Denk je dat het verstand is het rijden wel op een manege te beginnen?

Wat ik als (ex-) manegeruiter heel jammer vind, is dat het heel lastig is om vanuit die situatie beter te leren rijden, als niemand je op zn paard wil laten. Ik heb de mazzel gehad op mijn manege om op privepaarden te mogen rijden, waardoor ik iets meer ervaring heb met paarden waar niet alleen maar manegeruiters op rijden. Ik zal als eerste toegeven, mijn hulpen zijn te grof. Ik heb vaak geprobeerd hier aan te werken, maar doordat ik veel op manegepaarden reed die dood aan t been zijn, is dit gewoon ontzettend lastig. Ik weet zeker dat ik veel meer in mijn mars heb, maar in mijn zoektocht naar bijrijdpaarden, ben ik er nooit in geslaagd een passend bijrijdpaard te vinden. 90% wil geen manegeruiter, de overige 10% was boshobbelen op een braaf paard. En hoewel ik dat ook heerlijk vind, verandert dat maar weinig aan mijn rijkunsten.

Uiteindelijk heb ik het opgegeven en rij ik inmiddels al 5 jaar niet meer. Onlangs ben ik weer met de paardensport in aanraking gekomen doordat mijn dochter is gaan rijden (op een manege, dus ik voorzie hoe dat voor haar gaat verlopen), en is deze frustratie weer boven komen drijven. En wat ik me dan vooral afvraag: hoe hebben al die ruiters met sensibele paarden ooit geleerd hiermee om te gaan? Die zijn toch ook niet als perfecte ruiter geboren?

Niemand is als perfecte ruiter begonnen en iedereen loopt tegen die struggle om geen bijrijdpaard te vinden. Misschien dat het vroeger wat makkelijker is dan nu maar dat weet ik niet want ik ben pas op deze wereld sinds 2004.

Dat betekend dat iedereen ergens door die struggle is heen gekomen, sommigen iets makkelijker dan anderen. Maar dat maakt dat er zo veel passie zit in de paarden wereld want het is alleen geschikt voor die gene die door zetten


En je droom door zetten is nooit te laat! Als je nu gewoon eerst eens gaat rijden op de manege om je vaardigheden weer even aan te schroeven, en vervolgens opzoek gaat naar die saaie bijrijdpaarden waar je “niks” van kan leren. Want je kan overal van leren en ik denk persoonlijk dan een paardeneigenaar meer geintreseert is in iemand die al een jaar zelfstandig op een braaf buiten rijd paartje heeft gereden!

Nee, die zijn begonnen met een minder sensibel paard, hebben die zelf sensibeler gemaakt (of niet), hebben een volgend paard gekocht (of gefokt) dat sensibeler was, enz, enz, en zo doende steeds weer geleerd.

Ik ben nu in het stadium dat ze wel weer wat minder sensibel mogen wezen. Na 40 jaar gifkikkertjes mag dat wel een keer En de grap is, dat je dus ook een sensibel paard mínder sensibel kunt maken.

@Ibbel
Mijn eerste rijpaard, na 5 jaar manege hobbelen, was een EV die net van de baan af kwam.
De eerste pony van mijn dochter (die amper rijden kon) een arabier.

Waarom? Omdat die juist veel fijner zijn om te rijden.
Met een sensibel paard leer je sneller normaal te rijden dan op het tegenovergestelde (zoals een Fjord/Tinker) waar je vaak veel meer aan moet werken/corrigeren om ze aan het lopen te houden.
Ik had een Fjord, bij mij een super paardje.. ook lief voor beginners hoor, maar wist dat zij gewoon naar rechts kon gaan of staan eten als er een beginner op zat.
Mijn volbloeden dachten daar geeneens aan om te doen.

Helaas is mijn paard niet te rijden door een gemiddelde manege ruiter. Je moet van goede huizen komen wil je op mijn voormalige dekhengst weg kunnen rijden. Paard is heel nuchter, maar super slim en niet zo vergevingsgezind.

Ik ben t er niet mee eens dat je paard er niet slechter van wordt als er af en toe een keertje een manege ruiter op rijdt. Ik denk echt dat het per paard verschilt.. Het ene paard zal t tolereren, het andere paard niet.

Gizeppe; naar mijn ervaring wordt een paard slechter van een ruiter die zit te trekken en met veel spanning rijdt. Dat kan een manegeruiter zijn, maar helaas kan dat ook een Z+ ruiter zijn.

Ja. Zoek wel een goede manege uit en rijd daar desnoods een stukje verder voor.

