Zo, lang niet meer op bokt geweest, maar ik zie op dit moment door de bomen het bos niet meer.

Situatie:

Ik heb een 10 jarige merrie staan die nu net 2 jaar zadelmak is. Ze heeft 3 veulens gehad en dat is wel te merken aan haar lijf. De osteo is 3x geweest, en bekken blijft wel een ding plus waarschijnlijk oud trauma aan het tongbeen links. Nu waar ik heel erg tegen aan loop is dat ze super onrustig blijft in mond en aanleuning. Oefening etc is geen probleem, maar ze blijft continu kauwen/bijten op het bit. Dan wil ze heel moeilijk oprechte verbinding pakken. Dus of ze knikt achter de loodlijn, of ze duwt zich er net uit. Dan blijft ze continu switchen tussen druk links en rechts, waardoor het hoofd ditzelfde beweging maakt. Het is behoorlijk lastig. De intentie was om haar Z2 te starten, en dat ze daarna weer naar de eigenaar zou gaan. Maar jemig, gewoon simpel L2 is al erg lastig. Osteo is recent geweest, tandarts ook. Optiming betsaat uit eingeld hoofdstel met D trens dubbel gebroken. Ook al geprobeerd is rubber ongebroken trens, myler bit (level 2 meen ik), watertrens, rambo micklem hoofdstel. Maar helaas niet met het gewenste resultaat. Iemand iedeeën?

Duidelijk ongemak door bit in de mond. Kan met oude blessure tongbeen te maken hebben.
Hoe loopt ze bitloos?

2 jaar onder het zadel en dan Z2 willen gaan starten lijkt mij, als amateur ruiter, wat ambitieus.
Mijn idee, minder willen en een stap of wat terug.

Wie zegt dat ik amateur ben? Ik heb er genoeg uitgebracht om direct (mits leeftijd paard meezit) direct Z2 te starten. Daarbij train ik niet voor het Z want gewoon de basis wil niet eens normaal. Dus ja ik neem wel de oefeningen langzaam en rustig mee (rij ook max 3x per week, 1x longeren ene week wel andere week niet). Maar omdat ze van de fokker is, is het wel mooi als we het Z2 nog zouden halen met 2 winst voor de predikaten. Overigens heeft de eigenaar mij geen doel gegeven en als het niet lukt dan is het ook zo. Vandaar dat het een hoop is. Maar desalniettemin zou ik wel een oplossing willen voor de onrust. Z2 of niet. En die onrust heeft niks met een stap terug te maken, het zit er helaas al in vanaf het moment dat ik haar heb. Ze is al 3 jarige een keer of 10 gereden (geen idee hoe dat ging) en dat is het. Maar sinds ik haar opnieuw zadelmak gemaakt heb zit die onrust erin. Sowieso is het al een stressgevoelige merrie. En wat betreft vrije beweging kan het niet beter aangezien ze 24/7 buiten loopt.

Bitloos is ze relaxter, maar neemt alsnog geen oprechte nagefelijheid aan. Plus gaat heel zwaar hangen. Osteo gaf aan dat links op het tongbeen een verharding zat. Die was er afgelopen 2 x ook. En zij vermoed een oude blessure alleen weet ik niet wat. Ze is ook niet van mij, maar in eigendom van iemand anders.

Mah, het hoeft niet perse aan de mond te liggen, ongemak in de aanleuning kan overal uit het lijf komen. Nu dus de uitdaging om te vinden waar het weg komt

Ik zou dus vooral werken aan het losmaken van het lijf en kijken waar ze beter van wordt of waar ze slechter van wordt. Maar je moet er rekening mee houden dat als ze in haar bekken niet lekker zit, ze ook op de aanleuning kan klungelen. Maar ze kan ook HKO of artrose hebben of iets in die trant. Dus het is echt kijken wat het lichaam aangeeft.

Het blijven kauwen kan stress zijn. Misschien gaat het allemaal net ff te snel voor der, mentaal of fysiek. Het feit dat ze de oefening kan betekent niet dat ze hem makkelijk vind, vooral omdat je aangeeft dat de bekken een ding zijn.

Het is een hele uitdaging soms haha. Ze zou goedgekeurd moeten zijn toen ze 2.5 was. (Wil niet zeggen dat er nu niks veranderd is natuurlijk) maar de osteo is dus 2 weken geleden geweest. Zat goed vast, is weer los gemaakt en gaat al veel beter. Maar nog steeds, dat geklooi met mond/verbinding is als sinds het zadelmak maken een ding.

