Bokt.nl

secricible schreef:

Naast alle supergoede praktische tips, wil ik nog 1 ding toevoegen (en ik zie dat hij in het verlengde zit van bovenstaande post).
In je hoofd kun je al rijden, weet je wat je wil. En ik zie je ook schrijven: mijn lijf wil nog even niet. En dat is logisch.

Paardrijden is ook gewoon doen. Daarom is het ook fijn om te beginnen op een manege: bij een goede manege zijn de manegepaarden wat vergevingsgezinder. Als je kilometers maakt leer je vanzelf de bewegingen van het paard te volgen. Het is als een auto zonder stuur, zonder gaspedaal. Je leert gewoon even hoe het is om in een auto te zitten, hoe de weg eruit ziet vanuit een autorijders-oogpunt en welke bewegingen horen bij autorijden.

Ik ben zelf (hoe saai ook) voorstander van eerst enkele weken alleen maar aan de longeerlijn rijden. Totdat je snapt hoe een paard beweegt, de gangen een beetje kan volgen. Het paard mag dan de longeur volgen en niet de ruiter, die nog (onbewust) 100 verschillende signalen geeft. Pas dan is er ruimte om ook opdrachten te gaan geven aan het paard, zonder heel veel ruis die jullie communicatie frustreert.

bij ons was de eerste les aan de logeerlijn en dan huppekee de bak in. pas na een 10 tal lessen en veel opzoekwerk besefte ik dat in les 7 leren galopperen erg snel is. dat mensen er vaak jaaaaaaren over doen om mooi te leren doorzitten (lijkt me toch wel erg belangrijk is voor je aan galop kan gaan denken). dus toen heb ik privé zitlessen gevraagd en duidelijk gemaakt dat mijn prioriteit een onafhankelijke zit is en in ontspanning te kunnen rijden zonder hinderlijk te zijn. maar dat heb ik wel zelf moeten initiëren en de mensen waar ik groepsles mee volg vinden mij maar een tutje die allemaal 'rare' dingen wil doen.

En niet alle instructeurs doen dat en dat is ook prima, maar besef je dat je ook gewoon echt in de eerste weken/maanden bezig bent met voelen en meebewegen met de gangen en daardoor allerlei dingen doet die per ongeluk een signaal zijn voor het paard en dat je daardoor miscommunicaties hebt.

Dus niet te hoge verwachtingen hebben van jezelf in het begin is oke.


Ik rijd nu al jaren paard, maar sinds kort op een ijslander die kan tolten. En opnieuw moet ik eerst ervaren dat ik mag "meeliften" en mag voelen. En pas nu ik een beetje snap hoe de gang voelt en wat er gebeurt, heb ik het gevoel dat ik ook aan wat "knopjes kan draaien" en kan gaan ontdekken wat die knopjes dan voor invloed hebben op wat er gebeurt onder me.

Geef jezelf vooral die kans om te voelen en kilometers te maken, je hoeft niet meteen alle knoppen te kennen en te kunnen beïnvloeden.

Morganlefay schreef:

Er zijn ook flegmatische paarden en zg dieseltjes die eerst warm moeten lopen. Inderdaad lange teugel, over de rug en dan langzaam oppakken

Koper schreef:

Heel goed dat je zelf vraagt om les te krijgen aan de longe. Het zijn JOUW lessen, en als de instructeur begrijpt hoe jij leert zal dat alleen maar in ieders voordeel zijn. Vooropgesteld dat de instructeur er voor openstaat natuurlijk.

Het dilemma waar je nu even in zit is dat je een gevoelige ruiter bent (zo kom je in elk geval op mij over) maar nog maar net begonnen bent met leren. Bij jouw persoonlijkheid past een ander type paard dan bij je rijniveau. Dat kan heel frustrerend zijn. Maar zoals al werd aangegeven: van de paarden waar je nu op rijdt kun je leren hoe de bewegingen aanvoelen, je leert wat hulpen enz. Het zijn heel brave paarden (anders waren ze geen manegepaard) waar je de basis op kunt leren.

Voor mij was de overgang van manegepaarden naar niet-manege niet zo groot. Op de manege reed ik meestal op een draver. Mijn eerste verzorgpaard was een haflinger. Daarna een sensibele en neurotische IJslander, toen een wat stabieler exemplaar van het type "o ja kun je rijden? Laat maar zien". En zo waren die paarden eigenlijk allemaal steeds een volgend stapje naar wat mijn eerste eigen paard zou worden: een vierganger die een duidelijke eigen mening had, niet braaf was, wel af en toe een bang konijntje werd, zichzelf vreselijk kon opnaaien in zijn hoofd, ook nog eens ontzéttend intelligent en die helaas had ontdekt dat hij sterker was dan de mensen. Maar hij was ook onvoorstelbaar lief en zorgzaam. Ik heb zo veel van hem geleerd. Als ik hem meteen zou zijn tegengekomen was ik ongetwijfeld met 'm verongelukt. Gelukkig zijn er veel paarden geweest die mij van alles hadden meegegeven zodat ik redelijk goed beslagen ten ijs kwam.

Zie het als een investering. Van elk paard word je handiger. Als je ook nog blijft nadenken over wat je doet zie ik het helemaal goed komen