Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
monica8901 schreef:Ik heb het gevoel dat hij het doet om onder het werk uit te komen, want zodra ik met lange teugel ga stappen (en hij door heeft dat het klaar is), is de rust ineens weer terug gekeerd.
Brainless schreef:monica8901 schreef:Ik heb het gevoel dat hij het doet om onder het werk uit te komen, want zodra ik met lange teugel ga stappen (en hij door heeft dat het klaar is), is de rust ineens weer terug gekeerd.
Je hebt hier de oplossing.
Zodra je merkt dat hij (te) heet wordt ga je gelijk even tussendoor stappen met een lange teugel.
Jij als ruiter moet ervoor gaan zorgen dat hij niet over zijn grens heen gaat en voorkomen dat hij een bommetje wordt.
En ja, in het begin zal je heel veel aan het stappen zijn, maar dat is beter dan hem te heet laten worden.
miereneter schreef:Wat zegt en doet de eigenaar? Dat lijkt me de eerste om tips aan te vragen. Als zijn gedrag erg veranderd sinds hij een nieuw zadel heeft, dan moet daar wel naar gekeken worden, dat zou te toevallig zijn.
monica8901 schreef:Ik heb het gevoel dat hij het doet om onder het werk uit te komen, want zodra ik met lange teugel ga stappen (en hij door heeft dat het klaar is), is de rust ineens weer terug gekeerd.
Brainless schreef:Je hebt hier de oplossing.
Zodra je merkt dat hij (te) heet wordt ga je gelijk even tussendoor stappen met een lange teugel.
Jij als ruiter moet ervoor gaan zorgen dat hij niet over zijn grens heen gaat en voorkomen dat hij een bommetje wordt.
En ja, in het begin zal je heel veel aan het stappen zijn, maar dat is beter dan hem te heet laten worden.
Citaat:Ja, het is iets wat ik inderdaad ook probeer te voorkomen. Alleen wil ik hem (door steeds te gaan stappen) ook weer niet zijn zin geven. Dus het voelt een beetje dubbel om te doen. En uiteindelijk maakt het stappen tussendoor ook niet meer uit, omdat hij of als ik hem oppak weer wegrent of tijdens het stappen al…
Ineke2 schreef:Een paard maakt gebruik van de mogelijkheden die je hem biedt.
Hij is met alles behalve met jou bezig begrijp ik uit je verhaal. Mijn paard is ook snel afgeleid, dus moet ik als ruiter zorgen dat ze geen tijd heeft om met haar omgeving bezig te zijn.
Ik geef haar constant opdrachten en begin met kleine voltes. Wanneer ze op zo’n kleine volte ontspant draai ik daar de andere kant op weer op een kleine volte. Heb ik haar aandacht bij mij dan voeg ik kleine stukken rechtuit tussendoor. Gaat het paard dan weer spoken? Hop meteen weer op de volte. Spookt hij op de volte nog steeds? Kleiner maken. Jij bepaalt de richting en het tempo. Uiteraard ( en dit is belangrijk! ) niet vergeten zelf te ontspannen, blijf ademen en duidelijk met je lichaam de richting aangeven, dus niet naar het paard kijken, maar heel duidelijk kijken waar je paard heen moet. Als je hem duidelijkheid geeft zal hij makkelijker de richting in blijven gaan die jij wilt.
Blijf met je benen rijden en niet door de spanning strak pakken op de teugels.
KootMiraDrum schreef:Monya Spijkhoven (die hier ook columns schrijft) had van de week iets moois op instagram gezet:
https://www.instagram.com/p/Cj7gupZI56M/
monyaspijkhoven
Stel je voor: jouw paard is kijkerig in de rijbak. In één hoek bij de bloembak blijft ‘ie alert en wijkt ‘ie telkens uit, loopt door je hulpen heen of stopt…en draait om...
Vanuit de hoeven van jouw paard:
✔Die bloembak lijkt verdacht veel op een leeuw. En ik word naar die leeuw geduwd. Ik ga steeds meer tegendruk geven om maar niet bij die leeuw te geraken. Maar er wordt steeds harder geduwd en ik snap het niet, daar zit die leeuw. Ik raak steeds meer gespannen. Ik ga van alles doen om maar niet naar die leeuw te hoeven want ik weet niet wat die leeuw gaat doen en mijn instinct zegt dat ik daar niet moet zijn. Maar mijn ruiter zegt dat ik niet moet zeuren en zal alles doen om me daar te krijgen. Uiteindelijk geef ik toe. Maar ik heb niets geleerd, ik ben namelijk overspoeld met gevoelens van hulpeloosheid. Ik doe het met stress in mijn lijf en brein.
