Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Suzanne F. schreef:Ik heb vroeger gestotterd, op de basisschool. Is later minder geworden. Heel soms heb ik het nu nog.
Maar je onderzoekt het zelfbeeld door het stotteren? Niet andersom? Want stotteraars zijn vaak onzeker en hebben een laag zelfbeeld. Daardoor kunnen ze ook gaan stotteren. Het is een beetje het kip en ei verhaal.
Welke wil je dat ik invul?
Suzanne F. schreef:Ik heb de lijsten ingevuld, zowel als kind als volwassene. Die vragenlijst zijn draken om doorheen te komen, ik wilde wel 3 x afhaken. Teveel vragen en er komen er veel te veel op hetzelfde neer. Een kind zou dit nooit kunnen invullen, niet door het taalgebruik en de zinsopbouw maar ook niet doordat tienduizend keer hetzelfde wordt gevraagd. Als volwassene 50 vragen waarvan er ook tig op hetzelfde neerkwamen. En er was maar 1 vraag over het stotteren. Of ik stotter in het dagelijks leven... eh nee. Niet meer. Wel gedaan en soms nog steeds periodes. Wil je niet weten waarom ik dan stotter? En of ik als kind gestotterd heb? En of ik er hulp bij heb gehad of niet? Of dat het vanzelf minder werd?
Ik denk niet dat je hier de antwoorden uit gaat halen die je wil. En die vragenlijsten zijn echt afschuwelijk om doorheen te komen. Vraag wat je wil weten en laat het daarbij.
Waar ik wel achter kwam is hoeveel ik veranderd ben in de loop der jaren. Ik ben niet meer het onzekere, niet sociale meisje wat ik vroeger was. Mijn zelfbeeld is beter en mijn zelfvertrouwen ook.
Maar stotteren is meer dan onzekerheid, laag zelfbeeld en stress. Het is ook je ademhaling etc.
Leuk onderzoek maar ik zou hem echt anders vragen/toetsen. Hier komt niemand doorheen en het geeft niet de resultaten die je wenst qua betrouwbaarheid.