DDDara schreef:Opzich vind ik de losse touwtjes zodat hij echt op lengte voor de loodlijn blijft een fijn idee om mee te beginnen. Het enige wat ik daar spannend aan vind is wat als hij er echt tegen in gaat. Dan kan hij zich zelf wel flink pijn doen.
Over het woord 'touwtje' kunnen we debatteren, ik zou hier kiezen voor een voldoende ruime gogue.
Dat is een soort driehoek, zodat als het dier 'er flink tegenin zou gaan', de driehoek van vorm verandert.
Op lengte voor de loodlijn blijven is doorgaans een kwestie van kracht.
Dwz: sterke 'buik'spieren die zowel een mens als het dier zelf kunnen dragen.
Citaat:En ook aan de kaptoom vindt ik helemaal geen slecht idee alleen vraag ik me af of ik dan niet gewoon iets heel anders aan het leren ben. Voor ons is het natuurlijk de zelfde manier van sturen maar is het voor het paard ook zo het zelfde op de neus of in de mond???
Er is een verschil.
Via de neus werk je in "op de bovenkaak", het grootste deel van de schedel en het gewricht tussen schedel en C1 (eerste nekwervel). Daarmee voel je als ruiter heel goed stelling (en daarmee samenhangend: buiging).
Via het bit voel je de onderkaak en het kaakgewricht.
Rijden met dubbele teugels (kaptoom plus trens) kan heel zinvol zijn.
Citaat:Uiteindelijk is het doel toch dat hij het op het bit gaat doen.
Dat is een respectabel doel.
Mijn ervaring is dat de meeste paarden makkelijk omschakelen van kaptoom naar trens (en/of terug).