Buitenrijden doet hij braaf, dat wil zeggen tot hij denkt dat er iets engs is. Ik kan niet altijd herleiden waar hij op reageert. Maar als hij reageert dan gaat hij met een noodgang achteruit en daarbij maakt het niet uit of er een greppel is, een hek of bomen staan. Hij buigt zijn hals en zijn hoofd duikt achter de teugel.
Als ik been geef heeft hij de neiging omhoog te gaan, het lukt me soms wel om hem om te draaien zodat hij van het gevaar afkijkt, helaas blijft hij achteruit lopen.
Ben al een paar keer door takken uit het zadel geveegd

Ik zoek een plan hoe hier mee om te gaan. Wat zou ik kunnen doen om hem zo snel mogelijk stil te laten staan? Hoe kan ik oefenen op dergelijke situaties. Ik heb al geleerd dat ik allert moet blijven, even dagdromen of op je telefoon kijken is niet verstandig.

Vaak kan je het al aan voelen komen. Vaak geeft het paard al signalen. Probeer hem voorwaarts te houden op die momenten eventueel zelfs aandraven kan helpen.

Euhm de tekst uit je beginpost komt me bekend voor.
Vorige week heb ik ergens hetzelfde gelezen gehad. Eigenlijk zelfs 2x (ander topic heet paard omtrekken)

....

Hier is ongeveer eenzelfde situatie alleen paard wijkt naar rczhts ipv achteruit.
[RT-V] Paard trekt zich zo ineens om naar rechts, corrigeren zonder resultaat

ALS hij dan perse achteruit moet - kan je hem dan niet récht achteruit laten lopen? Daar kom je van, dus dan raak je in theorie geen takken of hek of van je in een greppel oid.

Ik zag het laatst bij mijn stalgenoot gebeuren. Petje af hoor, ze gaf niet toe!
Paard deed zeer dramatisch omdat hij op wandeling ging, en hij wilde liever niet weg bij zijn weidemaatje. Ging daarom op een bepaald punt ook achteruit lopen, en verdorie vlot ook. Nu is dat iets wat dat paard héél goed kan (politiepaard op pensioen) dus stalgenoot had zoiets van "dan loop je voor mijn part heel de wandeling maar achteruit, zolang je maar de juiste kant opgaat." Na pakweg 50m was hij er klaar mee, en liep hij weer vooruit. Wel gespannen die eerste keer, hij was niet heel blij, maar hij heeft wel geleerd dat hij zich moet gedragen op wandeling, dat lopen klieren niet werkt en dat de wandeling daardoor niet wordt geannuleerd.

Als hij niet recht achteruit kan/wil lopen, zou ik persoonlijk opteren om hem asap te leren stilstaan.
Als mijn merrie iets "engs" tegenkomt, of gewoon iets wat ze raar vind, kijkt ze graag even. Ik weet bij de mijne wel 100% zeker dat ze daar niet meer spanning mee opbouwt, dat ze kan kijken en snorkelen (zo noem ik het) en dan weer verder kan. Desnoods maakt ze zich op dat moment iets groter dan anders, maar ze gaat daarna wel gewoon verder. Bij mij werkt stilstaan en kijken dus.
Er zullen vast paarden zijn die je die kans niet mag geven, die door het stil te staan nog meer spanning gaan opbouwen en er daarna vandoor (proberen) gaan. Ik ken jouw paard niet, dus dat moet je even zelf inschatten.

Ik heb ook altijd koekjes bij. Ik gebruik ze niet altijd hoor, maar heb ze wel op zak. Dat werkt hier ook, om haar ergens "uit" te halen, ze verlegt haar aandacht naar mij/de koekjes, en kan dan weer gewoon verder. Natuurlijk wil je niet dat ze om de 5m gaan stil staan voor een koekje haha, dat is hier gelukkig ook niet het geval.

Als je zeker weet dat er niets engs is, niet eng voor je paard bedoel ik dan, en dus zeker weet dat hij maar onnozel loopt te doen, zou ik proberen erdoor heen te rijden. Hoe - tja, dan hangt van paard tot paard af, wat bij de ene werkt is bij de andere om problemen vragen.
Als er wél iets is dat je paard als eng ervaart - hoe lost hij dat in de wei, in vrijheid, op? Is hij het type paard dat keihard naar de andere kant van de wei rent? Blijft hij ter plekke staan? Durft hij dichterbij komen en onderzoeken?