Tja met die instelling kom je inderdaad niet verder. Mijn verzorgpony's waren ook boshobbel pony's. Ook die kun je netjes rijden en wat van leren. Als je perse een goed opgeleid sportpaard wil moet je of heel veel geluk hebben of er zelf een kopen. Of gewoon niet zeuren en roeien met de riemen die je hebt. Ik reed op de manege altijd al de pony's die niemand wilde. Geen probleem. Traag kun je zelf vlot en actief maken, het is alleen iets lastiger en juist daar leer je van rijden. Mijn eerste eigen pony was overigens ook talentloos, lomp en niet opgevoed. Heb er toch het Z mee gehaald. Het ligt maar zelden (lees: nooit) aan de pony of het paard als iets niet lukt.

Het lijkt wel of mensen denken dat als je op een eigen paard stapt het allemaal wel even aan komt waaien. Nou dan heb ik nieuws voor je; die pony's en paarden waar je op gaat zitten en het allemaal zo voor je uit hun mouw schudden zijn héél schaars.

Een eigen paard is hard werken, om het te onderhouden, trainen en alles wat er bij komt. Er zijn ruiters zat met eigen paarden die ook niet verder komen dan een basisniveau. Alles zit het hem in hard werken. Een ZZ paard met een beginner kan een leuke leerkans zijn, maar je moet de knoppen wel vinden en het er uit kunnen halen. Niets gaat vanzelf idd. Ieder paard zou in de basis Z moeten kunnen lopen, zeker de ene meer flitsend dan de ander, maar ieder paard kan oefeningen, dus begrijp de term hobbelpony ook niet zo goed. Daar kan je zeker ook van en mee leren. Kant en klaar heb ik er maar 1 gehad, en eigenlijk kwam ik met de rest nog verder, haha, maar goed, het dier moet je ook liggen. Ik vind het eigenlijk een bijzondere opmerking, ik vind het jammer dat niemand je op zijn paard wil laten rijden. Er worden soms bijrijders gezocht, maar ik heb mijn paarden echt voor mezelf, niet om anderen een kans te geven verder te kunnen leren. Sta ik iedere dag te mesten, land te onderhouden, paarden te voeren en moet er een hoop voor laten om dat financieel te doen stop er maandelijks honderden euro's in, daar komt mijn kans om meer te leren dan ook vandaan en pretendeer mezelf nog steeds niet als topruiter hoor. Ik heb soms wel het idee dat mensen kansen willen, maar voor niets de zon op moet gaan. Tuurlijk is het mooi als je bij mag rijden, maar het komt wel eens over alsof mensen niet begrijpen dat dit geen gegeven is.

Nou, precies dit! Als je een beginner op mijn haf zet, gaat ze braaf de baan door. Niet meer en niet minder. Het is een dieseltje, dus ze zal ook geen centimeter harder lopen dan absoluut noodzakelijk. Maar ze kán veel meer. Kan haar op zit tussen mijn zijgangen schakelen (nu nog in stap en draf, ze is 6 en we bouwen rustig op), loopt haar gangen echt wel lekker over de rug en gaat ook al wat meer verzamelen. Flitsend? Nope. Correct? Jep.
En inderdaad: voor niets komt de zon op. Al het andere vergt hard werken en andere dingen ervoor laten.
En wat je zegt: mijn paard heb ik voor mezelf. Soms krijgt iemand de kans erop te stappen om iets te leren of te voelen, maar daar heb ik haar niet voor. Dáár laat ik niet van alles voor en daar werk ik niet voor. Maar goed, probeer dat maar eens aan iemand's verstand te brengen... Ik heb het hier al meermaals gezegd, en met mij nog een aantal mensen, en toch komt steeds terug dat het op 'geluk' aankomt. Nee, niet op geluk, zelfs niet op talent, maar gewoon op ouderwets hard werken, voeten in de klei, stallen uitmesten, helpen, klusjes doen en jezelf zichtbaar maken.
De bijrijders die bij ons op stal rondlopen zitten gewoon net zo hard het tuig te poetsen, komen soms ipv de eigenaar als de smid komt, nemen les, helpen de eigenaar met klusjes, etc. Komen vaak 3x in de week waarvan ze maar 1x rijden en verder eigenlijk vooral met andere dingen bezig zijn die bij het hebben van een paard komen kijken zogezegd. En die zijn aanzienlijk ouder dan 12 of 16...

Door bij een handelstal te gaan rijden, daar komt van alles binnen, van super braaf tot minder braaf.
Van rustig tot sensibel. Daarnaast niet bang om er eens naast te belanden en dan krijg je heel veel verschillende paarden te rijden.
Van jong tot oud, van 160 tot 178.
daarnaast deed ik alle klusjes om te leren en was ik er 7 dagen in de week en dan kun je overal gaan rijden, want je word gevraagd. En kun je zelfs eisen gaan stellen.

