Hallo

Ik rijd sinds september een fjord bij samen met iemand anders.

Sinds vorig jaar zijn ik en de andere bijrijder ook buitenritten gaan rijden, zowel met andere paarden als alleen en soms gaat mijn vriend ook mee op de fiets. Dan doet ze niks.

Maar zowel alleen als met andere paarden heeft ze er een handje van om om te draaien en richting huis te willen. Nu is dat niet het einde van de wereld.
Waar ik alleen echt beroerd van word, is dat ze als ze wil omdraaien ze doelgericht richting (diepe/stijle) sloten loopt en achterwaarts gaat, richting deze sloten. Ze heeft dondersgoed door dat je dan niks meer kan maken, want ze gáát door. Op dat moment moet je wel toegeven. Ik heb al eens in een sloot gestaan, omdat ik dacht dat een paard niet uit zichzelf een sloot in zou gaan. Wel dus.

Helaas heeft ze het laatst ook gedaan toen we wat langer onderweg waren (al bijna een uur van huis) en is toen doelgericht achterwaarts richting een stijle sloot gelopen die ruim 2 meter afliep. Ik kan op dat moment echt helemaal niks meer behalve haar richting huis sturen en hopen dat ze voorwaarts gaat. Toen ben ik afgestapt, heeft het andere paard ons opgehaald, ben weer opgestapt maar ze deed daarna weer een poging. Gelukkig konden we uiteindelijk wel weer op pad, maar het is echt niet leuk

Het helpt als het andere paard dan aan de slootkant gaat lopen, maar ik rijd in het buitengebied waar 99% van de wegen sloten, greppels en kanalen hebben en ik wil gewoon niet continue in de stress zitten dat we in een sloot belanden met alle gevolgen van dien....

Heeft iemand tips hoe ik dit kan aanpakken?

Het zal vast iets te maken hebben met terug naar stal willen, maar het is ook gewoon echt een merrie met een kop erop.

Ik heb dit ooit opgelost door steeds net wat eerder terug te gaan dan wanneer paard begon te protesteren dus omkeren wanneer jij wilt, belonen.

Paard leert dan dat ze, ook wanneer ze van huis zijn, veilig zijn bij je, omdat je om zult draaien op een moment dat ze zich nog veilig voelen.

Herkenbaar
Mijne deed het jaren geleden toen ze jong was ook weleens. En dan niet achterwaarts, maar voorwaarts
Achterwaarts bleef ik erop zitten en met rust weer naar voren zien te krijgen. Gevecht aangaan maakte het erger. Net doen of er niks aan de hand is. Als ze het kunstje voorwaarts flikte stapte ik af (aangezien ze niet zuinig was op haarzelf en mij...) en aan de hand een stukje verder lopen. Dan er weer op en verder. Soms ging ze dan weer voorwaarts de sloot in, zelfde verhaal opnieuw.
Op een gegeven moment hebben ze door dat het totaal niet loont.

Ai dat is balen, daar heeft ze vast succes mee gehad. Wat gebeurde er die keer dat jullie uiteindelijk in de sloot stonden?

Het belangrijkste is eigenlijk altijd zulk gedrag voor zijn, tevens is dat enorm moeilijk. Ik neem aan dat ze niet meer reageert op het been als ze achterwaarts begint te lopen. Heb je de mogelijkheid om haar te sturen tijdens het achterwaarts gaan? of nog mooier..voordat ze achterwaarts wil gaan. Kun je haar op een kleine volte zetten oid? In ieder geval "iets" doen waardoor jij de controle behoudt?

Doet ze dit ook aan de hand? Is afstappen en een stukje lopen mss een optie?
Je kunt ook veel gaan oefenen door rondjes buiten te gaan wandelen, als ze dit gedrag aan de hand niet vertoont, ten minste...

