Omdat het belangrijk is om je werk daar te laten waar het hoort, en ik heb daar moeite mee, leek het me leuk om een topic te openen waar we elkaar tips kunnen geven om de dagelijkse beslommeringen van het werk daar te kunnen laten.

Dus, hoe ga jij om met werkdruk en stressvolle situaties op je werk?
Hoe ga je hier mee om en lukt het om dit los te laten als je naar huis gaat?
Is dit iets dat je gaandeweg geleerd hebt, en hoe heb je dat dan geleerd?

Met wat simpele dingen dienik tegen mijzelf zeg.

Kan ik er NU wat aan doen?
Gebeurd er een ramp als ik het NU niet doe?
Moet ik er NU wat mee?
Moet IK het doen
moet IK het NU doen

En structureel alles uit zetten wat met werk te maken heeft. Laptop, telefoon, etc.
Werk spullen uit het zicht leggen in je huis.

En als iets toch in mijn hoofd blijft spoken stuur ik mijn werktefoon een appje met wat ik nog moet doen. Dan is het uit mijn hoofd.

Bij iets vervelend of heftigs praat ik erover met mijn partner en dan hoor je het jezelf hardop zeggen en relativeerd eea. Vaak makkelijker

Door de jaren heen wordt het makkelijker.

Ik heb een werk en een prive-telefoon. Dat is al stap 1 voor mij. Laptop heb ik nooit in de woonkamer aan, alleen in mijn werkkamer. Daarmee zorg ik ervoor dat mijn woonruimte vrij is van 'werk' prikkels. Werktelefoon ligt wel beneden.

Werk ik op kantoor? dan is mijn 'ontlaad' moment in de auto. Lekker meebléren en thuis koken en daarna sporten
Werk ik thuis? Dan ga ik nadat ik mijn laptop dicht heb gedaan een kort rondje wandelen (20 minuten) om daarna te koken en te sporten. Daarmee sluit ik werk-thuis wat beter af.

Overigens is een ander zijn spoed niet mijn spoed. Als een ander zijn/haar planning niet op orde heeft hoeft mijn vrije tijd daar niet onder te lijden.

Ik werk in een internationaal bedrijf (officieel zelfs voor de US tak) met een wereldwijd werkgebied (transport).
Grootste valkuil is dus dat ik 24/7 kan werken, er is altijd wel iemand online die wat van me wil of waar ik iets van wil.

Waar op dit moment bv onze mensen in Singapore hun dag afsluiten, start de US net op.

Ik waak dus enorm voor mijn werk/prive balans. Op kantoor is dat makkelijker, ik ga gewoon naar huis op een gegeven moment. Is er echt oliebol, dan werk ik in de trein nog bij of zet ik dan lijnen uit. Maar na 6 uur ben ik niet meer bereikbaar. Als ze dat willen valt daar over te praten, maar niet voor dit loon en niet zonder werk telefoon.

Wat mij dus helpt is gewoon mijn laptop opbergen en klaar. Sorry maar mijn dag is ten einde. Er loopt geen bloed uit, er gaat niemand van dood. Ja het is lastig/vervelend enz. Maar ik kan het wel los laten.

Een goede manager, is daarbij trouwens wel echt heel fijn.

De vragen die Belle stelt, stel ik ook. 99% van de tijd is het antwoord: morgen is er weer een dag.

Ik ga altijd wel even mijn dag doornemen met mijn partner tijdens het eten. Dat helpt om het los te laten.

Ik werk in het onderwijs, ik neem dus regelmatig werk mee naar huis, nakijkwerk, voorbereiding, overige taken...

Ik probeer eigenlijk gewoon vaste uren te maken op mijn werk, dus ook al ben ik om kwart voor 1 klaar met lesgeven, blijf ik in principe tot half 5 op school om te werken, op die manier heb ik thuis zo min mogelijk te doen...
Afgelopen weekend heb ik wel thuis gewerkt, proefwerken en verslagen nakijken, kost gewoon veel tijd, maar toen heb ik er wel gekozen om echt een eindtijd in te stellen, zondag van 9 tot 3, lang genoeg..
Leerlingen die mij berichtjes sturen krijgen pas antwoord als ik weer aan het werk ben. Ze lopen andersom ook net zo hard voor mij

Verder stop ik alle spullen van het werk in mijn tas en zet deze uit het zicht, of ik neem het niet eens mee naar huis...

