Als tussenstap zou je ook eens kunnen proberen te galopperen op een simulator paard. Heel paardvriendelijk
Zelf heb ik een (mechanische) Joker waarbij je als ruiter de beweging in gang moet zetten maar je hebt ook een robotpaard (Pegasus/Otto/Hero) die de galopbeweging zelf maakt, dat kan makkelijker zijn.
Dan kan jij je even helemaal op jezelf concentreren en zo'n paard heeft geen last van jouw spanning dus jij hoeft je ook niet schuldig te voelen op het moment dat ontspannen nog niet lukt.

Ik zie ook dat EMDR als optie genoemd wordt, dat kan ook een mogelijkheid zijn als je lijf blijft verstijven bij de gedachte aan galop. EMDR is vaak een laatste optie (in mijn ervaring) die werkt als je gedachten je lichaam en handelen overnemen en je daar wat je ook probeert niet uitkomt.
Een soort reset-voor je hersenen.

Wil ik toch even op nuanceren:
Met alle tekorten die er zijn én de kosten die er mee gemoeid zijn, zou ik het toch bedenkelijk vinden om hier EMDR voor in te zetten.
De zorg overstroomt / wachtlijsten zijn eindeloos, dan lijkt me “niet durven galopperen” met álle respect voor het probleem, nu níet hetgeen waar een schaars product op ingezet moet worden

Niet iedereen heeft wachtlijsten voor EMDR, in de GZZ vaak wel maar ik bv niet, en ik ken ook collega's zonder wachtlijsten.
Maar verder ben ik het met je eens en heb ik dat ook aangegeven dat dat vaak een laatste optie is die in dit geval ook (nog) niet nodig lijkt te zijn. Maar het was in het topic genoemd en omdat ik (als gever) er wel veel positieve ervaring mee heb wilde ik er toch even op reageren.

Deze angst heeft vaak met meer te maken dan alleen bang zijn voor galloperen of valangst. In mijn ervaring stamt mijn valangst uit het niet hebben van controle door een trauma wat niet eens paard gerelateerd is. Met EMDR kun je dat stukje zeker verhelpen want het ligt dan niet aan je rijden maar aan je hoofd. Dan kun je nog zo'n goede ruiter zijn maar als je in je hoofd blokkeert dan blokkeert je lijf mee.

Wat voor mij het meest heeft geholpen (naast reguliere therapie) is grondwerken en galopperen aan de longe. Het grondwerken was ook met een instructrice die heel therapeutisch te werk ging en mij kon duidelijk maken hoe paarden en mensen kunnen communiceren. Hiermee kun je ook werken aan controle verlies zonder dat je zelf op het paard zit en kunt vallen.

Het galopperen aan de longe helpt heel goed om uit je hoofd te halen dat het aan je eigen rijden ligt. Hierdoor krijg je meer zekerheid en durf je op een begeven moment ook zo zeker te rijden als je los bent.
Eye openers voor mij in gallop waren:
- Een paard besturen is net als in de auto, als je de hele tijd naar je stuur en schakelpook zit te kijken dan ga je crashen omdat je niet ziet wat er voor je gebeurd. Je gaat heen waar je naartoe kijkt, als je naar beneden kijkt zul je ook sneller naar beneden vallen.
- ACHTEROVER, als je naar voren zit en een paard draait dan ben je verloren, zeker in gallop dus blijf altijd achterover zitten.
- Blijf rijden, mijn valkuil is om in mijn hoofd te gaan nadenken, wat er volgens gebeurd is ik stop met rijden en trek mijn benen omhoog, ga naar voren zitten als een garnaal, omdat ik dan zit als een zak aardappelen ga ik ook nog knijpen waardoor mijn paard harder gaat, ik verlies mijn beugels en het is een recept voor vliegles. Je moet ten alle tijden blijven rijden en stoppen met nadenken en dat is natuurlijk veel moeilijker gezegd dan gedaan.

Deze laatste blokkade heb ik er pas uitgekregen toen ik een nieuwe instructrice had en op bravere paarden reed. Nu blokkeer ik minder snel en focus ik meer op rijden in plaats van dat ik blinde paniek krijg. Niet alle instructeurs zijn geschikt voor mensen met valangst/ galop angst, zeker als je gepusht wordt om dingen te doen waar je zelf blokkades van krijgt. Je mag hier echt kritisch op zijn want uiteindelijk doe je het voor jezelf te verbeteren.

Heel veel succes!

Off topic, maar ik kan het toch niet laten: ik hoop heel erg dat je een BIG registratie in de GGZ hebt en op die basis je EMDR doet. EMDR zonder gedegen opleiding in de GGZ ( dwz zonder BIG registratie en zonder bredere kennis van psychopathologie) is wat mij betreft een absolute no go/ gevaarlijk

Nou de kennis in de reguliere psychopathologie is in mijn ervaring juist vaak veel minder dan in de alternatievere hoek. Dus ik ben het daar absoluut niet mee eens.

Plop legt het heel mooi uit, angst is vaak angst voor controleverlies wat heel logisch is maar dan is het belangrijk om dat onderliggende stuk aan te pakken.

