Het is voor een paard ook gewoon eng en onnatuurlijk om alleen op pad te gaan. Paarden zijn geen verkenners. Ze trekken enkel rond voor voedsel en water, maar zoeken voor de rest gewoon zoveel mogelijk het bekende en de kudde op. Dit gedrag komt dus voort uit een gebrek aan vertrouwen.

De eerste stap is dus kijken hoe jouw band met dit paard is en hoe jullie rijden gaat. Daar kan vaak nog een stukje winst gehaald worden. Je kunt bij dit soort issues ook gewoon een lesgever erbij halen die jullie helpt.

De methode van Kuggur is zeker geen ongewenst gedrag belonen. Het is juist gewenst gedrag belonen en positieve associatie opbouwen. Door het op te breken in hele kleine stapjes zet je jezelf op voor succes. Als je weet dat hij net voorbij de oprit gaat steigeren, ga je gewoon tot enkele meters voor dat punt en draai je om. Heel belangrijk is dat je omdraait voor de stress komt! Als de stress er al is beloon je idd de stress. Vervolgens ga je weer richting straat en ga je een voetje verder. Het idee is dat je het opbouwt en toont dat het niet eng is.
Dezelfde truc wordt gebruikt met trailer laden: telkens een voetje verder en weer terug. Tot die paarden erop willen rennen.
Daar wordt wel vaak als extra toegevoegd dat eraf lastiger gemaakt wordt dan erop gaan. Dat kan je ook nog toepassen: het stukje terug gaan bvb achterwaarts of wijkend of iets. Het stukje naar voren juist met een los teugeltje in stap.

De andere methodes: wegdraven bvb kunnen ook zeker heel goed werken. Dat is een beetje kijken wat voor jullie werkt.

Halverwege opstappen vind ik zelf altijd een beetje tricky. Niet elk paard is makkelijk met buiten opstappen.

Maar het allerbelangrijkste blijft het regelmatig doen. Anders heeft het geen zin. En haal er hulp bij als je onder de indruk bent. Dat kan echt veel helpen!

wat je doet moet je steeds herhalen, bij jou paard is afstappen het beste en loop even naar die wandelaar toe en laat hem even "ruiken", daarna kun je weer opstappen

doorbreken gaat niet, alleen door rustig te blijven en goede dingen te herhalen en vandaar uit opstappen en verder rijden,

foute dingen niet straffen maar goede dingen belonen, daar leert een paard meer van imo

paard is een kudde dier en je moet proberen voor elkaar te krijgen dat het jou - als leider van de kudde - gaat zien en vertrouwen

regelmatig doen dan bouw je vertrouwen op, probeer het ook wat langer vast te houden/vaker het zelfde te doen wat je doet, paard leert het meest van structuur en routine

Ben sowieso niet van het straffen. De buitenritten moeten leuk zijn en vooral ontspanning voor beide. Heb nu het idee dat het voor hem 1 grote stress factor is en dat wil ik heel graag doorbreken. Ik ga het proberen om het weer langzaam op te bouwen. Kleine stukjes beginnen en dit langzaam opbouwen.
Bedankt voor de tips!

Ik heb wel een aanvulling op dat afstappen trouwens. Ik stapte (in een heel ver verleden) wel eens af. Liep dan aan de hand langs het enge. EN weer terug. Desnoods een paar keer. Dan ging ik er bij het punt waar ik er af ben gegaan weer op. En liet dan het paard nog een keer zelfstandig er langs lopen.
Heb altijd het idee gehad dat dat het zelfvertrouwen wel een boost gaf. Aha, ik kan het wel alleen.

En 'niet terug gaan' hoeft ook niet perse met dwang he. Ik wacht dan gewoon, laat het paard kijken en nadenken. Tot ik het gevoel heb dat er weer contact is. Dan pas geef ik been. En elke voorwaartse intentie wordt dan beloond. En dan weer even wachten en weer herhalen. Dat kán de eerst keer heel lang duren. Dat moet je gewoon incalculeren. Heb wel eens ergens een luisterboek aangezet omdat ik het erg saai begon te vinden en moeite kreeg om mijn geduld te bewaren
Maar het ging daarna wel met sprongen vooruit.

Kijk eens naar het boek : speuren met paarden van Rachael Draaisma. Een groot deel van het boek gaat over leerprincirpes en zij beschrijft expliciet casussen waarbij gewerkt wordt aan verlatings angst (het niet van het erg af willen/niet bij andere paarden weg willen). Ik vind dat zij een hele logische en vriendelijke methode/filosofie heeft en het boek leest erg fijn en is heel duidelijk geïllustreerd.

