met krukje lukt het wel.

maar vanaf de grond kom ik er niet op. Nu red ik inmiddels net in stijgbeugel, maar dan? Te weinig kracht, te onzeker, te weinig souplesse?

wie herkent het en heeft tips/oefeningen waardoor ik WEL ook vanaf de grond op mijn paard kom.

beugels langer maken, opstijgbeugel, zou natuurlijk een optie zijn, maar liever wil ik gewoon net als vroeger op een paard kunnen klauteren zonder allerlei fratsen. (en dan mn voor op buitenrit, want in de bak stap ik altijd op krukje op).

Kun je je bericht verduidelijken? Ik snap echt niet wat je met "Neen red ik inmiddels net in stijgbeugel" bedoelt.

Een beugel verlengen om te kunnen opstappen vind ik niet perse een frats trouwens. Opstappen en weer inkorten, en hop, weg ben je

Als je een hek hebt met twee planken, lukt het dan wel om soepel omhoog te komen net als bij het opstappen?

Doe je wel eens lunges bijvoorbeeld? Oefenen met springen op een houten blok kan ook, dan steeds een hoger blok pakken voor de kracht

Het klinkt alsof je te weinig kracht hebt om jezelf omhoog te krijgen. Doe je wel eens oefeningen? Dit kan thuis zijn maar ook bijvoorbeeld in de sportschool. Uit mijn ervaring helpt dat ook voor lenigheid.

ik zag mijn spelfout, maar toch te laat met aanpassen. Ik krijg mijn been nu met moeite net in de stijgbeugel. Maar raak daarbij zover uit balans dat ik teveel afstand tot paard heb met bovenlijf om erop te komen.

Amber Anne en Bliksem emiel, ik zet nu steeds been op tafel en stretch dan, maar t lijkt idd ook te weinig kracht. Ik heb vorig jaar een hersenbloeding gehad, waar ik mss toch nog wat restgevolgen van heb, want stabiliteit op paard is ook bagger. Maar wat voor oefeningen zijn dan goed om sterker te worden?

lunchrs dus en op blok stappen en er weer af? (ook al geprobeerd en zou idd een goeie kunnen zijn, want zo weinig kracht dat ik gewoon omkiep).Die ga ik dus doen.
nog meer?

Voor mij hielp het altijd om de beugel 1 of 2 gaatjes langer te maken, en zodra je erop zit weer op maat te maken. Toen ik dat eenmaal weer wat vaker had gedaan ging het ook steeds beter, en uiteindelijk ook weer gewoon zonder aan die beugelriemen te frutsen.

Bij mij kwam ik erachter dat ik het niet meer kon, door de overgang van rijden op een manege waar iedereen altijd met een krukje erop ging (voor het behoud van het paard), naar een leasepaard die van mening was dat een krukje haar ging opeten daar kreeg ik in het begin dus geen krukje bij in de buurt. Maar daarvoor kon ik het wel altijd gewoon, maar nadat ik al tijden niet meer vanaf de grond erop ben gekomen kostte het dus opeens meer moeite. Ik denk dat het misschien een stukje bespiering en kracht is ofzo?

Ik vraag me een beetje af waarom je dat zou willen. Op buitenrit is toch altijd wel iets van een boomstam, bankje, hekje, zwerfkei oid waar vanaf je op kunt stappen?
Zéker als jij met moeite je voet in de beugel krijgt, zul je denk ik behoorlijk aan het zadel hangen om je erop te hijsen? Is niet goed voor je paard, je tuig, en je eigen lijf.
Zet je gewoon over dat idee heen, en gebruik een opstapje.
En mocht je lange ritten maken, dan heb je zelfs van die ronde telescoopopstapjes; touwtje eraan, na het opstappen omhoog halen, inklappen, en hop in je zadeltas.

PS dat wil niet zeggen dat oog hebben voor ruiterfitness niet slim/gezond is

Ik denk gewoon oefenen. Neem bijvoorbeeld de trap een met twee drie treden tegelijk. Zoek een groot blok of bijvoorbeeld een openbare picknicktafel en probeer daar op te stappen.. Met tandenpoetsen langzaam op je tenen gaan staan en weer langzaam laten zakken, of voor de gevorderde dit op 1 been.

Eh niet, het lukt mij ook niet. Op buitenrit hoop ik dat ik iemand tegen kom die kan helpen, mijn stalgenoot kan helpen, er een bankje, grote steen of een hek oid is zodat ik weer in het zadel kom.

@eatshay in de polder zijn er toch helaas regelmatig lange stukken waar geen verhoging in de buurt is

Toen ik van mijn pony overging naar mijn paard (+30 cm) kon ik ook niet zonder krukje opstappen. Ik heb een tijd lang de app splits training gedaan, waardoor ik leniger werd ( en uiteindelijk zelfs een split kon doen ) en daardoor ook zonder krukje kon opstappen.

Voor kracht training in je benen is lunches inderdaad een goede, wat ook goed helpt is op een opstap staan en 1 been langzaam eraf halen, voordat je op de grond bent weer omhoog.

Bij een hersenbloeding wordt bijna altijd de linkerhelft van je lichaam 'geraakt'. Dat je daar dus misschien sowieso krachtverlies hebt, is niet heel gek. En dat is nu net de kant die we bij op een paard stappen gebruiken. Is het een idee om eens te kijken of het vanaf de rechterkant wél lukt? Misschien op een manege met een paard dat dat gewend is?

En verder, heb je geen revalidatie/fysio (gehad) na je hersenbloeding? Kun je daar niet terecht voor specifieke oefeningen? Want jouw probleem is iets gecompliceerder dan 'gewoon niet lenig/sterk genoeg' lijkt me.