Ik zou zijn aandacht sowieso bij jou proberen houden. Opnieuw - hoe je dat moet doen, kan jij beter inschatten, het is jouw paard dus jij moet hem het beste kennen. Hier werkt praten, koekje.

Kan er iemand te voet/met de fiets mee? Die hem even voorbij het enge zou kunnen leiden?
Maak je altijd dezelfde wandeling, en zoja, is het dan altijd op hetzelfde punt dat dit gebeurt? Of vandaag wel en morgen niet?

Afstappen en langs het enge lopen, je paard heeft waarschijnlijk al heel veel signalen gegeven die jij niet heb opgemerkt .
Als je goed leert te luisteren en kijken naar he paard kan jij zeggen ik zie het en afstappen en hem er langs leiden en dan er weer op, dan komt er een moment dat hij jouw vanaf de rug ook gaat vertrouwen en er vanzelf langs gaat lopen.
Straf nooit wat je helaas wel heel vaak hoort of ziet, dat geeft geen vertrouwen en waarom zou je erop blijven als je ziet dat je paard het lastig heeft??

Dat heel veel signalen hoeft niet.
Dat kan in een seconde gebeurt zijn.
Mijn ruin heeft dit 1 keer zo gedaan.
We waren aan het draven.
Ze hadden die week van die spierwitte varkensruggen in de bochten gelegd.
Hij draaft, hij ziet ze, vliegt in het zelfde moment stil en de achteruit in.
Niet al 5 meter kijken van wat is dat. Of langzamer draven.
Nee zien vol in de ankers en achteruit.
Dan ben je gewoon te laat.
Hij stopte gelukkig net voor de sloot. En toen zijn we rustig gaan kijken en was het goed.

Maar ik snap dus wel ts haar probleem en hoe snel dat kan gaan.
En helaas ook geen oplossing.

Even voor de duidelijkheid, is het echt angst? voel je zijn hart kloppen? ik heb er ook zo een gehad maar dat was een etterbak eerste klas en dat was uit proberen waar de grenzen lagen en hoe ver hij kon gaan. Afstappen lukte daar ook niet meer bij, gecontroleerd achteruit laten lopen en zorgen dat hij geen succes had met het gedrag wel. Die was alleen niet zo stom om een greppel in te lopen.

In dit geval zou ik toch zorgen dat hij niet achteruit kan lopen, die programmering moet even uit zijn hoofd. Is er een mogelijkheid om iemand mee te nemen die hem eventueel een duwtje met de bezem kan geven als hij achterwaarts gaat? en hoe reageert hij als je hem een tikje geeft achter het zadel met de zweep als hij niet meer op het been reageert? komt hij heel erg omhoog? want wellicht is dat toch de enige optie om hem weer gehoorzaam te krijgen. Het omdraaien werkt duidelijk niet omdat hij dan maar achterwaarts blijft lopen dus hij moet uit het achterwaartse. Soms helpt het ook om helemaal niks te doen..beetje proberen te sturen dat hij veilig achterwaarts loopt en negeren. Het ligt echt een beetje aan het type paard, temperament en de oorzaak van de ongehoorzaamheid.

Helaas werkt dat ook niet altijd...
Heb hier een paard dat meermaals prima dezelfde route gewandeld heeft en ineens de dag nadien toch niet langs een bepaald punt durft gaan. 100x langszf gelopen bij manier van spreken en dan die 101ste keer blijkt het toch eng te zijn.

Zo ook bij een vorige pony... Die kreeg ik zelfs aan de hand niet meer dat pad in. Geen idee waarom, er is nooit iets gebeurd met hen in dat pad, goed zicht. Licht alleen een beetje kreupelhout langs de kant, maar dat lag er voorheen ook al.

Beide waren wel types die dan gingen stilstaan en kijken.
Mijn jonge draver staat ook stil en kijkt. Wil die echt niet verder na wat bemoedigend toespreken (helpt 9 van 10 keer) dan stap ik af en gaan we een stukje te voet verder, bij hem werkt dat uitstekend hij kijkt dan ook naar mij als ik naast hem loop.
Ik heb dus ook altijd een halstertouw of leadrope (6m lengte) bij. Ben 1x van een paard gevallen die stijgerde, ik wacht dus niet tot ze dat punt van spanning bereiken.. Afstappen is veiliger.