Betreft bekken, dat zou kunnen door het veulenen. Osteo heeft het weer rechter gezet, maar het blijft een knelpunt denk ik

Dat stukje stress geloof ik wel. In haar dagelijkse leven bouwt ze die ook al erg snel op, maar goed, is er ook een oplossing voor?

Ik niet, ik doelde op mezelf.

Voor mijn jonge stress kip deed het wonderen door een stap terug te doen, moment dat het kauwen begon, stoppen met de oefening en gewoon een simpele volte op en wachten tot de rust er weer was. Daarna weer verder met de oefening, kauwde ze weer, weer volte op etc etc.

Doet ze het ook als je met haar aan de hand werkt?

Lijkt een beetje op mijn paard. Zij haat het bit ook, bitloos niks aan de hand. Zij heeft moeite met nagefelijkheid, maar dat komt doordat ze nog niet de kracht heeft om zo te lopen. Ik denk dat je gewoon de tijd moet nemen, bitloos rijden en op die manier buikspieren trainen, zodat ze de kracht krijgt om dressuurmatig correct te lopen. Een paard wat nooit spieren heeft kunnen opbouwen, kan niet gelijk moeilijke dressuuroefeningen doen. Na bijna een jaar trainen, hebben wij nu de eerste stapjes nagefelijkheid bitloos.

[/quote]

Dat stukje stress geloof ik wel. In haar dagelijkse leven bouwt ze die ook al erg snel op, maar goed, is er ook een oplossing voor?[/quote]

Voor mijn jonge stress kip deed het wonderen door een stap terug te doen, moment dat het kauwen begon, stoppen met de oefening en gewoon een simpele volte op en wachten tot de rust er weer was. Daarna weer verder met de oefening, kauwde ze weer, weer volte op etc etc.[/quote]

Dat is het proberen waard!

Yes. Wel minder, vermoedelijk omdat ik aan de hand nog geen draf of galop doe.

Ik snap wat je zegt. Deze merrie heeft juist wel spieren opgebouwd afgelopen 2 jaar. Dus het kracht technisch niet kunnen lijkt mij sterk, maar nog niet sterk genoeg zijn om het te kunnen kan weer wel. Bitlooe gaat ze heel erg hangen en liefst achter de lood lijn. Dat lijkt een beetje haar conformt zone zeg maar

Komt het niet juist uit het bekken vandaan? Veel aanleuningsproblemen die jij benoemd beginnen niet zo zeer in de mond, maar juist ergens anders uit het lijf. Als zij moeite heeft om recht vanuit achter te lopen, door het lijf naar de hand dan kunnen sommige paarden dat tonen in de aanleuning.

Mijn huidige doet bijvoorbeeld haar mond open en kauwt enorm op het bit, plus wisselen tussen er net uit willen trekken tot wat te diep als ze niet los in het lijf en actief vanuit achter is. Als ze volledig in het werk staat heeft ze een hele goede aanleuning, maar in opbouw na een rustperiode niet. Vorige wilde als jong paard heel snel te diep lopen, wat langzaam beter werd toen ik been kon geven zonder weg te rennen en hij sterker werd. Die was extreem flexibel dus recht houden was lastig, waardoor echt recht naar hand toe lastig was in het begin. Voordat dat echt goed was was het ook kwestie van jaren ipv maanden, daarvoor leek het qua beeld wel beter, maar kwam het in voor hem spannende situaties toch weer terug. Idd een soort go to reactie.

Ze is 2 jaar zadelmak, maar hoe lang rijd jij haar? Dus is ze serieus onder het zadel? Is ze echt goed aan het been of rent ze ervoor weg? Wat doe je nu als ze zo reageert?

Dat wilde ik net aandragen, ik denk dat het uit het bekken komt. Juist het er achter gaan lopen of het er uit duwen wijzen op een gebrek aan (draag)kracht.

Ik zou gaan werken aan de dubbele longe erbij, rustig aan sterker maken en verder gymnastiseren in het lijf. Ohz goed voorwaarts/ neerwaarts naar de hand toe blijven rijden. En daarbij heel erg lettend op de balans, of ze achter goed blijft dragen of dat ze daarbij snel over het tempo gaat, een achterbeen laat staan etc. Basis, basis, basis...