Als je al stabiliteit mist vanwege de hersenbloeding zou ik niet teveel druk op het opstappen leggen.

Ja ik vind het ontzettend goed dat je er wel mee bezig bent want stel op een buitenrit moet je eraf dan is het handig dat je er weer op komt.

Maar voor thuis zou ik voor zowel jou, het paard en het zadel de kruk/opstapblok gebruiken.

Verder wat ibbel ook aangeeft,fysio oid die je bij jou balans en kracht kan helpen.

Als links is aangetast en je stapt rechts op, dan moet je afzetten met links.
Dus aan beide zijdes zal het problemen veroorzaken qua kracht.

Mij lukt het ook niet meer zomaar helaas.
Buiten zijn er hier weinig punten om ergens op te gaan staan, gelukkig rij ik meestal niet alleen en kan evt iemand afstappen indien het nodig is, anders wordt het naar huis lopen.

Ik heb zelf spasme en helaas is rechts opstappen geen oplossing. Ik denk na een hersenbloeding ook niet ivm missen van kracht en balans.

Zelf kan ik het ook niet meer.
Ik ben sinds de klap op mijn hoofd minder behendig geworden.
net als jij kan ik mijn voet in de beugel maar zou echt niet weten hoe dan nog omhoog te komen.
Ik heb dan eigenlijk nooit bedacht dat het ermee te maken kon hebben

Heb altijd bedacht dat het de leeftijd is die parten is gaan spelen.
Vroeger kwam ik met gemak op een paard van 175 met korte springbeugels.... hoe ik dat deed?

Maar nu zijn de krukjes normaal geworden en dus gebruik die maar.
Op mijn kleine ruintje kom ik op zonder, maar mijn merrie die 10 cm groter is niet.

Gewoon het krukje blijven gebruiken. Dat is veel beter en prettiger voor jouw paard en beter voor jouw zadel. Tijdens het opstappen hangt het ruitergewicht een keer of 5 aan je paard. Zelfs bij lichte ruiters is dat een flink gewicht en als je dan ook moeite hebt met opstappen hangt dat gewicht er ook relatief lang.

Ter illustratie een filmpje wat er gebeurd tijdens het opstappen:

Ik heb spierkrachtverlies door een auto immuunziekte en kan ook niet vanaf de grond opstappen. Maar een normaal krukje is ook te laag. (Quarter is 1.67) Ik moet echt een hoger trapje hebben. En dan ook echt trapsgewijs want ik kan ook niet vanaf de grond op iets stappen dat hoger is dan 40 cm zeg maar.

Toen ik afgelopen december van het paard viel tijdens een buitenrit werd het dus lopen tot ik een hek tegenkwam met verschillende spijlen horizontaal boven elkaar. Dus een soort van trap. Daar kon ik hem naast parkeren en de hoogte kiezen die ik prettig vond om op te stappen.

Dat ik er nog geen 5 minuten later weer naast lag vergeten we maar even.

Ik zeg: stoeprand gebruiken, of omgevallen boom, of greppeltje, of steen waar je op kunt staan, bankje elk hoogte verschil wat je maar kunt bedenken. Ik stap nooit zonder opstap op want ik vind het stom om met mijn hele gewicht aan één kant van mijn paard te gaan hangen. Ik rij nu een jaar of 30 in de omgeving rond en heb altijd wel weer iets gevonden om als opstap te gebruiken, moest soms wel even een stukkie lopen maar dat geeft ook niet. Ik denk dus dat je iets vraag wat je niet nodig hebt. Het enige wat je nodighebt is een paard wat zich overal naast laat parkeren.

Oef sorry, het stukje over de hersenbloeding had ik gemist toen ik mijn reactie postte. Daar durf ik niets over te zeggen want daar heb ik geen verstand van

Dan een stukje bemoeienis, wat je uiteraard mag negeren als je het niet prettig vindt! Zou het misschien helpen als je samen met een stalgenoot zou kunnen rijden, zodat je kunt rekenen op hulp van iemand vanaf de grond om in het zadel te komen? Ook voor een stukje veiligheid voor jezelf omdat je zegt dat je stabiliteit nog niet top is, als er tijdens een buitenrit iets zou gebeuren waarbij je je evenwicht verliest of wat dan ook voor rottigs dan heb je ook meteen hulp, anders ben je alleen.

Tuurlijk is een opstapje beter.. maar soms is er geen opstapje in de buurt.
"Vroeger" stapte ik ook gewoon zo op als ik eraf moest, nu gaat dat heel moeilijk al met opstapje

Je hebt ook beugels met uitklap stukje om er op te komen en overleg met de fysio wat mogelijk zou zijn voor jou is het stijfheid of kracht gebrek of coördinatie ding..

ik red het ook niet meer en mijn krukje is inmiddels aangepast aan een hoger model. Het irriteert mij soms ook want op buitenrit moet ik op zoek naar een verhoging om te kunnen opstappen. je hebt opstaphulpen maar ik heb me erbij neergelegd..

dat doe ik ook en toch wil ik ook onafhankelijk kunnen opstappen. Gewoon om ook buiten te kunnen opstappen als er niks is. Kunnen wil niet zeggen dat het dan oik altijd miet, maar t voelt voor mijdan safer. Ik merk nu dat ik buitrn rijden niet heel fijn vind vanwege de angst eraf te moetrn en er niet meer op te komen

Ik red t ook niet meer zonder krukje (epilepsie een slechte balans). Mn vorige bijrijdpaard was 1.75m. Kwam dr op met een stoel . Zon ouderwetse houten met stalen frame.