Bewust mee omgaan, en bedenken wat voor jou werkt. Ik heb 'afschakeltijd' nodig, dus als ik niet een half uurtje in de auto zit ga ik een rondje wandelen ofzo. Ik werk thuis alleen in mijn kantoorruimte.

Ik heb werk waarin het periodes best wel nodig is om ook buiten kantooruren wat te regelen. Daar word ik ook goed voor gecompenseerd. Hier ga ik wel ook echt heel bewust mee om. Met bijvoorbeeld de eerder genoemde vragen, moet ik het oplossen? Moet het nu opgelost etc.

Leuke vraag Bewustzijn is denk ik de sleutel.

Ik merk wel dat rituelen om je werk 'op werk' te laten soms ook veranderen. Voor mij werkt dit nu goed:

Vrij = vrij. Buiten werktijden wil ik niet dat mijn werkgever nog iets van mij verwacht (bij spoed mag mijn baas me privé bellen, maar dat gebeurt zelden).

Maar... in mijn werk moet ik focus hebben, overzicht houden, creatief zijn, enzovoorts. Dat ben ik echt niet iedere dag precies tijdens mijn werkuren. Dus ik omarm het dat ik buiten werktijd soms de beste ideeën heb (die ik dan in vrije tijd ook gerust ga uitwerken: deze week heb ik 's nachts nog een projectplan uitgewerkt omdat ik een brainwave had ). Dat compenseer ik vanzelf wel weer met werkuren waarop ik niets uit mijn handen krijg en lekker even vrij neem.

Stress bouwt bij mij snel op. Ik neem veel kleine pauzes gedurende de dag om dat niet op te laten lopen. En buffertijd na werk is een heel belangrijke! Reistijd of een wandelingetje, zoals Winged zegt.

En in control zijn over alle werkzaamheden die er liggen. Overzicht, overzicht, overzicht... Zodat je zelf meer aan het roer kan staan van wat je wanneer doet, in plaats van dat alle werkzaamheden je overkomen. Wil iemand dat je nu even dit doet? Prima, maar dat gaat dan ten koste van... (vul maar in). Een fijne manager is wel essentieel

Mijn algemene tips zouden dan ook zijn:
- Bepaal voor jezelf wat voor jou een goede werk-privé balans is;
- Voorkom dat stress teveel opbouwt;
- Neem een vorm van rust na een werkdag;
- Neem regie over je eigen werkritme en werktijd, voor zover dat kan (in veel banen zal die ruimte er beperkt zijn).

Ik heb de hele simpele gedachte "als er geen bloed uitvloeit, kan het wachten".
Er zijn heel veel mensen die NU iets van je willen, terwijl er misschien helemaal geen bloedspoed achter zit.
Het is de kunst van "nee" leren zeggen, en ook dat kun je op een prettige manier verwoorden.

Mijn werk mee naar huis nemen is makkelijk, ik heb niets werkgerelateerds op mijn eigen smartphone staan behalve mijn AFAS omgeving (voor mijn loonstroken, ziek melden en vakantie aanvragen) en de printer app omdat dat op kantoor nodig is. Mijn laptop gaat einde werkdag in mijn rugzak en daar blijft hij ook. Zelfs school werk ik niet aan in de avonden. Ik heb er echt een regel van gemaakt om dat te scheiden en thuis weg te houden, omdat anders bij mij het eind zoek raakt. Ik werk tussen half 9 en 5 en daarvoor en daarna ben ik voor werk uitgeschakeld en afwezig. Daarom kan ik het ook thuis laten.

