Bokt.nl

Roodvos schreef:

Je lijkt met een kunststof bit te rijden? Deze bitten zijn vaak vrij dik. Een te dik bit kan ook ervoor zorgen dat de kaak blokkeert en het voor het paard lastig is om de kaak los te laten.

https://www.jrsport.nl/het-juiste-bit-in-4-stappen/

Janneke2 schreef:

Tilmar schreef:

Ik denk dat je moet proberen meer verbinding te krijgen, op de tweede foto is hij los, maar is er ook geen verbinding (boogjes in de teugels).

Veel overgangen rijden, achtjes en tempowisselingen. Met je binnenbeen en buitenteugel er aan.

???
De verbinding is hier het probleem.

Eerst is er contact: na de losse teugel bij het instappen haal ik het boogje uit de teugel, zonder de hoofd/halshouding te willen veranderen.
Denkbaar is dit bij TS al een probleem (veel van mijn stalgenoten slaan dit over, de neus moet direct achter de loodlijn).
Één van de doelstellingen is in dit stadium: vertrouwen.
.... uit de verschillende antwoorden van TS leid ik af dat het vertrouwen in de hand ontbreekt.
(Bij mij op stal hebben maar weinig paarden dat. Heel naar.)

Aanleuning gaat over een paard dat vertrouwen in de hand heeft en (mede door de voorwaarts drijvende hulpen) vol vertrouwen ZELF contact maakt met het bit.

LoveBodin schreef:

En hoe reageer jij daar dan op?

Je punt is namelijk vrij herkenbaar voor mij.. Maar dan enkele maanden/jaren geleden . Ik ben geen held van een ruiter, maar met goede instructie heb ik nu een paard wat toch zelf contact opneemt, en waar ik met mijn been naar de hand toe kan rijden. Dus er is hoop! Wij begonnen namelijk ook met 'teugel opnemen = kop omhoog en vastzetten. Been geven = kop omhoog en vastzetten'.

Janneke2 schreef:

Citaat:

Klopt helemaal al bij het opnemen van mijn teugels zie ik een soort reactie van zijn kant ontstaan. Een soort vlucht reactie. En dan is het gelijk bam kaak erop en je kijkt maar even wat je ermee gaat doen. Eraan rijden, voltes, achtjes etc niks maar dan ook niks werkt. Hij blijft bij zijn punt.

Met veel van mijn stalgenoten voor het geestesoog: ik snap het wel.

Als gezegd: na het stappen aan de losse teugel haal ik enkel het bochtje uit de teugels.
Ik vraag op dat moment niets met de teugels 'ik luister' .
Welke teugel wordt zwaarder...?


Rechts? Okee, rechts los, er is meer gewicht op het rechtervoorbeen, ik zit iets naar links, ik doe mijn linkerhand naar voor en wat opzij, neus van het paard richting linkerschoudergewricht.
En ik wacht op de ontspanning.
(Mijn jonkie is zo opgevoed, voor jou is het geduld hebben...)

("Hij zet zich vast" - "dan moet je been geven en een beetje trekken" - ik heb het nooit begrepen.
Een paard is ook maar een mens.
Vertrouwen en ontspanning en daardoor aanleuning krijg je niet met druk.
En het is 'het paard achter de wagen spannen' - het kaakgewricht toont de spanningen elders.)

Plus: het vertrouwen in de hand is het punt.
Ik vond het zo lief van je, dat je hem aan de longe toespreekt 'Dit hoeft echt niet, jongen.'
Een ander bit, of een tijdje bitloos kan ook helpen.

En als het vertrouwen hersteld is, kunnen we het over aanleuning gaan hebben.

Elisa2 schreef:

michelle933 schreef:

Bedankt voor de link ik ga er zsm naar kijken.
Het typische is ook op t moment dat hij daar is he, dan is die gefocussed op mij en kan ik zo lekker rijden. Hop linksom ff ditje datje hop rechtsom ff ditjedatje. Dan sluit ik goed af he even zo gezegd. En dan stap ik er de volgende dag er weer op of 2 dagen later en bam weer helemaal van vooraf aan beginnen. Vast, kaken opslot, kan hem niet bereiken. Overigens heb ik t hier niet zozeer over aanleuning het is meer het mentale gedeelte en het zich vast zetten. Aan de longeerlijn ook vaak zichtbaar. Laatste tijd geregeld bezig met dubbele longe. Op t begin, sterk, stug, gaat helemaaaaal gespannen lopen met half zijn kin op zn borst. E dan loop ik naar hem toe en dan zeg ik jongen, dit hoeft niet, echt niet. Dan laat ik hem even zien hoe of wat en naarmate de tijd vordert hoe meer er een lampje gaat branden bij hem van ohh maar dit kan ik ook ontspannend doen.

Ik herken dit, van verreden paarden en paarden die snel spanning opbouwen en zich hard/strak maken.

Voor jou en hem is ontspanning de belangrijkste rode draad..loslaten in het beginnen totdat hij zelf wat gaat zakken en ontspannen en de hand opzoekt en daarna kun je eigenlijk heel zachtjes wat gaan doen. Totdat je merkt dat hij weer verstrakt dan weer een stapje terug doen.

Wellicht helpt aanvullen met magnesium en of vitamine E met selenium.

Ik denk dat je op zich goed bezig bent, maar dit zijn vaak processen die jaren duren (ook afhankelijk van de leeftijd) voordat je zo'n paard weer een beetje fijn herschoolt hebt.

Wat je schrijft naarmate de tijd vordert, vaak gaan ze steeds meer ontspannen als ze lekker aan het lopen zijn en een beetje briesen..dat is de mentale ontspanning die je zoekt. Hij heeft geleerd zich schrap te zetten als ware en daar moet hij uit gaan zien te komen.

Annemarievzr schreef:

iets heel anders: gebruik de masterson massage methode voor het kaakgewricht: het kaakgewricht (zit ongeveer naast het oog, een soort rechte lijn van 3 cm lang) millimetersgewijs heel zachtjes aanraken, eigenlijk liefst met een "airgap" aanraking die bijna boven de huid zweeft. Dit maakt een dier bewust van de spanning en nodigt uit tot loslaten. Mijn paarden gaan enorm geeuwen hiervan. Het is bekend dat bij veel paarden dit gewricht erg vast zit. Zie dit filmpje (ik beschrijf het eerste stukje): https://www.youtube.com/watch?v=fmPvt43fTtg. De kaak zo heen en weer bewegen als hij later doet zou ik niet doen zonder wat oefening met een expert, maar gewoon een paard vragen te kauwen door een vinger op de lagen te leggen werkt ook vaak heel ontspannend.