eukje schreef:Herkenbaar!
Ik heb er ook zo eentje....gehad!
Heel braaf paard buiten maar wel alleen achter een ander paard aan.
In zijn uppie een drama, ik kwam het terrein zelfs niet af alleen.
Alles was eng,gaf ik been dat ging ie of achteruit of omhoog.
Vanaf dag 1 dat ik hem had...
Ik heb ook van alles geprobeerd, afstappen en aan de hand meenemen en dan er weer op. Was geen succes, 20 meter later zag ie weer een enge struik en daar gingen we weer.
Bewust achteruit laten lopen wasook geen succes.
Na een jaar tobben ben ik met hem naar een schriktraining gegaan van Petra Vlasblom van 2Moons. Om haar te laten beoordelen of het angst is of dat ik gewoon flink in de maling genomen werd!
Volgens haar was het echt angst, precies wat ik dus al dacht aan de hand van zijn gedrag.
We zijn met tips van haar en mijn eigen ideeën een compleet andere aanpak begonnen...
Allereerst aan de hand lopen langs en over 'enge' objecten. Als hij dat goed deed, overdreven belonen met je stem en een klopje op de hals. Toen dat een beetje aardig lukte onder het zadel proberen.
Ik had ooit les gehad van een oud politie agent met de instelling: been geven en hij moet naar voren gaan...altijd!
Maar aangezien dat niet werkte ben ik gaan werken met de instelling: paard moet er zelf van overtuigd zijn dat hij niet dood gaat als hij langs het enge object loopt, laat hem maar kijken. We gaan niet omdraaien of ergens anders heen, je gaat er wel langs...Als hij denkt dat het 'veilig' is....
Ik liet hem stilstaan en kijken zolang hij nodig had.
Gaf ik been en hij ging weer naar achteren was hij er dus nog niet klaar voor en bleef ik weer staan. En vooral niet dwingen of boos worden, hoe moeilijk dat ook was!
Dit duurde soms wel 25 minuten, verschrikkelijk hahaha!
Op stal verklaarden ze me voor gek!
Uiteindelijk ging hij dan naar voren en beloonde ik hem weer heel overdreven met mijn stem: goed zo, braaf paard, knap gedaan...
En vervolgens stond ie 50 meter verderop weer stil en herhaalde ik alles gewoon weer!
Maar de stukken dat hij stil stond werden steeds minder en als hij achteruit wilde had ik hem steeds sneller toch weer naar voren, gewoon met stemhulpen.
Niet schoppen, geen zweep...
Kost engelengeduld maar het werkte!
Uiteindelijk kon ik gewoon zelfstandig een buitenrit maken!
Nu na 9 jaar doet hij het af en toe nog wel eens maar dan kijkt hij een minuutje of zo en loopt dan toch door. Pushen doe ik niet, dan gaat hij gewoon weer achteruit of omhoog, dat heeft geen zin.
Hij heeft geleerd mij te vertrouwen en op mijn stem te reageren.
Ik maak in mijn uppie gewoon hele bosritten met hem.
Het is puur het vertrouwen dat hij in mij heeft gekregen. En dat duurt nu eenmaal een tijd!
Mijn bijrijders kunnen ook nog steeds niet alleen met hem naar buiten, dan loopt hij nog steeds net zo hard achteruit de struiken in.
Dus: zoek goed uit of het angst is of gewoon brutaal zijn en niet willen.
En probeer het vertrouwen van je paard in jou te vergroten en neem hiervoor echt de tijd!En goed belonen als hij twee passen naar voren doet.
Afdwingen met schoppen en slaan zoals ik hier een keer las werkt niet bij een angstig paard.
Heel veel succes!
Dit is een mooie manier als het echt om angst gaat inderdaad, bij angst is vertrouwen zo belangrijk en het enige wat werkt. Dit is wel uit te zoeken met grondwerk/ schriktraining etc. dan kun je precies zien wat daar de reacties zijn van het paard als het bang wordt en wat werkt om vertrouwen te geven.
Daarnaast moet ook gewoon het automatische van het achteruit lopen er uit bij deze, stilstaan is niet zo erg maar ongehoorzaam achteruit lopen wel. Dat is gewoon gevaarlijk..het ligt zo erg aan het type paard en waar het uit voort komt wat werkt.