Mijn ervaring is dat als je er dan weer op gaat zitten het probleem gewoon weer terug komt, paard heeft er gewoon succes mee gehad en voelt dat TS niets kan in die situatie. (heb er ook zo een gehad met weg overgangen die ging dreigen met steigeren en staken, aan de hand geen probleem want hij voelde dat ik daar genoeg overmacht had)

Slimmer en sneller zijn en niet het gevecht aan gaan is belangrijk, alles wat je kunt doen om die circel te doorbreken is goed.

Ik vindt het dubbel, pony geeft dus duidelijk aan iets niet te willen. kun je geen kleinere(leukere) stapjes zetten? Dus een kleiner rondje en goed afsluiten, wat brokjes mee en eens wat kunstjes vragen? Het ligt natuurlijk aan het paard, maar de meeste vinden het leuk om lekker bezig te blijven, zowel mentaal als fysiek, dus eigenlijk haar afleiden.
Dressuren op de lange stukken, eens afstappen en wat grondwerk doen op een plekje(met weinig gras, )
Ik vindt het nogal niet wat dat ze liever de sloot in loopt dan dat ze verder op buitenrit gaat. Nu heeft ze het ''geleerd'' dus zal ze het inderdaad vaker doen, vandaar dat je evt. slim kan zijn en het gewoon kort houdt tot je het langzaam kunt uitbereiden? Succes in ieder geval, lijkt me doodeng om zo het risico te lopen in de sloot te belanden..

Achteruit de sloot in is echt de klassieker. 1x geleerd hebben ze het snel door. Waar je in de meeste gevallen automatisch goed gaat zitten en been geeft zodat het paard gewoon voorwaarts blijft bij twijfel gaat bijna iedereen automatisch naar voren zitten en twijfelen bij een diepe sloot. De wat minder sensibele slimmerik heeft aan 1x genoeg om dat als „handig voor later“ op te slaan. Voor het paard (de kalme soort, niet de paniek soort) stel het niet echt wat voor voor, sommige vinden het zelfs wel lollig heb ik het idee, maar voor de ruiter doodeng.
Ik zou vooral even oefenen met achteruit sturen. Desnoods zet je hem zelf gericht achteruit de andere kant op.

Ik zou kijken of je een rondje uit kunt zetten waar sloten (of droge greppels) langs lopen waar je relatief makkelijk in en uit kunt en ook een stuk doorheen kunt. Laat 'r maar achteruit zo'n sloot in banjeren, laat 'r dan maar dóór die sloot verder lopen voorwaarts in de richting waarin je toch al ging.
"Jij wil de sloot in? Prima, gaan we toch door die sloot verder. Maar verder gaan we."
Dat zou wel eens een verrassingstaktiek kunnen zijn die het gedrag doorbreekt.

Daarom ook mijn methode om terug te gaan voor die tijd. Het effect op korte termijn is dat je niet in die situatie komt en die strijd dus niet aangaat in de eerste plaats.

Maar de reden dat het paard het doen is dat ze het vaak spannend vinden om van huis te gaan, en als ze dat doen, gaan ze terug (veilige gevoel ook terug). Het is imo het meest effectief om ervoor te zorgen dat ze zich in de eerste plaats niet zo onveilig voelen dat ze dit soort acties gaan uitvoeren, en je merkt gewoon dat op langere termijn, ze zich steeds veiliger voelen en ook verder van huis durven.

Paarden zijn veel minder fan van van huis gaan als dat wij dat zijn. Ik denk dat het wijs is dat als ruiter ook te erkennen, en daarmee aan het werk te gaan, ipv wachten tot er grote protesten komen.

Ja, of je krijgt een nog veel grotere reactie de volgende keer.

Ik zou echt aanraden te kijken naar de reden waarom het paard zo doet.

Hmja, bij die van mij was het ronduit etter gedrag..dat was gewoon een dominante *** deed ie in de bak ook. Dat was een "tester" en ik vermoed dat deze slimme fjord dat ook is. Als ik kleinere rondjes zou gaan rijden dan zou ie steeds eerder etterig worden totdat je hem niet meer van het erf af zou krijgen. De enige oplossing bij deze was slimmer zijn. Bij situaties waar in hij wist dat ik niets te zeggen had stapte ik al voor die tijd af en er daarna weer op en waar ik de mogelijkheid had liet ik hem overal achterwaarts langs gaan en draaide dan weer om. (om etter steiger gedrag te voorkomen) Ik moest zorgen dat ik continu de leiding had en bleef houden zonder een gevecht aan te gaan.