✔OF: mijn ruiter legt me uit dat die leeuw er wel is maar me niets kan doen. Want voordat ik bij die leeuw bent neemt mijn ruiter me mee naar iets anders, we gaan net even iets anders doen waardoor ik mijn gedachten kan verzetten en ik de leeuw even vergeet of ik mag net voor de leeuw op de volte gaan en de ruiter begeleidt me door deze volte groter en groter te maken. Of weer kleiner als ik dat nodig heb. Mijn ruiter laat me niet alleen. Mijn ruiter vraagt rustig mijn aandacht en maakt het me niet meteen moeilijk. Ik ga steeds minder op de leeuw letten en meer op mijn ruiter. Want als mijn ruiter zegt dat die leeuw niet eng is ben ik veilig. Ik voel me zelfs dapper! Ik kan het!
Oplossingsgericht denken in je training geeft je een plan, dat plan geeft je handvatten in de begeleiding van je paard en die (bege)leiding geeft jullie samen een succesje en meerdere succesjes geven vertrouwen.
Het recept om een toptrainer te worden: van verwachten naar ontvangen!
Kortom, de theorie van oplossingsgericht trainen is eenvoudig: als iets niet werkt, stop er mee en doe wat anders. Als iets wel werkt, doe er meer van. Als iets wel werkt, neem dan genoegen met minder van hetzelfde om er later weer meer van te proberen. Als iets wel of niet werkt, leer het (van) anderen.
xChanelx schreef:Ik herken het gedeeltelijk en wat voor mij werkt, is dat ik blijf rijden. Dus niet je been er af of geen overgangen/tempowisselingen voorwaarts meer durven rijden, maar juist actief. En je hulpen heel clean en simpel houden. Bij mij doet mijn eigen ademhaling al de helft. Als ik ontspannen zit en mee ga in de beweging van het paard kan ik met minimale hulpen groot effect behalen. Heerlijk als je al die energie in goede banen weet te leiden
Zijgangen kunnen soms ook helpen om de spanning wat af te laten vloeien, omdat er daarmee buiging in het lijf komt.
En wat ik als tip meekreeg, was juist om tijdens het instappen alles los te laten: echt lange teugel en soms gaan we als een sneltrein door de bak , maar daarmee komt het paard wel door zijn lijf en lukt het daarna om vanuit een meer ontspannen lijf dat 'op rek' is andere oefeningen te vragen.
Sybelle schreef:Als dat paard al Z heeft gelopen zou ik eens goed naar mijn eigen rijden gaan kijken. Best kans dat je er te veel druk op zet, te onrustig bent in je rijden of te veel doet waardoor zijn hoofd het niet kan verwerken. (En hij dus in reactie daarop heet wordt.)
Dat zou ik trouwens ook doen als hij geen Z had gelopen maar bewijst wel dat hij met de juiste hulpen wel kan presteren.
Ik geloof niet in uitproberen.
Elisa2 schreef:Ik zou het gewoon negeren en verder rijden. Als hij heel heet wordt helpt het soms om hem iets lager in stellen of wat meer voorwaarts/ neerwaarts tussendoor te rijden.
Heb je les?
Brainless schreef:Elisa2 schreef:Ik zou het gewoon negeren en verder rijden. Als hij heel heet wordt helpt het soms om hem iets lager in stellen of wat meer voorwaarts/ neerwaarts tussendoor te rijden.
Heb je les?
Mijn arabier wordt dan niet rustiger hoor, die moet je echt leren om tijdens het rijden te voorkomen dat hij (veel) te heet wordt.
Doorrijden is voor beide dan niet leuk.
Als ruiter moet je bij hem de grens leren voelen tussen goed/fijn aan het werk zetten en te heet worden.
TS
Een paard wordt niet heet om te ergens onderuit te komen, het paard wordt juist mega fanatiek en reageert daardoor overdreven op de ruiter en de omgeving.
Het is aan jouw die balans zien te bewaren en het paard te helpen de (verkeerde0 energie af te laten vloeien als het te veel wordt.
Elisa2 schreef:Ik herken dit gedrag wel, veel paarden vertonen dit voordat ze echt 100% nageeflijk worden/ komen. Vaak zit er een stukje overgave bij tussen de oren wat lastig is zeg maar en dat uit zich dan in het schrikken.
Heeft hij succes met het vandoor gaan of kun je hem weer makkelijk corrigeren? Ik zou het gewoon negeren en verder rijden. Als hij heel heet wordt helpt het soms om hem iets lager in stellen of wat meer voorwaarts/ neerwaarts tussendoor te rijden.
Heb je les?