Soms wel, soms niet.

Maar ik heb er toch echt al vaker opgezeten dat ik meer tijd nodig had om mijn paard weer tot bedaren te krijgen dan dat mijn touwtje lang was. Dus die was ik aan de hand dan vermoedelijk kwijt geweest.

En zeg niet: dan had je betere voorbereiding moeten hebben. Want soms komt een situatie gewoon net zoals ie komt. En is het te veel voor dat moment en dan blijft een paard een vluchtdier en groot en sterk en snel.

Haha, ik heb er wrs een iets langer touw aan

Soms komt een situatie inderdaad hoe die komt en moet je het gewoon oplossen zoals het gaat. Maar dat gaat om een onvoorziene situatie waarin ze eenmalig zo hard schrikken dat ze achteruit vliegen.
Dat is dit allang niet meer. Hier zou ik zeker wel zeggen: meer voorbereiding.

Herkenbaar!
Ik heb er ook zo eentje....gehad!
Heel braaf paard buiten maar wel alleen achter een ander paard aan.
In zijn uppie een drama, ik kwam het terrein zelfs niet af alleen.
Alles was eng,gaf ik been dat ging ie of achteruit of omhoog.
Vanaf dag 1 dat ik hem had...

Ik heb ook van alles geprobeerd, afstappen en aan de hand meenemen en dan er weer op. Was geen succes, 20 meter later zag ie weer een enge struik en daar gingen we weer.
Bewust achteruit laten lopen wasook geen succes.

Na een jaar tobben ben ik met hem naar een schriktraining gegaan van Petra Vlasblom van 2Moons. Om haar te laten beoordelen of het angst is of dat ik gewoon flink in de maling genomen werd!
Volgens haar was het echt angst, precies wat ik dus al dacht aan de hand van zijn gedrag.

We zijn met tips van haar en mijn eigen ideeën een compleet andere aanpak begonnen...
Allereerst aan de hand lopen langs en over 'enge' objecten. Als hij dat goed deed, overdreven belonen met je stem en een klopje op de hals. Toen dat een beetje aardig lukte onder het zadel proberen.

Ik had ooit les gehad van een oud politie agent met de instelling: been geven en hij moet naar voren gaan...altijd!
Maar aangezien dat niet werkte ben ik gaan werken met de instelling: paard moet er zelf van overtuigd zijn dat hij niet dood gaat als hij langs het enge object loopt, laat hem maar kijken. We gaan niet omdraaien of ergens anders heen, je gaat er wel langs...Als hij denkt dat het 'veilig' is....
Ik liet hem stilstaan en kijken zolang hij nodig had.
Gaf ik been en hij ging weer naar achteren was hij er dus nog niet klaar voor en bleef ik weer staan. En vooral niet dwingen of boos worden, hoe moeilijk dat ook was!
Dit duurde soms wel 25 minuten, verschrikkelijk hahaha!
Op stal verklaarden ze me voor gek!

Uiteindelijk ging hij dan naar voren en beloonde ik hem weer heel overdreven met mijn stem: goed zo, braaf paard, knap gedaan...

En vervolgens stond ie 50 meter verderop weer stil en herhaalde ik alles gewoon weer!

Maar de stukken dat hij stil stond werden steeds minder en als hij achteruit wilde had ik hem steeds sneller toch weer naar voren, gewoon met stemhulpen.
Niet schoppen, geen zweep...
Kost engelengeduld maar het werkte!

Uiteindelijk kon ik gewoon zelfstandig een buitenrit maken!
Nu na 9 jaar doet hij het af en toe nog wel eens maar dan kijkt hij een minuutje of zo en loopt dan toch door. Pushen doe ik niet, dan gaat hij gewoon weer achteruit of omhoog, dat heeft geen zin.

Hij heeft geleerd mij te vertrouwen en op mijn stem te reageren.
Ik maak in mijn uppie gewoon hele bosritten met hem.
Het is puur het vertrouwen dat hij in mij heeft gekregen. En dat duurt nu eenmaal een tijd!
Mijn bijrijders kunnen ook nog steeds niet alleen met hem naar buiten, dan loopt hij nog steeds net zo hard achteruit de struiken in.

Dus: zoek goed uit of het angst is of gewoon brutaal zijn en niet willen.
En probeer het vertrouwen van je paard in jou te vergroten en neem hiervoor echt de tijd!En goed belonen als hij twee passen naar voren doet.
Afdwingen met schoppen en slaan zoals ik hier een keer las werkt niet bij een angstig paard.

Heel veel succes!