Helemaal mee eens.

Check voor de gein ook eens het topic hoe duur paarden houden is
Na alle onderhoudskosten mogen we toch zeker zelf wel bepalen wat we met ons eigen paard doen?

Daar dan weer zeker mee eens dat je daar kansen mee creëert. Al zoveel aanbiedingen gehad van bijrdijdpaarden, puur om feit dat ik blijf komen ondanks dat paard geblesseerd is en even niet bereden kan worden en inderdaad wel eens alleen kom voor de hoefsmid of voeren en gewoon klussen meepak. Dat soort dingen vallen bij stalgenoten echt wel op Ik wil/kan geen bijdrage betalen, aangezien ik met mijn studentenbudget dat bedrag in lessen wil steken en zelfs dat heeft eigenlijk nooit belemmerd in hebben van leuke bijrijdpaarden

Nou, precies! Ik wil niet eens een financiële bijdrage van mijn bijrijder, maar ik wil al helemaal niet iemand die verwacht dat voor niks de zon op komt en dat alles maar aan komt waaien. Iemand die op eigen initiatief om lessen vraagt vind ik heel positief.

Als eigenaar heb je al veel geinvesteerd in je paard(en). Aankoop, training, huisvesting, spullen aangekocht, onderhoud, dierenarts, noem maar op. Ik vind de gedachtengang dan altijd zo krom dat je iemand anders 'de kans moet geven' om daar ook van te genieten. In het verleden wel eens bijrijdsters gehad, maar eigenlijk, nee, ik ben niet van plan manegeruiters op mijn paarden te laten rijden.
Ik heb ze voor mezelf gekocht, niet voor iemand anders.

Niemand zegt toch ook dat een eigenaar verplicht zijn paard ter beschikking moet stellen aan een ander? Als ik en eigen paard zou hebben zou ik ook voorzichtig zijn wie erop zou rijden. Maar wat mij betreft geldt dat net zo goed voor mensen met een eigen paard als voor manegeruiters.

Voor mij is het idd dat.
Ik ben er niet aan toe om mijn paard structureel te delen met iemand anders. Daarom heb ik voor hem geen bijrijder. Hij heeft gewoon vrij als ik een paar dagen weg ben en een enkele keer rijdt mijn instructrice eens, maar verder niet.

Wanneer ik er wel aan toe zou zijn en een bijrijder zou zoeken, zou op zich een manege ruiter mij niet per definitie afschrikken.
Wanneer de persoon in kwestie mij en mn paard wil leren kennen en wil investeren in les (op eigen kosten dus, maar geen maandbijdrage voor het bijrijden an sich) zou een manege ruiter ook prima kunnen.

Dat ik niet meer op een manege sta maakt het wel lastiger, dat vond ik vroeger wel handig, dat ik bij de lessen kon kijken naar ruiters die me sympathiek leken en die eens te vragen om een keer op die van mij te rijden.

Een manegeruiter is in eerste plaats gewoon een ruiter en ook tussen de ruiters die een eigen paard hebben zitten er meer bij die ik niet op die van mij zou willen hebben dan wel.

Dat laatste is zéker waar. De manier waarop iemand rijdt moet gewoon bij jou en je paard passen. En dan heb ik het niet over niveau op zichzelf, maar echt over de stijl van rijden, de 'maniertjes' die iemand's natuurlijke doen zijn.

Als eigenaar van een Fjord moet ik even heel hard lachen om je opmerking

Daar moet ik ook wel om lachen als tinker en engelsvolbloed/arabier eigenaar/ruiter.

Oke, die volbloed zou misschien eerder eerst een sprintje trekken en dan gaan eten