Ik ken het probleem; ook zo'n paard gehad. Van het ene op het andere moment "iets" eng vinden en achteruit.........maakt niet uit wat er achter zit. Zo wel eens bijna in het prikkeldraad gehangen.
Bij die van mij hielp echt keihard benen geven en teugels los.
Hij kwam dan in een soort roes en daar moest hij echt even uit en dat kon niet altijd even vriendelijk. Of het bij die van jou ook helpt weet ik natuurlijk niet maar een flinke schop vooruit ( of een zweepje mee en tik op de kont geven) en los aan de voorkant.
Als hij dan weer voorwaarts gaat uitbundig belonen en voorlopig niet alleen op pad gaan!

heb je al eens een schriktraining op de grond gedaan?
is vaak wel een hele leuke manier om ze te leren dat weglopen niet hoeft.

en ik had vroeger altijd een handvol brokken in mijn jaszak.
vond mijn ruin iets eng dan leidde ik hem vaak af door even naar voren te buigen en hem een paar brokjes te geven.
en nee je beloond ze niet voor de situatie,maar puur afleiding en het kauwen zorgde voor ontspanning.

Dat hangt heel erg van het paard af hoe je dat moet oplossen. De een moet je een keer wakkerschudden door een tik. Bij de ander moet je juist heel stil zitten, hand en been er vanaf en wachten totdat ze weer kunnen nadenken ipv vluchten. Achteruit lopen is wel echt een hele vervelende.

Bij paarden die snel op de rem gaan bij spanning leer ik ze aan om in een sukkeldrafje te gaan als ze iets eng vinden. Dit moet je natuurlijk niet doen bij wegrenners (die leer ik liever stil staan). Maar bij vol in de ankers-paarden wil het ze wel eens helpen dealen met hun spanning. Afstappen doe ik nooit maar ik ben gewoon handiger in het zadel dan er naast, ben zelf als de dood dat ze dan 1 ruk geven en los lopen, dan zit ik liever in het zadel.

Jammer dat er toch veel geadviseerd word om een zweep of flink been te gebruiken.
Er komt altijd een moment dat je paard banger is voor iets anders dan jou been of de zweep, hoe ga je het dan oplossen en waarom word het niet op gelost met geduld?
Het paard heeft altijd een rede en doet het nooit om ons uit te proberen, er is inmiddels zoveel kennis dat een paard signalen afgeeft al duidelijk van voren, maar dat veel ruiters die niet willen leren herkennen of het op willen lossen door straf te geven voor iets waar ze echt angst voor hebben, zegt meer over de ruiter.

Als je bijna in het prikkeldraad hangt of in een sloot kukelt dan is er geen tijd om dergelijke dingen met geduld op te lossen............Makkelijk gezegd hoor, maar ik denk dat je nog nooit op een paard hebt gezeten wat zich zo gedraagt en ( dus zonder enig teken vooraf) plots in de achteruit gaat of wat dan ook.
Flink been geven of een tik met de zweep zie ik echt niet als straf ( je moet er ook niet op los gaan slaan) maar werkt vaak wel om ze uit hun roes te krijgen waar ze op dat moment inzitten en geloof me, als ze in die roes zitten dan is die tik of dat ferme been echt het minste waar ze zich zorgen om maken maar het kan ze wel wakker schudden.
Niet alles is met geduld op te lossen.............zeker niet als er een levensgevaarlijke situatie ontstaat.

Overigens hebben we hier een paard staan wat bij de vorige eigenaar schriktraining heeft gedaan.........een ding heeft het dier daar goed geleerd en dat is schrikken! Want als een schriktraining niet goed wordt uitgevoerd of het baasje banger is dan het paard werkt het dus compleet averechts.
Voeren als beloning is i.m.o. een no-go, zeker als ze schrikken is dat het laatste wat je wil doen.

Dan kan je beter stil gaan staan en wachten tot ze ontspannen maar, zoals gezegd, bij sommige paarden die achteruit gaan rennen werkt dat niet.............

Ik heb het type paard dat wilt stilstaan en kijken, en daarna weer doorkan.
Been geven, zweep, teugels los = averechts effect, dan zal ze omhoog gaan. Niet heel hoog, maar ze zal het doen.

Ik ken er ook andere hoor, die uit de "roes" worden gehaald door het been, zoals je zegt, maar dat werkt dus lang niet bij elk paard.

Ik denk dat TS moet gaan zoeken naar wat voor haar paard werkt. Dat zou zij beter moeten weten dan wij.

