Hoi Bokkers,

Ik ben op zoek naar mensen die ervaringen met dyscalculie hebben. Bij voorkeur mensen die het zelf hebben. Hoe kwam je er achter, hoe oud was je toen? Herken je je in alle kenmerken?
Zelf vraag ik mij al langere tijd af of ik dyscalculie heb. Ik heb altijd moeite gehad met wiskunde.
Zelf heb ik het een keer aan mijn wiskunde docent gevraagd. Die zei toen meteen nee je hebt geen dyscalculie omdat ik b.v. geen cijfers omdraai. Ik maak niet van 21 ineens 12.
Ook heb ik geen moeite gehad met b.v. het leren van tafels op de basisschool.
- Ik heb wel moeite met het leren van bepaalde (wiskundige) theorie. Ik kom nooit tot de gedachte voor de oplossing.
- Moeite met aanleren, onthouden, toepassen van oplossing procedures.
- Moeite met getallenreeksen b.v. als er gevraagd wordt wat het eerstvolgende getal is.

Wat hebben jullie gehad aan de diagnose? Had de school handvatten waarmee ze de som beter uit konden leggen? Ik las b.v. op internet dat je bij sommige toetsen/examens 30 min meer de tijd hebt.

Wat ik er zelf uit hoop te halen:
Meer inzicht voor docenten of mijzelf om bepaalde sommen te maken. Het is ook wel erg frusterend om te zien dat anderen sommige dingen gewoon aanzienlijk sneller oppakken terwijl ik een uitleg soms echt heel moeilijk/niet kan volgen.

Op dit moment volg ik een HBO Bachelor Bedrijfskunde. Voor mijn minor moet ik een Commerciële Calculatie tentamen maken. Ik loop hier dus weer tegen het rekenen aan.

Nooit officieel laten vaststellen. Basisschool en middelbare geloofde niet erin. Altijd veel moeite gehad met rekenen, opvolgnummers enz. Ezelbrugjes leren was nog moeilijker dan de gewone som. Heel veel moeite om een bepaalde som te snappen enz.

Pas om het mbo werd het duidelijk. Met namelijk omdat we een toets kregen met 1 a4 met een verhaal en cijfers erin. Met helemaal onderaan 1 vraag. Maakt dit bedrijf winst of verlies. Ik wist totaal niet wat de bedoeling was, kon nergens vinden wat ik moest vinden. Laat staan de berekeningen. Totale paniek. Na de toets heeft de docent mij apart genomen en de toets stap voor stap doorgenomen. En zelfs op die manier lukte het mij met moeite om tot een oplossing te komen en een voldoende te halen.

Het is de 2de reden geweest dat ik management niv 4 heb laten vallen en voor een niveau 3 diploma ben gegaan. Docent heeft goed zijn best gedaan hoor. Ik kreeg een aangepaste toets, met alles duidelijk vindbaar en bij moeilijke dingen (wat ik moet optrekken en aftrekken kan ik net aan wel) met de berekeningen erbij. Ook kreeg ik meer tijd. En mocht ik gebruik maken van een rekenen machine (ook op de basisschool en middelbare maar dat was gewoon omdat ik dan wel een soort van klaar was en hun geen extra moeite hoefde te doen)

Ik vind er verder weinig last van, behalve met de onderhoud van mijn bankzaken. Heb hiervoor ook een programma in gebruik waar ik alleen maar gegevens hoef in te vullen en die berekend het dan voor mij. Zal wel kloppen wat geen problemen gehad.

Maar mensen moeten niet in een gesprek opeens met cijfers gaan gooien die ik moet berekenen. Want ik ben nog met de eerste bezig en dan zijn de mensen al van "waarom regeer je niet"


Geen idee of er tegenwoordig meer hulpmiddelen zijn. Mbo is alweer 15 jaar geleden en basis en middelbare nog later (logisch)

Nooit laten vaststellen, maar precies wat jij omschrijft. Wiskundige berekeningen, ik zie het gewoon niet. Getallen reeksen. Echt geeeeen idee.
En overigens hbo bedrijfskunde, gezakt omdat ik wiskunde dus niet haalde. Ik kwam niet boven een 3 uit, ondanks bijlessen die ik heb gevolgd.
Veel raakvlakken met je ts, maar ik moet ook eerlijk toegeven dat ik niet zo’n ijverige student was wat betreft de andere vakken. Wel erg op wiskunde mijn best gedaan want zakken vond ik toch wel zonde.

