leuk forum, met goede reacties ook.
Wat ik mij al een tijd af vraag >> Is er veel verschil tussen ponyrijden en paardrijden?
Ik reed "vroeger" jarenlang op mijn D-pony, New Forest van 1.45 cm, dressuur, springen, buitenritten, wedstrijden. Voor niets en niemand bang, hele leuke jeugd mee gehad.
Nu rijd ik sinds een paar maanden op een groot rijpaard, 12 jaar, KWPN, 1.72 cm, springgefokt. Goed afgericht en braaf. Heel blij mee. En ik dacht dus dat ik wel goed kon rijden maar het verbaast me soms dat ik nu rijtechnisch toch nog best veel te leren hebt. En ik sta echt open om nieuwe dingen te leren, zo leuk ook. Ik schat mezelf nu op B-niveau, terwijl zowel het paard als ik met mijn pony L/M niveau waren. Mijn begeleider zegt dat ponyrijden anders is dan paardrijden (?) nooit zo bij stil gestaan want het is toch beiden de klassieke rijschool, en een pony rijdt dezelfde dressuurproeven als een paard. Ja een pony maakt kleinere passen. Ik merk nu vooral dat het anders zitten is op het grote paard en dat ik de verschillende hulpen echt voor moet bereiden, ander voelt ie zich overvallen. En het is een hele uitdaging in galop, om die net en ontspannen door te rijden. Herkenbaar voor iemand?
fijne zondag

Ik vind er geen verschil in zitten in de zin dat het echt anders rijden zou zijn. Het idee erachter is namelijk gewoon hetzelfde. Uiteraard heb je bij paarden onderling ook veel verschil in karakter en hoe een dier is opgeleid heeft ook invloed. Dat zegt volgens mij meer dan dat er wezenlijk verschil is tussen paarden en pony's. Dat zit hem vooral in de ruimere gangen. Ik heb mijn shet verder gewoon op dezelfde manier beleerd als mijn welsh en op een paard rijd ik ook op dezelfde manier.

Verder was ik als kind onverschrokken (tot ik een keer een salto maakte) en merk ik dat ik als volwassenen meer nadenk over dingen. Als jong mens heb je eerder het idee dat je alles al weet. Dus ik denk dat het meer daarin zit. Mss voel je je onbewust zekerder op een pony omdat die wat kleiner zijn?

In theorie is het hetzelfde, alleen in de praktijk merk je natuurlijk wel verschil wanneer je op een pony of op een paard zit.
Daarbij, wat capopjekop ook schrijft, is geen één pony of paard hetzelfde. Daardoor reageren ze ook niet allemaal hetzelfde op hulpen en zal je dus altijd net even anders te werken moeten gaan.

Een pony voelt ander in het rijden in veel gevallen omdat die kleiner passen zet, soms wendbaarder is door het kleinere lichaam enz.
Rijtechnisch daarentegen is er niet echt verschil. Wel is het zo dat ieder paard en iedere pony een ander karakter, andere behoeften enz heeft, ieder paard en iedere pony is uniek. Ook de manier waarop hij/zij opgeleverd heeft en de manier van dagelijkse omgang kan verschillen, maar dat heeft niets te maken met het "paard" of "pony" zijn.
Bij ieder paard en iedere pony moet je een beetje zoeken naar wat voor jullie beide werkt, wat de beste manier is voor jullie om samen te werken.

Ik heb zelf dat verschil nooit ervaren.
Maar ik reed bij wijze van nu een pony en over een uur een van 172.
Schakelde daar met gemak in over.
Ik kan me voorstellen dat als je alleen maar pony's hebt gereden het gevoel van de grote gangen van een paard wel erg wennen gaat zijn.

Heb je in de tussentijd altijd paardgereden?
Ik ben er een paar jaar uitgeweest, en weet de hulpen nog wel... Maar kan nog niet zo verfijnd rijden als dat ik deed. Dat moet ik weer echt trainen.