Je hebt, boven die sloot hangend, idd geen tijd om geduldig te zijn.
Daarom zijn wij nooit onder het zadel de baan opgegaan voor we 100% vertrouwen hadden in elkaar. Mijn paard vind zelden iets eng, maar het gebeurt wel. En net dan val je terug op dat vertrouwen, en kan ik haar daar voorbij rijden (nadat ze even heeft mogen kijken). Zonder dat vertrouwen ben je buiten helemaal niks, want ik ben het helemaal eens met wat Midgie zegt: er komt altijd een moment dat je paard banger is voor iets anders dan jouw been of zweep. Het enige wat daar een oplossing voor kan bieden is vertrouwen - het paard moet er 100% zeker van zijn dat jij hem/haar niets zal laten overkomen, en pas dan zal je het paard voorbij iets engs krijgen, zonder dat er ongelukken gebeuren.

Op die manier hang je niet boven een sloot of geraak je niet tot in het prikkeldraad. Want je hebt de situatie al kunnen oplossen voor het zover komt.

Ik ben héél veel aan de hand gaan wandelen, voor ik opstapte. Ik heb alles eerst samen van op de grond bekeken en opgelost. En voor ik dat deed, aan de hand gaan wandelen, heb ik uren,dagen,weken, aan de rand van de wei gezeten om mijn paard te observeren en haar lichaamstaal en reacties te leren inschatten en lezen. Wanneer stelt ze zich aan, hoe gedraagt ze zich dan? Hoe ziet het eruit als ze écht schrikt van iets, en hoe reageert ze daar dan op? Welke signalen geeft ze?

Natuurlijk schrikt ze ook wel eens heel plots, zonder voorgaande signalen. Maar nogmaals: vertrouwen. Ze schrikt, maar laat zich per direct kalmeren. Ze zal tijdens dat schrikken ook niet vooruit, achteruit of opzij vliegen. Op die manier vermijden wij de sloot, prikkeldraad of takken.

TS: werk vanop de grond. Observeer je paard. Leer wat voor hem prikkels zijn, hoe hij daarop reageert, en wat werkt om hem daaruit te halen. Pas dat eerst aan de hand toe, en pas daarna, als dat 100% werkt, vanuit het zadel.

Ik zei eerder dat snoepjes bij mij werken. Ik zei ook dat dat niet voor iedereen de meest handige manier zal zijn, je wilt natuurlijk geen paard dat om de 5m gaan stilstaan om een snoepje te kunnen krijgen. Hier werkt het, maar daarom niet bij iedereen. Elk paard is anders.
Maar ook elke ruiter - ik weet van mezelf dat ik nogal bang ben aangelegd, zéker op buitenrit (kwestie van: wat als ik val en zij gaat lopen) dus ik doe het mezelf niet aan om met een zenuwachtig paard te rijden, dat is vragen om problemen. Zelfkennis is dus ook heel belangrijk. Als je paard angstig reageert en jijzelf, TS, dat overneemt (onbewust kan ook perfect!) maak je het alleen maar erger (hoewel het zeker begrijpelijk is). Wees daarin eerlijk - als je tot de conclusie komt dat je niet erg heldhaftig bent en je de stress wss versterkt, zou ik even niét buiten rijden, tot je de dingen "thuis" kan oplossen voor je weer op wandel gaat.

Mijn manier van werken duurde best lang. Eerst maanden langs de kant van wei zitten, daarna maanden aan de hand wandelen. Het is de lange manier - maar wel de meest effectieve imo. Eens ik daarna opstapte, ben ik nooit in de problemen gekomen. Ik kan alleen met mijn paard gaan wandelen, zowel op straat als in bos als over open vlakes, bitloos en bareback. Nooit ook maar 1x in de problemen gekomen, altijd heel ontspannen. Zelden iets tegengekomen waar ze van opkeek, en als ze dat al deed was het nooit meer dan dat.

Ik zeg altijd: je hebt hopelijk nog héél wat jaren samen voor de boeg. Beter nu de tijd nemen, om een langdurige, veilige relatie op te bouwen dan het overhaasten en te veel willen, en daardoor tegen een boom belanden oid.

Persoonlijk vind ik niet dat die 'jammer' hier meteen zo op zijn plaats is. Ik vind de reacties die dat adviseren best heel genuanceerd eigenlijk.