Hier geen officiële diagnose gehad maar de kans is zeer groot. Of ik heb echt een krater waar anderen een knobbeltje hebben. Alles wat met beta te maken heeft kan ik niet. Dus niet alleen wiskunde maar ook natuurkunde en scheikunde kan ik niet. Er gaat gewoon in mijn hoofd iets mis. Alsof er een verbinding niet gemaakt kan worden ofzo. Ik snap het gewoon echt niet, hoe ik mijn best ook doe. En dan lijkt het heel even alsof ik het snap en dan moet ik het toepassen en dan lukt het niet meer. Ik houd me dan ook ver weg van dit soort dingen.

Dyscalculie is bij mij niet officieel vastgesteld. Maar ik heb op de lagere school altijd een enorm slechte beoordeling op mijn rekenvaardigheid gehad wat weer invloed heeft gehad op middelbare school advies.

Maar toen ik wiskunde kreeg ging het ineens wel. Er was vorm gegeven aan die cijfers. Rekenen en tekst met daarin cijfers zijn voor mij nog steeds dingen om weg van te lopen, maar zodra het inzichtelijke meetkunde of logische indeling betreft kan ik wel een inschatting maken in welke richting het eindresultaat ongeveer komt.

Dit is het lastige van ‘niet om kunnen gaan met cijfers’. Er zijn vele vormen waarbij je een plakplaatje dyscalculie kan geven, maar het werkt niet altijd hetzelfde.

Met taal is dat eigenlijk ook zo, vele vormen van moeite met letters en tekst, alleen is daar de uitkomst bijna steeds hetzelfde; niet kunnen lezen.

Hier ook geen officiële diagnose gehad maar wel dyslexie. In principe was een dyslexie verklaring voor mij krijgen al lastig want ik kan het een soort van verbergen. Ik kan op de normale manier niet lezen en schrijven maar ik onthoud hoe een woord er ongeveer uitziet waardoor ik ze kan lezen en schrijven. Maar geef mij woorden die ik niet ken of onzin woorden (met onzin woorden hebben ze de diagnose kunnen maken) en ik kan helemaal niks meer. Dyslexie is ook meer dan letters omwisselen weet ik uit ervaring. Maar met rekenen doe ik exact het zelfde. Ik werk bijvoorbeeld op een lab en de berekeningen snap ik meestal niet. Maar door ervaring weet ik wat ik moet doen om bepaalde verdunningen te maken. Het gaat voornamelijk fout bij nieuwe dingen. Ik ben overigens voor mijn opleiding precies in het juiste jaar ingestroomd want het jaar na mij moest je rekenen, Nederlands en Engels allemaal voldoende hebben voor je papiertje. Voor het reken examen heb ik ook maanden bijles gehad om het te leren en mijn tutor zei ook al jij ziet het echt niet. Niet omdat je dom bent of niet wilt maar echt omdat je anders bedraad bent. Nu heb ik uiteindelijk gewoon mijn bachelor gehaald en functioneer ik prima in het bedrijfsleven maar op de basisschool was ik uiteindelijk gewoon afgeserveerd als dom omdat ik dusdanig niet mee kan komen. Eigenlijk moest ik ook naar de laagste mbo optie die er was (vanuit Cito) maar mocht het toch proberen op vmbo-t. En vanuit daar door kunnen groeien. Maar het zou fijn zijn als er inmiddels voor jonge kinderen een open vizier komt naar dyslexie en dyscalculie want zelfs met één of beide opties kan je veel bereiken en betekenen!

