DuoPenotti schreef:Ik kom ook uit de tijd va niet opstappen met een krukje.
Maar ik stijg denk ik wel al 15 jaar op met.
We weten nu gewoon beter.
Beter voor het paard, beter voor het zadel.
En dat is zo makkelijk aan te leren.
Precies zoiets is wat ik zou willen schrijven. Moet er wel meteen bij vermelden dat ik meestal zonder krukje opstapte. Niet uit eigenwijzigheid of omdat we dat vroeger niet deden, maar omdat het paard in kwestie een IJslander was met een stokmaat van 1.34 meter.
Overigens stond hij netjes stil als ik aan de rechterkant opstapte. Hij wandelde alleen weg als ik aan de linkerkant opsteeg. De oorzaak was gauw gevonden: het deed pijn. De rechterkant van zijn rug zat vast. Ik heb zijn rug los laten maken en, voornamelijk voor mijn eigen gemak, bleef ik rechts opstijgen. Hoewel links ook weer kon. Zelf vind ik rechts prettiger. Wie weet dat je je paard uit de uitprobeermodus te halen door hem te verrassen vanaf zijn andere kant? Dat hij bij wijze van spreken zo verbaasd is dat jij er aan de rechterkant op klautert dat hij overrompeld stil blijft staan?
Ik weet niet van wat voor materiaal jouw krukje is gemaakt TS. Wie weet gebruik je wel een betonnen sokkel die is afgewerkt met smeedijzeren ornamenten. Maar een gewoon plastic of houten krukje kun je optillen en naast je paard neerzetten. Tuurlijk is het handig als je je paard kunt inparkeren, bij voorbeeld als je in het bos via een boomstam of hekje weer wil opstijgen. Maar dat gemier op de vierkante centimeter is niks voor mij, ik breng paard naar krukje, zet krukje naast het zadel en dan via krukje op paard. Is noemenswaardig sneller en beter voor mijn humeur.