In sommige situaties kan het enorm behulpzaam zijn. En moet je gewoon even doen wat je moet doen om het vluchtpatroon te doorbreken. Dat kun je zelfs (semi) wetenschappelijk onderbouwen. Omdat mede de snelheid waarmee ze weg kunnen van het enge én de afstand die ze daarbij afleggen bepalend zijn hoeveel stress het paard ervaart bij de schrik (vrij vertaald uit de onderzoeken van Andrew McLean,)
Dus kán het juist helpen zijn voor het paard, en meer 'opleveren' dan dat 'het kost'.
Als je wil dat een paard leert van de ervaring is juist de clou, snelheid verminderen, afgelegde afstand verkleinen. Zou je dat niet doen, heeft het paard minder kans om te leren. Dit kán dus een zachte heelmeester stinkende wond opleveren als je niet ingrijpt.

daarbij is juist inherent aan het wezen paard dat ze vliegensvlug zijn in hun schrikreacties. Dat er helemaal niks 'vooraf aan de hand' hoeft te zijn. Tijger (of verdenkening van tijger = tijger en dat is gewoon WEG WEG WEG.

Aanvullende daarop is het overigens ook helemaal niet verkeerd om óók te bekijken of je paard zich fijn en ontspannen bij jou voelt, of je hem goed lees, of je hem goed kunt ondersteunen bij andere, kleinere angsten.
En inderdaad goed om je te realiseren dat je paard je niet probeert dwars te zitten.

Maar dat dat laatste de enige oplossing is, en het er op wijst dat de ruiter zich niet wil verdiepen.... is voor mij te kort door de bocht.

Dat is lang niet in alle situaties zo!
Heb toch vaak genoeg mogen ervaren dat er om de hoek iets spannends was en we vanuit het niets 180 graden omdraaien en in galop weg denderen.

Vanuit het wezen paard een verstandig besluit. Te laat reageren zou ze in het wild fataal kunnen worden.

Gelukkig komt de mijne vaak snel weer bij zinnen en kunnen we er met wat bemoedigende woorden vaak wel langs. Desnoods stap ik inderdaad af, schuilend achter mijn rug kan vrijwel alles.

Ts, zou er iemand voorop kunnen rijden met de fiets. Grote kans dat je paard dan gewoon volgt. Uiteindelijk wordt het met meer ervaring en vertrouwen in elkaar misschien wel beter.

Inderdaad, en ik vind dat gehoorzaamheid een hele belangrijke is..juist in gevaarlijke situaties om nog gevaarlijke situaties te voorkomen. Dus die gehoorzaamheid moet er in de bak al zijn (en dat laat al vaak te wensen over bij veel mensen). Vertrouwen zou altijd de basis moeten zijn, maar daarnaast zorgt gehoorzaamheid voor veiligheid EN een duidelijke leider en dat laatste is wat ieder paard nodig heeft als hij bang is.

En dan nog de vraag, is hij echt bang? of is hij een keer bang geworden en dit gedrag vertoond en is het nu een patroon geworden omdat hij er succes mee had?

Tja, wat werkt is heel persoonlijk. Sowieso proberen het voor te zijn. Zelf vind ik het fijn om mijn paard te laten kijken totdat ze rust teruggevonden heeft, maar soms dat duurt even om ze dat te leren. Als je dan merkt dat hij twijfelt, zelf stilzetten en belonen voor elke dappere zet die hij doet. Komt hij er zelf niet uit, even afstappen en het samen doen. Oprecht de tijd nemen om het ding helemaal op te lossen.

Maarja je bent het niet altijd voor. Soms kan je je paard op een cirkel zetten, dat vind ik altijd een fijne want ze kunnen doen waar ze zo'n behoefte aan hebben (benen bewegen) en tegelijkertijd blijven ze wel bij dezelfde situatie die ze van alle kanten zien en ervaren.

Als daar te weinig ruimte voor is, kan je hem misschien bijsturen tijdens het achteruit lopen. Gewoon laten lopen zolang als hij wilt en belonen als hij stopt. Vraag om weer naar voren te gaan, als hij dat uiteindelijk doet weer belonen en evt afstappen en samen het ding overwinnen.

Nog een optie is om hem achteruit tegen een dicht hek of boomstam te laten lopen. Niet heel charmant, zal hij ook van schrikken maar het helpt wel...