Ook hier niet officieel vast gesteld, maar 100% zeker dat ik het heb. Maar weet je, als je met trucjes werkt kom je een aardig eind ik heb een Bsc (dus wel een lekkere dosis exacte vakken gehad) en ben administrateur en (lekker om over jezelf te zeggen ook) goed in mijn werk, dus het kan echt wel. Naast de trucjes heb ik de mazzel dat ik makkelijk leer, dus ik heb veel dingen letterlijk uit mijn hoofd geleerd en maar gewoon gedaan. Als een soort circuspony

Wat ik merk? Ik draai cijfers om als iemand ze noemt en ik ze moet opschrijven. Rekenen doe ik in het Engels in mijn hoofd, anders mik ik alsnog alle cijfers op de verkeerde plek. Hoofdrekenen is sowieso een no go, ik gebruik altijd mijn vingers als ik het per ongeluk wel moet doen. Klokkijken? Hou op met me. Ik check alles 400 keer, want ik raak er altijd mee in de war. Digitale klokken gaan wel iets makkelijker. Ruimtelijk inzicht? Yeaaaah no. Ik snap rekenregels niet, moet dingen echt uit mijn hoofd leren want het is nooit logisch voor mij. Ik kan ook echt niet in groepen doortellen, dus bijvoorbeeld 2,4,6,8 en zo voorts. Rekentafels? Wat een nachtmerrie. Percentages? Ik doe dat nog steeds op een heel omslachtige manier omdat het er gewoon niet in wil.

Ik heb ook geen idee waarom ik als administrateur wel succesvol met cijfers kan werken. Daarin zie ik dus gek genoeg wel de verbanden en kan ik de moeilijke zoekplaatjes wel oplossen. Misschien omdat dat meer zoeken en controleren is, ik weet het niet. Het is natuurlijk ook niet perse rekenen wat ik doe in het werk. Het is niet dat ik geen hinder ervaar overigens, maar met de huidige technologie en alle controles die ik zelf heb ingebouwd, gaat dat dus goed.

Ik heb dyscalculie en het is ook officieel vastgesteld.

Getallen betekenen vrij weinig voor mij. Ik kan ze gewoon niet lezen zeg maar. Een telefoonnummer bijvoorbeeld gaat echt “dansen” voor m’n ogen.

Tijd is ook altijd lastig. Als ik ergens bijvoorbeeld om 10:00 moet zijn moet ik me er echt aan herinneren dat je dan niet om 09:58 nog zeeën van tijd hebt puur omdat die 9 als eerste staat
Met geld is het ook vaak erg lastig omdat ik de waarde van getallen dus niet zo goed begrijp.

Ik heb dan bijvoorbeeld weer wel een kneitergoed ruimtelijk inzicht, en logica kan ik ook wel.

Wat je studie betreft, ik mocht altijd een rekenmachine erbij en extra tijd. Verder zijn er weinig tot geen hulpmiddelen beschikbaar
Die extra tijd heeft me wel een aantal keer geholpen omdat ik dan heel rustig getal voor getal kan werken.

Ik heb wel een hbo diploma maar van de kunstacademie, ik denk niet dat ik een regulier HBO met statistiek enzo zou kunnen helaas. Terwijl ik echt wel slim ben maar getallen begrijp ik gewoon niet

Wat @Renee zegt is ook herkenbaar idd, je onthoudt hoe iets eruitziet. Dat heb ik ook vaak gehad met rekenen, heel goed sommen en hun uitkomsten onthouden.

Geen diagnose. Dat bestond toen nog niet.
Ik ken geen tafels.
Ik kan niet uit mijn hoofd rekenen. Met ook rare manieren om het wel te kunnen.
5 +8 weet ik zo niet. 8+5 wel.
Maar hoger ook niet.


Met een rekenmachine kan ik wel. Formules onthouden ook. Dat is meer taal zeg maar. Je zegt in je hoofd het regeltje op en komt bij de uitkomst.
Maar begrijpen wat ik gedaan heb niet.

Geld terug geven bij een kassa gaat ook niet.

