijden aan het eind van de les dan je gestart bent, zit je op de goede weg, dat komt bekend voor.

De vraag is wat voor paarden daar lopen en wat ze daar leert. Als jij deze reactie hebt gekregen tijdens de les, dan weet je wel op wat voor een manege terecht is gekomen, en die heeft kennelijk niet bovenstaand motto. Wil je dat ze zo leert rijden, dan lekker zo laten, maar ik zou op zijn minst eens gaan kijken wat er nog meer mogelijk is in de regio. Want als ze zo leert rijden, komt er nooit een punt dat je het aandurft haar op jouw paard te laten rijden.

Het ligt natuurlijk helemaal aan de manege, de ruiter, het paard, het ruitergevoel, of het paard een passend zadel etc heeft. Maar over het algemeen is het rijden van manege paarden niet te vergelijken met die van goed gereden paarden. Ik zou daarom ook inderdaad gaan voor prive lessen op jouw paard!

Ik heb een heleboel manegepaarden gereden. Dit omdat ik nogal vaak verhuisd ben en wist dat ik ergens niet lang woonde en me daarom liever op de lokale manege meldde dan een bijrijdpaard te zoeken en daarnaast ook als stalruiter om ze soepel te houden en laatst nog omdat ik als (toen) alleenstaande moeder geen tijd had voor een bijrijdpaard.

Mijn ervaring is zeer divers en eigenlijk per stal verschillend. Ja natuurlijk ook per paard, maar zeker ook per manege. Er zitten erbij die wel hun paarden in acht nemen, ruiters afwisselen en zorgen voor passend tuig en er zijn er die daar bijzonder laks mee omgaan. Bij die laatste vind je ook zeker paarden die zo krom als een hoepel zijn en zo stijf als een plank.

Ik denk dat het heel erg aan de manege ligt, manege waar mijn paard vandaan komt is de kans op het paard verbeteren zeer klein, er waren er een paar waarbij dat kon maar dat was meer omdat die dan een verzorger hadden die nog een beetje kon longeren om ze dressuurmatig toch een beetje te kietelen. Mijn eigen paard heeft ook lang geduurd voordat ik überhaupt mocht vragen om t achterbeen eronder te krijgen zonder meteen een trap naar mn been te krijgen, nu komt dat nog wel iets naar boven als ik te lang niet serieus in de bak heb gereden maar is t met 2x rijden weer goed. Ken ook andere maneges waar de instructie regelmatig alles rijdt om ze goed in t lichaam te houden, of in ieder geval de gevorderden onder goede begeleiding dit laat doen, en daar zal je ook echt wel zo een lekker stukje mee kunnen dressuren, dit zijn wel 2 uitersten en veel zal ook samenhangen met de instructie

Eigenijk niet heel relevant of het manegepaarden zijn of niet, maar zoveel ruiters die over de rug van een paard moeten laten zien "hoe goed ze wel niet kunnen rijden" (lees: kop in de krul krijgen). Goed dat je bij je eigen gevoel bent gebleven.

Kunnen je paarden met een losse teugel gereden worden? Misschien kan je op die manier je vrienden laten/leren rijden, zonder dat ze gelijk aan de teugel gaat hangen. Sowieso fijnere manier vind ik zelf, maar je moet er wel het paard voor hebben.

Ja, dat probleem ken ik een beetje. De dochter (10 jaar geloof ik) van vrienden van ons wilde ook graag leren paardrijden, en ik heb een paard.. Dus was het idee van moeder al snel dat dochterlief wel op mijn paard les kon krijgen. Maar hoe lief hij ook is, hij heeft wel een gebruiksaanwijzing en kan ook behoorlijk snel zijn (vooral als je niet weet wat je doet, dat is gewoon zijn reactie op iets moeilijk vinden of iets niet snappen). En hij is 1.70.. Nu is zij wel groot voor haar leeftijd, maar een meisje van 10 op een paard van 1.70, dat zag ik toch niet zo zitten. Eerst was het idee ook nog dat ik het haar wel kon leren, maar dat gaan we toch helemaal maar niet doen. Dan ben ik ook nog aansprakelijk als het mis gaat. Gelukkig hebben ze bij haar in de buurt nu een kleine manege gevonden waar ze les krijgt, dat is toch echt beter.. Echt paardrijden leer je pas als je op een niet-manegepaard rijdt, daar ben ik het zeker mee eens. Maar het begin kun je naar mijn mening toch echt het beste op een manegepaard leren, zodat je al wel een beetje weet hoe je blijft zitten en hoe je een paard niet te veel in de weg zit voordat je op de meer gevoelige exemplaren stapt..

Ts is het idee dat je vriendin een keertje komt rijden of vaker komt rijden? Zeker voor een keertje kan je toch gewoon vanaf de grond aanwijzingen geven zoals jij het zou willen zien?

Op de stal waar ik met mijn paard in pension sta runt dochter een kleinschalige manege.
Dit vind ik zo’n ideaalbeeld zoals ik het graag bij alle maneges zou zien...
Lespaarden zijn qua niveau gemiddeld afgericht (of officieel op wedstrijd bevestigd) Z niveau, waarbij de dochter ook zelf nog af en toe de manegepaarden erbij pakt met rijden om ze “up to date” en recht te houden.
Zo behoud je de kwaliteit van de paarden en kunnen vooral de leerlingen veel leren van zulke paarden waarbij dus ook een serieus goede instructie een belangrijke bron is...
Helaas groeien maneges tegenwoordig te groot waarin je ziet dat dus dit gedeelte van het management ver achter blijft... en daar betaal je dan vaak ook nog eens flink wat geld voor.