Het komt erop neer dat je je erf en route in gaat delen in zones waarin je paard zich comfortabel voelt en zones waarbij dit steeds minder wordt (dus jouw zone waar het paard stress krijgt en niet verder wilt etc). Dan ga je werken met het paard meer vertrouwt maken met nieuwe zaken waardoor het zekerder wordt en je steeds in stapjes uit kunt bouwen.

Echt een aanrader en heel interessant.

Grappig, ik las de OP en wilde precies dit filmpje erbij zoeken ik sluit me helemaal hierbij aan.

Ik ga achteruit als hij niet verder wil. Ik heb dan ook hier de mogelijkheid om op een rustig zandweggetje de tijd te nemen zonder drukte. Telkens als hij terug wil of staakt draai ik om een ga ik achteruit. Dan weer draaien en weer vooruit. Weer staken? Opnieuw. Dat duurt 10 x en dan loopt hij. Moet het af en toe weer herhalen als hij poos niet buiten is geweest.

Ik had ook zo'n paard....
Superbraaf achter een ander paard (dus niet ervoor of ernaast maar alleen er achter!), achter een wandelaar, fietser etc.
Maar in zijn uppie het terrein niet af te krijgen. Nog geen pasje...
Rondje op eigen terrein om de stal was al een probleem: stoppen, achteruit en als laatste redmiddel steigeren.

Aan de hand naar buiten en dan opstappen werkte ook niet. Dan zag ie na 20 passen weer iets om te stoppen. Achteruit er langs, omdraaien en nog eens proberen, aan de hand er langs en er weer op....niks werkte.

Toen heb ik uitgezocht waarom hij dit deed en ben met hem naar een schriktraining van 2Moons gegaan.
Zij kwam tot de conclusie dat hij het écht heel eng vond alleen.
We hebben er de hele dag over gedaan om hem uiteindelijk over een zeiltje te laten lopen!
Maar ik had een hoop geleerd en heb mijn aanpak veranderd: het paard zelf laten beslissen wanneer het voor hem veilig is om door te lopen langs die 'enge' plek.
Dus als hij buiten stopte liet ik hem stilstaan en kijken....en dan maar wachten...en wachten...en wachten....
Elke pas die hij vooruit maakte uitbundig (met stem) belonen.
Stond ie na 10 meter weer stil, weer hetzelfde. Net zolang wachten totdat hij het zelf veilig vond om met mij erop door te lopen.
Niet omdraaien, hij gaat maar 1 kant op en dat was vooruit, hoe lang het ook gaat duren!

En zo stond ik wel eens een half uur te wachten totdat meneer het fietspad over wilde steken, of langs een gekke graspol durfde te lopen.
En dan proberen niet boos te worden of gefrustreerd te raken hahaha. Echt verschrikkelijk...! Stalgenoten verklaarden me voor gek!
In het begin koste dit heel veel tijd maar het ging wel steeds beter.
De periodes dat hij stilstond en niet meer verder wilde werden minder en korter.

Hij kreeg vertrouwen en omdat ik heel veel praatte onderweg en hem zo ook beloonde, reageerde hij ook steeds beter op mijn stem.

Na een jaar volhouden (!) kon ik eindelijk vrijwel probleemloos in mijn uppie een rondje buiten rijden!
Nu nog steeds stopt hij wel eens maar als het nu langer dan 2 minuten duurt zeg ik heel streng 'ga door ' en dan loopt meneer er braaf langs.
We kunnen over bruggetjes, onder viaducten door, langs koeien, wapperende vlaggen, etc.

Maar nog steeds....als er een ander paard bij is, loopt hij niet voorop!
Ook mijn bijrijder kan niet alleen met hem naar buiten...nog geen pas.
Het is voor hem echt een kwestie van vertrouwen kennelijk.

Ik vind het prima zo, ik kan in mijn uppie heerlijke bosritjes maken en als ik dan denk dat ik 9 jaar geleden het terrein nog niet af kwam geniet ik er dubbel van.

Wil er wel bij zeggen dat dit natuurlijk alleen werkt als je paard het in zijn uppie echt eng vindt. Een paard dat gewoon niet wil, heeft een andere aanpak nodig.
Kost wel heel veel geduld en tijd maar werkte dus bij mij super.
Geen dwang of zweep meer nodig.

Ik moet zeggen dat ik in het begin ook heel veel grondwerk met hem gedaan heb en hierbij ook met stemhulpen gewerkt heb voordat ik het onder het zadel buiten ging proberen.

Het is een bijzondere aanpak geweest waarbij sommige mensen hun twijfels hebben gehad maar het heeft in ons geval prima gewerkt.
Misschien heb je er iets aan....