Dat zou heel goed kunnen. Ze is behoorlijk moeilijk recht te rijden. Zo wil ze het liefst in de rechterbuiging met rechterachterbeen naar binnen lopen. Dus niet dragen op dat been. Het lukt uiteindelijk wel maar ze vind het kei moeilijk.

Ik heb haar 2 jaar geleden zelf zadelmak gemaakt. Ze is met 3 ook zadelmak gemaakt maar iets van 10x gereden max. Dus ik rij haar afgelopen jaar effectief zelf.

Het been accepteren heeft heel lang geduurd. Ze was heel erg van het hard gaan en ervoor weglopen zeg maar. Nu is dat al vele malen beter, maar niet volledig over. Soms kan ze nog erg voorwaarts op het been zijn.

Als ze teveel doorknikt in het hoofd/hals dan maak ik een ophouding. Komt ze veel te hoog dan buig ik haar licht in zodat ze iets zakt en weer meer ontspant ennde aanleuning terug aan pakt. Dit gaat een beetje met vlagen. Dus ene keer pakt het goed uit. Andere keer juist averechts.

Dubbele lijnen doe ik altijd als ik longeer. Werkt echt top! De overige dingen wat je benoemt neem ik al mee in de training. Dus echt erop letten dat ze tussen 2 teugels is, 2 benen en recht wordt. En in stap en draf neem ik de oefeningen zoals schouder binnen, travers, appuyement, keertwending. Dit doe ik vooral instap zodat het voor haar en mij makkelijker is om haar hierin correct te begeleiden

Lukt dat dan wel? gezien je hierboven schrijft dat ze zo moeilijk recht te krijgen is? en het liefst met rechtsachter naar binnen loopt?

Ik zou de hoofdhalshouding trouwens achter corrigeren zoveel mogelijk en zo min mogelijk aan de voorkant zitten. Doorknikken= meer naar de hand toe rijden met de neus er uit. Opdrukken is been geven en ietsjes inbuigen inderdaad en daarna weer direct naar de hand toe rijden met de neus er uit.

Nou het lukt niet altijd natuurlijk het recht maken en houden. Maar ben er elke keer dat ik rij heel erg bewust van om het te doen en te herhalen. Aan de dubbele longe is het (voor mij) nog moeilijker om te corrigeren. Maar ik krijg haar wel losser en op sommige dingen wel weer makkelijker gecorrigeerd. Dus op het hard gaan zeg maar

En spelen met het tempo? Rommelen kan zoals je zelf aangeeft een teken zijn van net niet genoeg losgelatenheid/ verbinding.
Wat gebeurt er als je meer tempo neemt? of juist minder? Ik heb met 2 totaal verschillende paarden er veel aan gehad om de één juist onder het tempo te rijden en de ander er juist net even over.

En ben je er zelf zeker van dat je zélf ook een stabiele aanleuning biedt? Wat doet ze met iets meer of juist iets minder hand er aan?

En wat als je die voorkant niks mee doet behalve contact houden en meer been geeft als ze iets verandert? Ik moet bijvoorbeeld niks met hand doen als de mijne gaan klieren aan de voorkant, maar juist been geven. Soms wordt het erger maar als ik stoïcijns been blijf geven en niet in de verleiding kom om voor even snel on te grijpen verbetert de aanleuning daarna enorm. Juist als ze gaan klieren aan de voorkant vanuit het lijf los ik het dus ook daar op. Dat punt waar ze het gaan doen is waar je op moeilijke punt zit en daar moet je doorheen, met ophouding oid ga je toch snel weer de verkeerde kant op en geef je ze een uitweg voor hetgeen wat ze moeilijk vinden.

Heel logisch wat je doet maar misschien net de verkeerde oplossing?

Rechtsom is waarschijnlijk haar holle kant.
Dit soort problemen komen ook vaak als ze het achterbeen er niet goed onder zetten aan de holle kant en eigenlijk geen lengtebuiging willen pakken aan de holle kant. De kunst is om er voor te zorgen dat ze dan het achterbeen er actief genoeg onder zetten en de teugel aan de holle kant zelf aan gaan nemen zodat je ze daarna recht kan stellen en op twee teugels hebt en houdt.