Nu ben ik nog stagiaire, dus wellicht dat ik er meer moeite mee krijg als ik straks zelf bijvoorbeeld verzuimcasemanager ben. Maar principieel heb ik er wel een idee bij. Werk is werk en thuis is thuis.

Hoe heb ik dat geleerd? Overspanningsklachten/burn-out klachten, continu "aan" staan, geen rust kunnen nemen en 's avonds doorwerken en te laat naar bed gaan wat ook zijn weerslag had op mijn prestatie op stage/werk.

Ik wil dat gewoon niet meer voor mijzelf, dat die grenzen zo vaag zijn en dat ik bij wijze van "mijn ziel verkoop" om mijn werk te kunnen doen. Ik werk om te leven, niet andersom. Hoe leuk ik mijn vak ook vind.

Bij mijn vorige werkgever had ik er ook heel erg veel moeite mee. Ik draaide daar veel avond diensten en weekend diensten naast mijn gewone 40 uur contract. Altijd moest die laptop mee, altijd mijn werk telefoon en als ik een van die twee vergat zat ik de godganse dag in de stress. Mijn toenmalige werkgever deed ook niks om mij (of mijn collega's) daarin te beschermen omdat hun eigen werk ethiek ook zo was.

Mijn huidige werkgever is daar heel streng in, stel de vragen die eerder worden genoemd en vooral de belangrijkste gaat er iemand dood van? Nou is dat in mijn vak niet gauw, maar bij wijze van spreken. Om los te laten ga ik mee blèren in de auto en ben ik met 5 minuten op stal... Mest ruimen is ook een goede manier van loslaten voor mij....

Werk ik thuis wordt het balletje gooien met de hond of uiteindelijk toch naar stal en daar mesten. Ik weet niet waarom maar door werkelijk alle "oliebol" in de kruiwagen te zien kan ik het loslaten.

Wat een goede en interessante tips komen er voorbij!

Wat voor mij goed werkt is een "doei-werk ritueel". Dat betekent dat ik aan het einde van de dag standaard ga wandelen of sporten (thuiswerken) of lezen in de trein (en zelfs vaak bij thuiskomst nog even wandelen). Ook even rustig zitten en laat maar alle gedachtes door je hoofd gaan. Mediteren op enorm drukke dagen helpt mij ook de dag af te sluiten. Dit is vrijwel altijd (deels) hetzelfde, net zoals je naar bed gaan ritueel.

Alcohol ! Grapje

Inderdaad is het relativeren een belangrijke sleutel. Tenzij je openhart chirurg bent of op de spoedeisende hulp werkt is het goed om een helikopterview toe te passen. Een stap terug doen en bezien of de druk van het werk echt zo dringend is.
Waar ik vroeger werkte slibte het steeds opnieuw vol. Vooral als je denkt; hmm nog maar snel even afhandelen dan kwam er toch nog iets achteraan wat dan ook weer moest.

Nu zet ik meteen mijn favoriete muziek aan, ga naar de paarden of de natuur in.

Als leidinggevende ben ik bijna nooit helemaal vrij, maar mijn laptop blijft op het werk liggen en de collega's bellen alleen als ze me direct moeten spreken, de rest mag via de mail (lange termijn/niet belangrijk) of app (kortere termijn, belangrijker).

In de bus naar huis schaal ik af door spelletjes te doen met een luisterboek aan. Verder zet ik alles wat me thuis te binnen schiet op mijn to do list zodat ik dat op het werk weer op kan pakken. Alleen als iets echt niet kan wachten doe ik dat thuis.

Vrij zijn en die balans bestaat hier niet.

Als ZZPer in de paarden ben je feitelijk altijd aan het werk omdat er altijd wel iemand iets van je wil.