Klok kijken wel. Maar uitrekenen wat 75 minuten later is niet.
Ook kom ik in de war als iemand zegt de afspraak is 20 voor 4.
Bij mij is dat 10 over half 4.

Ik kan ook geen afstanden inschatten. Wel eens gehoord dat dat er ook mee te maken heeft.

Bij mij is het officieel vastgesteld toen ik een jaar of 15 was geloof ik. Was geen verrassing want getallen zijn voor mij echt één groot raadsel. Inmiddels heb ik ermee om leren gaan en ben ik super blij dat we tegenwoordig alles met pin kunnen betalen. Het zweet breekt me uit met al die briefjes en muntjes. Ik had nooit enig idee of ik nou genoeg geld terug kreeg bijvoorbeeld.

Hoofdrekenen duurt bij mij heel lang, maar het gaat wel, zolang het plus en minsommen zijn. Tafels zijn lastig, al heb ik voor de meeste wel trucjes gevonden om toch wat te onthouden.

Het kan best zijn dat je een lichte vorm van dyscalculie hebt. Je hoeft natuurlijk ook niet alle symptomen te hebben om in aanmerking te komen.

Wat ik aan mijn diagnose heb gehad is dat ik inderdaad meer tijd kreeg. Ik zat toen in 3 havo, was al uitgevallen op vwo omdat ik wiskunde niet bij kon benen. Ik moet toen verplicht CM pakket kiezen zonder wiskunde, omdat ik het anders niet zou halen.

Ik ben tegen de 50 dus dyscalculie bestond nog niet toen ik op school zat. Ik was gewoon 'dom' 'sloom' en 'moest me niet zo aanstellen'.
Maar goed ik draai getallen om, en wordt woest als iemand een telefoonnummer in drietallen opnoemt. Hoofdrekenen kan ik niet. Klokkijken op een analoge klok ook niet.
Als ik iets met getallen moet doen moet ik het vaak 3x controlleren.
Als ik ergens op een bepaalde tijd moet zijn en ik moet dan uitrekenen hoelaat ik moet vertrekken gaat dat vaak mis.
Bij het voorbeeld van de 8+5 van hierboven zie ik in mijn hoofd boven de 8 nog ruimte voor 2 blokjes en dan hoef ik alleen nog te verzinnen hoeveel 5-2 is (soms kan dat wel even duren ) en dan niet vergeten het totaaluit te rekenen, want mijn conclusie kan soms best zijn dat 8+5=3 (dan ben ik gewoon de 10 vergeten). Lekker simpel voorbeeld natuurlijk, maar bij grotere getallen is het dus echt oppassen.
+ gaat meestal wel maar min, keer, gedeeld door dat kost me heel veel moeite.

Toch heb ik met allerlei zelf bedachte trucjes wel gewoon wiskunde en economie gedaan op de havo en later in mijn werk ook vaak met getallen gewerkt.

Dat 8+5 reken ik zo dus ook. 2 plus 3 over.
Maar 5+8 lukt dan niet.. Zo raar.

Ja telefoonnummers in 3 doet het hier ook niet.
Sowieso lange nummers in 1 stuk niet. Dat kan ik niet zomaar ergens invoeren. Dat gaat ook in blokjes

Ik weet niet of ik het heb. Maar heb wel veel last van dezelfde dingen als jij.
Inmiddels gaat het best goed en kan ik vaak door mijn foefjes sneller hoofdrekenen dan andere mensen.
Komt denk ik doordat ik al jaren met cijfers werk.
Het is bij mij dus wel verbeterd door het veel te doen.
Jaren terug moest ik veel bellen. Ik denk dat ik zeker de helft van de keren een verkeerd nummer draaide. Nu heb ik dat alleen nog als ik me er niet volledig op concentreer.

Interessant topic!!

Ik heb ook iets met cijfers.. als er meer dan 3 cijfers achter elkaar staan dan gaan ze dansen en draai ik alles om. En bijvoorbeeld 445 maak ik 455 van. Heel lastig.
Vooral omdat ik wiskunde heb gestudeerd en al jaren in de IT zit..
Heb mezelf aangewend om bij grotere getallen er spaties tussen te zetten of streepjes.