Nou goed, wellicht is de fjord van TS anders..ben benieuwd wat ze er over zegt.

Ik zou voor mezelf even achterhalen waarom ze het doet. Heeft ze geen zin? Maak het leuker voor haar

Maar sowieso moet je haar ervan doordringen dat dit gedrag haar niets oplevert.
Helpt het om om te keren of zou ze voorwaarts ook de sloot in gaan?
Kan je haar nog wel stilzetten terwijl je er op blijft zitten?

Mareentje had wel eens dat ze zogenaamd niet verder durfde of wilde ergens en dan maar bleef miepen.
Achterwaarts lopen inderdaad ook, en dan niet opletten of willen stoppen voor gevaarlijke zaken. Tja daar doe ik niet aan mee. En terug gaan we zeker niet. Soms lukte het dan wel om even een stukje achterwaarts de kant op te gaan waar ik heen wilde, en dan ging het wel weer.

Maar als dat niet lukt.....tja. Zorgen dat je genoeg tijd hebt, en dan maar stilstaan en laten merken dat je àlle tijd van de wereld hebt en dit getrut alleen maar van haar eigen graastijd in de wei af gaat want dat rondje gaan we sowieso maken

Na een kwartiertje stil staan / niet terug naar huis mogen liep ze dan met een geïrriteerde zucht toch maar door en een stukje verderop ging het dan wel weer want ik deed wel mijn best om het voor haar ook de moeite waard te maken

Als je duidelijk laat merken dat terug geen optie is, dan hoef je echt niet boos te worden of een conflict op te zoeken. Gewoon schijt hebben aan dat gemuts en aangeven dat dóór de enige optie is. En dan natuurlijk niet een vervelend rondje er van maken maar paard laten inzien dat luisteren een fijner resultaat geeft dan nukkig doen.

Dus bvb. dan een korter rondje maken dan anders zodat paard beseft dat doorlopen "eerder thuis" kan betekenen dan staan mopperen dat je niet verder wilt

De reden is uiteraard heel belangrijk.
Is het onzekerheid of meer zo van „zo dat was wel genoeg vandaag“.
Bij aangeleerd gedrag zie je meestal dat ze na wat gedoe daarna gewoon verder lopen alsof er nooit wat aan de hand was. Een onzeker paard gaat eerder steeds verder over de emmer.

Mja, ik geloof niet per se in dominantie, zeker interspecies dominance theorieën zijn achterhaald.

Paarden kunnen zeker stout zijn, maar zullen vanuit het stout zijn niet zich zo extreem gaan gedragen dat het gevaar voor zichzelf oplevert. Dus dat geloof niet.

Die zwarte van mij is ook een boef, en je kunt niet een halve seconde je aandacht kwijt zijn, want daar maakt ze echt wel gebruik van, maar het extreme gedrag wat we ook gezien hebben, kwam niet daarvandaan.
De oplossing zal zeker vaak zijn om slimmer te zijn, omdat je daarmee in wezen hetzelfde doet. Maar ik ga eigenlijk nooit uit van dominantie.

Ik zou deze lekker thuis laten. Blijkbaar niet geschikt om relaxed en ontspannen buiten te rijden. Snap dat je deze beslissing niet na 1 keer neemt maar als je al 'zoveel' hebt geprobeerd? Als je bij iedere sloot moet denken 'kunnen we er langs of niet' nee dan is de lol er bij mij snel af.

De sloot inlopen levert doorgaans geen gevaar op voor het paard, het is vooral voor de ruiter eng.

Haha nou ik ken er wel een paar die je waarschijnlijk van mening doen veranderen. Deze was ook zo slim dat het nooit een gevaar voor zichzelf opleverde trouwens en ik vermoed de fjord van TS ook. Kwam bij een centrum vandaan voor paarden met gedragsproblemen..met een dominantie probleem.