Mijn kantoorbaan die ik er naast heb is handel over de hele wereld, klein bedrijf en daarom veel verantwoordelijkheden. Genoeg dingen die wel een dagje kunnen wachten, maar vakantie word hem niet. En als er dingen zijn die niet kunnen wachten is 's avonds, in het weekeind of feestdagen ook geen belemmering om te werken.
Ik weet niet beter, familie bedrijf, dus ben er mee op gegroeid.
Toen de wereld nog minder snel was ging er vroeger op vakantie wel een mobiele fax mee, een laptop waar je via je Nokia in kon bellen om e-mails te kunnen binnenhalen was mijn vader daar iedere dag ook mee bezig op vakantie, of stonden we met de auto-telefoon boven op een berg een uur met het thuisfront te bellen zodat alles door ging. En gingen we niet meer dan een uur of 3 met de auto van huis op vakantie zodat we terug konden als het nodig zou zijn. En veel vakantie waren weekeindjes naar zakenrelaties.

Ik sta dus ook wel eens naast een paard met de andere kant van de wereld te mailen als dat toevallig nodig is, of krijg een vraag van kantoor die even beantwoord moet worden zodat er later niets spaak loopt.

Ik werk met mensen, iets wat ik mezelf niet zag doen maar vond dit toch wel een gaaf beroep.
Wilde liever met dieren werken (doe ik nu ook opleidingen in), maar toch gaat het werken met mensen me hier door makkelijker af.
Ik leer veel van mijn clienten maar hun persoonlijke verhaal raakt mij niet persoonlijk. Iedereen krijgt zn portie sh*t in het leven en empathie tonen is het punt niet. Dat kan ik prima. Ik denk mee, ik adviseer, ik maak me hard voor kwalijke zaken en ga tot het naadje voor mn client als dat moet. Maar toch, ik trek de voordeur dicht en ben terug in mn eigen wereld. Ik neem niks mee naar huis. Niet omdat het me niet interesseert maar het doet me minder. Tenzij ze een doodzieke hond of kat hebben die op sterven ligt of een ziek paard of wat dan ook dan vergeet ik al mn verdere afspraken en kijk ik of ik kan helpen of kan verlichten of wat dan ook. Als iemand me vertelt dat ze de dag ervoor hun hondje hebben moeten laten inslapen kan ik daar goed nog die avond over na liggen denken.
Maar menselijke sh*t, hoe heftig ook... Mwah.

Goede tips al! Heel fijn

Ik heb dus best wel veel moeite met mn werk achterlaten als ik naar huis ga. En dat is helaas niet geholpen door t feit dat ik nog maar een paar maanden in een baan zit met best veel verantwoordelijkheid en ik geen vooropleiding voor heb gedaan
Daar zit dus best wel veel onzekerheid. Maar ik ben in gesprek over een opleiding volgen dus daar wordt aan gewerkt :p

Ik ben ZZP-er en bij mijn vorige opdracht had ik alles op mijn privé telefoon, dus op een vrije dag werd ik ook gebeld en ik checkte mijn mail (die ik wel had gesnoozed) nog wel eens..

Bij mijn huidige opdracht heb ik een telefoon gekregen en nu is het dus heel simpel om alles gescheiden te houden, mijn telefoon gaat uit als ik klaar ben met werken en is alleen aan als ik werk.

Wat is je grootste valkuil? Dat je er in je hoofd mee bezig blijft en niet los kan laten, of ga je ook thuis nog weer met werk bezig?

Dat laatste kan je deels opvangen door de belangrijkste punten voor de volgende dag, op een korte to do lijst te zetten. Dan sluit je het meer af dan dat je het moet onthouden.

Komt er een gouden inval over iets werk gerelateerds, mail het naar jezelf en laat het daarmee los. Doe ik soms zelfs midden in de nacht, dan schrik ik wakker over iets van werk, stuur ik gelijk mezelf een mailtje en kan ik daarna verder slapen.

Ik ben daar heel slecht in. Eigenlijk kan ik het gewoon niet.

Ben ZZP'er en werk voor heel veel verschillende opdrachtgevers. Heb een eigen theater & musicalschool waarvoor ik in mn "vrije tijd" aan het voorbereiden, decorbouwen en schrijven ben.
Daarnaast werk ik als trainingsacteur (waarvoor ook vaak veel voorbereiding zit), geef theaterlessen/projecten op basisscholen (wederom met voorbereiding thuis) en ik werk 2 dagen per week op "kantoor" bij een opdrachtgever. Allemaal in theater/creatieve sector.
Komt sowieso neer op 6 dagen werk per week. De 7e dag ben ik aan het voorbereiden en administratie aan t doen. In de avonden/ochtenden ook vaak bezig met voorbereidingen.