Oh, dat is eigenlijk wat ik ook deed. Alleen ik legde het uit als; je mag alles, alleen niet omdraaien of achteruit. Stil staan mag, opzij mag ook, vooruit is super. En elke poging tot enorm belonen, zelfs als het geen echte pas naar voren is maar gewichtsverplaatsing. Ik vind dat een hele fijne manier

Nu moet ik zeggen dat ik 2moons ooit bij een ander paard gehad heb met trailer laden en daar werd dat ook zo uitgelegd. Ik ben het zelf onder het zadel gaan toepassen, maar gaaf om te lezen dat zij dat bij jullie ook deed!

Ik leer al heel mijn leven en 60 jaar is idd nog niet genoeg, een mensenleven is zo ie zo te kort om te leren hoe met een paard om te gaan .
Maar mijn ervaring is dat een paard nooit liegt en niet kan doen alsof en helaas straf krijgt als de ruiter niet meer weet hoe het op te lossen.
Het probleem ligt altijd bij de ruiter , trainer begeleider oid.

Ik ben het bijna met je eens Midgie: Waar het probleem ook ligt, de oplossing ligt bij de ruiter, trainer, begeleider.

Sorry hoor midgie. Maar daarmee lijk je te ontkennen dat het paard in de basis een vluchtdier is. Daarnáást zijn ze extreem goed trainbaar en kun je dit soort situaties in heel veel gevallen uitstekend leren voorkomen (op termijn). Maar het dier blijft wel gewoon wat ie is en behoudt zijn basis instinct gewoon (mag ik ook eigenlijk wel hopen gewoon)
Of begrijp ik je helemaal verkeerd?

Zoals mrie het formuleert, ben ik het wel weer mee eens.

Volgens mij bedoelen jullie hetzelfde. Het probleem ligt altijd bij de ruiter, puur omdat je als ruiter iets wil van je paard. Jij wil erop zitten en buitenrijden en dan ben je dus ook verantwoordelijk om te zorgen dat je paard voorbereid en ontspannen is.

Beschrijving van Eukje vind ik mooi. Eerst vooraf oefenen, paard goed aan de hulpen en heel veel geduld en vooral niet duwen

Het probleem kan ook bij het paard liggen, iets niet kunnen, fysiek ongemak of over sensibiliteit, niet durven, leerproblemen (want geef toe ze zijn niet allemaal slim en leerbaar). Niet dat we ze dat kwalijk nemen hoor, maar het levert wel een puzzel op. En sommige paarden zijn gewoon geen rijpaard.

Ik zal nooit zeggen dat het niet moeilijk is of dat het ene paard niet een veel grotere uitdaging kan zijn dan het andere paard

Maar zolang een paard gelukkig en ontspannen in de wei staat, dan zijn alle problemen die met mij als ruiter ontstaan mijn verantwoordelijkheid. Alles wat gebeurt zodra ik die wei inloop eigenlijk.

Het is mijn verantwoordelijkheid dat het paard geen pijn heeft, geschikt is als rijpaard, of dat ik op de juiste manier alles aanbied bij een wat trager paard.

Het er afspringen als je paard met een noodgang achteruit gaat zou ik alleen doen in een acute noodsituatie. Als je bijna in de sloot of prikkeldraad beland bijvoorbeeld. Je hebt dan ook op de grond niks meer in de hand.

Kun je een tijdje samen met iemand naar buiten die je dan gewoon voorbij kan rijden? Met een beetje mazzel volgt jou paard dan ook.

Verder als dat niet werkt, paard omtrekken, paar meter voorwaarts, zelf even 2 of 3 keer zuchten om weer rustig te worden . En dan weer een bochtje draaien om een nieuwe poging te doen. Even stilstaan mag maar bij weer achterwaarts meteen omdraaien en de riedel herhalen. Ondanks dat je dan een paar meter terug rijd los je het wel naar voren op en leid jij het paard ipv andersom.

Dit is een mooie manier als het echt om angst gaat inderdaad, bij angst is vertrouwen zo belangrijk en het enige wat werkt. Dit is wel uit te zoeken met grondwerk/ schriktraining etc. dan kun je precies zien wat daar de reacties zijn van het paard als het bang wordt en wat werkt om vertrouwen te geven.

Daarnaast moet ook gewoon het automatische van het achteruit lopen er uit bij deze, stilstaan is niet zo erg maar ongehoorzaam achteruit lopen wel. Dat is gewoon gevaarlijk..het ligt zo erg aan het type paard en waar het uit voort komt wat werkt.