Het was ook nooit uit paniek, angst of dat het gevaar voor hem opleverde..hij was gewoon zeer intelligent, gevoelig en testte je gewoon continu uit of jij nog wel een goede leider was. Zeer leerzaam en bij tijden erg confronterend en frustrerend.

Het is niet jouw paard begrijp ik TS?

Dan ga ik mee met bovenstaande opmerking. Dit mag de eigenaar oplossen, bij mij zou hij niet meer meegaan.

Aha, dat had ik gemist dat het niet je eigen dier is. Ja daar ben ik het dan wel mee eens.

Ik heb vroeger in de polders ook af en toe het zweet in de handen gehad met een paard (niet van mij) die dan ineens doodgemoedelijk naar achter liep, en dan iedere keer als je been gaf nog een stapje omlaag deed en weer stil bleef staan als je eraf bleef, ondertussen pakte hij dan een gras-snackje mee, de eikel
Mijn respect voor sloten is echter volledig verdwenen toen ik op een stal stond waar de kortste weg terug door een stijle sloot was met water tot buikhoogte op het diepste stuk. Dan reden we of zo‘n 20 meter er doorheen met de sloot mee (zomer), of inderdaad even in/uit op een smal stuk (winter). Geen enkel paard die daar moeilijk over deed, zelfs ponies niet die soms water tot halverwege de boeg hadden.
Sindsdien sta ik er zelf ook anders in en dat weten paarden.
Ik heb zelf een mentaal probleem met vrachtwagens door bijna ongelukken vroeger, dus dat is de plek waarop paarden bij mij danwel weten te testen, danwel mede onzeker worden.

Over het algemeen ben ik het met je eens maar er zijn uitzonderingen. Ik heb hier een merrie staan die me geleerd heeft dat ze wel degelijk dominant is en ook heel bewust net genoeg schade kan doen dat je "out" bent maar niet zodanig out dat je echt stuk bent... Waar ze stond geloofden ze me ook niet met alle gevolgen van dien toen ze er zelf achter kwamen.

Ik zou deze, als dat enigszins veilig kan (afhankelijk van de sloot dus) waarschijnlijk gewoon de sloot in laten gaan. En dan verder rijden.

Ik ben het eens met pmarena.. als ze niet verder wil... gewoon stil laten staan... ze mag niet gaan eten.. voorwaarts is belonen..neiging tot achterwaarts of omdraaien is stilstaan..
Pak er wel veel tijd voor want soms sta je de eerste keer wel lang.. uiteindeliji gaat dit de paarden altijd vervelen... dus het is een kwestie van een langere adem dan je paard hebben

Deze aanpak werkt in mijn ervaring zowel bij paarden als bij kleine kinderen

En als je dan stilstaat, wacht je dan tot je paard het initiatief neemt om zijn benen weer te bewegen, waarop jij beloont voor de goede richting of corrigeert bij de verkeerde kant op gaan? Of blijf je wel been geven om voorwaarts te vragen? Ik zit met een puberpaard die ongeveer hetzelfde gedrag vertoond

Mijn fjord deed dat jaren geleden ook. Niets hielp, afstappen, liep ze braaf mee, zodra ik er weer op ging begon het gedonder weer.
Been geven, zorgde ervoor dat ze harder achteruit liep. Lossere teugel, ging ze grazen.
Uiteindelijk deed ik, wat hier boven al gezegd is, helemaal niets. Ik bleef stil zitten, teugels kort genoeg zodat ze niet kon grazen.
De eerste keer duurde het denk ik een half uur, totdat zij verveeld was en maar weer vooruit ging. (Zij bleef ook gewoon stil staan, zolang ik niets deed ging ze niet achteruit richting de sloot).
De tweede keer nog geen 5 minuten, en daarna heeft ze het nooit meer gedaan.
Nog jaren heerlijke buitenritten mee gereden, zonder gedonder.