Nu rijd ik op een manege zowel ponys als paarden. En het valt mij het meeste op dat de passen korter zijn (duh!) en dat daarnaast ieder dier anders zit. Van Fries tot Spaanse, en van draver tot 'gewone' D-pony.

Heb ik ook een tijdje gedaan. Ik merkte wel verschil; als ik van de pony naar het paard ging raakte ik bijna niet opgestapt omdat dat ineens wel héél hoog was. Omgekeerd moest ik opletten dat ik niet aan de andere kant van de pony belandde met opstappen

haha

Ik deed dat in de tijd dat krukjes nog niet gewoon waren.
En reed toen alleen met een springzadel met korte beugels.

Hoe ik het deed weet ik niet, maar stapte net zo gemakkelijk op op een paard van 172 en viel niet aan de overkant bij 160
Nu kom ik met krukje amper op mijn paardje van 160......

Wat ik wel merkte was het afstappen.
Ik stap af met beide benen uit de beugels en bij de kleintjes was al altijd sneller geland.... En kwam dan wel eens te hard neer.

Ik merk het verschil alleen met springen. Met een stoere D-pony die alles zelf uitzoekt, rijd zelfs ik (als grote springkneus die geen afstanden ziet) een parcours op 1.10-1.15 m. Bij de paarden heb ik nog niet zo'n automaatje meegemaakt en dan houd het voor mij wel op bij een B-parcours. Ook omdat ik er geen enkele ambitie in had. We zochten de paarden niet uit voor het springen en het was dan ook geen teleurstelling, maar het verschil met de pony's werd wel pijnlijk duidelijk. Ik heb voor het springen een paard nodig dat het allemaal zelf uitzoekt, zodat ik kan meeliften, en die tref je sneller in ponymaat.

Ik vond mijn pony's altijd veel slimmer. Ik heb zowel met paarden als pony's gereden op latere leeftijd, dus ik zeg dit niet als vlak na overgang van pony naar paard.

Dan denk je dat het makkelijker is een pony (ik heb het dan over een D pony, vaak type NRPS zeg maar forest / arabisch zoiets) er netjes bij te laten lopen maar ze hebben altijd wel iets waardoor ze bijv uit stelling / buiging kunnen piepen, bij een groot paard vond ik dat veel makkelijker. Net als bij springen. Dat op het laatste moment net nog een pasje bijkrabbelen of even naar links of rechts. Of bij buiten rijden opeens schrikken, opzij springen of een sprintje.

VOnd ze dus over het algemeen ook meer humor hebben

Als je jarenlang je eigen pony hebt gehad en nu pas sinds kort op je eigen paard is het denk ik meer het verschil zoals jij beschrijft van wennen aan een ander dier. En natuurlijk zijn die passen groter, voller etc maar vaak ook wat vertraagder. Dat zit niet zozeer makkelijker of moeilijker maar gewoon anders. En daar moet je aan wennen

Ik vind mijn pony (NF) ook wel erg slim en herken het wel dat ie wel gemakkelijk iets nieuws uitvindt en ja ook de humor is herkenbaar. Hij doet regelmatig iets ondeugends en op zo'n manier dat goed te zien is dat hij het leuk vindt, niet omdat hij stout is of zo. Dat slimme en humoristische samen (met nog een aantal dingen) maken ook dat ik hem (en bij uitbreiding eigenlijk NF's) geen beginnerspony of kinderpony vind.
Bij buiten rijden vind ik dan weer niet dat hij anders reageert dan een paard. Hij schrikt niet zo snel, springt niet plots opzij,... Sprintje trekken durft hij wel als hij de kans heeft, maar dat doet hij in de bak evenzeer. Ik denk dat dat meer te maken heeft met ras, temperament en opleiding / opvoeding / algemene omgang dan met paard of pony zijn.

Ik rijd veel liever pony's, de grote gangen vind ik niet prettig, maar ik heb ook het idee inderdaad dat pony's slimmer zijn en meer meedenken.