Zeker blijft een paard een vluchtdier, de een meer als de ander.
Maar het gaat in een kudde om vertrouwen en respect en dat mis je als je je je paard in zijn buik gaat schoppen als hij iets niet wil of met de zweep gaat zitten meppen en dat gebeurd gewoon, als je afstapt en het samen aangaat dan laat je aan je paard zien dat je ook samen kan en soms gaat dat bij het ene paard ook sneller dan bij de ander, maar waarom die haast en dat ongeduld, als je dan over een vluchtdier praat omdat hun natuur is, waarom dan die druk en haast die niet bij hun natuur past.
En wat ik al eerder zei, er is altijd iets waar ze banger zijn dan voor jou als je ze met druk en angst vooruit wil laten gaan, dus doe het met rust en geduld , dan slaag je vaak beter.
Zelf heb ik de ervaring met extreem extravert en angstig paard te werken, is extreem bang voor geluiden die hij niet kan plaatsen , maar met jaren training vertrouwd hij mij nu dat hij ook bij mij blijft als hij iets heel erg spannend vind, maar ja voor veel mensen moet het snel gaan en dat is niet het aard van een paard , maar de aard van de mens.
Dus leren luisteren naar wat je paard zegt is voor mij heel belangrijk om samen te gaan met mijn paarden .

Mijn paard is eens aan de kletter gegaan met een bijrijder, ik was daarbij en vond het doodeng. Het werd veroorzaakt door een crossmotor die ineens om de hoek kwam. Daarna werd ik bang voor alles in het verkeer met als gevolg dat paard uiteraard ook bang werd.
Met koekjes heb ik dat op kunnen lossen en ja, dat heeft ook een nadeel, hij werd wat happerig maar in een situatie die ik eng vond, was het brengen van mijn hand naar mijn zak al voldoende om hem stil te laten staan en de aandacht op mij terug te richten.
Nu werkt dit alleen bij situaties waarbij je van te voren weet dat ze daar bang van kunnen zijn maar wie weet werkt het ook om hem uit de achter-uit-rijd-modus te halen?

Nou in de kudde krijgen ze ook gewoon een schop van elkaar bij ongewenst gedrag, ik denk dat kudde gedrag hier geromantiseerd wordt. Bij zo'n probleem is afstappen juist gevaarlijk, een goede leider brengt het paard niet in gevaarlijke situaties. Een tik geven is niet hetzelfde als er op los meppen of schoppen he. Je kan het alsnog met rust en geduld doen en een tik geven als het nodig is, duidelijkheid geeft vertrouwen. Het ligt daarbij ook heel erg aan het type paard op welk moment welke aanpak het beste werkt.

Ik vraag mij af of hij buitenrijden echt zo braaf doet? Of vind hij het toch al wat spannend om alleen naar buiten te gaan?
In hoeverre ben je in staat om hem te “lezen?” Voel je het als hij gespannen is of pas als de spanning extreem wordt?

Mocht hij buitenrijden gewoon uberhaupt al ietwat spannend vinden dan moet dit dus getraind gaan worden...
Wellicht eerst samen met een ander paard of met een persoon die voorop loopt?

En daarna het alleen rijden langzaam gaan uitbreiden..door zelfs eens voorop te rijden als je met zijn tweeen bent enzovoorts...

Wellicht ook eens kijken of je een route kunt uitkiezen waarbij hij zonder schade achteruit kan lopen...

Wat doe je nu nadat hij dit gedaan heeft? Rij je dan door of keer je om?

Ik vind echt dt hij het braaf doet, maar het is wel een sensibel paard en daar houd ik rekening mee. Omdat ik hem nog niet zo lang heb was ik onbekend met dit gedrag en moet ik nog leren hem beter te lezen. Dat gaat alleen maar als ik hem gewoon buiten rijd want op t erf heeft hij heel ander gedrag.
Met andere paarden mee maakt eigenlijk niet uit, schrikken is achteruit. Ik heb niet de indruk dat hij meer kan hebben in gezelschap. Sterker nog dan reageert hij ook nog eens op alles waar zij op reageren.

Het lukt me nu beter om het aan te zien komen. Dus nog voor hij achteruit gaat vang ik het op door EH te zeggen, been te geven en zijn hoofd een andere kant op te laten kijken. Dat gaat tot nu toe wel aardig. Ik ben er nog niet, maar ik ben ook niet ontevreden. We zijn onderweg zeg maar.

Goedzo, als het maar werkt wat je doet. Het klinkt als een heel onzeker paard, ik denk wel dat hij er baat bij heeft als hij wat zekerder van zichzelf wordt maar juist ook door van alles te blijven doen en zien gaat dat vaak wat sneller.