Maar rekenen is dus geen probleem bij mij, het is puur het lezen en onthouden van getallen.

edit: inderdaad telefoonnummers, drama! Dan kijk ik 3x en doe het nog fout

Heel herkenbaar, maar ook nooit een diagnose dyscalculie gehad omdat dat simpelweg nog “niet bestond” tijdens mijn lagere- en middelnare school tijd.

Op het Montessori onderwijs werd bij mij al duidelijk dat ik moeite had met rekenen; met alle vakken liep ik voor met werkjes uit hogere klassen, behalve met rekenen. Ik kan me weinig herrinneren van mijn kindertijd, behalve dat vermenigvuldigingen en breuken echt een crime waren om me aan te leren.

Op de middelbare school lag ik vanaf moment 1 in de clinch met mijn wiskundeleraar omdat ik dingen op mijn eigen manier wilde doen en op een lager tempo. Daar was hij het niet mee eens. Resultaat; nooit hoger dan een 4 voor Wiskunde gehaald. Het gekke is dat Natuurkunde en Scheikunde me prima af gingen. Achteraf ben ik er achter gekomen dat ik die formules veel inzichtelijker en logischer vindt (actie - gevolg, wiskunde is gewoon “plat”).

Het grappige is dat mijn huidige werk voor een groot deel uit cijfers en berekeningen bestaat :’) Ik merk wel dat ik qua hoofdrekenen misschien een paar seconden trager ben dan de rest van mijn collega’s, ik draai vaker nummers om in een serienummer (vooral veel 3-6-8’en zijn een ramp) maar maak zelden wiskundige- of rekenfouten.

Voor mij is het vooral manieren vinden om zelf je eigen inzicht met die cijfers te kunnen vinden. Ik maak ergens een stapje extra of schrijf dingen even tussendoor op en dat heeft enorm geholpen. Reeksen nummers onthou ik bijvoorbeeld door ze op een bepaalde intonatie hardop te zeggen, maar bin bij meer dan 6 nummers op rij wordt het lastiger.

Hier ook een vorm van dyscalculie.

Je kan mij niet ongelukkiger maken dan in een excelbestand met allerlei getallen moeten werken. Ik onthou geen getallen (in een winkel eerder gewerkt waar we gebruik maakten van plu-codes, wat een hel was dat voor mij) en ik draai getallen om als hogere getallen zijn (bijvoorbeeld acht-en-zestig is voor mij 86). In het Engels vind ik getallen een stuk makkelijker .

Daarnaast kan ik geen gewone klok kijken zonder getalletjes erbij, zelfs met getallen kost het veel moeite. Digitale klok gaat dan wel weer prima.

Ondanks dat ben ik docent, ik heb een aantal jaar natuur-/scheikunde gegeven, maar mijn hoofdvak is toch wel biologie. Enige lastige voor mij is dat ik heel veel moeite heb om berekeningen uit te leggen en niet kan zien wanneer een student de mist in gaat bij berekeningen. Maar ook daar zijn weer handige trucjes voor te bedenken.

Uiteindelijk merk ik nu vooral bij het vak bemesting (mbo) dat ik soms vast loop met mijn uitleg als het om getallen gaat en dat ik bij het nabespreken getallen nog wel eens om wil draaien als studenten het juiste antwoord geven. Ach, zo kunnen we af en toe elkaar weer helpen om scherp te blijven. Het merendeel red ik me prima mee en er zijn genoeg trucjes om er in het dagelijks leven minder last van te hebben.

Bij mij is het juist ook weer zo, hoe meer tekst er in vraagstukken is verwerkt, hoe makkelijker het voor mij wordt, omdat ik er fan in mijn hoofd beeld bij heb. Als ik droge sommen moet maken heb ik eerst geen idee hoe ik het aan moet pakken. Als iemand iets simpels vraagt als 'hoeveel is 7+8' dan heb ik echt geen idee waar ik moet beginnen.

