Biscuitje schreef:Hey,
Dit topic verdient wel weer even een schopje. Hoe is het met iedereen?
Mijn eerste minor heb ik behaald, nu bezig met mijn tweede minor. Ik vind het zo'n raar idee dat ik straks gewoon klaar ben! Voor mijn eerste minor heb ik een oriënterende stage gedaan op de verlosafdeling, want ik heb altijd al een grote interesse gehad op het gebied van zwangerschappen, bevallingen en moeder en kind. Dit is mij zeer goed bevallen, en was voor mij ook de bevestiging ddat ik graag door wil leren voor obstetrie verpleegkundige.
Zijn er hier mensen die ervaring hebben met gelijk na hun afstuderen door voor een specialisatie? Het wordt vaak aangeraden om eerst werkervaring op te doen (in het geval van obstetrie verpleegkunde, bijv. een dynamische afdeling in het ziekenhuis). Maar om heel eerlijk te zijn, voel ik eigenlijk de behoefte om gelijk door te gaan. Ik moet natuurlijk dan wel eerst aangenomen worden voor de functie leerling obstetrie verpleegkundige.
Ik ben benieuwd of iemand hier ervaring mee heeft of gedachten over heeft?
Ik ben bijna klaar met de specialisatie voor O-er. Het zal ook een beetje aan je ervaring liggen maar over het algemeen willen ze graag dat je al wat ziekenhuiservaring hebt. En ook voor jezelf zou ik dat zeker aanraden. Dat helpt echt bij acute situaties, zeker omdat het héél snel van 0 naar 100 kan gaan. Ik weet dat er in ons ziekenhuis iig ook mensen voor een tijdelijke "stage" op een gewone afdeling geplaatst zijn om daar ervaring op te doen. Naast bijv. een langere voorwerkperiode.
Verder ben ik 4 maanden na mijn afstuderen begonnen op verloskunde. Ik heb de 3 jaar daarvoor duaal gedaan in het ziekenhuis dus had gelukkig al wel wat ziekenhuiservaring. Tegelijkertijd kwam ik in een enorm pittig team terecht waar nog steeds het één en ander in speelt en ik merk echt dat dat mijn zelfvertrouwen (en persoonlijke leven) echt geen goed heeft gedaan. Ik heb vooral het eerste jaar veel spijt van de switch gehad en heb meerdere keren overwogen om te stoppen. Ik ben zo'n 4 maanden na mijn start op verloskunde begonnen met voorwerken en een half jaar later ben ik begonnen met de opleiding. De opleiding zelf fiets ik doorheen, vind dat makkelijker dan de HBO-V en veel is door je ervaring in de praktijk ook wel goed aan elkaar te koppelen. Enerzijds vind ik het zo dus wel prima te doen, anderzijds denk ik dat wat langer op een gewone afdeling werken mij wel had kunnen helpen in mijn zelfvertrouwen. Maar tegelijkertijd weet ik ook dat het in mijn geval ook deels met het team te maken heeft.
Verder scheelt het dat je al wel een minor daar gedaan hebt. Mij persoonlijk viel de "Amerikaanse aanklaagcultuur" heel erg tegen. Wellicht heeft dat ook te maken met het gebied waarin ik werk, maar ik merk echt dat dat me soms flink leegzuigt. Ik hoop stiekem volgend jaar rond deze tijd weer wat dichterbij huis te kunnen gaan werken en ik hoop dan ook dat door verandering van "populatie" ik wat meer plezier terugkrijg. Ik kom nu regelmatig doodmoe thuis en ben op vrije dagen aan het bijkomen terwijl ik dit vanuit mijn duaal-periode helemaal niet zo ken. En minder reistijd scheelt daar dan hopelijk ook al wat in.
Goed, nu klinkt het wel weer heel negatief en zo bedoel ik het ook niet want er zijn gelukkig ook een hoop momenten dat het wel heel leuk is, maar ik merk wel echt dat dat een aspect is waar ik vantevoren geen rekening mee gehouden had en me soms best wel zwaar valt
Daarnaast heb ik trouwens door de verloskunde wel echt gemerkt dat ik acute zorg en triage heel erg leuk vind (en soms mis ik de interne geneeskunde wel eens) dus ik wil stiekem toch nadat ik klaar ben met de opleiding eens kijken of ik een paar dagen mee kan lopen op de SEH. Niet om direct door te gaan (ben het studeren nu wel een beetje zat ) maar wel om "doorgroeimogelijkheden" eens te bekijken, ook met evt. buitenland in de toekomst in ons achterhoofd
@daphne, ik app je zo even!