knollentuin schreef:Niet helemaal mee eens, hier sluit idd de post van Suzannef mooi op aan, daar helemaal mee eens en ik ga dan toch weer op consistentie van het paard of karakter van het paard of idd de opvoeding, paarden die niet juist zijn opgeleerd, dus met je goede insteek les hebben gehad van een niet zo beste instructeur of paarden die bij een nieuwe baas terecht komen uit zo een situatie omdat alles mislukt is en er is geen klik ( ook zo een veelvoorkomende) - zie hier de oneindige topics over projectpaarden en de wildgroei aan trainers voor dit soort paarden
Ik heb hem er even tussenuit geplukt
Ik ben een van die mensen met een topic over een projectpaard, wat dat inmiddels allang niet meer is.
Het is nu gewoon een vrolijk, blij paard wat goed in d'r vel zit en het werk erg leuk vindt.
En ook die kan weleens drammen. Hoort erbij. Dat vang je op, je zegt: hier is de grens, ik wil niet dat je dit doet, je kunt ook bevestigen wat je wel wilt met je stem en dan is er ook weer het moment van zacht worden. En druk gebruiken kunnen veel mensen prima, alleen daarna weer zacht worden (nageeflijke hand) lijkt veel moeilijker, en daar krijg je drammerige, sterke paarden van.
Eh, dit dus.
Suzanne F. schreef:Een paard moet ook ‘geschoold’ worden. Ze moeten het leren snappen. Er komen altijd momenten dat het paard een keer door de hulpen loopt of een keer sterk wordt. Als je dan snel en correct de correctie geeft (en dat kan een weerstandbiedende hand zijn) dan is dit snel opgelost en snapt het paard wat de gewenste reactie is. Probleem is vaak dat ruiters het probleem te groot laten worden zodat het niet meer snel op te lossen valt. Dan krijg je onbegrip en dus drammende sterke paarden die niet luisteren. Als instructrice krijg je dus helaas veel van zulke paarden te zien en als je dan ook nog een ruiter hebt die niet zoveel gevoel heeft en niet zo handig is dan wordt het erg moeilijk allemaal.