Voor hetgeen waar je tegenaan loopt op school, probeer eens met je coach/slb'er of rekendocent in gesprek te gaan. Een rekendocent-collega bij mij op school kan in een paar minuten vaak zien waar het mis gaat of is gegaan met automatiseren en kan daar hele goede tips en trucs voor geven - of iemand nou officieel dyscalculie heeft of niet.

Hier ook nooit officieel vastgesteld maar ik heb het zeker, getallen omdraaien doe ik heel erg gemakkelijk. Ik onthou ook geen getallen, op de lagere school had ik al problemen met rekenen..ik mis gewoon de logica die nodig is om te rekenen. Altijd lage cijfers voor gehaald en bijles gehad op de basisschool.

Het stomme is dat ik geen problemen heb met cijfers of telefoonnummers. Zelfs hoofdrekenen gaat nog wel redelijk. Ik heb alleen het inzicht niet voor berekeningen. Tafels zijn geen probleem want die heb ik uit mijn hoofd geleerd. Maar berekeningen of vergelijkingen maken kan ik niet.

nooit officieel vastgesteld, op school was ik gewoon DOM want ik kon niet rekenen.
Pas toen ik al jaren op een ROC werkte, zei een collega: jij hebt gewoon dyscalculie.
Ik kan NIET rekenen, maar dan ook helemaal niet. Ik kan ook niet bellen (vreemde nummers, dat gaat fout) en bv met geld overmaken, noemt mijn man de nummers op die ik moet intypen.
De laatste jaren dat ik nog werkte, beheerde ik een leerlingvolgsysteem, toen ze met studiepunten begonnen, ben ik afgehaakt, ik snapte er helemaal niks meer van.

Het rare is dat ik kentekens van auto's wel kan onthouden, ik herken bekenden vaak aan hun auto onderweg. Ik weet ook de kentekens nog van auto's die mijn vader vroeger had. Ik zie ook aan een kenteken hoe oud een auto ongeveer is.
Op de MAVO was ik op 1 of andere manier een kei in scheikunde, ik schreef de vergelijkingen zo op (snapte er verder niks van overigens) terwijl mijn klasgenoten er niks van bakten. Idem met boekhouden, bedrijfsrekenen kon ik dan weer niet.

Maar ik ben er 65 mee geworden, dus er valt mee te leven. Dat mensen denken: "wat een dom wijf is dat" laat ik maar gaan.

Hoofdrekenen kan ik ook nog wel, en klok kijken ook. Wist niet eens dat dat er ook bij hoorde haha.

Met geldzaken ook geen probleem gelukkig, maar natuur en scheikunde ging bij mij ook niet zo hier door.

En datums onthouden is ook weleens lastiger, maar voordeel is zo dat ik heel erg bij de dag leef..dus prima.

Hier ook dyscalculie en officieel laten vaststellen sinds vorig jaar.
Het was al een vroeg vermoeden van dyscalculie op de lagere school maar is tot vorig jaar nooit vastgesteld.

Ik heb ook veel moeite met cijfers en ik draai bepaalde getallen wel om.
Hoofdrekenen is bij mij drama tot 10 gaat goed en anders doe ik er wat langer over.

Momenteel werk ik in de zorg en heb ik voor de opleiding die ik volg medisch rekenen nodig waar ik een 8 voor moet halen.
Die heb netjes gehaald waar ik zeer trots op ben!

Ook al lijkt het onmogelijk met dyscalculie je kan er echt komen zeker met doorzettingsvermogen

Ik had vroeger een vriendin met dit probleem. Heeft honderden rijlessen voor de auto gedaan. Heeft het examen nooit gehaald. Als je 50 mag rijden is 70 dan te hard?? Ook met stappen nam ze bijvoorbeeld 10 euro mee. Gaf dit dan aan mij, van regel het maar.

Als ik ts haar voorbeeld lees heb ik meer het gevoel dat je moeite hebt met bijvoorbeeld formules leren. De 1 is wiskundig beter, de ander taalkundig. Soms ligt iets je gewoon niet.