Niet zoals ik het wil. Na 7 jaar begin ik wat moe te worden.. Dus komend seizoen ga ik dat veranderen Ik blijf de tips hier even volgen !

Mijn grootste valkuil is vooral dat het door mn hoofd blijft malen
'had ik maar'
'kon ik niet beter'
'had ik dit moeten vragen'
'had ik daar nog achteraan gemoeten'

Allemaal niet echt dingen waar ik uetsmee kan helaas

Krijg ik het niet af? oke, hoe lang ligt het er al?
Iets niet kunnen vinden, dat is voor mij wel een trigger om daar op door te gaan bomen.
Mede omdat ik een visueel geheugen heb en dat ook door mijn collega's als zodanig wordt (mis)bruikt.

"Had ik maar" is per definitie een vraag waar je niets mee kan.

Je moet (je moet niks natuurlijk, maar hè) het eigenlijk positiever benaderen.
Van de ene onzekere perfectionist en over-achiever naar de andere: probeer het te zien als een leermoment.

Je bent mens. Je bent aangenomen op deze functie omdat ze denken dat jij het kan. Je zit hier niet voor niets.

Het feit dat je er al zo bewust mee bezig bent, maakt jou per definitie een goede medewerker.
Blijf vooral voor jezelf opbouwende feedback op halen, leer daarvan en pak het de volgende keer anders aan.

Leuk metafoortje wat ik laatst heb geleerd:
Zie jezelf als een spier. Als je gaat sporten krijg je spierscheurtjes. Dan krijg je spierpijn, door die scheurtjes. Maar die scheurtjes vullen zich op met nieuwe spier, en daardoor groeien je spieren.

Die scheurtjes zijn niet slecht!! Het gaat erom wat je ermee doet. Blijf je sporten, scheurtjes krijgen die je weer vult, waardoor je spieren groeien? Of kap je ermee en bouw je dus niks op?

Dus had ik maar, kon ik niet beter etc. moet je proberen niet toe te laten in je hoofd. Gewoon afblokken en letterlijk zeggen "nee fleurtjeuh, je hebt goed gehandeld met de kennis die je op dat moment had. De kennis die je door je "fout" hebt opgedaan, kun je gebruiken om het de volgende keer goed/beter (of nog beter: anders!) te doen. Meer dan je best kun je niet doen"

Ik herken dit enorm!! Maar (helaas) is het echt een mindset dingetje wat je jezelf moet aanleren.

Wat een enorm goede tips!

Voor mij is het soms nog lastig om het niet alleen te weten, maar ook te voelen (en dus te kunnen loslaten). Een deel van jou tips pas ik al toe, maar ook weer wat nieuwe dingen uit gehaald.

Getting things done heeft daar een mooie oplossing voor, alles verzamelen, echt voor al dat soort dingen gaan zitten en opschrijven 1x per dag en dan laat je het beter los.

Ik kan thuis wel eens kijken of ik een voorbeeld voor je kan vinden.

M'n man en ik rijden samen naar werk(hij werkt 2 straten verder, dus ik zet hem af op zijn werk)
In de auto praat ik altijd de dag van mij af en kan dan sparren of ik iets de volgende keer anders kan aanpakken of niet. Geeft mij veel rust en dan thuis lekker ontspannen.

Ik doe dit inderdaad ook vaak, aanvullend op de dingen die ik net heb gezegd.
Ik rij 45 minuten naar huis en mijn vriend ook ongeveer zoiets en we stappen 9 van de 10 keer op hetzelfde moment in de auto.
Ik vind het heerlijk om dan inderdaad met elkaar te bellen en de dag door te spreken.
Dan kom ik thuis en heb ik heel mijn emmertje al leeggegooid.