Ik vind dat een deel van de mensen ook wel onderschat wat sommige manegeruiters kunnen/hoe manegepaarden zijn en overschat hoe 'lastig' hun paard is.
Ik denk dat ik wel geluk had met de manege waar ik jaren heb gereden, maar daar leerde je echt wel het een en ander. Zelf paarden poetsen, opzadelen en afzadelen, als dat niet in orde was kon je terug naar stal en terugkomen als het goed was, er wordt niet in rijtjes gereden behalve bij de ukjes die nog niet echt zelf kunnen rijden en de paarden liepen maximaal 1 uur per dag. Ook reden er vaak pensionklanten mee in mijn groepsles omdat deze van prima niveau was. Daarnaast liet een deel van de pensionklanten hun paard ook wel eens gebruiken in de manegelessen als ze zelf op vakantie waren, of soms structureel op een bepaalde dag waarop ze niet konden rijden. Daarnaast was het een gevarieerd paardenbestand; er stonden meestal 1 of 2 paarden die Z+ hadden gelopen en nu wat ouder waren, een paar echte braverds waar iedereen op weg kan sjokken en een stel er tussenin. Een deel hiervan moest je ook echt wel met gevoel rijden, in de zin van omhoog komen bij te veel teugel of bokken als je een paar centimeter verkeerd zat.
Nu had ik het geluk dat ik in de laatste 5 jaar op 5 of 6 pensionpaarden heb gereden, sommige enkele keren en sommige langer dan een jaar structureel. Nu vond ik deze paarden (op 1 na) braver te rijden dan sommige van de manegepaarden. Dat ene paard was echt een binnenvetter en ik miste de handigheid om zijn spanning af te laten vloeien, dat was op dat moment geen goede match. Een ander meisje in mijn les is hem toen gaan rijden en zij kon hier juist heel goed mee omgaan.
Ook op maneges heb je mensen die graag met zo klein mogelijke hulpen rijden, en ook daar heb je pittige paarden. En juist op een manege kun je iemand vinden die nog hele grote sprongen maakt als ze 100% aandacht krijgen in een les, en dan kun je er een hele leuke bijrijder aan hebben.

Wat een maf topic begint dit te worden, allemaal mensen die zichzelf schouderklopjes geven dat zij zo goed zijn en hard werken.

Ik vind het prachtig als een paard naar een nieuwe eigenaar gaat en die heel gelukkig met hem zijn. Goed en breed opleiden van een paard betekent het paard de maximale kansen geven.

In mijn ervaring kan 99.9% van de paarden perfect met een andere ruiter lopen, dat dit niet klopt met de gevoelens van de ruiter is plat gezegd sentimentele onzin.

Toen ik een bijrijder zocht ben ik echt geschrokken van het niveau. De manege in ons dorp heeft decennia bekend gestaan als de beste in de omgeving, mensen reden een flink stuk om daar te kunnen lessen, maar man wat hebben die hun naam te grabbel gegooid de laatste jaren! Ik ben er echt van geschrokken; doodzonde. Tijdens mij zoektocht naar andere maneges in de buurt kwam ik er achter dat het nog steeds een van de betere in de omgeving is.

Ik wilde graag een bijrijder die zo van de manege afkwam. Die kon al wel ontspannen in de aanleuning een rondje sturen dacht ik en de rest werken we wel aan. Niet dus.

Dat laatste geef ik je helemaal gelijk in. Ik denk dat dat ook wel deels dat stukje overschatting veroorzaakt, want als je net zonder moeite op een "lastig" paard hebt gereden, dan moet je best goed kunnen rijden, toch?

Toch niet mee eens.
Te vaak paarden terug zien komen naar de fokkerij waar ik reed omdat de ruiters zich gruwelijk overschat hadden.
Wat meer ervaren ruiters reden er dan inderdaad wel zo mee weg.

Ging overigens wel meestal om jonge paarden.

Dat goed en hard werken geeft alleen maar aan dat niet elke eigenaar met eigen paarden dat gekregen heeft van hun ouders. En dat deze ook niet toegeworpen kregen om verder te komen. Zoals eerder wel werd gesuggereerd.
Al zijn er ook mensen met wel dat geluk en dat is alleen maar fijn voor ze

Uiteraard kan 99.9% van de paarden met een andere ruiter lopen, niemand in dit topic heeft dat anders beweerd. Het is alleen de vraag welke ruiter. Iemand die gewend is stevige hulpen te moeten geven kan wel eens voor rare verrassingen staan op een paard dat geleerd heeft op kleine hulpen te reageren. Met als klassieker de ruiter die even met zijn benen klemt om zijn evenwicht te herstellen, paard dat braaf reageert door harder te gaan, ruiter die harder met zijn benen klemt, etc. Wat vaak eindigt met de ruiter op de grond en het paard dat echt niet snapt waar het fout gegaan is. Dat mensen dat risico niet willen lopen heeft niks te maken met sentimentele onzin.
Omgekeerd vind ik het heel fijn een goede ruiter op mijn paarden te zien rijden. Dat is altijd genieten en dat geeft inspiratie om zelf bij te leren.

Maar het lastige is, dat het heel moeilijk is iets te zeggen over je eigen niveau. Zeker als je geen ervaring hebt met eigen paarden. Ik weet ook niet hoe lastig die zijn. En als ik en paard of pony ga kopen ( voor mijn dochter) dan ga ik ook geen 18 jarige leermeester kopen. Wat misschien wel heel dom is. Maar dat weet ik dus niet omdat ik haar niveau niet weet en dat ik niet kan aflezen aan prestaties ( want die doet ze allemaal op haar leasepony die parttime in de lessen loopt).