Moet je net wel op het "moment suprême" dat hek of die boomstam op de juiste plek hebben staan. Die van mij deed het liefst op plekken waar we dus echt geen kant op konden..........en hielp het dus echt wel om even door te pakken. We moeten ook geen suikerbeesten van onze paarden maken; ze kunnen echt wel tegen een stootje of een flinke por met een been. Ik heb er nog nooit eentje zien breken als gevolg van een pittige beenhulp en ja, soms is het gewoon even nodig. Met aaien alleen kom je niet bepaald ver, zeker in dit soort situaties bevestig je dan alleen maar dat er "iets heel eng is" .

Ja klopt, maar die optie van doorpakken was al genoemd en had ik niks aan toe te voegen overigens kom je soms met aaien wel heel ver, maar daar gaat het hier ook niet over

Zorg er voor dat ze niet in die roes komen ,want het probleem ligt niet bij het paard, maar bij de ruiter.
zeker heb ik ervaring met dit soort paarden, maar heb er een hoop van geleerd en dat is niet ze uit hun roes halen met de zweep,

Wt een fijne behulpzame reacties hier.
Ik heb dit paard nog niet zo lang, zijn signalen moet ik dus nog leren. Maar dat komt wel.
Afstappen wordt er hier gesuggereerd, maar tenzij ik uit het zadel geveegd wordt door laaghangende takken ga ik er niet af. De bedoeling is rijden en dus moeten we het rijdend oplossen. (bovendien kom ik er onderweg niet meer op, bij het op stappen gaat hij.... achteruit )
Een ding wat jullie zeggen springt er voormij uit. Namelijk dat hij weer uit die roes moet komen. Dat is wel een eyeopener. Van de week ging hij op een best veilige plek de greppel in. En ik heb hem daar maar gewoon even laten staan. Na een minuutje of twee gevraagd of hij weer verder kon, en dat kon.
Ik vraag me ook af of ik te maken heb met echt angst of iets anders. Soms heb ik het gevoel dat hij me nog een beetje aan het uitproberen is, dat hij leiderschap en vertrouwen vraagt.
Op het moment dat het gebeurt gaat het supersnel, ik zal dus wat alerter moeten leren rijden. Niet en niet

Ik loop nog na te denken over de gestes iets snoeperigs mee te nemen en te geven. Maar ik ben daar niet happig op. Verkeerd gedrag belonen is volgens mij niet zo heel handig, maar het is een positief idee om uit roes te halen. Misschien is een krakend zakje al genoeg.
Wat betreft been geven of de zweep gebruiken, tja zo weinig als mogelijk, zo veel als kan. Maar het zijn wel instrumenten die we gebruiken en die hun nut hebben.
Ik denk aan grondwerk om duidelijker te krijgen wie de leiding heeft. Ik moet daar eens hulp bij vragen, op de grond zijn de verhoudingen glas helder, maar zodra ik op zijn rug zit is hij niet meer zo zeker.
Dank jullie wel allemaal, dit had ik even nodig

Wat een onzin! Laat ik een ding duidelijk uitleggen; dit had alles met het paard in kwestie te maken en niets met de ruiter. Maar goed; je hebt duidelijk geen ervaring met het paard waar ik het hier over heb en aangezien geen 2 paarden hetzelfde zijn is het makkelijk praten vanaf een toetsenbord........
Ik snap overigens niet wat het probleem is van zweepgebruik? Een zweep is een van de waardevolste hulpmiddelen zowel op de grond als in het zadel; als je tenminste weer hoe je die moet gebruiken en dat is dus niet d.m.v. slaan.................
Midgie; je moet blijkbaar nog heel, heel veel leren over paarden! Want die roes schieten sommigen heel makkelijk in, soms zelfs zonder ruiter..............

Volgens mij gaat het ALTIJD over allebei

Ja? Is rijden het doel of wil je dit probleem oplossen? Ook het opstappen is wel een interessante om aan te gaan werken. Misschien zit er wel een link.


Dat is een goede vraag, angst heeft een andere aanpak nodig dan eigenwijsheid.
[/quote]
Verkeerd gedrag moet je inderdaad niet belonen, gewenst gedrag wel. Paarden hebben veel meer voor je over als je een betrouwbare partner bent. Als je paard bang is voor iets, maar zich inzet om daar op een betere manier om te gaan dan vroeger is dat volgens mij geen ongewenst gedrag, dus dat zou ik zeker belonen als ik jou was .