Hier kan ik het alleen maar mee eens zijn

Wat rot TS…ik heb er helaas ervaring mee….ook van mij uit de vraag: galoppeert het paard wel makkelijk bij andere ruiters? Zo ja, leg dan je zweep maar in de kast want dat gaat je niet helpen. En ik ben bang dat ook deze instructeur je nu even niet kan helpen als dat nu niet al gelukt is. Veel dingen die je schrijft had ik kunnen schrijven, je mag me dan ook altijd PB’en als je dat wil.
Het is uiteindelijk een heel proces geweest maar ik galoppeer weer heerlijk rond, sterker nog, ik galoppeer liever dan dat ik draaf.
Voor jou misschien lastiger te realiseren maar ik ben een poosje gestopt met les, het niet lukken van de galop werd zo’n issue dat ik gewoon een poosje zelfstandig ben gaan rijden. Dan was een deel van de druk van de ketel…en ik ben m’n paard gaan rijden op stemhulpen. Dat kende hij al van het longeren uiteraard en dat werkte geweldig, dan hoefde ik me alleen te focussen op m’n eigen lichaam en ontspanning. Ik lees hierboven de tip achterover zitten, ik zou willen zeggen: blijf gewoon zitten zoals je in draf zit. Recht boven je paard en ontspannen. Ik heb tijden als een zoutzak rondgegaloppeerd, maar wel los en ontspannen in m’n lijf. Dan blokkeerde m’n paard niet op mijn stress en sprong hij probleemloos aan op m’n stem. Het probleem lag echt bij mij…confronterend maar waar. Heel veel succes, ook met het vinden van goede hulp en begeleiding

Het zit hem imho niet in praktische oplossingen. Maar in jouw emotionele ervaring. Het klinkt wellicht wat vergezocht maar technieken zoals EMDR kunnen hier vaak heel goed bij helpen. En nee, dit is echt niet bedoeld voor mensen met alleen psychische problemen

Juliette456, ik herken jouw probleem.
Zelf ben ik ook geen zelfverzekerde ruiter. Ik heb het ook in mij om mijn paard tegenstrijdige hulpen te geven : hulpen om aan te springen in galop en tegelijkertijd - onbewust - hulpen om het paard tegen te houden. Resultaat is dan natuurlijk een paard dat hierop reageert, bv. door te staken, zoals je hier omschrijft.
De oorzaak zit dus wel degelijk bij jou (en mij, dus ). Wel zou ik dan voorstellen om de galop nog uit te stellen, totdat je je zekerder voelt. Pas galopperen als jij het wil en niet enkel omdat de instructrice het wil. En dan stilletjes aan opbouwen. Zeker niets forceren bij jezelf, want dat zal enkel contraproductief werken.
Het paard straffen is in ieder geval erg fout.

Ik zou op zoek gaan naar iemand die centered riding les geeft. Sommige hebben ook eigen paarden waar ze dat mee doen, zal je waarschijnlijk wel even naar moeten zoeken.
Op die manier kan je echt aan jezelf werken om het probleem op te lossen. Het is niet eerlijk dat het paard jouw onbedoelde hulpen zou moeten negeren en dan maar met de zweep moet krijgen.
Bij centered riding ben je oa bezig met je balans, ademhaling en het logisch overbrengen van de hulpen.
Ik zou je, als je een aantal basisvoorwaarden onder de knie hebt, op het binnenbeen laten lichtrijden in een verlichte zit, laten voelen in draf wanneer het binnenachterbeen naar voren komt, in dat ritme hardop nu, nu, nu laten zeggen en daar vanuit een keer paar passen galop vragen, met een balansteugel of beugelriem om de hals zodat je aan de voorkant niet terug kunt werken.
Misschien kom je eerst helemaal niet aan galopperen toe omdat bijvoorbeeld je ademhaling omhoog komt, maar dan moet daar eerst aan een stukje controle en vertrouwen gewerkt worden voor je verder gaat.
Ik wens je in ieder geval heel veel succes en hopelijk ook veel plezier in de toekomst met rijden en de paarden!

Dit is allemaal niet erg relevant meer, topic is al van september... TS, zijn er nog updates?

Psychopathologie betekent grof vertaald ziektes van de psyche. Bijzondere opmerking dus dit.... En ook bijzonder dat meerdere mensen het er mee eens zijn.

Wat gek toch dat dit staakgedrag wordt genoemd. Het paard is juist fantastisch, die reageert precies op wat de ruiter zegt: niet galloperen want dat is eng! Wat een paard waarneemt is vele malen belangrijker voor hem dan aangeleerde signalen zoals "hulpen" dat zijn. Precies de reden waarom paarden zo prachtig werken in coachings!

Dit, paard aan de longe, teugels los/losjes en aan je zit werken! Dit gaat je zeker helpen. Zodra je zit weer goed is en je durft dan kun je de teugels weer erbij pakken.

Heel herkenbaar. Ik had een merrie die mij precies aanvoelde. Galop was dus ook drama omdat ze mij een keer eraf had gebokt in de Galop. Door mijn onzekerheid bleef ze in verzet komen tijdens aangaloperen. Daarom een hele poos geen Galop gedaan. Pas toen de basis in stap en draf goed ging, ging ik onder begeleiding van mijn instructeur weer in galop. Op de momenten dat ik zelf reed, deed ik eerst nog geen galop. Dit zo een paar maanden gedaan. En toen ging het heel goed en had ik mijn vertrouwen terug.

Ik zou dus de galop eerst laten. Eerst zorgen dat je volop vertrouwen hebt in stap en draf. En dat de basis goed is.

Mijn paard kende inderdaad ook stemhulpen. Dat werkt ook fijn als extra steun voor jezelf en het paard.