Ooit was ik heel trots dat ik op de paarden mocht daarna toch weer terug naar pony en daar gebleven. Boven 150 hoeft van mij echt niet meer.

Ik heb er nooit verschil in ervaren behalve de kortere pasjes en halsjes.

Ik denk eerder dat dit paard gewoon "anders" afgericht is waardoor het nog lastig is om de gezamelijke taal te vinden zeg maar.

Heb dat ook weleens ervaren met veel verder afgericht paard dan dat ik destijds was..duurde echt wel een jaar voordat we een beetje een combinatie waren. Daarvoor als ik "per ongeluk" iets verkeerds deed..kreeg ik oefeningen die ik niet wilde. Iets te ver doorsluiten en ik had een overgang van galop naar halt ipv galop naar draf bijvoorbeeld.

Een paard is veel groter en sterker, de bewegingen zijn veel groter etc. Maar je moet een paard of pony hebben die qua postuur bij jou past, als je heel klein bent zul je meer moeite hebben met een heel groot paard, maar ook andersom, als je groot en zwaar bent zal een pony moeite met jou hebben. Qua karakter vind ik wel dat ponies slimmer en speelser zijn.In het algemeen gesproken dan.

Kookaburra, tussen mijn D-pony en het paard dat ik nu rijd, zat een ander paard, een rustige merrie van 1.63. Met haar heb ik echt alleen recreatief gereden, weinig in de rijbak, veel stapwerk buiten, soms een drafje. Het was een echt buitenpaard. Eigenlijk nauwelijks mee gegalopeerd, haar galop was wat los en minder krachtig, niet zo fijn. Tegelijkertijd was de merrie minder gevoelig, ze vond alles best. En ze is 30 geworden en ze was mijn alles, ze hoorde bij mijn leven Vandaar dat ik nu echt moet omschakelen denk ik, omdat ik nu weer in de bak rijd, soms les krijg etc. En opnieuw een uitdaging aan ga, wel leuk hoor! Paardrijden verleer je niet maar het is inderdaad de verfijning van de hulpen en steeds de ontspanning zoeken.

klopt Anjali, de bewegingen zijn groter en een rijbak van 20 x 40 lijkt ineens best wel klein, terwijl dat op de pony een hele afstand was. Ik ben zelf ook best wel groot dus die 1.72 past mij wel. En hij is netjes opgevoed, staat bv keurig stil tijdens het opstijgen etc.

ja ik geloof ook wel dat de afstemming tijd nodig heeft. Hij is een paard en ik een mens en we moeten elkaar zien te "vinden". Maar er is geen druk en het is puur voor de recreatie maar wel leuk als ik steeds een stukje verder kom. Dank je wel

Voor mij voelt het verschil van een kart naar een stadsbus qua rijden.... Ik heb de overgang naar een echt groot paard nooit echt goed verteerd en stap veel liever op een pony achtige of klein damespaardje

Ik vind er wel verschil tussen zitten. Ik rijd de pony van onze dochter ook geregeld, ik kan makkelijk van groot naar klein. Andersom is echt een stuk lastiger. Branco is een kort propje, die moet je lengte geven terwijl Hocus juist teveel lengte pakt.

Ik zie best wel veel goede ponyruiters die een probleem hebben met de overgang naar een paard.

Er is het verschil in grootte ( 172 cm - 148 cm is 24 cm, dat is als van een b-pony direct naar een D). Met je pony had je gemakkelijker een overwicht.
Ze zijn ook anders gefokt, kijk maar naar het fokdoel van beide rassen. Al heb jij het wel verstandig aangepakt en voor een ervaren, braaf paard gegaan.