Nooit officieel. Maar cijfers zijn voor mij een drama. Ik sla dicht, zie het niet.Als ze mij een getallenreeks zoals een telefoonnummer willen vertellen, wil ik dat alleen maar nummer voor nummer, omdat ik het anders niet kan opschrijven. Telefoonnummers onthouden gaat juist wel weer goed. Ik maak er een soort van wijsje van in mn hoofd. Dat onthoud super.

Vroeger de staartdelingen!!! ik snap er nog atijd helemaal niks van en er zoveel mee gezeten toen.

hier officieel. Ik draai wel getallen om. Telefoonnummers, bankrekeningnummers enz moet je mij echt cijfer voor cijfer zeggen of het gaat geheid mis. 96 wordt gegarandeerd 69 en ik kan het vijf keer nalezen en niet zien. Heb ooit een verzekering betaald en mijn man moest toevallig bij makelaar zijn. Zegt mijn verzekeringsmakelaar "uhm ik denk dat uw vrouw een foutje gemaakt heeft met haar verzekering."

had ik dus ook mooi de cijfertjes door elkaar gegooid. Betalingen zonder QR nummer doe ik dus vaak samen met mijn man omdat ik het gewoon niet zie als ik het mis typ. Heb zelfs ooit van de belastingsdienst geld terug gestort gekregen omdat ik het bedrag omgedraaid had en daardoor te veel gestort had.

Ik kan wel goed getallenreeksen onthouden zolang ik ze op mijn manier mag in prenten. Formules van wiskunde kon ik perfect vanbuiten leren maar niet toepassen. Dan legde ze me 1tje uit en lukte het. Gaven ze me exact dezelfde met andere cijfers dan kwam ik er gewoon niet meer uit. Ik lees de klok nog wel eens mis maar vooral digitale klokken. Nu heb ik sowieso moeite met tijd door hersenletsel dus da's dubieus waar dat bij hoort.

Ik kan hoofdrekenen maar vooral omdat mijn plusmoeder echt maanden met mij gespendeerd heeft om tafels enz te leren. Gewoon knal vanbuiten leren dus. Mijn "hoofdrekenen" wijkt ook enigszins af van hoe mensen het gemiddeld doen blijkbaar (ik neem andere stappen in mijn hoofd)

Op mijn werk heb ik ooit drie keer het verkeerde nummer gebeld en drie keer bij dezelfde persoon uit gekomen. Toen ik de 4e keer moest bellen heb ik mijn "chef" (die naast mij zat) gevraagd of hij aub het nummer voor me wilde in tikken want dat ik niet nog een 4e keer bij die man wilde uit komen. (we werkten in gemoedelijke sfeer daar en we hebben daar nog veel lol over gehad. )

Ook hier met vrijwel elke wiskunde leraar in de clinch gelegen omdat ze niet begrepen dat ik het gewoon niet kon. Of ik maakte een berekening met de juiste uitkomst maar de docent kon mijn stappen niet volgen... Dan telt het dus niet. hij heeft me ooit alleen gezet dat hij zeker was dat ik niet kon af kijken en het opnieuw laten doen. Toen heeft ie letterlijk gezegd "ik heb nog nooit een leerling gehad die elke stap fout kan doen en toch tot de juiste uitkomst komt."
Je hebt er helaas niet veel aan als je berekening mee telt om de punten te krijgen.

Biologie kon ik nog wel. Maar chemie, fysica... Nope... Zelfs aarderijkskunde (als je met lengte en breedtegraden gaat werken.) was een ramp.

Officiële P/V-kloof hier. Laag performaal en hoog verbaal IQ. Term dyscalculie werd destijds nl nog niet gebruikt.
Mijn zonen ook disharmonisch profiel en de oudste heeft ook een officiële dyscalculie verklaring daarbij.
Ik draai wel getallen om en ben sowieso 'cijferblind'. Maar het vervelendst vind ik mijn gebrek aan ruimtelijk inzicht.