Ik zou met het paard uit de casus wel even proberen wat hij doet als ik de teugel iets meer aanneem en wat buigwerk vraag. Als ik erg veel weerstand voel ga ik gewoon een beetje werken aan de voltes, tempowisselingen en galop. Soms worden ze daar al losser van. Als ze daarin ook erg strak blijven ga ik aan een contactteugeltje rechte lijnen doen. Ik versimpel als ik teveel weerstand voel en ga meer vragen als ik voel dat het paard het aan wil pakken.

Manege paarden zijn er in heel veel varianten. En ze doen zeer eervol werk waarin veel van ze wordt gevraagd.

Ik ben opgegroeid op de manege, en ik werk dagelijks met manege paarden. Het is een vak om als manegehouder en instructeur het beste te kiezen. Van de paarden die je aanschaft, hoe je ze huisvest, ze verzorgd, de ruiters indeeld en wat je vertelt in je lessen.

Ik laat het 'aan de teugel' thema met rust tot ik zie dat paarden zelf zakken en de hand daar gaan opzoeken. Meestal is dat bij ruiters die al met gevoel in meerdere tempos kunnen schakelen, recht kunnen rijden en buiging en stelling kunnen verkrijgen. Het is een lastig thema, want timing en gevoel is iets dat je alleen in de praktijk leert. En natuurlijk komen er dan ook fouten, ruiters die teveel hand gebruiken etc.
Het nadeel van de manege is dat je die fouten mag - en misschien zelfs moet? -maken vóór je een ontwikkeld ruitergevoel hebt.
Logisch gevolg is dat deze paarden minder sensitief worden of zelfs 'hard'. Idem met het thema 'aan het been'. Consequent en op kleine hulpen rijden vergt ruitergevoel en ervaring, hoe kom je aan ervaring....? Juist...

Ik kan op elk paard in mijn maneges wegrijden en ieder paard dat het als ik hem oppak aanbied vraag ik nageeflijk te blijven en mijn hand te vertrouwen.

Over de rug lopen is voor sommige manege paarden essentieel om de ruiter te dragen. Deze paarden zetten we bij. Simpelweg vanwege de hefboomwerking die de ruggengraat omhoogbrengt wanneer het hoofd zakt. Dat is geen heel verfijnde biomechanica en ja dat is een zekere mate van dwang. Maar wel een in belang van het paardenlijf. Of dat paard dan wel manegewerk moet doen is de discussie zeker waard.
Andere paarden redden zich prima met het hoofd wat hoger en zonder bemoeienis van de ruiter of enige hulpteugel.

Ieder paard is anders en vergt zijn eigen aanpak. Er zijn paarden die alleen met bepaalde ruiters functioneren, goed indelen is belangrijk. En soms maak je een foutje en tref je een combinatie die niet matcht. Dat paard moet dat uurtje wel doormaken en een goede instructeur zal het programma van de les enigszins aanpassen om het voor ruiter en paard zo comfortabel mogelijk te maken.

Er zijn zeker paarden die scheef zijn of waar de takt en regelmaat in de gangen niet best is. Er zijn ook paarden die altijd als een klokje gaan.
De taak van de manegehouder om te zien of het paard ongemak of pijn ondervind. En daar juist naar handelen. Het blijft hoe dan ook een 'zwaar' beroep als paard.

We hadden ooit een paard dat niet- gewoon niet- in de rechtergalop ging. Ja hardstikke scheef natuurlijk. Maar werkelijk het meest trouwe, sterke, lieve dier. Ideaal voor de beginnende ruiter. Dan kan je dat paard ontslaan, hem proberen repareren... Of je laat hem zijn scheve -maar degelijke- zelf zijn en zijn werk doen....

De wat meer 'gevorderde' manegeruiter heeft echt wel gevoel. Ze merken heus wel aan of het paard een beetje sensibel is. En ze weten dan ook dat ze het paard daar met rust moeten laten. Mijn ervaring is dat manegeruiters juist heel handig worden met heel diverse paarden.

Een ander verhaal zijn de ruiters die nog onvoldoende balans hebben. Die hebben nog niet de controle over hun benen, gaan klemmen of gebruiken teugels voor balans. Dit is voor paarden veel enger en bedreigender dan de ruiter die een keer te hard drijft of een momentje te hard is met de hand.

Niet teveel zorgen maken, paarden hebben meer aanpassingsvermogen dan we vaak denken.

Mijn ervaring is dat op een gevoelig sportpaard ook de gevorderde manege ruiter te groot in komt.
Mijn recreatiepaarden nu, met ook een ander temperament kan dat wel mee. Al lopen die gevoeliger dan manegepaarden.

Het zelf rijden op een manegepaard.
1 vind ik het oneerlijk als ze ineens goed moeten zouden lopen.
2 ik vind dat het niet kan.
Ik vind ook dat ze nooit zo fijn lopen als een goed afgericht paard.
Maar dan kom je op de discussie, wat is goed afgericht.
Jaren terug in mijn zoektocht naar een paard heb ik bij diverse particulieren hun paard gereden die dan zeiden hij loopt lekker hè. Dat ik dacht...omg is dit lekker?
Echt zoveel paarden slecht aan het been en daardoor ook veel te veel in de hand.
Maar dat is ook wat je helaas veel ziet op het wedstrijd terrein.
Op die paarden zet je gerust een manegeruiter.

Dus wat voor paard heb je?
Denk je ze zijn fijn afgericht en gevoelig, pak ze eerst aan de longeerlijn, kun je ze nog naar binnen vissen als ze na een hulp er in galop vandoor gaan (ja echte ervaring bij een zogenaamde ver gevordere ruiter)