En vooral, de mensen zijn anders!
De jonge ruiter rijdt veel meer onbevangen en zelfbewust, want hij is goed, of zellfs heel goed tussen de andere jonge ruiters.
En dan plots sta je daar met een sterk paard, waarmee je nog geen band hebt. Je denkt veel meer na, je wil het echt goed doen, bent veeleisend voor jezelf. Vroeger was je zo goed maar als je je nu vergelijkt met die andere ruiters ...
Maar vergeet niet dat het dikwijls paardenmensen zijn met tientallen jaren ervaring en met een paard waarmee ze al duizend trainingsuren gemaakt hebben. Om nog maar te zwijgen van die profs die we gaan bekijken. ( Ze krijgen hier op bokt vaak kritiek van bakboordridders maar ik geef gewoon toe dat ik nooit zo goed zal kunnen rijden als zij.)

Ik zou zeggen:
Geniet van het proces van bijleren en een partnership opbouwen met je nieuwe paard.
Het is typisch voor onze hobby.
Ook zonder de top te bereiken is een bergtocht een prachtige ervaring!

Goh, dat je met een pony makkelijker overwicht hebt, ben ik het niet persé eens. Ik ken paarden waar je veel meer overwicht over hebt / meer aan te zeggen hebt dan bv mijn pony. Hij is echt wel betrouwbaar en heeft niets slechts in zich, maar is zelfs op zijn 27ste niet geschikt als kinderpony of pony voor beginners of angstige ruiters. Hij is dan wel niet groot, maar heeft wel een goede bespiering en is als hij dat wil echt wel sterk. De beste manier om met hem samen te kunnen werken is om hem duidelijke grenzen te geven, hem vertrouwen en een stukje autonomie te geven.
Kinderen zijn dan misschien wel meer 'onbevangen' dan volwassenen, maar dat is niet bij iedere pony een voordeel. Het is voor kinderen vaak ook moeilijker om consequent te zijn, te begrenzen en tegelijkertijd autonomie en vertrouwen te geven. Kan je mijn pony dat niet bieden, dan krijg je tijdens het rijden gevaarlijke scenario's (niet uit slechte bedoelingen maar gewoon omdat hij zichzelf verliest als hij of teveel gecontroleerd wordt of te weinig begrensd wordt).

Ik heb zelf een pony van 1,46m die ik dressuurmatig rij. Het is een Welsh partbred, een heel soepele merrie die heel snel op alles reageert en heel zacht in de mond is en daarbij altijd “aan”. Ik rij ook ongeveer 1x per week op de pony van mijn dochter, een NRPS ruin van 22 die wat stijver is en ook trager in zijn reactie, maar na losrijden wel soepel is. Af en toe rij ik een paard hier op stal, een KWPNmerrie van 1,65m ongeveer, maar dat is echt een heel ander dier om te rijden. Veel stugger, veel minder soepel en vrij stug in de mond. Ook veel trager in reactie. Als je me vraagt welke het lekkerst rijdt, zeg ik zonder twijfel mijn eigen merrie. Het meest relaxt is de pony van mijn dochter, die kijkt nergens naar en loopt gewoon lekker.

Overwicht hebben op een pony of paard is puur psychisch. Die Shetlander trekt je even makkelijk over de grond af als die van 1,70m. Denken dat dat niet zo is, is gevaarlijk voor je welzijn. Ik heb hier eentje van 1,58 staan waarop je eens mag proberen om je ‘overmacht’ te tonen. heb eentje van 1,55 gehad (pony dus in NL ) waar je dat nu ze 25 is nog steeds mee mag gaan proberen…. Dat is eerder karakter dan grootte.

Ik heb jaren zowel pony’s als paarden gereden en eigenlijk nooit moeite ondervonden. Alleen het opzadelen is onhandig als je zelf klein bent.
Maar eens in het zadel maakt het voor mij weinig verschil. Ik vermoed dus ook dat het eerder zal liggen aan hoe het paard gereden is dan aan grootte. Van 1,48 of zelfs 1,56 voor NL naar bv 1,65 maakt ook in passen echt niet zo’n enorm verschil voor het gros van de paarden.

Eens, is ook wet ik bedoelde inderdaad!